ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ

Ο κ.Κορνιλάκης Παναγιώτης εκφωνεί τον πανηγυρικό λόγο

Του Ιωάννη Κορνιλάκη

Μία αδελφοποίηση δυο Δήμων και ένας πανηγυρικός που εκφωνήθηκε στην Κύπρο στις 25 Μαρτίου 2014, με προέτρεψαν να γράψω ένα κείμενο για τον Ιωάννη Καποδίστρια και τον Άγιο Σπυρίδωνα Επίσκοπο Τρυμηθούντος τον  Θαυματουργό.

Άς τα πάρουμε όμως απ’ την αρχή ώστε να αντιληφτούμε την ροή των γεγονότων, τις

"συμπτώσεις", και για τους καλοπροαίρετους σημεία θαυμαστά.

Από το 1998 ο Δήμος Ιδαλίου της Κύπρου ξεκίνησε μια προσπάθεια αδελφοποίησης με έναν συγκεκριμένο Δήμο της Αττικής. Έπειτα από μελέτη επιλέχθηκε ο Δήμος Αχαρνών, με βάση πολιτιστικά και ιστορικά κριτήρια. Από το 1998 και μέχρι το 2010 δεν έγινε κάτι ουσιαστικό μεταξύ των δυο Δήμων. Πέρασαν δηλαδή 12 ολόκληρα χρόνια, και το ουσιαστικό

πραγματοποιήθηκε. Ήταν 1η Οκτωβρίου 2010 όταν αντιπροσωπεία του Δημοτικού Συμβουλίου απ’ το Δήμο Ιδαλίου και με κεφαλή τον τότε αλλά και νύν Δήμαρχο κ. Λεόντιο Καλλένο κατέφτασε στον Δήμο Αχαρνών. Εκείνη την ημέρα υπεγράφη η πράξη αδελφοποίησης. Αυτή η πράξη υπήρξε ουσιαστικά και η τελευταία πράξη του απερχόμενου Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αχαρνών, αφού λίγες ημέρες αργότερα διενεργήθηκαν δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, ( 7 Νοεμβρίου 2010), και η Δημοτική Αρχή περιήλθε σε μια νέα και ανεξάρτητη Δημοτική παράταξη. Σε αυτή εξελέγη Αντιδήμαρχος κάποιος Κορνιλάκης Παναγιώτης, που βεβαίως ήταν αδελφός μου. 

Ιωάννης Καποδίστριας και Ελληνική Επανάσταση (βίντεο)

Ο κ.Ιωάννης Κορνιλάκης

Αποσπάσματα από την ομιλία με θέμα ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 23 Μαρτίου 2014, από τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Εορδαίας σε συνεργασία με τον Δήμο Εορδαίας, στην αίθουσα του Εμποροβιοτεχνικού Επιμελητηρίου της πόλης της Πτολεμαΐδας, με κεντρικό ομιλητή τον συγγραφέα κ.Ιωάννη Κορνιλάκη. Στην εξαιρετική εκδήλωση οι ακροατές απήλαυσαν Ελληνική ιστορία μέσα από την πένα του Ιωάννη Καποδίστρια, όπως αυτή παρουσιάζεται με μοναδικό τρόπο στο πόνημα ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και γνώρισαν από τον κ.Κορνιλάκη, την καθοριστική και καίρια συμβολή του Ιωάννη Καποδίστρια στην ύπαρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως και του Εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα του 1821. 

Χαρακτηριστικά ο κ.Κορνιλάκης περιγράφοντας τον ρόλο του Ι.Καποδίστρια στην Ελληνική Επανάσταση, είπε ότι το 1827 δεν υπήρχε καν Επανάσταση και οι Έλληνες είχαν προλάβει να κάνουν δύο εμφυλίους. Έτσι την ύστατη στιγμή, που το αίμα και ο κόπος των ηρώων θα πήγαινε χαμένος, ένας λαός ενώθηκε και κάλεσε τον γιατρό του, τον Ιωάννη Καποδίστρια, έτσι ώστε η Ελληνική Επανάσταση, που εμπεριέχει την λέξη Ανάσταση, να καρπωθεί τα αποτελέσματα των τεράστιων προσπαθειών των Ελλήνων πατριωτών. 

Χριστός Ανέστη Έλληνες!

