ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι πολύτεκνες οικογένειες στην Ελλάδα αποκαλούνται «ραχοκοκαλιά του κοινωνικού ιστού» και «αντίδοτο στο δημογραφικό πρόβλημα». Οι πολύτεκνοι στη χώρα μας αποτελούν απλώς μια μικρή μειονότητα. Η φιλοσοφία ζωής έχει αλλάξει και μαζί και ο οικογενειακός προγραμματισμός.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Για τις παλαιότερες γενιές, ο αριθμός των παιδιών σε μια οικογένεια ήταν δείκτης ευτυχίας, οι σύγχρονοι όμως Έλληνες που ασπάζονται τη ρήση στην πράξη αποτελούν μειονότητα. Για τους περισσότερους, το σύγχρονο καταναλωτικό μοντέλο ζωής, η οικονομική δυσπραγία και η αύξηση της συμμετοχής των Ελληνίδων στην αγορά εργασίας είναι οι κύριες αιτίες που γενικότερα τα παιδιά -και ιδίως τα πολλά παιδιά- έχουν σταματήσει να είναι σκοπός ζωής, όπως ήταν για τις προπολεμικές γενιές.
Εκείνες οι γενιές έκαναν και 4 και 5 και 6 αλλά και περισσότερα παιδιά, με τη γεννητικότητα στη χώρα, ήδη από τις πρώτες μεταπολεμικές γενιές να παίρνει σταδιακά τον κατήφορο. Κάπως έτσι φτάσαμε στις μέρες μας να έχουμε μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα, καθώς τα παιδιά που γεννιούνται δεν αρκούν για να αναπληρώσουν τους γονείς, που κάποια στιγμή φεύγουν από τη ζωή. Κόντρα στο πνεύμα των καιρών, υπάρχουν λίγες οικογένειες που επιμένουν παραδοσιακά, με 3 ή παραπάνω παιδιά. Οι αριθμοί δεν αφήνουν περιθώρια για διαφορετική σκέψη. Σύμφωνα με την Ανώτατη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (ΑΣΠΕ), μόλις 1 στους 10 Έλληνες προέρχεται από πολύτεκνη οικογένεια, ενώ οι πολύτεκνοι με 4 τουλάχιστον ανήλικα παιδιά είναι το 2-3% του πληθυσμού, όταν ήταν διπλάσιοι σε ποσοστό (6%) στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Η τάση των Ελλήνων να κάνουν συνεχώς λιγότερα παιδιά ήταν ήδη εμφανής από τότε, με τον αριθμό παιδιών ανά Ελληνίδα δύσκολα να ξεπερνά τα 2 παιδιά, κοινωνική εξέλιξη που ακολούθησε και η νομοθεσία της εποχής.
Σήμερα οι Ελληνίδες μετά βίας ξεπερνούν όλο αυτό το διάστημα το 1 παιδί με τον σχετικό δείκτη γονιμότητας να είναι στην ουσία καθηλωμένος μεταξύ του 1,2 με 1,3. Η γεννητικότητα στην Ελλάδα, κατά το 19ο αιώνα, άρχισε από τις 40 γεννήσεις ανά 1.000 άτομα, εμειώθη στις 20 γεννήσεις το 1950 και κατήλθε στις 9 το 1998 με περαιτέρω πτωτικές τάσεις στο μέλλον. Η Ελλάς πλέον παρουσιάζει τον τρίτο κατά σειρά μικρότερο δείκτη γονιμότητας και γεννήσεων στην Ευρώπη, μετά την Ισπανία 1,15 και την Ιταλία 1,23.
Ελλάς γηράσκουσα. Ελλάδα χώρα γερόντων. Η γήρανση του πληθυσμού συνεχώς αυξάνεται. Ο πληθυσμός της χώρας που είχε ηλικία άνω των 65 ετών, το έτος 1991, έφθανε το 14% και εκτιμάται ότι το 2025 θα φθάσει το 25%. Οι Έλληνες, το 2050, εκτιμάται ότι θα είναι λιγότεροι από 8 εκατομμύρια!
Με βάση στοιχεία που προκύπτουν από τις φορολογικές δηλώσεις των πολύτεκνων οικογενειών, οι ελληνικές πολύτεκνες οικογένειες με προστατευόμενα τέσσερα παιδιά είναι περίπου 25.000, με πέντε παιδιά 4.000 και με έξι ή και παραπάνω παιδιά περίπου 2.000.
