"Πάτερ πάτερ, ἅρμα ᾿Ισραὴλ καὶ ἱππεὺς αὐτοῦ" (Βασιλειών Δ’ 2,12)
Από καταβολής κόσμου, αν μελετήσει κάποιος την ανθρώπινη ιστορία, θα καταγράψει μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα που έχουν πραγματοποιηθεί σε διάφορες εποχές.
Ο κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά τα παγκόσμια γεγονότα – σταθμούς, είναι ότι πάντα ένας άνθρωπος ήταν διαλεγμένος από τον Θεό να εκπληρώσει το σχέδιό Του, που δεν είναι άλλο
από τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.
Το λέει στις ημέρες μας και ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. «Κι αν μου πουν ότι δεν υπάρχει Έλληνας, εγώ δεν ανησυχώ. Μπορεί ο Θεός να αναστήσει έναν Έλληνα. Φτάνει ακόμη και ένας.. Και ένας Χριστιανός να μείνει μόνο, ο Χριστός θα κάνει το σχέδιό Του».
Από τις πρώτες ημέρες της παρουσίας του ανθρώπου στη γη, κάποιοι επιλέχθηκαν να σηκώσουν το φορτίο της εκπλήρωσης ενός Θεϊκού σχεδίου.
Άνθρωποι-ηγέτες της εποχής τους, όπως ο Νώε για να εκπληρώσει την αποστολή και να σώσει τον άνθρωπο και όλα τα πλάσματα.
Όπως ο Αβραάμ διαλέχτηκε να γίνει ο γενάρχης πολλών εθνών και ο Θεός του υποσχέθηκε ότι από εκείνον θα προέλθουν πολλοί απόγονοι και βασιλιάδες. Κι έτσι έγινε. Ο Δίκαιος Ιωσήφ προήλθε από το γένος του Αβραάμ.
«Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός» (Ματθ. 1,16). Η υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ τηρήθηκε στο ακέραιο.
Ο Μωυσής διαλέχτηκε για να οδηγήσει έναν λαό από την αιχμαλωσία αιώνων στη γη της επαγγελίας.
Ήταν ένας ηγέτης που μιλούσε με τον Θεό, και ο Θεός με σημεία και τέρατα, με θαυμαστά γεγονότα υπερασπίστηκε τον αδικημένο λαό του και τον αποκατέστησε.
Ο Προφήτης Ηλίας, ένας ανεπανάληπτος άνθρωπος, διαλεγμένος από τον Θεό να ελέγξει τον βασιλιά Αχαάβ, για μία μικρή αδικία, αλλά και για να αποκαταστήσει τις αδικίες που θα υποστεί ο άνθρωπος στα έσχατα χρόνια. «ὃς ἀποκαταστήσει καρδίαν πατρὸς πρὸς υἱὸν καὶ καρδίαν ἀνθρώπου πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ, μὴ ἐλθὼν πατάξω τὴν γῆν ἄρδην». (Μαλ. 4,5)
Για τον Θεό δεν υπάρχει μικρή και μεγάλη αδικία. Ο Άγιος Παΐσιος πολύ σοφά έλεγε ότι: «Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει. Μαζεύει οργή Θεού!!!»
Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός για τον μικρό αμπελώνα και τη δολοφονία του Ναβουθαί, δίνει την εξουσία στον άνθρωπό Του τον Ηλία να ελέγξει τον βασιλέα Αχαάβ. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τη δικαιοσύνη του Θεού. Η αδικία ξεπληρώθηκε σκληρά.
Ο Προφήτης Ηλίας ήταν ένας πραγματικός ηγέτης του λαού. Έτσι τον είδε και ο Προφήτης Ελισσαίος. «Πάτερ πάτερ, ἅρμα ᾿Ισραὴλ καὶ ἱππεὺς αὐτοῦ» (Βασιλειών Δ’ 2,12).
Το Έθνος Ισραήλ ως άρμα και τον ιππέα αυτού τον Προφήτη Ηλία. Αυτός κατευθύνει το άρμα εκεί που θέλει ο Θεός.
Χρησιμοποιώ τη λέξη ηγέτης, όχι με τη σημερινή της σημασία, του πολιτικά, στρατιωτικά ή οικονομικά ισχυρού.
