Άγιος Παΐσιος: "ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΡΑΝΤΑΓΜΑ ΓΕΡΟ"

 

Οι σημαντικότερες προφητικές αποκαλύψεις του Αγίου Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου για την εποχή μας. 

Δημιουργία: Κωστούλας Βασίλειος 

Πηγές: 

1. “Βίος Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου”, Ιερομ. Ισαάκ, 2004

2. “Πνευματική Αφύπνιση” και Περί Προσευχής”, Γέροντος Παισίου Αγιορείτου, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος- Σουρώτη Θεσσαλονίκης)

Η Οδύσσεια του Ελληνισμού

Ιερομονάχου Γεωργίου Αλευρά

Τα έπη του Ομήρου αποτελούν ίσως τα πληρέστερα αποδεικτικά στοιχεία για την παρουσία ανεπτυγμένου Ελληνικού πολιτισμού που προϋπήρχε στον Ελλαδικό χώρο, δηλαδή από την περιοχή των Επτανήσων μέχρι την Ιωνία και άλλες περιοχές της Μικρά Ασίας.

Μέσα στα έπη του Ομήρου περιγράφονται αρκετά ιστορικά στοιχεία, βέβαια για τις ανάγκες του έργου του εμπεριέχονται και αρκετά μυθολογικά στοιχεία, αλλά σίγουρα διαπιστώνει κάποιος ότι ο Ελληνικός πολιτισμός, δεν είναι απλά στα σπάργανα εκείνη την εποχή του 9ου-8ου αι. π.Χ. αλλά είναι σε πλήρη εξέλιξη.

Ο Οδυσσέας ως ο κλασικός Έλληνας ήρωας της Οδύσσειας αλλά και ο εφευρέτης του Δούρειου Ίππου στην Ιλιάδα, ανοίγει την πορεία της περιπέτειας του Έλληνα και η δική του περιπέτεια για την επιστροφή στην πατρίδα του Ιθάκη συμβολίζει την περιπετεια του Ελληνισμού στο διάβα της ιστορίας.

Η Οδύσσεια του Ελληνισμού κρατά από την εποχή του Ομήρου, περνά από την εισβολή των Περσών και φθάνει στην σημερινή Ελλάδα.

Η Μάχη των Θερμοπυλών το 480 π.Χ. ήταν ίσως η πιο σημαντική στιγμή για τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, γιατί αποτέλεσε το σύνθημα αντίστασης κατά των βαρβάρων εκείνη την εποχή, αποτέλεσε το ανάχωμα για όλη τη Δύση και ενέπνευσε ολόκληρα έθνη μέχρι και τις ημέρες μας. Η σημειολογία της μοναδική στα χρονικά, αφού ο αγώνας των Ελλήνων για την αρετή εξυμνήθηκε παγκοσμίως.

Χαρακτηριστική η φράση του Πέρση Στρατηγού Τιγράνη προς τον Μαρδόνιο: "Αλίμονο, Μαρδόνιε, ενάντια σε τί άνδρες μας έφερες να πολεμήσουμε, σ' αυτούς που δεν πολεμούν για χρήματα αλλά

Ο Άγιος Νέστωρ σφράγισε τη λάρνακα του Αγίου Δημητρίου. (Αναδημοσίευση από Απρίλιο 2013)

Γράφει ο Στέφανος Πολυγένης
Πρόεδρος του Συλλόγου Αγίου Νέστωρα Τρικάλων.


«καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται· καί γε ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου, καὶ προφητεύσουσι. καὶ δώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ σημεῖα ἐπὶ τῆς γῆς κάτω» (Πραξ.2 17-19)
Ξεκίνησα το παρών άρθρο με ένα απόσπασμα των Πράξεων των Αποστόλων σχετικά με τις έσχατες ημέρες που ζούμε της βαθύτατης κρίσης, της κρίσης αξιών και πνευματικής πρωτίστως κατά τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ Βαρθολομαίο. Αυτές λοιπόν τις έσχατες ημέρες, που για κάποιους απλά δεν υφίστανται, για άλλους όχι μόνο υφίστανται, αλλά επιβεβαιώνονται με σημεία εκ Θεού στον ουρανό και στη γη, σημεία προειδοποιητικά για την αποστασία μας, η οποία στρώνει κόκκινο χαλί στον αντίχριστο και όσους προετοιμάζουν το δρόμο του, μέσα από την παγκοσμιοποίηση.
Με δέος, φόβο και απορία, αντιμετώπισε η Ρωσία και η ανθρωπότητα την απρόσμενη «επίσκεψη» του μετεωρίτη πριν λίγο καιρό. «…φόβητρά τε καὶ σημεῖα ἀπ᾿ οὐρανοῦ μεγάλα ἔσται» (Λουκ. 21,11).






Τι είχε προηγηθεί; Οι δηλώσεις του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στις αρχές του Δεκέμβρη ότι: «Σύμφωνα με τις έως τώρα καταγραφές των μετρήσεων που πραγματοποιεί η κυβέρνηση για την κατάσταση του πλανήτη, ο κόσμος δεν θα καταστραφεί το Δεκέμβριο». Κι όμως λίγο καιρό αργότερα, φάνηκε με αυτό το μέγα σημείο στον ουρανό, ότι οδεύουμε προς το τέλος, το οποίο γνωρίζει και αποφασίζει μονάχα ο Δημιουργός του κόσμου αυτού και όχι εμείς. Η προειδοποίηση ήταν σαφής γι’ αυτό ο Πρόεδρος της Ρωσίας, ευχαρίστησε και είναι προς τιμήν του, έπειτα τον Θεό, για το ότι δεν έπεσαν θραύσματα σε κατοικημένες περιοχές και γλίτωσε ο κόσμος. Ακριβέστερα το λόγο για αυτό που συνέβη, είδε με φώτιση ο ρώσος μητροπολίτης Τσελιάμπινσκ και Ζιατούστ, Θεοφάνης. «Είναι μήνυμα του Ύψιστου. Οι Γραφές μας διδάσκουν ότι ο Κύριος από καιρό σε καιρό στέλνει στον λαό του μηνύματα και προειδοποιήσεις μέσω φυσικών φαινόμενων», εξήγησε. Και πρόσθεσε: «Πιστεύω ότι το μήνυμα Του σήμερα δεν ήταν μονό για την περιοχή των Ουραλίων. Ήταν για όλη την ανθρωπότητα. Ο μετεωρίτης είναι μια υπενθύμιση ότι ζούμε σε έναν εύθραυστο και απρόβλεπτο κόσμο».

