Εύλογη απορία για την συναυλία «Τα Κατά Ματθαίον Πάθη»
Συντάχθηκε απο τον Ιωάννη Κορνιλάκη
Με ενδιαφέρον και συγκίνηση παρακολούθησα την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο μουσικής Αθηνών με τίτλο: "Τα Κατά Ματθαίον Πάθη ", ένα έργο για σολίστ, χορωδία και ορχήστρα του Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ και Προέδρου του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας και Πάσης Ρωσίας κ. Ιλαρίωνα Αλφέγιεφ.
Η όλη εκδήλωση τελέστηκε υπό την αιγίδα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και του Πρέσβη της Ρωσικής ομοσπονδίας στην Ελλάδα κ. Βλαντιμίρ Τσχικβισβίλι.
Πράγματι η εκδήλωση μεγαλειώδης και συγκινητική.
Ίσως στην δική μου ψυχή να φάνηκε έτσι, γιατί όλοι οι Χριστιανικοί λαοί τη χρονική αυτή στιγμή βιώνουν τις παραμονές των πραγματικών Θείων παθών.
Ευχόμουν απ’ τη στιγμή που έφτασε στα χέρια μου η αφίσα της εκδήλωσης, και που δυστυχώς δεν περιείχε την παραμικρή αναφορά σε αυτό που πιο κάτω θα αναφέρω, τουλάχιστον να γίνει η σχετική αναφορά στην αρχή η στο πέρας της εκδήλωσης.
Προσευχόμουν ο Θεός να φωτίσει τους οργανωτές, ομιλητές και κάθε υπεύθυνο να κάμουν μετά τα μέγιστα και το ελάχιστο, που άλλο δεν ήταν απ’ το να στρέψουν τα μάτια, τη σκέψη και τη μνήμη τους στην ημερομηνία της εκδήλωσης. Κυριακή 10 Απριλίου 2011.
Άραγε θα ήταν πολύ μια αναφορά στην επέτειο μιας ημέρας θλίψης για όλη την Ορθοδοξία, μιας ημέρας πάθους ακριβώς 1821 χρόνια μετά τα πάθη του Χριστού, που συνέβη στην πόλη των πόλεων την Κωνσταντινούπολη, του Αγίου Πατριάρχου Ε' ;
Άραγε θα ήταν πολύ η όλη εκδήλωση να ήταν αφιερωμένη στην Αγία ιστορική μορφή του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε', που έπαθε στις 10 Απριλίου 1821 για Χριστό και Πατρίδα;
Άραγε θα ήταν πολύς ένας λόγος πέντε λεπτών για το μαρτύριο ενός Πατριάρχη και μάλιστα ακριβώς 190 χρόνια απ’ το εκούσιο πάθος του;
Άραγε θα ήταν πολύ Ελλάδα και Ρωσία και μάλιστα στην καρδιά της Ελληνικής Πρωτεύουσας, να τιμήσουν μπροστά στα μάτια Ελλήνων και Ρώσων τη μνήμη του Άγιου Πατριάρχη Γρηγορίου Ε', ακριβώς 90 χρόνια (2011-1921) απ΄ την επίσημη Αγιοκατάταξη του, στις τάξεις της στρατευμένης Εκκλησίας των Αγίων του Χριστού;
Άραγε θα ήταν πλεονασμός Χριστιανικής, ηθικής και ιστορικής αναφοράς στο Πρότυπο αυτό Ιεράρχη, που συνδέει με την ζωή του αλλά κυρίως με το μαρτυρικό του πάθος τις δυο Ορθόδοξες χώρες της Ελλάδος και της Ρωσίας;
Άραγε θα ήταν υπερβολή, λίγα λόγια προς τα Ελληνόπουλα που στερούνται αυθεντικών ιστορικών γνώσεων γιατί απλά "κάποιοι" έχουν επιλέξει επί δεκαετίες, τη διαστροφική και διαστρεβλωτική εκμάθηση της Ελληνικής ιστορίας στα σχολειά της Πατρίδας μας;
Άραγε θα ήταν σχήμα οξύμωρο σε μια Ελληνορωσική εκδήλωση να αναφερθεί ότι Ελληνικό πλοίο, αλλά με Ρωσική σημαία περισυνέλεξε απ’ τον Κεράτιο κόλπο το άψυχο Άγιο κουφάρι του Πατριάρχη;
Άραγε θα ήταν ευτελής αναφορά ότι ένας ολόκληρος Αυτοκράτωρ Πασών των Ρωσιών ο Αλέξανδρος Α', απέστειλε στην Οδησσό, που εν τω μεταξύ κατέφτασε το Άγιο κουφάρι του Γρηγορίου Ε', άμφια Αρχιερατικά, Μήτρα Αρχιερατική, Εγκόλπιο Αρχιερατικό, προκειμένου και με κάθε επισημότητα και τιμή να πραγματοποιηθεί η νεκρώσιμη ακολουθία και ταφή;
Άραγε θα ήταν λεπτομέρεια η αναφορά στις χιλιάδες - χιλιάδων Ρώσων πιστών που ασπάστηκαν το Άγιο άψυχο σαρκίο του;
Άραγε θα ήταν είδηση για ψηλά γράμματα, ότι ο Ρωσικός λαός απ’ τη στιγμή της νεκρώσιμης ακολουθίας του, προσέγγιζε την Αγία του λάρνακα με την ευσεβή πεποίθηση της Αγιότητος του;