Αλλά με τη σημασία του ηγέτη, εκείνου, που του έχει δοθεί εξουσία από τον Θεό. Και σε αυτή την εξουσία δεν μπορεί να σταθεί τίποτε εναντίον.
Για αυτό πιθανόν το λόγο, ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Μελίτων είχε πει ότι ο Άγιος Πορφύριος είναι ο πραγματικός ηγέτης του λαού στις ημέρες μας.
Άλλωστε την επιβεβαίωση αυτών των λόγων του Αγίου Φιλαδελφείας είχε δώσει χρόνια νωρίτερα ο Άγιος Παϊσιος που έλεγε: «Άλλον ο Θεός τον κάνει μοναχό για να βοηθήσει μια οικογένεια και άλλον για να βοηθήσει ολόκληρο το Έθνος».
Ένας τέτοιος μοναχός ήταν και ο ίδιος αλλά και ο Άγιος Πορφύριος. Ένας πραγματικός ηγέτης.
Και ηγέτης είναι εκείνος που έχει την εξουσία από τον Θεό, να οδηγεί έναν λαό, να ελέγχει πολιτικούς, βασιλείς, στρατιωτικούς, δικαστές και αυτοκράτορες.
Να υπερασπίζεται τον αμπελώνα του Θεού όταν κινδυνεύει από αδικίες.
Σήμερα δεν κινδυνεύει το μικρό αμπέλι του Ναβουθαί, αλλά κινδυνεύει ολόκληρος ο αμπελώνας του Κυρίου με τις αδικίες που γίνονται ακόμη και μέσα στην εκκλησία, σε όλη την Ελλάδα αλλά και όλο τον κόσμο. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής!
Ο Χριστιανισμός και ο Ελληνισμός πάντοτε εισέπρατταν αδικίες. Τρεις αιώνες διωγμοί και σφαγές των Χριστιανών;
Ο Θεός είχε έναν αληθινό ηγέτη τον Μέγα Κωνσταντίνο να αποκαταστήσει τις αδικίες της Ρώμης. Ακόμη και προ Χριστού να καταφύγουμε. Αδικήθηκε ο Ελληνισμός από τους Πέρσες;
Ένας αληθινός ηγέτης όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, διαλέχτηκε για να αποκαταστήσει τις αδικίες και τα εγκλήματα των Περσών.
Ακόμη και το Ισραήλ που βρισκόταν στη χλεύη των Εθνών για 2000 χρόνια για τη μεγάλη αμαρτία, τη σταύρωση του Θεανθρώπου, στο τέλος θα αποκατασταθεί και θα σωθεί και αυτό. «καὶ οὕτω πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται, καθὼς γέγραπται·» (Ρωμ. 11,26)
Οι Έλληνες είναι ο νέος Ισραήλ. Για τον άχρονο Θεό αυτό είναι γνωστό από καταβολής κόσμου.
Γι αυτό ο Ελληνισμός ακολουθεί σταυρική πορεία και υφίσταται τις αδικίες από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.
Αν μετρήσει κανείς ακόμη και από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, την άλωση του 1453 μέχρι και τις ημέρες μας, οι αδικίες δεν σταματούν. Όμως και αυτές θα λάβουν την απάντηση της δικαιοσύνης του Θεού.
Ο Ελληνισμός πάλεψε με τις αδικίες που υπέστη από άλλους, παλεύει και για τις αδικίες που προκαλεί ο ίδιος στο εαυτό του και υποκύπτει.
Η έρις, μία λέξη που οι ρίζες της απαντώνται στον Όμηρο, έγινε ίδιον χαρακτηριστικό της φυλής μας.
Η Αρχιερατική προσευχή του Χριστού που έγινε και η προσευχή του Αγίου Πορφυρίου το «ίνα ώσιν εν», είναι μία διαρκής ενέργεια του Θεού μέσα από τον Άγιο Πορφύριο για να αποκατασταθεί ο διχασμός, αυτό το κακό γνώρισμα της φυλής μας που μας τρώγει σαν σαράκι από την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου, τον μεταπολεμικό εμφύλιο, μέχρι και τη σημερινή διχόνοια.