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν

θανάτῳ θάνατον πατήσας

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι

ζωὴν χαρισάμενος

Ψάλλει ο χορός ψαλτών "ΤΡΙΚΚΗΣ ΜΕΛΩΔΟΙ"

«Τήν παγκόσμιον δόξαν,

τήν ἐξ ἀνθρώπων σπαρεῖσαν,

καί τόν Δεσπότην τεκοῦσαν,

τήν ἐπουράνιον πύλην,

ὑμνήσωμεν Μαρίαν τήν Παρθένον,

τῶν Ἀσωμάτων τό ἆσμα,

καί τῶν πιστῶν τό ἐγκαλλώπισμα·

αὕτη γάρ ἀνεδείχθη οὐρανός

καί ναός τῆς Θεότητος·

αὕτη τό μεσότειχον

τῆς ἔχθρας καθελοῦσα,

εἰρήνην ἀντεισῆξε,

καί τό βασίλειον ἠνέῳξε.

Ταύτην οὖν κατέχοντες,

τῆς πίστεως τήν ἄγκυραν,

ὑπέρμαχον ἔχομεν,

τόν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα Κύριον.

Θαρσείτω, τοίνυν,

θαρσείτω λαός τοῦ Θεοῦ·

καί γάρ αὐτός

πολεμήσει τούς ἐχθρούς

ὡς παντοδύναμος»

Ο πόνος του Θεού

"περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου·
 μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ"

Ιερομονάχου π.Γεωργίου Καυσοκαλυβίτου

"περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ"

H αγωνιώδης προσευχή του Ιησού Χριστού στον Κήπο της Γεθσημανή, συνεχίζεται μέχρι και στις μέρες μας, την συνεχίζει η Εκκλησία μας, οι Άγιοί της. Ο Άγιος Πορφύριος αγαπούσε πολύ αυτή την προσευχή, ζούσε με αυτή και μας την άφησε ως παρακαταθήκη για τη σωτηρία όλου του κόσμου. Από την παιδική του ηλικία είχε μια επιθυμία, μία ευχή. Ήθελε να πονά όπως ο Χριστός και να κουβαλά πάνω του τον πόνο όλου του κόσμου. Δεν απήλαυσε τίποτα από τα εγκόσμια και άφησε από πολύ νωρίς τα πάντα στα χέρια του Θεού. Δεν ήθελε να φαίνεται ποτέ κάτι δικό του, για να μην φαίνεται η προσπάθειά του. Συνεχώς ένα πράγμα τον βασάνιζε κι έλεγε: "Βλέπω πόσο πολύ μ' αγαπάει ο Θεός και εγώ δεν μπορώ να τον αγαπήσω όσο κι Αυτός". 

Έτσι ο Άγιος Πορφύριος πορεύθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του μαζεύοντας τον πόνο όλων των ανθρώπων. Επιζητούσε τον πόνο και το κορμί του υπέφερε και υπέμενε αμέτρητες αρρώστιες.  Ήθελε ο ίδιος να είναι το χωνευτήρι του πόνου όλου του κόσμου. Προσπαθούσε για τη σωτηρία όλων. Ήθελε "πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν".

Αυτό μου εμφύτευσε κι εμένα, να ενδιαφέρομαι να σωθεί όλος ο κόσμος. Όμως όταν προσπαθείς γι' αυτό πολλές φορές γίνεσαι παρεξηγήσιμος, ακόμα και από τους κοντινούς σου ανθρώπους.  Όπως ο ναυαγοσώστης που θέλει να σώσει τον κολυμβητή που πνίγεται , αλλά, αν δεν γνωρίζει καλή κολύμβηση και γραπωθεί πάνω του ο κολυμβητής πνίγονται και οι δύο μαζί. Αυτό συμβαίνει και σήμερα. Οι άνθρωποι βυθίζονται στην δίνη των προβλημάτων τους και αρπάζουν και άλλους στον βυθό. Γι' αυτό λένε οι Αγιορείτες πατέρες: "Όταν κινδυνεύει κάποιος, μην του δίνεις το χέρι σου αλλά το μπαστούνι σου".

Τον κόσμο σήμερα κυβερνά ο κοσμοκράτωρ διάβολος  και οι άνθρωποι είναι σε απόγνωση και δεν το γνωρίζουν. Το γνωρίζει όμως ο Θεός, οι Άγιοι, η Κυρία Θεοτόκος.  Οι Άγιοι από αυτή τη ζωή είχαν τη Θεία τρέλα. Οι Άγιοι αντιλήφθηκαν ότι ο Πατέρας έστειλε τον Μονογενή του Υιό, όχι μόνο να προσεύχεται για μας,  αλλά να μας κάνει παρέα, να συνφάγει μαζί μας, να μας αγγίξει και να Τον αγγίξουμε και να θεραπευθούμε. Αυτή τη Θεία τρέλα και Θεία Χάρη είχε και ο Άγιος Πορφύριος. Άλλοτε άγγιζε τον κόσμο και άλλοτε τον άγγιζαν και θεραπεύονταν. Όμως ο πόνος ήταν αυτός που κυριαρχούσε, ήταν ένα αίσθημα μόνιμο για τον ίδιο.

