Η 9η Μαΐου είναι για τη Ρωσία αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο μία «Ημέρα της Νίκης», μια επέτειος και γιορτή που κάθε χρόνο τιμά το τέλος του Ναζισμού και την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας το βράδυ της 8ης Μαΐου, μετά τη νίκη της Σοβιετικής Ένωσης στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Αυτή η νίκη σηματοδοτεί τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη.
Όταν το 1941 η Χιτλερική Γερμανία εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση, η χώρα ήταν ήδη μέσα στα αποκαΐδια του Σταλινισμού.
Η πολιτική της κομμουνιστικής κυβέρνησης του Ιωσήφ Στάλιν, είχε οδηγήσει σχεδόν στον πλήρη αφανισμό της Ρωσικής Εκκλησίας, με διωγμούς, εκτελέσεις, μετατοπίσεις και συστηματική καταπίεση, κλείνοντας ναούς, μοναστήρια, θεολογικές σχολές και διώκοντας κάθε τι που είχε σχέση με τον Χριστιανισμό.
Εκτός από μία μικρή ανοχή που ο Στάλιν επέτρεπε προς τη διοικούσα Εκκλησία, όλη η υπόλοιπη θρησκευτική δραστηριότητα, κλήρου και λαού, είχε χαρακτήρα κρυπτοχριστιανικό.
Αν και οι επίσημοι αριθμοί μιλούν για περίπου 8 εκατομμύρια νεκρούς εξαιτίας του καθεστώτος, υπολογίζεται ότι η πραγματικότητα ίσως είναι και πενταπλάσια.
Όλοι οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες που προκάλεσαν 11 εκατομμύρια Χριστιανών μαρτύρων, δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τον διωγμό του σοβιετικού καθεστώτος, που χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να απαρνηθούν οι άνθρωποι την πίστη τους στον Χριστό.
Οι Ρώσοι, όπως και οι πρώτοι Χριστιανοί δεν έκαναν ποτέ πίσω στην πίστη τους στον Χριστό κι ας το πλήρωσαν με αίμα.
Έτσι λοιπόν και μπροστά στην ασταμάτητη λαίλαπα του εξωτερικού κινδύνου που άκουγε στο όνομα Ναζιστική Γερμανία, ο Ιωσήφ Στάλιν έπραξε το αδιανόητο για το καθεστώς.
Κάλεσε σε βοήθεια την Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί βαθιά γνώριζε ότι μόνο η Εκκλησία μπορούσε να εγγυηθεί την ενότητα του λαού μπροστά σε έναν τέτοιο εξωτερικό εχθρό.
Ο ίδιος είχε αποτύχει και δεν είχε πλέον το σθένος να απευθυνθεί στον Ρωσικό λαό. Ο Στάλιν ζήτησε μέσα από τον Πατριάρχη Σέργιο την υποστήριξη της Εκκλησίας στον επικείμενο πολεμικό αγώνα.
Αποτυγχάνοντας ο ίδιος να ενώσει τους Ρώσους κάτω από το πρίσμα του μαρξισμού-λενινισμού, είδε ότι μόνο ο Πατριάρχης Σέργιος μπορεί να εκφράσει ένα ενωτικό κάλεσμα σε όλους τους Ρώσους.
Οι εκκλησίες άνοιξαν, έστω και κατ΄ ανάγκη, συγκεντρώθηκαν χρήματα για τον αγώνα, όχι όμως για την υπεράσπιση του καθεστώτος.
Πολλοί αρχικά θεωρούσαν λανθασμένα ότι το Γ΄ Ράιχ, που εξέφραζε μία νέα τάξη πραγμάτων για την εποχή, θα τους απελευθέρωνε από τον σταλινικό ζυγό.
Όμως πόλεμος είχε γίνει ιερός και υπεράσπισης της Ρωσίας και όχι του καθεστώτος.
Η ιστορία πολλές φορές επαναλαμβάνεται για να μας διδάξει.
Στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάδα έχει έρθει στη θέση της Ρωσίας και όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας μοιάζουν σαν να είμαστε εμείς υπό το Σταλινικό καθεστώς.
Ας ελπίσουμε ότι σήμερα η ελληνική πολιτεία μπορεί να διδαχθεί από την ιστορία και το τέλος εκείνων που προσπάθησαν να επιβάλλουν με καθεστωτικό τρόπο τις επιδιώξεις τους.