Αλήθεια πόσο αληθινή είναι η Προφητική ρήση του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που έλεγε: «Θα έρθει καιρός που οι Ρωμιοί θα τρώγονται αναμεταξύ τους. Εγώ συστήνω ομόνοιαν και αγάπην» Και είναι αλήθεια.
Ο Έλληνας υπερέχει σε εγωισμό από όλους τους λαούς και βλέπει εχθρούς εξ ανατολών και εκ δυσμών, ενώ ο πραγματικός εχθρός είναι ο υπέρμετρος εγωισμός που τροφοδοτεί αυτόν τον δαίμονα της έριδας.
Μόνο αν αποτάξουμε τον εγωισμό θα ανθίσει πάλι η Ελλάδα, ο αμπελώνας του Κυρίου. Μόνο έτσι θα νικήσουμε και τον κακό μας εαυτό αλλά και όσους μας φθονούν.
Ο Άγιος Πορφύριος είχε φτιάξει κι εκείνος ένα μικρό αμπελώνα. Κι εκείνον τον αδίκησαν οι άνθρωποι. Ο ίδιος μου είχε εκμυστηρευθεί: «Μέχρι πότε θα κάνει κουμάντο ο σατανάς στο σπίτι μας;»
Σπίτι του εννοούσε και τη μικρή οικογένειά του αλλά και την Ελλάδα. Μιλούσε ως αληθινός ηγέτης του λαού.
Όμως ως άνθρωπος πλημμυρισμένος από τη Χάρη του Θεού γνώριζε ότι το κακό θα λάβει τέλος.
Έλεγε ότι ο Θεός θα βάλει το χέρι Του πλέον φανερά. Όλοι θα δουν ότι ο Θεός του παλαιού Ισραήλ και του νέου Ισραήλ είναι ο αληθινός και ζωντανός Θεός - «ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς Ἰακώβ; οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων» (Ματθ. 22,32).
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μία γωνιά του κόσμου που πολλοί εποφθαλμιούν.
Όλοι μιλούν για τα οπλοστάσιά τους και για το πώς θα διεκδικήσουν αυτά που δεν τους ανήκουν. Εκείνοι έχουν τα όπλα.
Εμείς έχουμε το «πυρηνικό» μας πνευματικό οπλοστάσιο που είναι οι Άγιοι. "οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα" (Ψαλμ.19).
Εκείνοι είναι οι πραγματικοί ηγέτες που θα νικήσουν, θα αποκαταστήσουν κάθε αδικία και θα οδηγήσουν τον λαό στη νέα του έξοδο από την αιχμαλωσία του κακού.
Το λέει στις ημέρες μας και ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. «Κι αν μου πουν ότι δεν υπάρχει Έλληνας, εγώ δεν ανησυχώ. Μπορεί ο Θεός να αναστήσει έναν Έλληνα. Φτάνει ακόμη και ένας.. Και ένας Χριστιανός να μείνει μόνο, ο Χριστός θα κάνει το σχέδιό Του».
Από τις πρώτες ημέρες της παρουσίας του ανθρώπου στη γη, κάποιοι επιλέχθηκαν να σηκώσουν το φορτίο της εκπλήρωσης ενός Θεϊκού σχεδίου.
Άνθρωποι-ηγέτες της εποχής τους, όπως ο Νώε για να εκπληρώσει την αποστολή και να σώσει τον άνθρωπο και όλα τα πλάσματα.
Όπως ο Αβραάμ διαλέχτηκε να γίνει ο γενάρχης πολλών εθνών και ο Θεός του υποσχέθηκε ότι από εκείνον θα προέλθουν πολλοί απόγονοι και βασιλιάδες. Κι έτσι έγινε. Ο Δίκαιος Ιωσήφ προήλθε από το γένος του Αβραάμ.
«Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός» (Ματθ. 1,16). Η υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ τηρήθηκε στο ακέραιο.
Ο Μωυσής διαλέχτηκε για να οδηγήσει έναν λαό από την αιχμαλωσία αιώνων στη γη της επαγγελίας.
Ήταν ένας ηγέτης που μιλούσε με τον Θεό, και ο Θεός με σημεία και τέρατα, με θαυμαστά γεγονότα υπερασπίστηκε τον αδικημένο λαό του και τον αποκατέστησε.