Κάποιοι νομίζουν ότι όταν οι Άγιοι αφήνουν την Χάρη τους, αφήνουν θαυμαστές ιδιότητες και χαρίσματα. Αυτό που αφήνουν κυρίως είναι ο πόνος. Ένας σταυρός μαρτυρίου, ένα φορτίο.  Αυτό άφησε και ο Άγιος Πορφύριος. Η ευλογία του είναι το μεγαλύτερο φορτίο.

Ο Άγιος Πορφύριος συγκινούνταν πάρα πολύ όταν έβλεπε την εικόνα του Χριστού στην Γεθσημανή. Ζούσε με αυτόν τον τρόπο προσευχόμενος σε όλη του τη ζωή. Με αυτές τις στιγμές.  Ζούσε το πάθος του Χριστού σε όλη του τη ζωή. Βίωνε τις στιγμές που Χριστός πόνεσε περισσότερο από κάθε άλλη φορά για τον άνθρωπο. Συνέπασχε γιατί γνώριζε ότι  ο Χριστός πονούσε όταν  έβλεπε ότι ενώ θα δώσει και το αίμα Του δεν θα σωθούν όλοι οι άνθρωποι. Και ο Άγιος Πορφύριος πάντα αγαπούσε αυτή τη στιγμή του Χριστού και ήθελε από μικρό παιδί να αισθανθεί το βαρύ φορτίο, τον μεγάλο πόνο του Χριστού.

"τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ. καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων· πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ."( Ματθ. 26,38-39)

Ένας λόγος που πήγε στην πολυκλινική Αθηνών παραμονή του πολέμου του το 1940, ήταν για να ζει δίπλα στον πόνο των ανθρώπων.

" περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν ἀνεβόησεν ὁ Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ἠλὶ ἠλί, λαμᾶ σαβαχθανί; τοῦτ᾿ ἔστι, Θεέ μου Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες;" (Ματθ. 27,46)

Ο γέροντας Πορφύριος μου διηγήθηκε όταν διάβαζε την Μεγάλη Πέμπτη στην Πολυκλινική Αθηνών τα δώδεκα Ευαγγέλια, όταν έφτασε στο σημείο που ο Χριστός κρεμάμενος επί ξύλου αναφωνεί  "ἠλὶ ἠλί, λαμᾶ σαβαχθανί", εκείνη τη στιγμή ο Θεός του έδειξε φανερά την Σταύρωση και πώς ήταν ο Χριστός επάνω στον Σταυρό κι έλεγε "Θεέ μου Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες". Εκεί ο Άγιος Πορφύριος σταμάτησε. Μου είπε:  "Δεν είχα την δύναμη να συνεχίσω, έτρεξα γρήγορα προς το Ιερό, έριξα λίγο νεράκι στο πρόσωπό μου, συνήλθα και είπα στον κόσμο "Συγχωρέστε με παραφέρθηκα", αλλά τί να δω. όλοι έκλαιγαν από κάτω. Και το ξαναείπα το Ευαγγέλιο, αλλά με χαρά. Στο τέλος της ακολουθίας μου είπανε: "-Τί ήταν γέροντα αυτά που μας έκανες; Μας έκανες όλους να κλαίμε".

Βίωνε ο Άγιος Πορφύριος το πάθος του Χριστού σε όλη του ζωή. Και μου έλεγε: " Θόδωρε δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσευχή από το να λες το  "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με" και να είσαι γονατιστός μπροστά στον Εσταυρωμένο."

