Γράφει ο Σπύρος Νικ. Κουτσάφτης
Με τα μέσα εκείνης της εποχής το ταξίδι αυτό ήταν μεγάλο. Όμως η διενεργούμενη απογραφή ήταν σοβαρό γεγονός για την εποχή. Όπως επίσης κι η έναρξη της πορείας (με την γέννηση του) του Ιησού Χριστού. Που η γέννηση του στην πόλη που το όνομα της σημαίνει τόπος άρτων (τόπος γόνιμος) και η καταδίωξη από τον Ηρώδη ενός αθώου βρέφους στη συνέχεια , με αποτέλεσμα να καταφύγει στην Αίγυπτο η οικογένεια του Χριστού.
Κάθε μέρα και κάθε στιγμή στη ζωή του ανθρώπου είναι σημαντική , γιατί αυτόματα προσδιορίζει την συμμετοχή του στις επόμενες στιγμές της ζωής του που μπορεί να είναι σημαντικότερες (με την έννοια της κρισιμότητας της ζωής της δικής του ή και των άλλων). Αν για παράδειγμα δεν είχε γεννηθεί ο Αριστοτέλης και δεν είχε ζήσει αρκετά δεν θα ήταν ο δάσκαλος που επηρέασε καθοριστικά τον Μέγα Αλέξανδρο. Επίσης χιλιάδες κυβερνήτες «έπαιξαν τον ρόλο τους» στην διαμόρφωση της ιστορίας και κάποιοι αντίστοιχα έχουν «πρώτους» ρόλους σήμερα.
Όμως τι σημαντικότερο από την πορεία για την γέννηση του ιδρυτή της εκκλησίας της αγάπης του Ιησού Χριστού; Αυτές τις μέρες όταν μπορούμε να ξεφύγουμε για λίγο από τα δίχτυα της μανίας της καταναλωτικής και της «οργάνωσης» των διακοπών (όσο μικρές ή μεγάλες κι αν είναι) είναι καλό να έχουμε στο νου μας αυτό το μικρό παιδάκι που γεννήθηκε στην κατάφυτη Βηθλεέμ και δημιούργησε με τον σταυρικό του θάνατο την οδό για την σωτηρία μας. Αυτή η εύκολη γνώση της εξέλιξης της ιστορίας της γέννησης του Χριστού είναι αυτή που σήμερα μπορεί να προσδιορίσει τον σεβασμό και την αγάπη για το τότε νεογέννητο παιδάκι.
Όμως όλα τα μωρά παιδάκια δεν συγκινούν; Πόσες φορές κάποιοι μεγαλύτεροι δεν σταμάτησαν εκστατικοί μπροστά στο θαύμα της ζωής που δημιουργείται με την φροντίδα του καλού Θεού! Πολλές φορές έχοντας σταματήσει μπροστά σ’ ένα νεογέννητο μπορεί να ευχηθούμε όλοι να ζήσει , αλλά εννοώντας παράλληλα ότι η πλήρης ευχή θα πρέπει να είναι «να ζήσει καλά και αν είναι δυνατόν να κρατηθεί στον δρόμο του Θεού»! Να κάνει το καλό στη ζωή του , να αγαπάει και να προσέχει τους συνανθρώπους του, να δημιουργήσει μία καλή οικογένεια και να έχει ένα ήσυχο τέλος στην αγκαλιά των δικών του ανθρώπων.
Αλλωστε η εικόνα του βρέφους δίνει στους μεγαλύτερους και μία άμεση δυνατότητα «φλας μπακ». Γιατί κανένας δεν γεννήθηκε τριάντα,σαράντα ή εκατό χρονών! Ολοι από βρέφη ξεκινήσαμε. Η προστασία του νέου ανθρώπου από την οικογένεια , τους συγγενείς αλλά και το ευρύτερο περιβάλλον με συνεισφορές ζωής είναι από τα συγκινητικά γεγονότα που αναδεικνύουν την αγάπη που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος. Τέτοιες μέρες βέβαια η συγκίνηση μεγαλώνει. Είναι η γέννηση του Κυρίου που αμβλύνει τα σκληρά χαρακτηριστικά κάθε δύσκολης εποχής; Είναι τα νεογέννητα που φέρνουν αμηχανία και στον πιο σκληρό πολεμιστή; Είναι η αγάπη που περιέχεται σαν σπόρος έτοιμος να βλαστήσει σε κάθε κύτταρο ανθρώπινου οργανισμού; Είναι τα ερωτήματα που μένουν αναπάντητα για τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου;
Ίσως όλα μαζί , ίσως και μόνον η γέννηση του Κυρίου , αλλά το χαρακτηριστικό παραμένει. Η γέννηση του Θείου Βρέφους θα συγκινεί και χθες και σήμερα , αλλά και στο μέλλον. Η ταπεινή φάτνη μεταμορφώνεται σε άπαρτο κάστρο της αγάπης και του ελέους. Οι αμήχανοι βοσκοί με τα ζώα τους δείχνουν την πιθανότητα μαζί με τους εξαίσιους μάγους να είμαστε παρόντες αρκετοί «ταπεινοί» στην επόμενη παρουσία του Κυρίου που έχει εξαιρετική σπουδαιότητα γιατί σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη θα διαρκέσει αιώνια , όμοια με τις δοξολογίες που θα απευθύνονται στον ένα Θεό.
Εκτός από την πίστη στο νεογέννητο της Βηθλεέμ απαραίτητη προϋπόθεση είναι η μη συμμετοχή μας στην αμαρτία. Τα βρέφη έχουν τις λιγότερες αμαρτίες ούτως ή άλλως. Ίσως γι’ αυτό να συγκεντρώνουν και τα βλέμματα όλων και την καλωσύνη όλων. Ε, δεν πιστεύω να θέλει κανείς να μοιάσει του Ηρώδη…