Ο Προφήτης Ηλίας, ένας ανεπανάληπτος άνθρωπος, διαλεγμένος από τον Θεό να ελέγξει τον βασιλιά Αχαάβ, για μία μικρή αδικία, αλλά και για να αποκαταστήσει τις αδικίες που θα υποστεί ο άνθρωπος στα έσχατα χρόνια. «ὃς ἀποκαταστήσει καρδίαν πατρὸς πρὸς υἱὸν καὶ καρδίαν ἀνθρώπου πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ, μὴ ἐλθὼν πατάξω τὴν γῆν ἄρδην». (Μαλ. 4,5)
Για τον Θεό δεν υπάρχει μικρή και μεγάλη αδικία. Ο Άγιος Παΐσιος πολύ σοφά έλεγε ότι: «Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει. Μαζεύει οργή Θεού!!!»
Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός για τον μικρό αμπελώνα και τη δολοφονία του Ναβουθαί, δίνει την εξουσία στον άνθρωπό Του τον Ηλία να ελέγξει τον βασιλέα Αχαάβ. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τη δικαιοσύνη του Θεού. Η αδικία ξεπληρώθηκε σκληρά.
Ο Προφήτης Ηλίας ήταν ένας πραγματικός ηγέτης του λαού. Έτσι τον είδε και ο Προφήτης Ελισσαίος. «Πάτερ πάτερ, ἅρμα ᾿Ισραὴλ καὶ ἱππεὺς αὐτοῦ» (Βασιλειών Δ’ 2,12).
Το Έθνος Ισραήλ ως άρμα και τον ιππέα αυτού τον Προφήτη Ηλία. Αυτός κατευθύνει το άρμα εκεί που θέλει ο Θεός.
Χρησιμοποιώ τη λέξη ηγέτης, όχι με τη σημερινή της σημασία, του πολιτικά, στρατιωτικά ή οικονομικά ισχυρού.
Αλλά με τη σημασία του ηγέτη, εκείνου, που του έχει δοθεί εξουσία από τον Θεό. Και σε αυτή την εξουσία δεν μπορεί να σταθεί τίποτε εναντίον.
Για αυτό πιθανόν το λόγο, ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Μελίτων είχε πει ότι ο Άγιος Πορφύριος είναι ο πραγματικός ηγέτης του λαού στις ημέρες μας.
Άλλωστε την επιβεβαίωση αυτών των λόγων του Αγίου Φιλαδελφείας είχε δώσει χρόνια νωρίτερα ο Άγιος Παϊσιος που έλεγε: «Άλλον ο Θεός τον κάνει μοναχό για να βοηθήσει μια οικογένεια και άλλον για να βοηθήσει ολόκληρο το Έθνος».
Ένας τέτοιος μοναχός ήταν και ο ίδιος αλλά και ο Άγιος Πορφύριος. Ένας πραγματικός ηγέτης.
Και ηγέτης είναι εκείνος που έχει την εξουσία από τον Θεό, να οδηγεί έναν λαό, να ελέγχει πολιτικούς, βασιλείς, στρατιωτικούς, δικαστές και αυτοκράτορες.
Να υπερασπίζεται τον αμπελώνα του Θεού όταν κινδυνεύει από αδικίες.
Σήμερα δεν κινδυνεύει το μικρό αμπέλι του Ναβουθαί, αλλά κινδυνεύει ολόκληρος ο αμπελώνας του Κυρίου με τις αδικίες που γίνονται ακόμη και μέσα στην εκκλησία, σε όλη την Ελλάδα αλλά και όλο τον κόσμο. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής!
Ο Χριστιανισμός και ο Ελληνισμός πάντοτε εισέπρατταν αδικίες. Τρεις αιώνες διωγμοί και σφαγές των Χριστιανών;
Ο Θεός είχε έναν αληθινό ηγέτη τον Μέγα Κωνσταντίνο να αποκαταστήσει τις αδικίες της Ρώμης. Ακόμη και προ Χριστού να καταφύγουμε. Αδικήθηκε ο Ελληνισμός από τους Πέρσες;
Ένας αληθινός ηγέτης όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, διαλέχτηκε για να αποκαταστήσει τις αδικίες και τα εγκλήματα των Περσών.
