ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Γράφει ο Ιωάννης Κορνιλάκης - Συγγραφέας του έργου "Ιωάννης Καποδίστριας ο Άγιος της πολιτικής"

Η είδηση δεν είναι αυτή που φαίνεται. Η είδηση η πραγματική είναι αυτή που δεν φαίνεται. Αναρωτιέμαι πολλές φορές, εάν οι άνθρωποι εφαρμόζουν μία από τις επισημάνσεις που κατέθεσε ο Χριστός στη γη, και μάλιστα με τρόπο επιδεικτικά σκληρό. «Ὑποκριταί τό μέν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τά δέ σημεῖα τῶν Καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;»(Ματθ. ιστ΄ 3). Στη βάση αυτή διατυπώνεται το ερώτημα εάν υπάρχει κάποιο σημείο των καιρών, που εφάνη στην πρόσφατη συνάντηση  του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου και του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου και μάλιστα εκεί, στην Πόλη των πόλεων, την Κωνσταντινούπολη και στην έδρα του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, στο Φανάρι. Σημείον η ημερομηνία άφιξης του προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, η οποία κατεγράφη πλέον δημοσιογραφικά, αλλά κυρίως ιστορικά. 29 Νοεμβρίου 2014.

Ασχολούμενος μερικές δεκαετίες με την Βυζαντινή ιστορία αλλά και την νεότερη Ελληνική,

αντιμετώπιζα με δέος τη χρονική διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. 1123 χρόνια. 

Από τις 11 Μαΐου 330 μ.Χ και τον επίσημο εγκαινιασμό της Κωνσταντινούπολης από τον Μέγα Κωνσταντίνο, μέχρι και την αποφράδα Τρίτη της 29ης Μαΐου 1453 που σηματοδότησε την πτώση της. Επί 11 και πλέον αιώνες, 1123 χρόνια ακριβώς, στην Αγία Σοφία και στους εκατοντάδες ιερούς ναούς της, τελούνταν λειτουργίες της Ορθοδοξίας. 

Επί 1123 χρόνια ο Βυζαντινός αετός κυμάτιζε στην Κωνσταντινούπολη. Επί 1123 χρόνια ο Ελληνισμός κυριαρχούσε ταυτόχρονα με τον Χριστιανισμό, και αυτό υπήρξε Θεϊκή οικονομία, παρ' ότι στους 11 αυτούς αιώνες υπήρξαν αίσχη, αθλιότητες και αμαρτίες.

Όταν επεριπερρίσευσε η αμαρτία, η Χάρις δεν επλεόνασε και η Πόλη έπεσε. Σε μια τέτοια χρονική διάρκεια μιας Αυτοκρατορίας, υπήρξε αρχή υπήρξε και τέλος.
Υπήρξε η 11η Μαΐου 330, υπήρξε και η 29η Μαΐου 1453. Σε μια χρονική διάρκεια όμως υπάρχει και το μέσον. Το μέσον όμως είναι συγκεκριμένο, 561 χρόνια και 6 μήνες. Κάνοντας έναν απλό υπολογισμό διαπιστώνουμε ότι ο Ελληνισμός κράτησε την Κωνσταντινούπολη 1123 χρόνια. 

Η επίσημη επίσκεψη της Δύσης δια του  Προκαθημένου της στην Ανατολή, έγινε ακριβώς στα 561 χρόνια και 6 μήνες απ' την 29η Μαΐου 1453. Την αποφράδα ημέρα της Άλωσης η Δύση έλειπε. Την αποφράδα ημέρα της Άλωσης η Δύση δεν βοήθησε την Ανατολή, αν και της ζητήθηκε η συνδρομή της. Την αποφράδα ημέρα της Άλωσης η Δύση ως άσωτος υιός, η Παλαιά Ρώμη, έστρεψε τα νώτα της στη Νέα Ρώμη. Την αποφράδα ημέρα της Άλωσης παρέμεινε στο αξίωμα της διάσπασης, της διχόνοιας και του σχίσματος, παρ' ότι είχαν περάσει 399 χρόνια από το 1054...

Και σήμερα, στις 29 Νοεμβρίου 2014, ο Προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας Πάπας Φραγκίσκος, κλείνει την κεφαλή στον Οικοδεσπότη της Ορθοδόξου Χριστιανοσύνης Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και δέχεται τον Πατρικό ασπασμό με ιστορικό συμβολισμό... Η εικόνα εύγλωττη. Για αυτούς βέβαια που μπορούν και θέλουν να καταλάβουν...

ΠΑΝΑΓΙΑ "ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ"
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΔΟΞΑ

Και αυτή η εικόνα πραγματοποιήθηκε ακριβώς στο μέσον, στα 561 χρόνια και 6 μήνες από την αποφράδα Τρίτη. Ας θυμηθούμε όμως στο σημείο αυτό ένα Θεοτοκίο του Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού που αναφέρεται στην Θεοτόκο, την Υπέρμαχο Στρατηγό και Προστάτιδα της Πόλης. «ὑμνήσωμεν Μαρίαν τήν Παρθένον...Αὕτη τό μεσότειχον τῆς ἔχθρας καθελοῦσα, εἰρήνην ἀντεισῆξε, καί τό βασίλειον ἠνέῳξε...θαρσείτω λαός τοῦ Θεοῦ· καί γάρ αὐτός πολεμήσει τούς ἐχθρούς ὡς παντοδύναμος». Στο ίδιο Θεοτοκίο η Κυρία Θεοτόκος αποκαλείται Παγκόσμιος Δόξα. 

Ίσως δεν αποτελεί σύμπτωση, ότι ακριβώς στο μέσον την 29η Νοεμβρίου 2014 εόρταζε και ένας Άγιος με συμβολικό όνομα, ο Όσιος Παγκόσμιος. Στη βάση τέλος του γενικότερου γεωπολιτικού σχεδίου στη γειτονιά μας, το μέσον αυτό ίσως να  αποτελεί Σημείον εξελίξεων, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...