Έφυγε από αυτήν την ζωή με την Αρχιερατική Προσευχή του Ιησού και  σε όλη του τη ζωή βίωνε αυτή την ενότητα του Τριαδικού Θεού, την ένωση  του Πατέρα με τον Υιό.  Ο ίδιος προσπαθούσε συνεχώς να είναι ενωμένος με τον Τριαδικό Θεό με τον Χριστό  και κατ' επέκταση αγωνιζόταν να μας μυήσει σε αυτήν  την ενότητα του Τριαδικου Θεού λέγοντας πάντα: "Σας θέλω να είστε όλοι ένα".  Πάντα αγωνιζόταν για την ενότητα της Εκκλησίας, όλου του κόσμου. Όμως αυτό ήταν επίπονο διότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ενωθούν με τον Θεό.  Ήταν ο πόνος και το δράμα του Αγίου Πορφυρίου. Βίωνε τον πόνο του Τριαδικού Θεού,  που ενώ ήρθε και σταυρώθηκε ο Χριστός κάτω στη γη για να μας ενώσει με τον Πατέρα του , 2000 χρόνια οι άνθρωποι δεν κατάφεραν αυτό το μεγαλείο της ενότητος του Τριαδικού Θεού. Αυτός  είναι ο μεγαλύτερος πόνος του Χριστού που βίωσε και βιώνει και ο μεγαλύτερος πόνος  των Αγίων, όπως και του Αγίου Πορφυρίου. Άφησε σε εμάς τα παιδιά του αυτή την κληρονομία της Αρχιερατικής Προσευχής , το "Ίνα Ώσιν Εν".  Όμως μπορεί με τη Χάρη του να βιώνουμε έστω στο ελάχιστο την αγάπη και  αυτή την ενότητα με τον Θεό,  συγχρόνως όμως βιώνουμε και τον πόνο των ανθρώπων που δεν καταφέρνουν αυτή την ενότητα, διότι  η ενότητα αυτή  προϋποθέτει να γίνει πρώτα η σταύρωση εκούσια.

Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε χρόνια ευμάρειας καλοπέρασης. Αποξενωθήκαμε ο ένας από τον άλλο. Πιστεύουμε ότι ζούμε τον παράδεισο στη γη.  Τα τελευταία χρόνια και τις τελευταίες ημέρες  βιώνουμε μια σπάνια και μοναδική οικονομική κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο, πολύ δε περισσότερο στην Ελλάδα.

Ποτέ οι Έλληνες δεν ήταν τόσο κοντά τα τελευταία χρόνια ο ένας στον άλλο και όσο θα βαθαίνει η κρίση θα ερχόμαστε όλο και πιο κοντά. Τελικά πιστεύω  ότι μπορεί να εξελιχθεί αυτή η κρίση σε μια μεγάλη ευλογία Του Θεού και να είναι το έλεος Του Θεού για το γένος των Ελλήνων και των ρωμηών και η Αρχιερατική Προσευχή που έκανε λίγο πριν φύγει από αυτόν τον κόσμο ο Άγιος Πορφύριος , να φανεί στην πορεία τόσο προφητική, αληθινή και ουσιαστική.  Το Άγιο Πνεύμα προσεύχονταν μέσα του το τελευταίο βράδυ του για τη σωτηρία των Ελλήνων, των ρωμηών αλλά και όλου του κόσμου. Αυτό που βίωνε εκείνο το βράδυ ο Άγιος Πορφύριος, το βίωνε και σε όλη του τη ζωή.

Η παρακαταθήκη του Αγίου Πορφυρίου
Η εικόνα της Παναγίας της Πατριώτισσας
ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ

 Έτσι ζούσε ο Άγιος Πορφύριος. Όπως ο Χριστός λίγο πριν εισέλθει στην κοιλάδα των κέδρων και στον κήπο της Γεσθημανή και βίωνε τον πόνο και το πάθος του Χριστού και λίγο πριν πετάξει η ψυχή του στον αγαπημένο του Χριστό βίωσε και την εγκατάλειψη. Ο Άγιος Πορφύριος έτσι έφυγε από αυτή τη ζωή. Με τον ίδιο τον πόνο του Χριστού και τον πόνο ότι ήταν εγκαταλελειμμένος  από τους πάντες. Ο Άγιος Πορφύριος ακόμη και σήμερα λίγους μήνες μετά την αγιοκατάταξή του, μαζεύει τις πληγές, τον πόνο, τις συκοφαντίες, τις λοιδορίες, τα ψεύδη των ανθρώπων που ενώ τον αποκαλούν Άγιο , δεν τον τιμούν ως Άγιο, δηλαδή δεν τον μιμούμαστε. Όπως και εν τη ζωή έτσι και μετά θάνατον οι άνθρωποι συνεχίζουν να ταπεινώνουν τον Άγιο Πορφύριο. Είναι σίγουρο ότι και ο ίδιος αυτό ήθελε, ως απόλυτα ταπεινός που ήταν αλλά και είναι. Η σκήτη του,  τα μικρά Καυσοκαλύβια, πορεύονται ταπεινά, όπως ήταν ο ίδιος. Καμία τιμή και δόξα δεν ήθελε ακόμη και μετά τον θάνατό του. Είχε φροντίσει ακόμη και τα λείψανά του να εξαφανιστούν μετά την ανακομιδή, έτσι οι άνθρωποι να τιμούν μόνο τον Χριστό και όχι τον ίδιο. Να πονούν μόνο για τον Χριστό που μίσησε τη δόξα αυτού του κόσμου και να μισούν την αμαρτία που μας χωρίζει από Εκείνον. Το Άγιο Πνεύμα που μας άφησε μετά την Πεντηκοστή είναι τόσο ευαίσθητο που ο Απόστολο Παύλος μας είπε: "καὶ μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τοῦ Θεοῦ, ἐν ᾧ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως" (Εφ. 4,30). Πόσο λυπούμε τον Θεό με τις αμαρτίες μας.

"Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς"(Ιω.ιζ-11)

Εύχομαι ο Εσταυρωμένος Χριστός με τις πρεσβείες του Αγίου Πορφυρίου να δώσει να καταλάβουμε πόσο πόνεσε ο Θεός και πόσο πονάει. Πόσο πόνεσαν οι Άγιοι για τη σωτηρία όλου του κόσμου. Το κείμενο είναι αφιερωμένο στον Εσταυρωμένο Χριστό και στον Άγιο Ένδοξο Πορφύριο που βίωσε τον πόνο Του Χριστού κάτω στη γη διότι Τον αγάπησε πολύ, Τον μιμήθηκε.

ΥΣ: Όλοι ασχολούμαστε με τον προσωπικό μας πόνο. Ποιός άνθρωπος μπορεί να βιώσει τον πόνο του Θεού που είναι δυσβάσταχτος και ασήκωτος; Διότι μόνο Εκείνος αγαπά ανιδιοτελώς το πλάσμα του. Ο Άγιος Πορφύριος ζώντας τον πόνο του Θεού διαρκώς, ξεχνούσε τον δικό του πόνο.

Μεγάλη Πέμπτη Εσπέρας - Άγια Πάθη (Όρθρος Μεγάλης Παρασκευής) - Άμεση Μετάδοση Μετόχι Ι. Μ. Κυκκου

Μεγάλη Πέμπτη Εσπέρας - Άγια Πάθη (Όρθρος Μεγάλης Παρασκευής) - Άμεση Μετάδοση Μετόχι Ιεράς Μονής Κύκκου

H Κυρία Θεοτόκος αλλάζει τον ρου της παγκόσμιας ιστορίας (ΒΙΝΤΕΟ)

Από την Παλαιά Διαθήκη, όλοι οι Προφητες είδαν το μεγαλείο της Κυρίας Θεοτόκου. Είδαν το μεγαλείο Εκείνης που για χάρη της θα εσώζετο το ανθρώπινο γένος. Οι Προφήτες την απεκάλεσαν ως απείρανδρον Μητέρα του Εμμανουήλ, ως νέα χρυσή στάμνα, που περιείχε το μάννα, ως νέα κιβωτό, ως η κατάκαρπος ελαία, ως Κήπος κεκλεισμένος και πηγή εσφραγισμένη, ως η κατά ανατολάς κεκλεισμένη πύλη, ως θρόνος υψηλός και επηρμένος, ως το όρος, ο ευδόκησεν ο Θεός κατοικείν εν αυτώ.

Στο σημείο μηδέν της ανθρώπινης ιστορίας γεννήθηκε η Κυρία Θεοτόκος. Τότε πήραν σάρκα και οστά οι προφητείες των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Γεννήθηκε η κόρη η οποία θα ήταν το σπουδαιότερο σκεύος εκλογής της ανθρωπότητας και όλης της δημιουργίας, γι’ αυτό και κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος. Σε Εκείνη θα δεχόταν ο Σωτήρας του κόσμου, Κύριος ημών Ιησούς Χριστός,  να κατοικήσει μέσα της και να γεννηθεί από τα σπλάχνα της. Να γεννηθεί ο Μονογενής Υιός του Θεού εκ Πνεύματος Αγίου και να αλλάξει τον ρου της ιστορίας.