Ας διδαχθούν οι πολιτικοί και να εύχονται να μη χρειαστεί να αντιμετωπίσει η χώρα έναν έκτακτο εξωτερικό κίνδυνο, γιατί τότε θα αντιληφθούν με τον χειρότερο τρόπο γι αυτούς, ότι η μοναδική Αλήθεια είναι ο Χριστός και η Εκκλησία το επίγειο καράβι του.
Εκεί κατέφευγε ο κόσμος πάντοτε, εκεί θα καταφύγει και σε έναν νέο ενδεχόμενο κίνδυνο.
Δεν μπορεί ο λαός να ελπίζει σε πολιτικούς που δεν πιστεύουν σε ένα σύνταγμα που έχει ως κεφαλή του το Χριστό.
Δεν μπορεί να ελπίζει ο λαός σε άρχοντες που προσκυνούν δύο κυρίους, τον Χριστό και τον Μαμμωνά.
Δεν μπορεί ο ανώτατος άρχοντας σε αυτή τη χώρα να τοποθετεί το πολιτικό σύστημα, πάνω από την Ορθοδοξία και να λέει ότι δεν κινδυνεύει η πίστη αλλά η υγεία των πιστών.
Πράγματι, αν ζούσαν οι Απόστολοι, πώς θα έβλεπαν αυτές τις δηλώσεις σήμερα των πολιτικών αρχόντων και την υπακοή της Εκκλησίας στο Κράτος;
Υπάρχει τίποτε πιο πάνω στον κόσμο από τον Χριστό;
Φυσικά υπάρχουν κι εκείνοι που δεν πιστεύουν στο Χριστό, πιστεύουν στον άρχοντα του κόσμου τούτου και τους δίνεται προσωρινά η αλαζονική ψευδαίσθηση της εξουσίας, αλλά σίγουρα όλοι οι άνθρωποι πρέπει να επιλέγουν για ποιόν θα εργάζονται. «.. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» (Λουκ. 16,13)
Ο παραλογισμός της σημερινής Ελληνικής πολιτείας έχει θέσει άλλες «προτεραιότητες» προς όφελος των Ελλήνων, δύο μέτρα και δύο σταθμά, ειδικά σε ότι αφορά την Ορθόδοξη Εκκλησία και τη Λατρευτική ζωή.
Η κυβέρνηση έχει τοποθετήσει ακόμη την κόμμωση των Ελλήνων, πάνω από την κοσμοσωτήρια αποστολή της Εκκλησίας, γι’ αυτό κι επιτρέπουν πολλά, εκτός από τη συμμετοχή του λαού στις Θείες Λειτουργίες.
Θεωρούν ότι η ψυχή του ανθρώπου δε χρήζει πνευματικής τροφής και προχωρούν ακόμη χειρότερα.
Στον πλήρη εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με την υποχρεωτική μάσκα, το να μην κάνεις χειραψία ή να αγκαλιάσεις τον φίλο σου, τον αδελφό σου, τα παιδιά σου, τους γονείς σου.
Μας λένε με κάθε θράσος ότι δεν μπορούμε να ασπαστούμε το χέρι του ιερέα, να ζητήσουμε την ευλογία του;
Πρέπει να γνωρίζουν όλοι, η Κυβέρνηση και οι πολιτικοί, ότι οι πραγματικοί Χριστιανοί έχουν πνευματική αρχοντιά κι είναι άνθρωποι της προσφοράς.
Δίδουν και δεν παίρνουν. Δεν μπορούν να στερούν από τον λαό του Θεού τη συμμετοχή ούτε στη Θεία Λατρεία, ούτε από τη Θεία Κοινωνία ή τον ασπασμό και την ευλογία του ιερέα.
Οι ιερείς ως διάδοχοι των Αποστόλων, που διά της επιθέσεως των χειρών χειροτονούσαν και σήμερα οι ιερείς με τα χέρια τους διεξάγουν όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας και με τα χέρια τους δίδουν την ευλογία τους στους ανθρώπους που την ζητούν.
Αυτή είναι η δωρεάν προσφορά τους στο λαό του Θεού κι απείρως ανώτερη από κάθε άλλη προσφορά.
Όταν λένε οι πολιτικοί ότι αποφάσισαν να δώσουν τον μισθό τους για την οικονομική στήριξη και προσφορά στο κράτος, θα τους υπενθύμιζα ότι έδωσα πρώτα τους δικούς μου μισθούς από το 2012 μέχρι σήμερα, αλλά ακόμη θεωρώ σαφώς ανώτερη την προσφορά της ευλογίας στους ανθρώπους που την έχουν ανάγκη.
«ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός» (Β Κορ. 6,16)
Δεν μπορεί ένα κράτος να επιβάλλει ολοκληρωτισμό, να εξαϋλώνει οικονομικά κοινωνικές ομάδες για υγειονομικούς λόγους.
Ακόμη κι από άποψη υλική μόνο να το δεις, πώς θα υπάρχει ευημερία σε έναν λαό που χάνει τα πάντα και καταστρέφεται οικονομικά το μέλλον του με την πρόφαση της «υγείας»;
Από την άλλη πλευρά, τι να κάνεις το υγιές σώμα όταν είσαι πνευματικά νεκρός; Εκεί ακριβώς φαίνονται οι παράλογες αποφάσεις των αρχόντων του τόπου κι από πνευματική και από την οικονομική άποψη.
Το ανθρώπινο σώμα είναι ναός του Αγίου Πνεύματος και η υγεία μόνο εκεί αποσκοπεί, προς δόξαν Θεού και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέπουμε να προσβάλλεται η ανθρώπινη υπόσταση κι αξιοπρέπεια.
Φυσικά ο άνθρωπος πρέπει να αγιάζεται παντού ως ναός του Αγίου Πνεύματος, στο σπίτι του, στην εργασία του, σε κάθε δραστηριότητα.
Όμως και η Εκκλησία που θεμελιώθηκε πάνω στους Αποστόλους από τον ίδιο τον Χριστό έχει την ίδια αποστολή, αγιασμού του ανθρώπου.
Οι κλειστές πύλες των Εκκλησιών θυμίζουν τις πύλες του Άδη, όπου μέσα κλεισμένοι οι άνθρωποι από καταβολής κόσμου, περίμεναν το κήρυγμα μετανοίας του Ιησού Χριστού.
Εκείνος έσπασε τις πόρτες που έκλεισαν οι δαίμονες και ελευθέρωσε τον λαό Του. Πίσω από τις πόρτες του Άδη κυριαρχούσε ο θάνατος, ενώ πίσω από τις πόρτες των Εκκλησιών κυριαρχεί η ζωή!
«ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης. τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης; Κύριος κραταιὸς καὶ δυνατός, Κύριος δυνατὸς ἐν πολέμῳ. ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης. τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης; Κύριος τῶν δυνάμεων αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης» (Ψαλ. 23,7-10)
Ας αντιληφθούμε όλοι ότι μπροστά σε αυτές τις δαιμονικές πράξεις της εξαναγκαστικής θρησκευτικής παύσης, της μη συμμετοχής του λαού στη Θεία Λατρεία και την ανοχή σε αυτές, ο Θεός μπορεί να επιτρέψει ακόμη βαρύτερη δοκιμασία για να έλθουμε όλοι εις εαυτόν.
«αὐτὸς Κύριος εἰς κρίσιν ἥξει μετὰ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ καὶ μετὰ τῶν ἀρχόντων αὐτοῦ. ὑμεῖς δὲ τί ἐνεπυρίσατε τὸν ἀμπελῶνά μου καὶ ἡ ἁρπαγὴ τοῦ πτωχοῦ ἐν τοῖς οἴκοις ὑμῶν;τί ὑμεῖς ἀδικεῖτε τὸν λαόν μου καὶ τὸ πρόσωπον τῶν πτωχῶν καταισχύνετε;» (Ησ. 3,14-15)
Ο Άγιος Πορφύριος μας προέτρεπε επιτακτικά να διαβάζουμε το Κεφ. Γ΄ του Προφήτη Ησαΐα, που μιλά για την ηθική κατάπτωση του Ισραήλ της εποχής εκείνης και μας διευκρίνιζε ότι αυτά ισχύουν και για σήμερα.
Ας θυμηθούμε τι έπαθε τότε ο παλαιός Ισραήλ. Ας θυμηθούμε τους εξωτερικούς κινδύνους που αντιμετώπισε η Ελλάδα στο παρελθόν, κατά παραχώρηση Θεού, για τη μετάνοιά μας και την ενότητά μας.
Αν συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο, η οργή του Θεού θα ξεσπάσει κατά των αρχόντων αυτού του τόπου, (ας θυμηθούμε την κατάληξη των καθεστώτων) που επέτρεψαν να υποστεί ο λαός αυτή τη δαιμονική λαίλαπα, ενώ γνώριζαν ότι Εκείνος είναι η ασπίδα, η ελπίδα, ο μόνος νικητής.