Του μηνύματος αυτού όμως έχει προηγηθεί κι ένα ακόμα σημείο εδώ στην Ελλάδα. Δυο σημεία-προειδοποιήσεις δηλαδή- σε δύο ομόδοξες και Ορθόδοξες χώρες, Ελλάδα και Ρωσία. Ένα σημείο στον ουρανό και ένα στη γη.
Είναι 26η Οκτωβρίου 2012μ.Χ. Ημέρα εορτής του Αγίου Δημητρίου και μνήμης της θυσίας του από τις λόγχες των ειδωλολατρών επί Διοκλητιανού, στις φυλακές τις Θεσσαλονίκης. Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ.κ Άνθιμος όπως κάθε χρονιά ανήμερα της εορτής του αγίου, ανοίγει τη λάρνακά του για την περισυλλογή του αγίου μύρου που κατακλύζει το λείψανο του αγίου και δίδεται ως ευλογία στους πιστούς, ως σημείο εκ Θεού και παρουσίας του ελέους Του και έτσι δι’ ευχών των αγίων να ενισχύει των αγώνα μας. Προς φοβερή έκπληξη όλων όμως η λάρνακα δεν ανοίγει και αφού διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση γιατί συμβαίνει αυτό, ο μητροπολίτης αναφωνεί στο ποίμνιο. «Ο Άγιος δεν θέλει να ανοίξουμε τη λάρνακά του». Έχει δίκιο ο μητροπολίτης, αλλά πρέπει να αναζητήσουμε το γιατί συμβαίνει αυτό το παράδοξο γεγονός, και πραγματικά δεν ενθυμούμαι στην εκκλησιαστική ιστορία να έχει ξανασυμβεί το συγκεκριμένο περιστατικό.

Δύο ημέρες νωρίτερα, την 24η Οκτωβρίου του 2012, ο Σύλλογός μας αποφάσισε να εκπληρώσει ένα τάμα που είχε κάνει ένα χρόνο πριν. Είχαμε αποφασίσει τη δημιουργία αγιογραφίας του προστάτη αγίου του Συλλόγου μας, Αγίου Νέστωρα, με σκοπό να την δωρίσουμε στην πόλη του Λαγκαδά και την Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά και τον Μητροπολίτη της κ.Ιωάννη, ως ένδειξη φιλίας και αδελφοσύνης των δύο πόλεων, των Τρικάλων και Λαγκαδά και παράλληλα τιμώντας τον Λαγκαδά ως πόλη που έχει ως προστάτη και αυτή τον Άγιο Νέστωρα. Έτσι η ολιγομελής αποστολή του συλλόγου, με τη συνοδεία της εικόνος του Αγίου Νέστωρα, ξεκίνησε το πρωΐ της 24ης οκτωβρίου για την πόλη του Λαγκαδά. Λόγω της εορτής του Αγίου Δημητρίου εκείνες τις ημέρες στην πόλη της Θεσσαλονίκης, θεωρήσαμε ότι η εικόνα αυτή του Αγίου Νέστωρα, θα ήταν πρέπον να ευλογηθεί από τον ίδιο τον Άγιο Δημήτριο στο ναό του στη Θεσσαλονίκη. Έτσι αποφασίσαμε στη διαδρομή να πραγματοποιήσουμε μικρή στάση στον πολιούχο άγιο της Θεσσαλονίκης.


Παρά το αδιαχώρητο, λόγω της μεγάλης προσέλευσης, ο κόσμος ευλαβικά έδωσε τη σειρά του στην εικόνα του Αγίου Νέστωρα και η οποία, προς τιμή των Ιερέων του ναού, τοποθετήθηκε από τους ίδιους, αρχικά επί της Αγίας Τραπέζης και έπειτα επάνω στη λάρνακα του Αγίου Δημητρίου. Μετά από τη σύντομη αυτή στάση η εικόνα πήρε το δρόμο του προορισμού της και παραδόθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά και στον μητροπολίτη της κ.κ. Ιωάννη. Η μετέπειτα ιστορία γνωστή. Δύο ημέρες μετά η λάρνακα του Αγίου Δημητρίου δεν ανοίγει.
Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά, θα ρωτήσετε; Δικαίως ερωτάτε, θα σας πω αν υπάρχει άγνοια. Αδίκως, θα σας πω αν υπάρχει ηθελημένη άγνοια και αν δεν θέλουμε να παρατηρήσουμε τα σημεία που μας δίνει ο Θεός.
Εδώ και μερικούς μήνες ξεκινήσαμε ως σύλλογος έναν αγώνα κατά της ανηθικότητας των ανθρώπων της εποχής μας και που αυτή η ανηθικότητα λειτουργεί ως εργαλείο της παγκοσμιοποίησης, χτυπώντας πρώτα τη νεολαία μας, ούτως ώστε να αποσαρθρωθεί πλήρως η κοινωνία, οι άμυνές της, και να μην υπάρχει ελπίδα για το αύριο αφού και τα παιδιά μας θα έχουν «χτυπηθεί» καίρια σε πολύ σημαντική ηλικία. Ξεριζώνουν τον Χριστό από τις ψυχές των παιδιών για να μην μπορεί κανείς πλέον να αισθανθεί ότι αμαρτάνει και είναι ανήθικος έναντι του Θεού.
Μάλιστα για όλη αυτή την προσπάθεια κατά της ανηθικότητας έλαβα την ευλογία και την ενθάρρυνση από τρεις ιεράρχες. Από τον σεβ. Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ.κ Κύριλλο, από τον σεβ. Λαγκαδά κ.κ Ιωάννη και τον σεβ. Τρίκκης κ.κ Αλέξιο. Και οι τρεις με παρότρυναν να συνεχίσω ως τέλους για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα από την ανηθικότητα που μαστίζει λαό και κλήρο. Προς τιμήν τους αναγνώρισαν και οι τρεις τα σοβαρά προβλήματα που έχουν εισχωρήσει και μέσα στους κόλπους της εκκλησίας και επηρεάζουν αμεσότατα πλέον το χριστεπώνυμο πλήρωμα.
Κάποιοι όμως θεώρησαν ότι αυτή η προσπάθεια κατά της ανηθικότητας, στοχεύει συγκεκριμένους ανθρώπους για συγκεκριμένους σκοπούς. Κάνουν μέγα λάθος. Ως πρόεδρος του συλλόγου του Αγίου Νέστωρα, τονίζω ότι δεν στηλιτεύσαμε μόνο τα κακώς κείμενα κάποιων ανθρώπων. Στοχεύουμε στην ασθένεια και όχι στους ασθενείς.
Αρθρογραφήσαμε και διαμαρτυρηθήκαμε εντόνως για το βιβλίο της Γ΄Δημοτικού ως «πορνογράφημα», βλέποντας της κόρη μου να μουτζουρώνει τα αχαμνά των αρχαίων, μη μπορώντας να τα αντικρύσει. Διαμαρτυρηθήκαμε για την διαφημιστική εκστρατεία γνωστής αλυσίδας παιχνιδιών, για την απρεπή και άσεμνη αποκριάτικη διαφημιστική εκστρατεία τους, ωθώντας τα μικρά παιδιά σε περιβολή που παραπέμπει σε καμπαρετζούδες και πορνεία.