Η Κυρία Θεοτόκος κατήργησε τον παλαιό κόσμο και θα γεννούσε ως νέα Έυα, τον νέο κόσμο. Με την παρουσία της και του Υιού της ο κόσμος θα είχε πλέον ανακαινισθεί. Κανένα άλλο όνομα στην παγκόσμια ιστορία, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης δεν άλλαξε την ιστορία όπως ο Υιός της Παρθένου. Από τον ερχομό του Χριστού, έπρεπε να περάσουν τρεις αιώνες περίπου για να φανεί η παρρησία της Κυρίας Θεοτόκου στον Υιόν της. Έπρεπε να έρθει ο Μ.Κωνσταντίνος και να αφιερώσει την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας, την Βασιλεύουσα όλων των πόλεων την Κωνσταντινούπολη, στο όνομα και την Χάρη της. Έκτοτε όλοι οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες θα τιμούν την Παναγία ως την προστάτιδα και υπέρμαχο(1), ως την κατ’εξοχήν Κυρία της Πόλης και της Αυτοκρατορίας. Και η Κυρία Θεοτόκος, φρόντισε μέσα στην επικράτεια της Αυτοκρατορίας να φτιάξει έναν ιδιαίτερο χώρο δικόν της, όπου εκεί θα λατρεύεται ο Υιός της. Είναι το περιβόλι της Παναγιάς, το Άγιον Όρος, που ξεκίνησε από τον Μέγα Αθανασιο το 963 μ.Χ και την ΙΜ Μεγίστης Λαύρας και έπειτα σε όλη την Αθωνική  χερσόνησο ιδρύθηκαν Ιερές Μονές και Σκήτες, Κελιά και Ασκηταριά, τόποι προσευχής, περισυλλογής και ασκητισμού για χιλιάδες μοναχών μέχρι και τις ημέρες μας. Το Άγιος Όρος σήμερα είναι ελεύθερο γιατί φρόντισε η ίδια η Κυρία Θεοτόκος για αυτό το σπουδαίο δώρο στην ανθρωπότητα. Φρόντισε η ίδια να δημιουργήσει ως άλλη ζωοδόχος πηγή να ποτίζει την Οικουμένη και να αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι του Βυζαντίου, που όμως παραμένει ελεύθερο.

Στο παρακάτω βίντεο ο ιερομόναχος π.Γεώργιος Αλευράς από την Ιερά Σκήτη Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους, ομιλεί την Παρασκευή του Ακαθίστου ύμνου, για την σπουδαιότητα της παρουσίας της Κυρίας Θεοτόκου από τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια, έπειτα τα χρόνια που οι ρωμηοί επικαλέστηκαν την Κυρία Θεοτόκο για την σωτηρία της Πόλης και πάντα το έπρατταν σε όλες τις δύσκολες στιγμές, αλλά και την αναγκαιότητα να κατανοήσουμε ότι σήμερα πρέπει να πράττουμε το ίδιο και να ζητούμε από Εκείνη δια των πρεσβειών της να αναστηθεί η ρωμηοσύνη που σταυρώνεται σήμερα.

«Τήν παγκόσμιον δόξαν,
τήν ἐξ ἀνθρώπων σπαρεῖσαν,
καί τόν Δεσπότην τεκοῦσαν,
τήν ἐπουράνιον πύλην,
ὑμνήσωμεν Μαρίαν τήν Παρθένον,
τῶν Ἀσωμάτων τό ἆσμα,
καί τῶν πιστῶν τό ἐγκαλλώπισμα·
αὕτη γάρ ἀνεδείχθη οὐρανός
καί ναός τῆς Θεότητος·
αὕτη τό μεσότειχον
τῆς ἔχθρας καθελοῦσα,
εἰρήνην ἀντεισῆξε,
καί τό βασίλειον ἠνέῳξε.
Ταύτην οὖν κατέχοντες,
τῆς πίστεως τήν ἄγκυραν,
ὑπέρμαχον ἔχομεν,
τόν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα Κύριον.
Θαρσείτω, τοίνυν,
θαρσείτω λαός τοῦ Θεοῦ·
καί γάρ αὐτός
πολεμήσει τούς ἐχθρούς
ὡς παντοδύναμος».

Ο ύμνος αυτός(2) του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού ( Η Παγκόσμιος Δόξα ), εκφράζει απόλυτα την εικόνα της  Παναγίας της Πατριωτίσσης «Ίνα Ώσιν Εν», μια εικόνα που εμπεριέχει τους δύο πυλώνες στους οποίους μπορεί να σταθεί η ανθρωπότητα, την Ορθοδοξία και στον Ελληνισμό.

«Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ» (Ψαλ. 23,1)

ΥΣ: 1. Ο Σύριλ Αλεξάντερ Μάνγκο (Cyril Alexander Mango) Βρετανός λόγιος σε θέματα ιστορίας, τέχνης, αρχιτεκτονικής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, επισημαίνει ότι χάρη στην Κυρία Θεοτόκο και στις δύο εκκλησίες, των Βλαχερνών και της Ζωοδόχου Πηγής που είχαν κτιστεί στα δύο άκρα των τοιχών της Πόλης από τον Ιουστινιανό Α', σώθηκε η Κωνσταντινούπολη από την πολιορκία του Χοσρόη του Β'.

2. Ο ύμνος της Παγκοσμίου Δόξης του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, ψάλλεται το Μεγάλο Σάββατο της Ανάστασης.

Αρχιεπίσκοπος Κύπρου: "O Kαποδίστριας είναι μάρτυρας της Ελλάδος και του Χριστού"

Στις 4 Απριλίου ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου παραβρέθηκε σε εκδήλωση για τον Ιωάννη Καποδίστρια και μίλησε σχετικά. Ο χαιρετισμός του με θέμα: «Ιωάννης Καποδίστριας: Ένας Διαχρονικά Επίκαιρος Κυβερνήτης» έχει ως εξής:

« Ο Τσάρος τής Ρωσίας μού προσφέρει και πάλιν το Υπουργείο Εξωτερικών… προτιμώ το σκήπτρο τού πόνου και των δακρύων, παρά άλλο. Ο Θεός μού το’ δωσε, το παίρνω. Θέλει να με δοκιμάσει… Ό,τι έχω, ζωή, περιουσία, φιλίες εις την Ευρώπη, κεφάλαια γνώσεων…τ’ αφιερώνω εις την κοινήν Πατρίδα.Ας υψώσω το μεγαλείο Της, ώστε όποιος θελήσει, δυσκόλως να το ταπεινώσει. Όταν είναι στερεωμένον εις τας ρίζας τής ΑΡΕΤΗΣ είναι ακαταμάχητον…»

Αισθάνομαι την ψυχή μου να γονατίζει με βαθύτατο σεβασμό και θαυμασμό απέναντι στο μεγαλείο τής ηθικής, τής αγωνιστικής και μαρτυρικής προσωπικότητας τού διαχρονικά επίκαιρου κυβερνήτη τής Ελλάδας, τού Ιωάννη Καποδίστρια.

Τα πιο πάνω γεγονότα και σκέψεις – παρακαταθήκη και ιστορικό χρέος για όλους μας – αποτελούσαν ένα βίωμα για τον πρώτο κυβερνήτη και μεγάλο πολιτικό τής σκλαβωμένης ακόμα Ελλάδας. Το απέδειξε με τη βιοτή του, αγωνιζόμενος νυχθημερόν για την ελευθερία της, την πρόοδό της, το μεγαλείο της, θυσιάζοντας, τέλος και τη ζωή του για να την στερεώσει στις ρίζες των διαχρονικών Αρετών Της!


Πριν από το αξίωμα αυτό – τού πόνου, των δακρύων και τού θανάτου- είχε χρηματίσει υπουργός των εξωτερικών τής Ρωσίας και από τη θέση εκείνη όχι μόνο είχε προσφέρει πολυτιμότατες υπηρεσίες προς την πατρίδα του, αλλά με τη διπλωματική του ευστροφία, είχε κυριολεκτικά σώσει τον Ελληνισμό από τον αφανισμό.

"ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία..."

Το κείμενο αυτό αφιερώνεται στην μέρα που ξημερώνει την Κυριακή των Βαΐων, ημέρα που ο Χριστιανισμός συνάντησε τον Ελληνισμό. Ημέρα που ο Χριστός συνάντησε τους Έλληνες.

Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν. ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ Ἰησοῦ· ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.

(Κατά Ιωάννην 12, 20-23)

Ιερομονάχου π.Γεωργίου Καυσοκαλυβίτου - Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής, Ιεράς Σκήτης Αγιάς Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους

Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. (Ματθ. 5,17-19)

Tο πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας, 

το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος»

 που ψηφίστηκε στην Α' 

Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου

Το τελευταίο Σύνταγμα των Ελλήνων, αλλά και όλα τα προγενέστερα από εκείνο της Επιδαύρου το 1822, τα διακρίνει η ακρίβεια. Ξεκινά και μάλιστα ως Προοίμιον, με την επίκληση της Αγίας, Ομoουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, και ακολουθούν τα υπόλοιπα άρθρα, στην βάση του να επέλθει κάποτε, Το ελθέτω η Βασιλεία του Θεού επί της γης.