Στην Ελλάδα πολύτεκνη θεωρείται μια οικογένεια που έχει από 4 παιδιά και πάνω. Δυστυχώς, είτε είναι 4 τα παιδιά είτε 14, η αντιμετώπισή τους από το κράτος είναι η ίδια. Το επίδομα που παίρνει η οικογένεια είναι 44 ευρώ για κάθε παιδί – από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη (στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο μέσος όρος είναι 95,75 ευρώ).
ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Οι πολύτεκνες οικογένειες στην Ελλάδα αποκαλούνται «ραχοκοκαλιά του κοινωνικού ιστού» και «αντίδοτο στο δημογραφικό πρόβλημα». Οι πολύτεκνοι στη χώρα μας αποτελούν απλώς μια μικρή μειονότητα. Η φιλοσοφία ζωής έχει αλλάξει και μαζί και ο οικογενειακός προγραμματισμός.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Για τις παλαιότερες γενιές, ο αριθμός των παιδιών σε μια οικογένεια ήταν δείκτης ευτυχίας, οι σύγχρονοι όμως Έλληνες που ασπάζονται τη ρήση στην πράξη αποτελούν μειονότητα. Για τους περισσότερους, το σύγχρονο καταναλωτικό μοντέλο ζωής, η οικονομική δυσπραγία και η αύξηση της συμμετοχής των Ελληνίδων στην αγορά εργασίας είναι οι κύριες αιτίες που γενικότερα τα παιδιά -και ιδίως τα πολλά παιδιά- έχουν σταματήσει να είναι σκοπός ζωής, όπως ήταν για τις προπολεμικές γενιές.
Εκείνες οι γενιές έκαναν και 4 και 5 και 6 αλλά και περισσότερα παιδιά, με τη γεννητικότητα στη χώρα, ήδη από τις πρώτες μεταπολεμικές γενιές να παίρνει σταδιακά τον κατήφορο. Κάπως έτσι φτάσαμε στις μέρες μας να έχουμε μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα, καθώς τα παιδιά που γεννιούνται δεν αρκούν για να αναπληρώσουν τους γονείς, που κάποια στιγμή φεύγουν από τη ζωή. Κόντρα στο πνεύμα των καιρών, υπάρχουν λίγες οικογένειες που επιμένουν παραδοσιακά, με 3 ή παραπάνω παιδιά. Οι αριθμοί δεν αφήνουν περιθώρια για διαφορετική σκέψη. Σύμφωνα με την Ανώτατη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (ΑΣΠΕ), μόλις 1 στους 10 Έλληνες προέρχεται από πολύτεκνη οικογένεια, ενώ οι πολύτεκνοι με 4 τουλάχιστον ανήλικα παιδιά είναι το 2-3% του πληθυσμού, όταν ήταν διπλάσιοι σε ποσοστό (6%) στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Η τάση των Ελλήνων να κάνουν συνεχώς λιγότερα παιδιά ήταν ήδη εμφανής από τότε, με τον αριθμό παιδιών ανά Ελληνίδα δύσκολα να ξεπερνά τα 2 παιδιά, κοινωνική εξέλιξη που ακολούθησε και η νομοθεσία της εποχής.
Σήμερα οι Ελληνίδες μετά βίας ξεπερνούν όλο αυτό το διάστημα το 1 παιδί με τον σχετικό δείκτη γονιμότητας να είναι στην ουσία καθηλωμένος μεταξύ του 1,2 με 1,3. Η γεννητικότητα στην Ελλάδα, κατά το 19ο αιώνα, άρχισε από τις 40 γεννήσεις ανά 1.000 άτομα, εμειώθη στις 20 γεννήσεις το 1950 και κατήλθε στις 9 το 1998 με περαιτέρω πτωτικές τάσεις στο μέλλον. Η Ελλάς πλέον παρουσιάζει τον τρίτο κατά σειρά μικρότερο δείκτη γονιμότητας και γεννήσεων στην Ευρώπη, μετά την Ισπανία 1,15 και την Ιταλία 1,23.
Ελλάς γηράσκουσα. Ελλάδα χώρα γερόντων. Η γήρανση του πληθυσμού συνεχώς αυξάνεται. Ο πληθυσμός της χώρας που είχε ηλικία άνω των 65 ετών, το έτος 1991, έφθανε το 14% και εκτιμάται ότι το 2025 θα φθάσει το 25%. Οι Έλληνες, το 2050, εκτιμάται ότι θα είναι λιγότεροι από 8 εκατομμύρια!