Ο Θεός λοιπόν, για όλη αυτή την ανηθικότητα που έγινε τρόπος ζωής σήμερα, δίνει τα σημεία του και τις προειδοποιήσεις του, φτάνει να έχουμε την καθαρότητα να τα δούμε. Ο Θεός σφράγισε στην επέτειο των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, τη λάρνακα του Αγίου Δημητρίου για να μας δείξει ότι προφανώς δεν είμαστε άξιοι ούτε της ευλογίας του Αγίου, ούτε της ελευθερίας που μας έδωσε ο ίδιος. Και δεν είναι μήνυμα μόνο για τη Θεσσαλονίκη αλλά για όλους τους Έλληνες. Ο γέροντας Ιωακείμ, Δικαίος της Ιεράς Σκήτης του Προφήτη Ηλία Αγίου Όρους, στο άκουσμα αυτού του σημείου, μας είπε ότι είναι σοβαρότατο και όχι μόνο για τους Θεσσαλονικείς και τους Έλληνες αλλά για ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο.
Απέχουμε ελάχιστα το να καταντήσουμε εαυτούς μόνο σάρκα. Όταν στην ανθρώπινη ιστορία ο Θεός επέτρεψε κατακλυσμό επί εποχής Νώε, γιατί ο άνθρωπος είχε αποτάξει το πνεύμα και είχε γίνει μόνο σάρκα. Ο κατακλυσμός σήμερα, η συμφορά που είδε ο Γέρων Πορφύριος απέχει ελάχιστα, όσο απέχουν τα σύννεφα απ΄ τον ορίζοντα.
Ο ίδιος ο Άγιος Νέστωρας, χωρίς να γνωρίζει τίποτα επί Χριστού, ζητά την ευλογία του Αγίου Δημητρίου όχι για να νικήσει απλά τον γίγαντα Λυαίο στο στάδιο, αλλά για να δώσει το καίριο χτύπημα στο σάπιο παλαιό κόσμο της ανηθικότητας και των ειδώλων, της διαφθοράς και της σαπίλας, μιας διαστροφικής αυτοκρατορίας. Έτσι με την πεμπτουσία της υπακοής και της ευλογίας ανεφώνησε «Θεέ του Δημητρίου βοήθει μοι». Εμείς σήμερα μπορούμε να αναφωνήσουμε το ίδιο; Ζητήσαμε ευλογία με ταπείνωση απ’ τον Θεό; Κάναμε υπακοή στο θέλημά Του; Αν όχι, τότε για ποιο λόγο να ανοίξει ο Άγιος Δημήτριος τη λάρνακά του για να μας ευλογήσει;
Δεν έχουμε κατανοήσει ότι οι Άγιοι Δημήτριος και Νέστωρας εξαγόρασαν με το αίμα τους την αρχή της ρωμιοσύνης, θεμελίωσαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο Άγιος Νέστωρ είναι ο πρώτος που λαμβάνει εξουσία από τον Θεό να σηκώσει μάχαιρα για να κτυπήσει το κακό. Ο Χριστός ακόμα και στον μαθητή του, τον Απόστολο Πέτρο του λέγει: «... βάλε τὴν μάχαιραν εἰς τὴν θήκην·» (Ιω. 18,11). Στον Άγιο Νέστωρα όμως δίδεται η εξουσία να προσβάλλει με κτύπημα το κακό, για να εγκαινιάσει την αρχή του τέλους του ειδωλολατρικού κόσμου. Την 27η Οκτωβρίου του 2012 συμπληρώσαμε 1700 από το μεγαλύτερο συμβάν στην ιστορία της Ορθοδοξίας, μετά την Σταύρωση και Ανάσταση του Χριστού μας. Την ημέρα του Αγίου Νέστωρα και μόλις 6 χρόνια μετά το μαρτύριό του, ο Μέγας Κωνσταντίνος βλέπει ένα σημείο στον ουρανό, που η ανθρωπότητα δεν μπορεί να διανοηθεί και κατανοήσει. Το κατανοούν εκείνοι που έχουν τις προϋποθέσεις για τον Θεό. Έτσι ο Σταυρός στον ουρανό είναι το Μέγα σημείο για την επικείμενη πτώση της Ρώμης και της δυσωδίας των ειδώλων της.
Ας πάψουμε λοιπόν να κρύβουμε τη βρωμιά κάτω από το χαλί και ας περάσουμε στις πράξεις. Ας μην υποκρινόμαστε ότι δεν συμβαίνει τίποτα ή ότι ο Θεός δεν προειδοποιεί με σημεία.Ας πάψουμε να βλέπουμε συνεχώς «τυχαία» γεγονότα και «συμπτώσεις». «ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;» (Ματθ. 16,3 ).
Εύχομαι, αυτή τη δύσκολη εποχή, αυτό που ευχόταν και ο άγιος γέρων Παΐσιος, να αναστήσει ο Θεός Μακκαβαίους και ο οποίος τόνιζε για την εποχή μας και όλα όσα συμβαίνουν ότι: "ἀφήνει λίγο τὰ πράγματα, γιὰ νὰ φανοῦν οἱ διαθέσεις τοῦ καθενός".
Έχω την τιμή και ευλογία να φέρω το όνομα του πρωτομάρτυρα Στεφάνου και δηλώνω χωρίς κανένα ενδοιασμό ότι ο αγώνας κατά της ανηθικότητας τώρα ξεκίνησε και δεν θα σταματήσει. Αν θέλουν ας με σταματήσουν μόνο με λιθοβολισμό.
Κλείνοντας να υπενθυμίσω τα λόγια του Γέροντα Πορφυρίου που τόνιζε ότι: «αν τα πράγματα συνεχίσουν ως έχουν, τότε πάμε για αυτόν που λένε. Μπορεί ο Θεός όμως να κάνει κάτι πολύ φοβερό (συμφορά όπως έλεγε), να τα σταματήσει και να μας δώσει παράταση».


Read more: http://www.ioannis-kapodistrias.gr/2013/04/blog-post_9.html#ixzz6e8MQ94jU

Αλλάζει η δικαιοσύνη του Θεού

Ιερομονάχου Γεωργίου Αλευρά

Απόσπασμα από το βιβλίο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ (Εκδ.2004)

«O πατήρ Πορφύριος δεν σταμάτησε να ζει. Μάλιστα τώρα είναι πιο κοντά μας. Όμως ο μόνος τρόπος επικοινωνίας μαζί του είναι η απλότητα και η προσευχή. Γιατί λίγο πριν την κόιμησή του όταν επληροφορήθηκε την κοίμηση του γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη της Ι.Μ Οσίου Δαυίδ έκανε το σταυρό του και είπε: «Μεγάλος άγιος, και είναι μεγάλος γιατί ήταν απλός. Τώρα είναι πνεύμα , τώρα είναι παντού, τώρα είναι δικός μας». 