Άραγε θα ήταν άνευ λόγου, η υπενθύμιση ακόμη και γι’ αυτούς που γνωρίζουν, δύο γραμμές του Φωστήρα της Ορθοδοξίας μας Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ’ Οικονόμων, απ’ τον επικήδειο λόγο που εκφώνησε μπροστά στο φέρετρο του Αγίου Πατριάρχη, αναφωνώντας: "Γρηγόριε Σύ επέλεξες την γήν της Ρωσίας να δεχθεί στην αγκάλη της το Άγιο σώμα Σου"; Άραγε θα ήταν μήπως ανακρίβεια ότι ο Αυτοκράτωρ της Ρωσίας Αλέξανδρος Β', απεδέχθη πρόταση του Βασιλέως της Ελλάδος Γεωργίου Α' το 1871, προκειμένου να αποστείλει τα Άγια λείψανα του Πατριάρχη στην Πατρίδα μας, αρνούμενος ανάλογο αίτημα του Σουλτάνου της Τουρκίας Αμπντούλ Αζίζ;
Άραγε θα ήταν ανώφελη αναφορά για αυτούς που δε γνωρίζουν και κυρίως τα παιδιά, ότι η λάρνακα και τα Άγια λείψανα του κοσμούν τον Μητροπολιτικό ναό των Αθηνών;
Θα ήταν τέλος ασήμαντη λεπτομέρεια, η αναφορά σε επιστολή του πρώτου Μεταβυζαντινού Ηγέτη του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους, και επί 17 χρόνια στο Υπουργείο εξωτερικών και Υπουργού εξωτερικών της Ρωσίας Ιωάννη Καποδίστρια, που αναγνωρίζει προφητικά την Αγιότητα του Πατριάρχη Γρηγορίου, με επιστολή του την 28η Μαΐου 1828;
Θα ήταν άραγε αισθητική υπερβολή, η εικόνα του Άγιου Πατριάρχη στο καλαίσθητο έντυπο που περιελάμβανε το πρόγραμμα της μουσικής εκδήλωσης και το οποίο μάλιστα διενέμετο δωρεάν;
Δεν θα προκαλούσε άραγε ρίγη συγκίνησης, εάν στον προφορικό του χαιρετισμό προς τους Έλληνες ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίων έβαζε την σφραγίδα του Αγίου Γρηγορίου Ε', κάνοντας και μια συγκυριακή αναφορά στο κοσμικό του όνομα που ήταν το Γρηγόριος;
Ας κλείσει τις εύλογες απορίες μου αλλά κυρίως το παράπονο μου ένας σύγχρονος Ρώσος, ο Μακαριστός Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ο Θεολόγος του αιώνα μας κατά τον επίσης Μακαριστό αλλά Έλληνα Γέροντα Πορφύριο, που έγραψε: "Οι άνθρωποι εννοούν την ιστορία του κόσμου με διάφορους τρόπους. Για μερικούς είναι ιστορία Βασιλειών και πολέμων. Για άλλους είναι ιστορία κουλτούρας και πολιτισμών, επιστημονικών γνώσεων, φιλοσοφικών ιδεών και όλων εκείνων που ανήκουν στο επίπεδο αυτό. Για όλους εμάς όμως η ιστορία της ανθρωπότητος δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η πραγματοποίηση του Θείου σχεδίου για τον άνθρωπο".
Τα κατά Ματθαίον Πάθη όμως στέλνουν και ένα διαχρονικό μήνυμα που στηρίζονται στη ρήση Του, "Μιμηταί Εμού γίνεσθαι", που ο Άγιος Πατριάρχης εγκολπώθηκε και ανέβηκε στον δικό του Σταυρό, σαν σήμερα 10 Απριλίου πριν ακριβώς 190 χρόνια.
Εάν οι επισημάνσεις μου είναι λαθεμένες, οι εύλογες απορίες μου ανεδαφικές, ζητώ ταπεινά συγνώμη.
Είναι όμως κρίμα, για την πραγματική ευκαιρία που ο Χριστός πρόσφερε απλόχερα με αφορμή την εκδήλωση αλλά και την ημερομηνία διεξαγωγής της, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι στις σχέσεις των λαών Εκείνος ήταν είναι και θα είναι μπροστά, εάν οι άνθρωποι θελήσουν να είναι πίσω Του.
‘Όμως δεν απελπίζομαι γιατί το απύθμενο έλεος Του θα προσφέρει κι’ άλλες.
Ταπεινή μετάνοια λοιπόν, από κάποιον που έχει αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην ανάπτυξη των Ελληνορωσικών σχέσεων και όχι μόνο, μέσα απ’ την αναψηλάφηση της Ελληνικής ιστορίας αλλά και της Ευρωπαϊκής, μέσα απ΄ την ανάδειξη των επιστολών του Αγίου της πολιτικής Ιωάννη Καποδίστρια, και μάλιστα χωρίς την παραμικρή βοήθεια των επώνυμων, επίσημων και δυνατών αλλά με μόνη τη συμπαράσταση των ανώνυμων, άσημων και αδύνατων Ελληνικών ψυχών.
‘Ένας ανώνυμος, άσημος και αδύναμος και για την ιστορία
* Ο κ. Ιωάννης Κορνιλάκης είναι Διευθύνων Σύμβουλος της "ΕΛΑΙΑ" ΑΜΚΕ, και συγγραφέας του βιβλίου "Ιωάννης Καποδίστριας ο Άγιος της Πολιτικής"