Με βάση στοιχεία που προκύπτουν από τις φορολογικές δηλώσεις των πολύτεκνων οικογενειών, οι ελληνικές πολύτεκνες οικογένειες με προστατευόμενα τέσσερα παιδιά είναι περίπου 25.000, με πέντε παιδιά 4.000 και με έξι ή και παραπάνω παιδιά περίπου 2.000.
Στην Ελλάδα πολύτεκνη θεωρείται μια οικογένεια που έχει από 4 παιδιά και πάνω. Δυστυχώς, είτε είναι 4 τα παιδιά είτε 14, η αντιμετώπισή τους από το κράτος είναι η ίδια. Το επίδομα που παίρνει η οικογένεια είναι 44 ευρώ για κάθε παιδί – από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη (στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο μέσος όρος είναι 95,75 ευρώ).
ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Τα παιδιά μπορεί να σημαίνει σειρά ευθυνών και δυσκολιών στη ζωή ενός ζευγαριού, το δώρο ζωής όμως που προσφέρουν στους γονείς τους αξίζουν όλο τον κόπο και την προσπάθεια. Το προφίλ των ανθρώπων που επιλέγουν να κάνουν πολλά παιδιά είναι κυρίως άνθρωποι που ανήκουν στη μεσαία οικονομική τάξη και οι ίδιοι προέρχονται από πολύτεκνες οικογένειες, αλλά αρκετοί από αυτούς υπήρξαν μοναχοπαίδια που βίωσαν τη μοναξιά και την έλλειψη ενός ή περισσοτέρων αδελφών και δεν θέλουν το παιδί τους να έχει ανάλογα βιώματα. Αυτές είναι οι δύο βασικές κατηγορίες Ελλήνων πολύτεκνων. Παράλληλα, υπάρχει και μια μικρή μερίδα που ακολουθώντας τη θρησκευτική πίστη, δεν κάνουν εκτρώσεις, με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να γίνονται πολύτεκνοι.
Οι Έλληνες σήμερα περιορίζονται κυρίως στο ένα παιδί. Οι σύγχρονοι Έλληνες δεν έχουν όραμα ζωής και δεν έχουν θέσει συγκεκριμένους στόχους. Αναλώνονται στον καταναλωτισμό και στην εφήμερη απόλαυση της ζωής. Παλαιότερα, οι άνθρωποι παντρεύονται για να δημιουργήσουν οικογένεια. Και οικογένεια σημαίνει πολλά παιδιά. Τότε εάν η γυναίκα πάνω στον πρώτο χρόνο μετά τον γάμο της δεν έκανε παιδί, αυτός ήταν λόγος για να ανησυχεί. Σήμερα δεν είναι έτσι. Οι νεότεροι θέλουν πρώτα να αποκατασταθούν επαγγελματικά, να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι και αυτοκίνητο και μετά να σκεφτούν εάν θα κάνουν και ένα παιδί.
Οι παλαιότερες γενιές, δεν γύρευαν την καταναλωτική πολυτέλεια. Παραδείγματος χάρη με ένα μπουφάν μεγάλωναν 3 και 4 παιδιά. Γιατί το μπουφάν του μεγαλύτερου παιδιού το φορούσε στη συνέχεια το επόμενο παιδί κ.ο.κ. Αυτό ισχύει και σήμερα για πολλές πολύτεκνες οικογένειες.Και τότε και σήμερα οι οικογένειες αυτές είχαν και έχουν μία αλληλεγγύη να μοιράζονται τα πάντα. Μεγαλώνοντας σε μια πολύτεκνη οικογένεια μαθαίνεις να μην έχεις παράλογες απαιτήσεις. Τα παιδιά μαθαίνουν να ικανοποιούνται και με πράγματα λιγότερο ακριβά ή φανταχτερά ρούχα. Δεν αγοράζουν επώνυμα και ο καθένας φορεί ό, τι είχαν φορέσει παλιότερα τα μεγαλύτερα αδέλφια, καθώς αν θέλει ο ένας 200 ευρώ για ρούχα, οι υπόλοιποι τι θα κάνουν;
Σε μια πολύτεκνη οικογένεια τα έξοδα αυξάνονται δραματικά, για αυτό και στις περισσότερες περιπτώσεις το οικονομικό είναι το βασικό πρόβλημα της καθημερινότητας. Ωστόσο, το πώς θα βιώσουν τα παιδιά τις οικονομικές δυσκολίες εξαρτάται από το πώς θα διαχειριστούν το πρόβλημα οι ίδιοι οι γονείς. Εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να έχεις πάντα ότι θέλεις . Όμως αυτό σε προετοιμάζει για την ζωή, γιατί έτσι και αλλιώς, όταν βγαίνεις στον κόσμο, δεν έχεις όσα θέλεις και αναγκάζεσαι να προσαρμόζεσαι σε όσα υπάρχουν. Οι γονείς μαθαίνουν στα παιδιά να μην δίνουν σημασία στα υλικά αγαθά. Τα μαθαίνουν να μοιράζουν τα πάντα με τα αδέλφια και να νιώθουν ότι έχουν όσα έπρεπε.