Θαυμαστό δε είναι ότι οι δύο γέροντες κοιμήθηκαν με 12 ημέρες διαφορά.

 Στα Εισόδια της Θεοτόκου ο πατήρ Ιάκωβος και ο γέροντας Πορφύριος 12 μέρες μετά που με το παλαιό ημερολόγιο που τηρείται στο Άγιον Όρος, ήτο εορτή των Εισοδίων. Όλοι απορούσαν με αυτό το σημάδι του Θεού, τι να συμβόλιζε. Όμως αν θέλουν απάντηση την είχε δώσει ο ίδιος ο πατήρ Πορφύριος με τα επόμενα που γράφουμε παρακάτω αναφερόμενος στον Προφήτη Ησαΐα (….Αφελώ τους προφήτας…..). Κάποτε μου είχε πει εμπιστευτικά, «Θόδωρε δεν ακούν πλέον οι άνθρωποι! Είναι να παίρνουμε τις σπηλιές και τα βουνά και να κλαίμε να σώσει ο Θεός τον κόσμο». 

Ο πατήρ Παΐσιος λίγο πριν φύγει από τη ζωή είπε: «Φεύγω από τη ζωή γιατί δεν με ακούει κανένας». Το ίδιο είχε πει λίγο πριν φύγει από τη ζωή και ο πατήρ Πορφύριος.

Οι άγιοι ανήκουν κυρίως στους εναρέτους, στους δικαίους και στους αγίους, και μετά στους αμαρτωλούς. «Τα άγια τοις αγίοις». Θέλει δε προσοχή πολύ όταν ζούμε κοντά σε τέτοιους ανθρώπους να μην παρασυρόμαστε από την αγάπη τους και την μακροθυμία τους, γιατί μπορεί άλλοι μπορεί να είναι πιο άξιοι από εμάς για να είναι κοντά τους. Εδώ όσο ζουν έχουν πολλούς περιορισμούς. Ο Θεός το επιτρέπει αυτό για να τους ταπεινώνει, όσο ζουν ακόμα στη γη, από τις αδυναμίες μας. Μετά την κοίμησή τους είναι η σειρά μας να ταπεινωνόμαστε. 

Όταν φύγουν από εδώ ανήκουν απόλυτα στον Θεό και στη δικαιοσύνη Του και θα έχουν τους δικούς των όσοι το αξίζουν και όσοι πραγματικά αγαπούν. Έτσι λειτουργεί η δικαιοσύνη του Θεού. 

Γι’ αυτό είπε και ο γέροντας Πορφύριος για τον γέροντα Ιάκωβο ότι τώρα είναι δικός μας. 

Του Αγίου Γεωργίου του ίδιου έτους το κελλί μας επίσημα θα αναλάμβανε τη διακονία του Κυριακού. Ο γέροντάς μας θα είχε τον τίτλο του Δικαίου. Τότε ο γέροντας Νικάνωρ ο προηγούμενος Δικαίος, είπε κάτι που επαληθεύθηκε. «Άντε έχουμε ξανακηδεύσει και παλιότερα Δικαίο». 

Δηλαδή ο γέροντάς μας θα είχε την ευλογία να κοιμηθεί στα Καυσοκαλύβια ως Δικαίος. Όταν ο πατήρ Πορφύριος επληροφορήθηκε ότι ανέλαβε τη διακονία της Σκήτης το κελλί μας Άγιος Γεώργιος και αυτός θα ήταν ο Δικαίος τότε είπε: «Τώρα αλλάζει η δικαιοσύνη του Θεού» και συγκεκριμένα αναφέρθηκε σε αυτό που είπε ο γέροντας Νικάνωρ για το πώς θα λειτουργήσει η δικαιοσύνη του Θεού στο κελλί μας. «Οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι». Κάποια άλλη στιγμή λίγο πριν κοιμηθεί ο π.Πορφύριος είπε σε κάποιον: «Τι νομίζεις βρε, ότι όποιον έχω κάνει καλόγερο θα πάρει και τη χάρη μου;». «Τον γέροντα Δημά τον Ρώσο δεν τον είχα γέροντα και όμως πήρα τη χάρη του».

Στις τελευταίες στιγμές της ζωής του αναφερόταν σε ένα κεφάλαιο του Προφήτη Ησαΐα που υπάρχει και η φράσις, «· ἱμάτιον ἔχεις, ἀρχηγὸς ἡμῶν γενοῦ». Ετόνιζε στο περιβάλλον του να βρούνε που αναφέρεται. Σε κάποια στιγμή τον άκουσα προσεκτικά να ξανατονίζει, αφού πλέον βρήκανε το συγκεκριμένο χωρίο «· ἱμάτιον ἔχεις, ἀρχηγὸς ἡμῶν γενοῦ».Και επεξηγώντας το να λέγει «Ζωστικό έχεις; Γίνε αρχηγός μας». Ετόνιζε δε ο π.Πορφύριος ότι αυτό το κεφάλαιο του Ησαΐα αναφερόταν σε μία περίοδο ηθικής κατάπτωσης του Ισραήλ, έλεγε όμως ότι αυτά ισχύουν και για σήμερα.
Αξίζει για να γίνουν και κατανοητά για όλους αυτά που έλεγε ο γέροντας Πορφύριος να αναφερθούμε στο σχετικό κεφάλαιο του Ησαΐου.