«Δίκασον, Κύριε, τοὺς ἀδικοῦντάς με, πολέμησον τοὺς πολεμοῦντάς με. ἐπιλαβοῦ ὅπλου καὶ θυρεοῦ καὶ ἀνάστηθι εἰς τὴν βοήθειάν μου, ἔκχεον ῥομφαίαν καὶ σύγκλεισον ἐξ ἐναντίας τῶν καταδιωκόντων με· εἶπον τῇ ψυχῇ μου· Σωτηρία σού εἰμι ἐγώ.» (Ψαλ. 34,1-3)
Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής, ο οποίος εόρταζε χθες, 8 Μαΐου, έχει προφητέψει όλα τα μεγάλα γεγονότα έως συντελείας των αιώνων.
Προς την Εκκλησία της Σμύρνης, προφητεύει «μηδὲν φοβοῦ ἃ μέλλεις παθεῖν. ἰδοὺ δὴ μέλλει βαλεῖν ὁ διάβολος ἐξ ὑμῶν εἰς φυλακὴν ἵνα πειρασθῆτε, καὶ ἕξετε θλῖψιν ἡμέρας δέκα. γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Αποκ. 2,10).
Η Μικρά Ασία, πράγματι, περνά στα χέρια των Τούρκων Κεμαλιστών στη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού πολέμου (1919-1922), η Σμύρνη καταστρέφεται το 1922 κι ό,τι απομένει σκλαβώνεται μέχρι και τις ημέρες μας. Η μοναδική Εκκλησία που γλιτώνει από την καταστροφή είναι εκείνη του Αγίου Βουκόλου (Επισκόπου Σμύρνης).
Λειτουργία σε Εκκλησία της Σμύρνης είχε να ακουστεί για δεκαετίες. Με θαυμαστό τρόπο ο Θεός άνοιξε τις πύλες του Ναού του Αγίου Βουκόλου το 2014 (με μέριμνα του Τουρκικού κράτους, όπως και άλλοι ναοί), επιβεβαιώνοντας την προφητική ρήση του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.
Ο Θεός επιτρέπει τις δοκιμασίες γιατί «ὥσπερ δοκιμάζεται ἐν καμίνῳ ἄργυρος καὶ χρυσός, οὕτως ἐκλεκταὶ καρδίαι παρὰ Κυρίῳ» (Παρ. 17,3).
Εκείνος έχει πραγματικά τα κλειδιά, επιτρέπει να δοκιμασθούμε για να δούμε τις διαθέσεις μας, την προαίρεσή μας. «…τάδε λέγει ὁ ἅγιος, ὁ ἀληθινός, ὁ ἔχων τὴν κλεῖν τοῦ Δαυΐδ, ὁ ἀνοίγων καὶ οὐδεὶς κλείσει, καὶ κλείων καὶ οὐδεὶς ἀνοίξει·οἶδά σου τὰ ἔργα· -ἰδοὺ δέδωκα ἐνώπιόν σου θύραν ἀνεῳγμένην, ἣν οὐδεὶς δύναται κλεῖσαι αὐτήν·- ὅτι μικρὰν ἔχεις δύναμιν, καὶ ἐτήρησάς μου τὸν λόγον καὶ οὐκ ἠρνήσω τὸ ὄνομά μου» (Αποκ. 3,8)
Οι δοκιμασίες αποκαλύπτουν για τον καθένα, από τον γέροντα έως τον νεότερο, από τους σπουδαίους έως τους άσημους, τους πολιτικούς, τους εκκλησιαστικούς, τους λαϊκούς, τους στρατιωτικούς, τους δικαστές, τους σοφούς και τους κάθε λογής ανθρώπους σε ποια πλευρά βρίσκεται «οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου» (Αποκ. 3,16) αλλά λειτουργούν κι ως προειδοποίηση μετανοίας, «ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω· ζήλευε οὖν καὶ μετανόησον. ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ᾿ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ᾿ ἐμοῦ» (Αποκ. 3,19).
Αν δεν ακούσουμε κι αυτή την ύστατη στιγμή το κάλεσμα μετανοίας, τότε είναι βέβαιο τι θα αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα.