Τα περισσότερα παιδιά πολυτέκνων βιώνουν μια ιδιαίτερη αίσθηση κοινοκτημοσύνης. Δεν ζουν με τον άξονα του «εγώ» αλλά του «εμείς» όχι μόνο στα υλικά αγαθά, αλλά και στην προσφορά. Μεγαλώνουν σε μια οικογένεια όπου όλα είναι κοινά. Ό, τι θέλει το ένα παιδί το παίρνει χωρίς να ρωτάς τα αδέρφια σου. Είναι αυτονόητο ότι σε μια οικογένεια όλα είναι κοινά, γιατί μαθαίνεις να μοιράζεσαι χωρίς εγωισμούς. Επιπλέον νιώθουν και πιο ασφαλή με τα πολλά αδέρφια, καθώς ξέρεις ότι έχεις τόσους πολλούς να τρέξουν για σένα, να σε υπερασπιστούν, να σου σταθούν. Τα παιδιά των πολύτεκνων οικογενειών σίγουρα δεν βγαίνουν «μαμόθρεφτα».
Συχνά μια πολύτεκνη οικογένεια δεν μπορεί να αποκτήσει ένα μεγαλύτερο σπίτι, κι έτσι τα παιδιά δεν έχουν την δυνατότητα προσωπικού χώρου. Αδέρφια διαφορετικών ηλικιών, με άλλες ανάγκες το καθένα. Είναι δύσκολα ακόμη και για τη μελέτη. Ενώ ένα παιδί πρέπει να διαβάσει, το άλλο θέλει να δει τηλεόραση, το άλλο θέλει να παίξει, άλλο να κλαίει. Παρόλες τις δυσκολίες όμως μαθαίνουν να διαβάζουν και με φασαρία. Σε μια πολύτεκνη οικογένεια μαθαίνεις να ανέχεσαι τις ανάγκες των υπολοίπων.
Στις πολύτεκνες οικογένειες η μαμά έχει συνήθως την επιλογή να εργαστεί μόνο αν υπάρχουν αρκετά μεγάλα παιδιά, ώστε να προσέχουν τα υπόλοιπα (και όταν η οικονομική ανάγκη είναι πολύ μεγάλη). Αλλά τις περισσότερες φορές μένει στο σπίτι, με αποτέλεσμα ο πατέρας να κάνει περισσότερες από μια δουλειές για να τα βγάλουν πέρα.
ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ
Οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις προσδίδουν κύρος, εμπνέουν αίσθημα ασφαλείας στο λαό, ενισχύουν τη διπλωματία και συμβάλουν στη διατήρηση της ειρήνης δια της αποτροπής, αλλά και στη νικηφόρο έκβαση του πολέμου όταν επιβληθεί. Η Ελλάδα απειλείται ξεκάθαρα από μία γειτονική χώρα, την Τουρκία, παρά τις οποιεσδήποτε καιροσκοπικές και ευκαιριακές διαθέσεις, στο όνομα της αναγκαιότητας της φιλίας των λαών.