«ΙΔΟΥ δὴ ὁ δεσπότης Κύριος σαβαὼθ ἀφελεῖ ἀπὸ τῆς ᾿Ιουδαίας καὶ ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμ ἰσχύοντα καὶ ἰσχύουσαν, ἰσχὺν ἄρτου καὶ ἰσχὺν ὕδατος, 2 γίγαντα καὶ ἰσχύοντα καὶ ἄνθρωπον πολεμιστὴν καὶ δικαστὴν καὶ προφήτην καὶ στοχαστὴν καὶ πρεσβύτερον 3 καὶ πεντηκόνταρχον καὶ θαυμαστὸν σύμβουλον καὶ σοφὸν ἀρχιτέκτονα καὶ συνετὸν ἀκροατήν· 4 καὶ ἐπιστήσω νεανίσκους ἄρχοντας αὐτῶν, καὶ ἐμπαῖκται κυριεύσουσιν αὐτῶν. 5 καὶ συμπεσεῖται ὁ λαός, ἄνθρωπος πρὸς ἄνθρωπον καὶ ἄνθρωπος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ· πρσκόψει τὸ παιδίον πρὸς τὸν πρεσβύτην, ὁ ἄτιμος πρὸς τὸν ἔντιμον. 6 ὅτι ἐπιλήψεται ἄνθρωπος τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἢ τοῦ οἰκείου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ λέγων· ἱμάτιον ἔχεις, ἀρχηγὸς ἡμῶν γενοῦ, καὶ τὸ βρῶμα τὸ ἐμὸν ὑπὸ σὲ ἔστω. 7 καὶ ἀποκριθεὶς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐρεῖ· οὐκ ἔσομαί σου ἀρχηγός· οὐ γὰρ ἔστιν ἐν τῷ οἴκῳ μου ἄρτος, οὐδὲ ἱμάτιον· οὐκ ἔσομαι ἀρχηγὸς τοῦ λαοῦ τούτου. 8 ὅτι αἰνεῖται ῾Ιερουσαλήμ, καὶ ἡ ᾿Ιουδαία συμπέπτωκε, καὶ αἱ γλῶσσαι αὐτῶν μετὰ ἀνομίας, τὰ πρὸς Κύριον ἀπειθοῦντες· διότι νῦν ἐταπεινώθη ἡ δόξα αὐτῶν, 9 καὶ ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου αὐτῶν ἀντέστη αὐτοῖς· τὴν δὲ ἁμαρτίαν αὐτῶν ὡς Σοδόμων ἀνήγγειλαν καὶ ἐνεφάνισαν. οὐαὶ τῇ ψυχῇ αὐτῶν, διότι βεβούλευνται βουλὴν πονηρὰν καθ᾿ ἑαυτῶν 10 εἰπόντες· δήσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστι· τοίνυν τὰ γεννήματα τῶν ἔργων αὐτῶν φάγονται….» (Προφ. Ησαΐα, ΚεφΓ’ 1-10)

ΑΠΟΔΟΣΗ
«Ιδού λοιπόν, ο δεσπότης, ο Κύριος των δυνάμεων θα επιτρέψει να λείψει από την χώραν της Ιουδαίας και από την πόλιν της Ιερουσαλήμ κάθε δύναμις ανδρός και γυναικός, δύναμις και στήριγμα άρτου και ύδατος και όλων των απαραιτήτων βιοτικών αγαθών. 

Θα αφαιρέση κάθε γίγαντα και γενικώς κάθε ισχυρόν άνδρα, άνδρα εμπειροπόλεμον και δικαστήν και προφήτην και συνετόν και έμπειρον πρεσβύτην. Θα αφαιρέση κάθε στρατιωτικόν αρχηγόν μέχρι και πεντηκόνταρχον, κάθε αξιόλογον σύμβουλον και σοφόν αρχιτέκτονα και άνθρωπον, ο οποίος μετά συνέσεως θα ακούει την αλήθειαν. 

Αντι δε αυτών θα επιτρέψη να καταλάβουν την αρχήν και να τεθούν επικεφαλής σας νεαροί άνδρες χωρίς πείραν, απατεώνες δε θα αναδειχθούν κύριοι και δυνάσται του λαού. Τότε θα λείψει ο αμοιβαίος σεβασμός, ο λαός θα περιέλθει σε κατάστασιν συγχύσεως και αναρχίας. Ο ένας άνθρωπος θα επιπέση εναντίων του άλλου και κάθε άνθρωπος εναντίον του πλησίον του. Με αυθάδειαν θα συγκρουσθή το παιδίον προν τον γέροντα, και ο ανέντιμος προς τον έντιμο και ευϋπόληπτον.

 Εξ’ αιτίας της αναρχίας αυτής και δια την έλλειψην συνετών αρχηγών και βιοτικών αγαθών, θα κρατή από το ένδυμα κάθε άνθρωπος τον πρώτο τυχόντα ομοεθνή του ή τον συγγενή του πατρός του, και θα λέγη «συ έχεις ένδυμα, δεν είσαι γυμνός όπως ημείς. Γίνε λοιπόν αρχηγός μας και η διατροφή μας ας είναι στα χέρια σου». 

Εκείνος κατά την φοβεράν αυτήν ημέραν θα απαντήση και θα ειπή: «δεν θα γίνω αρχηγός σας, διότι ούτε εις την ιδικήν μου οικίαν δεν υπάρχει άρτος ούτε άλλο ιμάτιον. Δεν θέλω και δεν ημπορώ να γίνω αρχηγός του λαού αυτού». Αυτά ασφαλώς θα γίνουν, διότι η Ιερουσαλήμ θα έχει εγκαταλειφθή από τον Κύριον και θα έχει περιπέσει εις καταστροφήν, διότι αι γλώσσαι των κατοίκων της χώρας αυτής ελάλουν παράνομα και οι άνθρωποι εδεικνύοντο απειθείς προς τον Θεόν. 

Και τώρα ήλθεν ο καιρός να ταπεινωθεί το ψευδές μεγαλείον αυτών. 

Η αναισχυντία του προσώπου των εγείρεται μάρτυς κατηγορίας εναντίον αυτών. Διεκήρυξαν και παρουσίασαν αναισχύντως την αμαρτίαν αυτών, όπως άλλοτε οι κάτοικοι των Σοδόμων. Αλλοίμονον εις αυτούς, διότι έχουν σκεφθή και λάβει αποφάσεις πονηράς και κακάς, αι οποίαι εις τελευταίαν ανάλυσην θα εκσπάσουν εναντίον των. 

Αυτοί είπαν:» Ας δέσωμεν και ας απομονώσωμεν έγκλειστον τον ενάρετον, διότι μας είναι δυσμεταχείριστος και εμπόδιον εις τον δρόμον μας». Δι’ αυτάς τας παρανομίας των θα γευθούν τα επίχειρα των κακών έργων των».

Γέρων Γεώργιος: "Στώμεν καλώς - Στώμεν μετά φόβου" | Αποκαλυπτική ομιλία στο Σπήλαιο της Αποκάλυψης

Ομιλία του Ιερομονάχου Γεωργίου Αλευρά στο Ιερό Σπήλαιο της Αποκαλύψεως στην Πάτμο στις 4-9-2016. Ο π.Γεώργιος από το Άγιον Όρος, ο οποίος συλλειτούργησε μετά των ιερέων του Ιερού Ναού, είναι πνευματικό τέκνο του Αγίου Πορφυρίου, τον οποίο σημειολογικά ανέφερε ότι τον εγνώρισε στις 4 Σεπτεμβρίου 1985 και ημέρα Κυριακή. 

Στους προσκυνητές ο Ιερομόναχος Γεώργιος ανέφερε ένα άγνωστο σε πολλούς περιστατικό που έζησε ο πνευματικός του πατέρας Άγιος Πορφύριος πριν πολλά χρόνια. Σε επίσκεψή του στο Σπήλαιο της Αποκαλύψεως ο Άγιος Πορφύριος βίωσε και είδε όσα είδε και έζησε ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος πριν από 2000 έτη περίπου. 

 

Ο Άγιος Πορφύριος είδε την Αποκάλυψη, είδε τις φοβερές στιγμές που ο Άγιος Ιωάννης έζησε μέσα στο ιερό σπήλαιο.