Ακόμη και το Ισραήλ που βρισκόταν στη χλεύη των Εθνών για 2000 χρόνια για τη μεγάλη αμαρτία, τη σταύρωση του Θεανθρώπου, στο τέλος θα αποκατασταθεί και θα σωθεί και αυτό. «καὶ οὕτω πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται, καθὼς γέγραπται·» (Ρωμ. 11,26)
Οι Έλληνες είναι ο νέος Ισραήλ. Για τον άχρονο Θεό αυτό είναι γνωστό από καταβολής κόσμου.
Γι αυτό ο Ελληνισμός ακολουθεί σταυρική πορεία και υφίσταται τις αδικίες από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.
Αν μετρήσει κανείς ακόμη και από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, την άλωση του 1453 μέχρι και τις ημέρες μας, οι αδικίες δεν σταματούν. Όμως και αυτές θα λάβουν την απάντηση της δικαιοσύνης του Θεού.
Ο Ελληνισμός πάλεψε με τις αδικίες που υπέστη από άλλους, παλεύει και για τις αδικίες που προκαλεί ο ίδιος στο εαυτό του και υποκύπτει.
Η έρις, μία λέξη που οι ρίζες της απαντώνται στον Όμηρο, έγινε ίδιον χαρακτηριστικό της φυλής μας.
Η Αρχιερατική προσευχή του Χριστού που έγινε και η προσευχή του Αγίου Πορφυρίου το «ίνα ώσιν εν», είναι μία διαρκής ενέργεια του Θεού μέσα από τον Άγιο Πορφύριο για να αποκατασταθεί ο διχασμός, αυτό το κακό γνώρισμα της φυλής μας που μας τρώγει σαν σαράκι από την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου, τον μεταπολεμικό εμφύλιο, μέχρι και τη σημερινή διχόνοια.
Αλήθεια πόσο αληθινή είναι η Προφητική ρήση του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που έλεγε: «Θα έρθει καιρός που οι Ρωμιοί θα τρώγονται αναμεταξύ τους. Εγώ συστήνω ομόνοιαν και αγάπην» Και είναι αλήθεια.
Ο Έλληνας υπερέχει σε εγωισμό από όλους τους λαούς και βλέπει εχθρούς εξ ανατολών και εκ δυσμών, ενώ ο πραγματικός εχθρός είναι ο υπέρμετρος εγωισμός που τροφοδοτεί αυτόν τον δαίμονα της έριδας.
Μόνο αν αποτάξουμε τον εγωισμό θα ανθίσει πάλι η Ελλάδα, ο αμπελώνας του Κυρίου. Μόνο έτσι θα νικήσουμε και τον κακό μας εαυτό αλλά και όσους μας φθονούν.
Ο Άγιος Πορφύριος είχε φτιάξει κι εκείνος ένα μικρό αμπελώνα. Κι εκείνον τον αδίκησαν οι άνθρωποι. Ο ίδιος μου είχε εκμυστηρευθεί: «Μέχρι πότε θα κάνει κουμάντο ο σατανάς στο σπίτι μας;»
Σπίτι του εννοούσε και τη μικρή οικογένειά του αλλά και την Ελλάδα. Μιλούσε ως αληθινός ηγέτης του λαού.
Όμως ως άνθρωπος πλημμυρισμένος από τη Χάρη του Θεού γνώριζε ότι το κακό θα λάβει τέλος.
Έλεγε ότι ο Θεός θα βάλει το χέρι Του πλέον φανερά. Όλοι θα δουν ότι ο Θεός του παλαιού Ισραήλ και του νέου Ισραήλ είναι ο αληθινός και ζωντανός Θεός - «ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς Ἰακώβ; οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων» (Ματθ. 22,32).
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μία γωνιά του κόσμου που πολλοί εποφθαλμιούν.
Όλοι μιλούν για τα οπλοστάσιά τους και για το πώς θα διεκδικήσουν αυτά που δεν τους ανήκουν. Εκείνοι έχουν τα όπλα.
Εμείς έχουμε το «πυρηνικό» μας πνευματικό οπλοστάσιο που είναι οι Άγιοι. "οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα" (Ψαλμ.19).
Εκείνοι είναι οι πραγματικοί ηγέτες που θα νικήσουν, θα αποκαταστήσουν κάθε αδικία και θα οδηγήσουν τον λαό στη νέα του έξοδο από την αιχμαλωσία του κακού.