Η απόδοση των κλάσεων, συνεπεία της υπογεννητικότητας, συνεχώς μειώνεται. Το έτος 1954 ήτο 94.000 άνδρες, το 2000 περίπου 83.000 και μετά το 2012 θα κατέλθει των 55.000 ανδρών. Μεγάλο ποσοστό από τους υπόχρεους κατατάξεως άνω των 30.000 ανδρών λαμβάνει αναβολή, κυρίως λόγω σπουδών διάρκειας μεγαλύτερης των πέντε ετών, ένα άλλο ποσοστό δια λόγους υγείας και ένα μικρότερο ποσοστό προσφέρει άοπλη υπηρεσία. Στην πραγματικότητα μόνο το 60% των υπόχρεων στράτευσης κατατάσσεται ετησίως στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δια την κατανόηση του προβλήματος αναφέρω το εξής παράδειγμα: Το έτος 2001 είχαμε 56.000 γεννήσεις αρρένων, που θα κληθούν να στρατευθούν το 2020. Το έτος 2019 απ΄ αυτούς θα εισαχθούν στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ μέχρι 33.000, οι οποίοι στη συνέχεια θα λάβουν αναβολή λόγω σπουδών. Συνεπώς το 2020 θα καταταγούν στο Στρατό, στην ηλικία των 19 ετών, μόνο 23.000 άνδρες.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οι Έλληνες σήμερα περιορίζονται κυρίως στο ένα παιδί. Οι σύγχρονοι Έλληνες δεν έχουν όραμα ζωής και δεν έχουν θέσει συγκεκριμένους στόχους. Αναλώνονται στον καταναλωτισμό και στην εφήμερη απόλαυση της ζωής. Παλαιότερα, οι άνθρωποι παντρεύονται για να δημιουργήσουν οικογένεια. Και οικογένεια σημαίνει πολλά παιδιά. Τότε εάν η γυναίκα πάνω στον πρώτο χρόνο μετά τον γάμο της δεν έκανε παιδί, αυτός ήταν λόγος για να ανησυχεί. Σήμερα δεν είναι έτσι. Οι νεότεροι θέλουν πρώτα να αποκατασταθούν επαγγελματικά, να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι και αυτοκίνητο και μετά να σκεφτούν εάν θα κάνουν και ένα παιδί.
Οι παλαιότερες γενιές, δεν γύρευαν την καταναλωτική πολυτέλεια. Παραδείγματος χάρη με ένα μπουφάν μεγάλωναν 3 και 4 παιδιά. Γιατί το μπουφάν του μεγαλύτερου παιδιού το φορούσε στη συνέχεια το επόμενο παιδί κ.ο.κ. Αυτό ισχύει και σήμερα για πολλές πολύτεκνες οικογένειες.Και τότε και σήμερα οι οικογένειες αυτές είχαν και έχουν μία αλληλεγγύη να μοιράζονται τα πάντα. Μεγαλώνοντας σε μια πολύτεκνη οικογένεια μαθαίνεις να μην έχεις παράλογες απαιτήσεις. Τα παιδιά μαθαίνουν να ικανοποιούνται και με πράγματα λιγότερο ακριβά ή φανταχτερά ρούχα. Δεν αγοράζουν επώνυμα και ο καθένας φορεί ό, τι είχαν φορέσει παλιότερα τα μεγαλύτερα αδέλφια, καθώς αν θέλει ο ένας 200 ευρώ για ρούχα, οι υπόλοιποι τι θα κάνουν;
Σε μια πολύτεκνη οικογένεια τα έξοδα αυξάνονται δραματικά, για αυτό και στις περισσότερες περιπτώσεις το οικονομικό είναι το βασικό πρόβλημα της καθημερινότητας. Ωστόσο, το πώς θα βιώσουν τα παιδιά τις οικονομικές δυσκολίες εξαρτάται από το πώς θα διαχειριστούν το πρόβλημα οι ίδιοι οι γονείς. Εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να έχεις πάντα ότι θέλεις . Όμως αυτό σε προετοιμάζει για την ζωή, γιατί έτσι και αλλιώς, όταν βγαίνεις στον κόσμο, δεν έχεις όσα θέλεις και αναγκάζεσαι να προσαρμόζεσαι σε όσα υπάρχουν. Οι γονείς μαθαίνουν στα παιδιά να μην δίνουν σημασία στα υλικά αγαθά. Τα μαθαίνουν να μοιράζουν τα πάντα με τα αδέλφια και να νιώθουν ότι έχουν όσα έπρεπε.
Τα περισσότερα παιδιά πολυτέκνων βιώνουν μια ιδιαίτερη αίσθηση κοινοκτημοσύνης. Δεν ζουν με τον άξονα του «εγώ» αλλά του «εμείς» όχι μόνο στα υλικά αγαθά, αλλά και στην προσφορά. Μεγαλώνουν σε μια οικογένεια όπου όλα είναι κοινά. Ό, τι θέλει το ένα παιδί το παίρνει χωρίς να ρωτάς τα αδέρφια σου. Είναι αυτονόητο ότι σε μια οικογένεια όλα είναι κοινά, γιατί μαθαίνεις να μοιράζεσαι χωρίς εγωισμούς. Επιπλέον νιώθουν και πιο ασφαλή με τα πολλά αδέρφια, καθώς ξέρεις ότι έχεις τόσους πολλούς να τρέξουν για σένα, να σε υπερασπιστούν, να σου σταθούν. Τα παιδιά των πολύτεκνων οικογενειών σίγουρα δεν βγαίνουν «μαμόθρεφτα».