Ο π.Γεώργιος ανέφερε ότι ο Θεός έφερε τον Άγιο Πορφύριο στο Σπήλαιο για να δει ο ίδιος αυτά τα που πραγματικά έζησε ο Άγιος Ιωάννης αλλά και ως επιβεβαίωση ότι αυτά είναι αληθινά. Αναρωτήθηκε γιατί όμως αυτό να συμβεί στις ημέρες μας, διότι δεν υπάρχει μαρτυρία ότι κάποιος άνθρωπος του Θεού, είχε αυτή την εμπειρία του Αγίου Πορφυρίου, όλους αυτούς τους αιώνες. Μήπως γιατί φτάσαμε στα τελευταία όρια και ο Θεός έφερε έναν Άγιο άνθρωπο να τα δεί πρώτα ο ίδιος και μετά να μιλήσει στον κόσμο;

Ο π.Γεώργιος στο λόγο του ανέφερε τα λόγια του Αγίου Πορφυρίου που είχε πει ότι θα δούμε όλοι οι άνθρωποι το χάος ολοζώντανο μπροστά μας και τότε θα πούμε όλοι, “Όλοι πίσω, όλοι πίσω πλανηθήκαμε”.


Ο Άγιος Πορφύριος με τον δικό του τρόπο έλεγε ότι η Αποκάλυψις γράφτηκε για να μην γίνει. Φυσικά προέτρεπε με τα λόγια του την ανθρωπότητα να επιλέξει άλλον δρόμο και όχι τον δρόμο της απώλειας και της αμαρτίας.

Ο π.Γεώργιος κλείνοντας την ομιλία του είπε ότι: “Σκοπός του Ορθοδόξου Χριστιανού είναι ένα, Το αρχαίον κάλλος , να αποκτήσουμε το καθ’ ομείωσιν, να γινουμε όμοιοι οπως ο Θεος . Γι΄ αυτο μας έπλασε. Η Αποκαλυψη είναι γραμμενη για εμάς, για την Εκκλησία οτι ειμαστε σε κινδυνο αν δεν αγαπήσουμε τον Χριστό”.

Υ.Σ. Το άρθρο είναι αφιερωμένο στον Γέροντα Γεώργιο ο οποίος χειροτονήθηκε ιερέας την 8η Νοεμβρίου 2006 ημέρα Σύναξης των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων και η κουρά του ως μοναχός είχε κανονιστεί από τον Άγιο Πορφύριο επίσης στις 8 Νοεμβρίου 1991. Τις ευλογίες του να έχουμε.

Ζει ο Προφήτης Ηλίας; Και βέβαια ζει!

Του Αρχιμ. Γεωργίου Αλευρά στην Romfea.gr

Και βέβαια ζει, περίπου 3000 χρόνια τώρα. Ανθρώπινα μάτια τον είδαν 1000 χρόνια προ Χριστού.

Στην τότε συγκεκριμένη γήινη ζωή του, ως πιστός διάκονος του Θεού, με θαυμαστό ζήλο πολέμησε την τότε υπερχειλισμένη, ξεχειλισμένη, περιρρέουσα αμαρτία.

Με ζήλο πολέμησε τα πλεονάζοντα πάθη των ανθρώπων, γι' αυτό και στο τροπάριο των καθημερινών Εσπερινών (Στη Λιτή), αποκαλείται "Ηλίας Ζηλωτής και των παθών Αυτοκράτωρ".

Ως πιστός διάκονος του Θεού, με ζήλο δεν θα συμπορευτεί, δεν θα συμπλεύσει, δεν θα υπακούσει, δεν θα σκύψει το κεφάλι, δεν θα προσποιηθεί άγνοια στα αίσχη της τότε Κρατικής Εξουσίας.

Δεν θα υποκύψει ούτε στις απειλές εναντίον της ζωής του, που ξεστόμισε η τότε Κρατική Εξουσία με τα χείλη του Βασιλιά Αχάαβ.

Γνώριζε ο Ηλίας, 1000 χρόνια προ Χριστού,

"ΟΙ ΕΠΙΓΕΙΕΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ..."

Του Ιωάννη Κορνιλάκη, Συγγραφέα-Ερευνητή

Την ερχόμενη Παρασκευή 24 Ιουλίου η Αγιά Σοφιά της καρδιάς μας, γιατί εκεί ανήκει, αποφασίστηκε ως τόπος προσευχής των Μουσουλμάνων.

Γιατί πρόκειται να συμβεί αυτό; Τι σηματοδοτεί αυτό; Ποιά ερμηνεία μπορεί κάποιος να δώσει για το νόημα μιας ανάλογης πρωτοβουλίας απ' τον Πρόεδρο της Τουρκίας κ. Ερντογάν, την μετατροπή της δηλαδή σε Μουσουλμανικό Τέμενος από Μουσείο, που είχε καθορίσει ο πρώτος πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ;

Ο Κεμάλ έκανε δύο μεγάλες διπλωματικές ενέργειες.

Πρώτη, η μεταφορά της Πρωτεύουσας του νέου κοσμικού του κράτους (1923), που βρίσκονταν στα σπάργανα, απ' την  Κωνσταντινούπολη στην Άγκυρα. Είναι πράγματι περίεργο, αλλά στο όνομα του νέου κοσμικού κράτους που απέβλεπε, και στην καταβαράθρωση του παλαιού σουλτανικού, εγκατέλειψε την Πόλη, για την πόλη της Άγκυρας, εκεί δηλαδή που αναδείχθηκε το νέο κοσμικό-κεμαλικό κράτος.

Τελικά ήταν μια ιδέα κοσμική του Κεμάλ ή

''Άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών''

Γράφει ο Αρχιμ. Γεώργιος Αλευράς στην Romfea.gr

Η 9η Μαΐου είναι για τη Ρωσία αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο μία «Ημέρα της Νίκης», μια επέτειος και γιορτή που κάθε χρόνο τιμά το τέλος του Ναζισμού και την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας το βράδυ της 8ης Μαΐου, μετά τη νίκη της Σοβιετικής Ένωσης στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Αυτή η νίκη σηματοδοτεί τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη.

Όταν το 1941 η Χιτλερική Γερμανία εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση, η χώρα ήταν ήδη μέσα στα αποκαΐδια του Σταλινισμού.

Η πολιτική της κομμουνιστικής κυβέρνησης του Ιωσήφ Στάλιν, είχε οδηγήσει σχεδόν στον πλήρη αφανισμό της Ρωσικής Εκκλησίας, με διωγμούς, εκτελέσεις, μετατοπίσεις και συστηματική καταπίεση, κλείνοντας ναούς, μοναστήρια, θεολογικές σχολές και διώκοντας κάθε τι που είχε σχέση με τον Χριστιανισμό.