«ὅτι ἦλθεν ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη τῆς ὀργῆς αὐτοῦ, καὶ τίς δύναται σταθῆναι;» (Αποκ. 6,17)
Στον ουρανό ο πόλεμος κρίθηκε. Τώρα, θα κριθεί κι ο πόλεμος στη γη και θα πρέπει να φανούμε αντάξιοι της κλήσης του Χριστού για τη Βασιλεία των Ουρανών.
Ο Άγιος Παΐσιος γι’ αυτά τα χρόνια έλεγε: «Τώρα πάμε ή για τον Χριστό ή για τον διάβολο. Είναι καθαρό μέτωπο. Στην Κατοχή γινόσουν ήρωας, γιατί δεν χαιρετούσες ένα Γερμανό. Τώρα γίνεσαι ήρωας, γιατί δε χαιρετάς το διάβολο. Πάντως θα δούμε φοβερά γεγονότα. Θα δοθούν πνευματικές μάχες. Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρότεροι. Νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά. Μια μπόρα είναι και ο αγώνας έχει αξία, γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι, αλλά το διάβολο. Γι’ αυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό. Ο Θεός ας αξιοποιήσει το κακό σε καλό σαν Καλός Θεός».
Η Αποκάλυψη του Ιωάννου επιβεβαιώνει τα λόγια του Αγίου Παϊσίου.
«Καὶ ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ· ὁ Μιχαὴλ καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ -τοῦ πολεμῆσαι μετὰ τοῦ δράκοντος· καὶ ὁ δράκων ἐπολέμησε καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἴσχυσεν, οὐδὲ τόπος εὑρέθη αὐτῷ ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ. καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων, -ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ ἐβλήθησαν. καὶ ἤκουσα φωνὴν μεγάλην ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαν· ἄρτι ἐγένετο ἡ σωτηρία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, ὅτι ἐβλήθη ὁ κατήγορος τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ὁ κατηγορῶν αὐτῶν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτός. καὶ αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰ τὸ αἷμα τοῦ ἀρνίου καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καὶ οὐκ ἠγάπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου. διὰ τοῦτο εὐφραίνεσθε οὐρανοὶ καὶ οἱ ἐν αὐτοῖς σκηνοῦντες· οὐαὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, ὅτι κατέβη ὁ διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει». (Αποκ. 12,7-12)
Την περίοδο 1987-88, όταν η πολιτεία και η Εκκλησία βρισκόταν σε μία διαμάχη για την εκκλησιαστική περιουσία, ο Άγιος Πορφύριος βρισκόταν στο κελάκι του στο Μήλεσι.
Ήμουν δίπλα του όταν κάποιοι, τον ενημέρωσαν για την έκβαση αυτής της διαμάχης.
Ο γέροντας άκουγε προσεκτικά χωρίς να μιλά και προσευχόταν μυστικά. Για λίγο επικράτησε νεκρική σιωπή περιμένοντας όλοι την απάντησή του.
Ξαφνικά, αυτή η σιωπή έσπασε από μία δυνατή κραυγή του γέροντα που είπε σηκώνοντας τα χέρια ψηλά στον ουρανό λέγοντας: «Θα λάμψει η Εκκλησία!!!».
Φυσικά, δε μιλούσε για εκείνες τις ημέρες, γιατί τότε είχε ξεκινήσει ο πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας. Μιλούσε για σήμερα, για αύριο… Για την αναλαμπή της Ορθοδοξίας στην ανθρωπότητα!
Οι σημερινοί άρχοντες του τόπου λένε να αφουγκραζόμαστε τις γνώμες και τις εισηγήσεις των επιστημόνων-ειδικών.
Ας αφουγκρασθούμε τότε και τη γνώμη του μεγαλύτερου ιστορικού-βυζαντινολόγου του προηγούμενου αιώνα, τον βρετανό Σερ Στήβεν Ράνσιμαν, ο οποίος είπε: «Χαίρομαι μέ τή σκέψη ὅτι στά ἑπόμενα 100 χρόνια ἡ Ὀρθοδοξία θά εἶναι ἡ μόνη ἱστορική Ἐκκλησία πού θά ὑφίσταται»
Ας σκεφτούμε ότι ο Παντοδύναμος Θεός και Μέγας Αρχιερέας, όχι μόνο μπορεί να άρει τις κλειστές πύλες των εκκλησιών, αλλά ακόμη και της Αγιάς Σοφιάς τις πύλες εάν θέλει μπορεί να ανοίξει και να λειτουργήσει ξανά ο Ναός αυτός προς Δόξαν Θεού!