Συχνά μια πολύτεκνη οικογένεια δεν μπορεί να αποκτήσει ένα μεγαλύτερο σπίτι, κι έτσι τα παιδιά δεν έχουν την δυνατότητα προσωπικού χώρου. Αδέρφια διαφορετικών ηλικιών, με άλλες ανάγκες το καθένα. Είναι δύσκολα ακόμη και για τη μελέτη. Ενώ ένα παιδί πρέπει να διαβάσει, το άλλο θέλει να δει τηλεόραση, το άλλο θέλει να παίξει, άλλο να κλαίει. Παρόλες τις δυσκολίες όμως μαθαίνουν να διαβάζουν και με φασαρία. Σε μια πολύτεκνη οικογένεια μαθαίνεις να ανέχεσαι τις ανάγκες των υπολοίπων.
Στις πολύτεκνες οικογένειες η μαμά έχει συνήθως την επιλογή να εργαστεί μόνο αν υπάρχουν αρκετά μεγάλα παιδιά, ώστε να προσέχουν τα υπόλοιπα (και όταν η οικονομική ανάγκη είναι πολύ μεγάλη). Αλλά τις περισσότερες φορές μένει στο σπίτι, με αποτέλεσμα ο πατέρας να κάνει περισσότερες από μια δουλειές για να τα βγάλουν πέρα.
ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ
Οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις προσδίδουν κύρος, εμπνέουν αίσθημα ασφαλείας στο λαό, ενισχύουν τη διπλωματία και συμβάλουν στη διατήρηση της ειρήνης δια της αποτροπής, αλλά και στη νικηφόρο έκβαση του πολέμου όταν επιβληθεί. Η Ελλάδα απειλείται ξεκάθαρα από μία γειτονική χώρα, την Τουρκία, παρά τις οποιεσδήποτε καιροσκοπικές και ευκαιριακές διαθέσεις, στο όνομα της αναγκαιότητας της φιλίας των λαών.
Η απόδοση των κλάσεων, συνεπεία της υπογεννητικότητας, συνεχώς μειώνεται. Το έτος 1954 ήτο 94.000 άνδρες, το 2000 περίπου 83.000 και μετά το 2012 θα κατέλθει των 55.000 ανδρών. Μεγάλο ποσοστό από τους υπόχρεους κατατάξεως άνω των 30.000 ανδρών λαμβάνει αναβολή, κυρίως λόγω σπουδών διάρκειας μεγαλύτερης των πέντε ετών, ένα άλλο ποσοστό δια λόγους υγείας και ένα μικρότερο ποσοστό προσφέρει άοπλη υπηρεσία. Στην πραγματικότητα μόνο το 60% των υπόχρεων στράτευσης κατατάσσεται ετησίως στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δια την κατανόηση του προβλήματος αναφέρω το εξής παράδειγμα: Το έτος 2001 είχαμε 56.000 γεννήσεις αρρένων, που θα κληθούν να στρατευθούν το 2020. Το έτος 2019 απ΄ αυτούς θα εισαχθούν στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ μέχρι 33.000, οι οποίοι στη συνέχεια θα λάβουν αναβολή λόγω σπουδών. Συνεπώς το 2020 θα καταταγούν στο Στρατό, στην ηλικία των 19 ετών, μόνο 23.000 άνδρες.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Πως μπορείς να έχεις εθνική άμυνα χωρίς στρατιώτες;
Πως μπορείς να έχεις ισχυρή οικονομία χωρίς νέους να εργασθούν:
Με ορίζοντα το Δημογραφικό πρόβλημα κρίνεται αναγκαία η χάραξη και εφαρμογή Δημογραφικής – Οικογενειακής πολιτικής για αύξηση του γηγενούς πληθυσμού και άμεσης προστασίας του εισοδήματος των πολυτέκνων οικογενειών.
Πως μπορείς να έχεις ισχυρή οικονομία χωρίς νέους να εργασθούν:
Με ορίζοντα το Δημογραφικό πρόβλημα κρίνεται αναγκαία η χάραξη και εφαρμογή Δημογραφικής – Οικογενειακής πολιτικής για αύξηση του γηγενούς πληθυσμού και άμεσης προστασίας του εισοδήματος των πολυτέκνων οικογενειών.