Εκτός από μία μικρή ανοχή που ο Στάλιν επέτρεπε προς τη διοικούσα Εκκλησία, όλη η υπόλοιπη θρησκευτική δραστηριότητα, κλήρου και λαού, είχε χαρακτήρα κρυπτοχριστιανικό.

Αν και οι επίσημοι αριθμοί μιλούν για περίπου 8 εκατομμύρια νεκρούς εξαιτίας του

Η κατάρρευση της «χριστιανικής» Ευρώπης;

Ιερομονάχου Γεωργίου Αλευρά

ΠΗΓΗ: romfea.gr

Πριν έναν χρόνο περίπου, στις 17 Απριλίου του 2019 η Χριστιανική Ευρώπη και όλος ο κόσμος συγκλονίζεται με τα αποτελέσματα της καταστροφικής πυρκαγιάς στον εμβληματικό ναό της Παναγίας των Παρισίων.

Ένα σημείο προειδοποίησης ότι ο Θεός άρει τη χάρη Του και αυτό είναι προφανώς δυσάρεστο.

Όμως υπάρχει στο συγκεκριμένο συμβάν και το ευχάριστο μήνυμα ότι δεν είμαι, όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν, ο Μεγάλος Απών.

Είμαι πανταχού παρών και στέλνω ένα μήνυμα γιατί σας αγαπώ. Δεν αδιαφορώ μπροστά στο λάθος και αδιέξοδο δρομολόγιο της ζωής σας. Και το μήνυμα είναι αυτό που και ο Άγιος Πορφύριος μας άφησε παρακαταθήκη.

H Παναγία η Πατριώτισσα φυλάει τα σύνορα της πατρίδας μας

Αγαπητέ κ. Διευθυντά του Πρακτορείου Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Ρομφαία» (το αρχικό άρθρο εδώ),

θεωρώ ότι στις κρίσιμες εξελίξεις για την πατρίδα μας, οι οποίες διαδραματίζονται, το τελευταίο διάστημα, σε όλη την Ελληνοτουρκική μεθόριο, χερσαία ή θαλάσσια, οφείλουμε να αναδείξουμε ή να ομολογήσουμε κάθε πατριωτική πράξη ή φωνή η οποία συμβάλλει στην ενότητα κι ομοψυχία των Ελλήνων.

Επίσης, οφείλουμε σε έναν μεγάλο Άγιο της εποχής μας, τον Άγιο Παΐσιο, που άγγιξε όσο κανείς τα εθνικά μας θέματα, να μην είμαστε αδιάφοροι.

Ο ίδιος, όπως γνωρίζουμε από το κείμενο «Υπέρ του Γένους και της Πατρίδος»: «…στα θέματα της Πατρίδος δεν ήθελε οι Χριστιανοί να είναι αδιάφοροι. Πολύ λυπόταν που έβλεπε πνευματικούς ανθρώπους να επιζητούν να βολευθούν οι ίδιοι και να μην ενδιαφέρονται για την Πατρίδα. Ο καημός του και η απορία του ήταν πως οι υπεύθυνοι δεν αντιλαμβάνονται πού οδηγούμαστε».

(Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου
†Ιερομονάχου ΙΣΑΑΚ).

Όλα όσα καταγράφονται σε αυτή την επιστολή μου είναι γιατί όσα διαδραματίζονται στις μέρες μας επιβεβαιώνουν τα λόγια και τις πράξεις ενός ανθρώπου που αποφάσισε πολλές φορές να ξεβολευθεί για την πατρίδα και να μην αδιαφορήσει ποτέ για εκείνη.

Όλοι γνωρίζουμε ακόμη κι από τον Ελληνοιταλικό πόλεμο από μαρτυρίες Ελλήνων Στρατιωτών, ότι η Κυρία Θεοτόκος ενεμφανίσθη πολλές φορές στις μάχες κι εμψύχωσε τα Ελληνικά στρατεύματα.

Στην Κυρία Θεοτόκο είχαν τις ελπίδες τους οι Ρωμιοί της Κωνσταντινούπολης, κατά τις συνεχόμενες επιθέσεις των βαρβάρων.
Εκείνη ήταν που φυλούσε την Πόλη, Εκείνη φυλά τα σύνορα της πατρίδος μας σήμερα, όπως η ίδια πληροφόρησε με θαυμαστό τρόπο τον Άγιο Παΐσιο πριν αρκετά χρόνια.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη Πατριώτισσα και Προστάτιδα των συνόρων της Ελλάδος.

Το 2009, είχα την ευλογία να γνωρίσω έναν αγιορείτη ιερομόναχο (σήμερα πνευματικό μου πατέρα), που εκείνα τα χρόνια διακονούσε μία μικρή Μονή στα Άγραφα, την Ι.Μ. Γενεσίου της Θεοτόκου στο Κατούσι Καρδίτσας.

Ήταν ο μοναχός Γεώργιος Αλευράς (Καυσοκαλυβίτης) και προς ευχάριστή μου έκπληξη, πνευματικό παιδί του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη.

Στις πρώτες συναντήσεις, έμαθα ότι ο ίδιος είχε εμπνευστεί το 2006 μία εικόνα με τον τίτλο «Παναγία Πατριώτισσα, Ίνα ώσιν εν».

Την εικόνα αυτή εμπνεύστηκε ο π.Γεώργιος το 2006, ημέρα Μεγάλο Σάββατο, η οποία και σχετίζεται άμεσα με τα σημερινά προβλήματα στα σύνορα και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι η Κυρία Θεοτόκος απεικονίζεται σε αυτή την εικόνα με την Ελλάδα στην αγκαλιά της.

Ένιωσα ότι ήταν μία εικόνα υψηλού συμβολισμού για όλους τους Έλληνες που ευλαβούνται την Κυρία Θεοτόκο αλλά έχουν κι ιδιαίτερη ευαισθησία στα Εθνικά μας θέματα.

Πριν περάσω στο οδοιπορικό της εικόνος και να καταλήξω στις ημέρες μας, πρέπει να προσθέσω ότι η εικόνα αυτή έγινε σε δύο εκδοχές.

Στην πρωτότυπη Ελληνική και σε μία Ρωσική εκδοχή, ως αντίδωρο προς τους Ρώσους και των αδελφικών μας σχέσεων.
Αντίγραφα των εικόνων παρέλαβαν και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κι ο Πατριάρχης της Ρωσίας.

Η Ελληνική φυλάσσεται σήμερα στο Άγιον Όρος και στην Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας.

Η Ρωσική ακολούθησε έναν μοναδικό δρόμο, πάντα με τη συνοδεία αγημάτων του Ελληνικού Στρατού, ξεκινώντας από την Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών (12/2011), την Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος (11/2012), και στις 26 Φεβρουαρίου 2015, ημέρα Αγίου Πορφυρίου Γάζης, εισήλθε στο Ελληνικό Πεντάγωνο με εντολή του τότε Αρχηγού ΓΕΕΘΑ κ. Μιχαήλ Κωσταράκου.

Εκεί έγιναν και οι πρώτοι Χαιρετισμοί της Παναγίας εν μέσω αστραπών και βροντών! (βίντεο εδώ).

Την 1η Μαρτίου 2015, η Κυριακή της Ορθοδοξίας κι Αναστήλωσης των εικόνων εορτάσθηκε στον Ι.Ν. του Πενταγώνου και μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας η εικόνα πάντα με τη συνοδεία του Ελληνικού Στρατού έφθασε στον Ι.Ν. Παναγίας Σουμελά του Δήμου Αχαρνών όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα. (βίντεο εδώ).

Ήταν φανερό ότι η Κυρία Θεοτόκος ως Αρχιστράτηγος είχε επιλέξει ότι θα πορευθεί με τον Ελληνικό Στρατό.

Κάποια στιγμή, το 2012, πληροφορήθηκα από συγγενικό μου πρόσωπο που υπηρετεί στον Ελληνικό Στρατό, ότι ομάδα Στρατιωτικών του Δ’ Σώματος Στρατού (22 ΕΜΑ) ήθελε να επισκεφθεί το Άγιον Όρος.

Ο π.Γεώργιος που βρισκόταν εκείνη την περίοδο στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, δέχθηκε κατόπιν παράκλησής μου να τους φιλοξενήσει.

Η σχέση που αναπτύχθηκε έκτοτε με πολλά παιδιά που υπηρετούν στο Δ’ Σώμα Στρατού μοναδική.

Όλοι τους με μία μοναδική αγάπη σε αυτή την Κυρία Θεοτόκο, την Παναγία την Πατριώτισσα, που εδώ και λίγα χρόνια κοσμεί ακόμη και το εσωτερικό των αρμάτων μάχης.

Αυτή η ομάδα Στρατιωτικών κατέγραψε στην πρώτη της επίσκεψη τον π.Γεώργιο σε ένα βίντεο, το οποίο προβλήθηκε στο διαδίκτυο και σε γνωστά ιστολόγια με στρατιωτικά θέματα, κάποια από τα οποία τον συνεχάρησαν για το έργο του.

Από εκεί πληροφορήθηκε κι ο τότε Αρχηγός Δ’ Σώματος Στρατού κ.Αθανάσιος Τσέλιος, για την προσπάθεια αυτή την οποία αγκάλιασε κι ο ίδιος κι είναι προς τιμήν του.

Πιστεύω ότι η Κυρία Θεοτόκος του το ανταπέδωσε αφού ο κ.Τσέλιος ορίστηκε ως Αρχηγός ΓΕΣ το 2013, χωρίς να το περιμένει κανείς. Όλα καταγεγραμμένα στην ιστορία…

Έτσι, μέσα από το διαδίκτυο, για το οποίο είχε προφητικά μιλήσει κι ο Άγιος Πορφύριος, γνώρισαν οι πάντες και για την Παναγία την Πατριώτισσα.

Ήταν μία προσπάθεια πρωτόγνωρη στα χρονικά, την οποία αγκάλιασαν ο Ελληνισμός εντός κι εκτός Ελλάδος, λαός, κλήρος και στρατός.

Προσπάθεια πνευματικής και πολιτικής αφύπνισης των Ελλήνων, πάνω στις παρακαταθήκες των δύο σύγχρονων Αγίων Πορφυρίου και Παϊσίου.

Φυσικά υπήρξαν και οι αντίθετες δυνάμεις που μάταια θέλησαν να σπιλώσουν και να πολεμήσουν αυτό το έργο.

Αλλά τα δένδρα φαίνονται από τους καρπούς τους. Όσοι πολέμησαν αυτή την προσπάθεια δεν είχαν οι ίδιοι να δείξουν κανένα έργο.

Δεν θα ήθελα να κουράσω με πολλές αναφορές σε γεγονότα. Σε λίγες γραμμές αποτύπωσα γεγονότα περιληπτικά και λακωνικά.

Παρέλειψα εν γνώσει μου πράγματα για τα οποία ακόμη ίσως δεν είναι ο καιρός ή οι άνθρωποι έτοιμοι να τα δεχθούν, γεγονότα τα οποία οπωσδήποτε στην πορεία θα αποκαλυφθούν προς Δόξαν Θεού και μόνο.

Όσα προανέφερα τα βίωσα, δεν μπορώ και δεν πρέπει να παραβλέψω, σημεία τα οποία δείχνουν με σαφήνεια ότι η μεγαλύτερη Πατριώτισσα σε αυτή τη χώρα που βιώνει αμέτρητες προδοσίες, είναι η Κυρία Θεοτόκος.

Η εικόνα της που δημιουργήθηκε το 2006 είναι ένα ισχυρό σύμβολο ενότητας, πίστης κι ελπίδας για όλους τους Έλληνες.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις αλλά κι όλοι οι Έλληνες τιμούν κι εορτάζουν την Παναγία την Πατριώτισσα όλο το έτος.

Δεν είναι έθιμο! Είναι μία αληθινή σχέση στοργής. Εκείνη είναι η μητέρα μας κι εμείς τα παιδιά της.

Δεν επιλέχθηκε τυχαία το Δογματικό Θεοτοκίον «Την Παγκόσμιον Δόξαν» να συνοδεύει αυτή την εικόνα.

Είναι για να αντιλαμβανόμαστε που θα στηρίζουμε τις ελπίδες μας κι από πού θα αντλούμε το θάρρος μπροστά στις εξελίξεις που έρχονται...

«Τὴν παγκόσμιον δόξαν, τὴν ἐξ ἀνθρώπων σπαρεῖσαν, καὶ τὸν Δεσπότην τεκοῦσαν, τὴν ἐπουράνιον πύλην, ὑμνήσωμεν Μαρίαν τὴν Παρθένον, τῶν Ἀσωμάτων τὸ ᾆσμα, καὶ τῶν πιστῶν τὸ ἐγκαλλώπισμα· αὕτη γὰρ ἀνεδείχθη οὐρανός, καὶ ναὸς τῆς Θεότητος· αὕτη τὸ μεσότειχον τῆς ἔχθρας καθελοῦσα, εἰρήνην ἀντεισῆξε, καὶ τὸ Βασίλειον ἠνέῳξε. Ταύτην οὖν κατέχοντες, τῆς πίστεως τὴν ἄγκυραν, ὑπέρμαχον ἔχομεν, τὸν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα Κύριον. Θαρσείτω τοίνυν, θαρσείτω λαὸς τοῦ Θεοῦ· καὶ γὰρ αὐτὸς πολεμήσει τοὺς ἐχθρούς, ὡς παντοδύναμος».

Με εκτίμηση
Κωστούλας Χρ. Βασίλειος