Οι Έλληνες έχουν δύο νόμους. Τον νόμο του Θεού καταχωρημένο στα Ευαγγέλια και τον νόμο του Θεού στο Σύνταγμα. Αυτό αυτονόητα προκύπτει διότι η Ελλάδα είναι Ορθόδοξος χώρα, είναι η χώρα του Θεού. Δεν μπορούν οι Έλληνες να παραβαίνουν τον νόμο του Θεού που γράφτηκε δια των Αγίων του, δεν μπορούν και να παραβαίνουν και το Σύνταγμα που γράφτηκε με το αίμα των ηρώων του και με την γραφίδα των φωτισμένων ανδρών του Έθνους.

Στρατηγός Μακρυγιάννης: "Ντροπή μας Έλληνες"

Του Αντιναύαρχου(ε.α) Παναγιώτη Καραμανώλη

Ξαναδιαβάζοντας τα απομνημονεύματα του ένδοξου στρατηγού Μακρυγιάννη,στάθηκα σε μία διαπίστωσή του η οποία αν και ειπώθηκε 170 χρόνια πριν είναι επίκαιρη και δείχνει την μακροχρόνια πολιτική των ισχυρών Ευρωπαίων φίλων(?) μας και κυρίως της Γερμανίας, καθώς και των πέραν του Ατλαντικού ΗΠΑ για την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό.

<<........όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου,θα μιλήσω ,θα ενεργήσω κι`ότι θέλουν ας μου κάνουν...Θεέ, συγχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέουμεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. Εμείς το χρέος ,το κατά δύναμιν επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν, και βγήκαν σήμερον να προκόψουν.Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες,έλληνες,Που είπαν να μας σβήσουν την άγια πίστη, την ορθοδοξία,διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα ορθόδοξον.

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

 Του Αντιναύαρχου(ε.α) Παναγιώτη Καραμανώλη

Μεγάλος θόρυβος είχε γίνει στα ΜΜΕ και στον τύπο σχετικά με το αν είναι άθεος ή όχι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ,κ. Τσίπρας.Έγιναν κάποιες παρατηρήσεις και επισημάνσεις από τους Μητροπολίτες Μεσσηνίας, Αλεξανδρούπολης και Πειραιώς.

Αυτή που κατά την ταπεινή μου γνώμη χρήζει ιδιαίτερου σχολιασμού είναι η επισήμανση του αρθρογράφου κ. Ξυδάκη στο φύλλο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ της 21 Ιανουαρίου 2014 ότι <<...Στην κάλπη δεν εκλέγεται γέροντας, αλλά βουλευτής, ο πολιτικός ηγέτης δεν εκλέγεται βάσει της θρησκευτικής του πίστης αλλά βάσει των πολιτικών ιδεών και ικανοτήτων του,και βεβαίως βάσει των προσδοκιών εκάστου εκλογέως.Ο κοσμικός ηγέτης εγκαλείται για τα έργα του και όχι για την πίστη του,για την αρετή του και όχι για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, για το πώς μπορεί να βοηθήσει τους συνανθρώπους του και όχι πώς να τους προσηλυτίσει...>>.

Αν και αυτά είναι σωστά δεν αφορούν την συγκεκριμένη περίπτωση γιατί ομιλούν για κάποιον ο οποίος κάπου πιστεύει και όχι για κάποιον ο οποίος δεν πιστεύει πουθενά. 

Εύλογα δημιουργείται το ερώτημα.

Εάν ο κ. Τσίπρας κάποτε εκλεγεί πρωθυπουργός της χώρας πού θα δώσει τον νόμιμο και επιβαλλόμενο όρκο; 

Στο Θεό; 

Όχι γιατί δεν πιστεύει σε αυτόν.

Θα δώσει όρκο στο Σύνταγμα μας του οποίου η ορθοδοξία είναι η επίσημη θρησκεία του κράτους, προβλέποντας και την ελεύθερη κίνηση άλλων θρησκειών;

Έστω κι ένας Έλληνας...

Η αναγγελία της ανεξαρτησίας της Ελλάδος

 με την υπογραφή του Ιωάννη Καποδίστρια,

 όπως αναδημιουργήθηκε στο πόνημα 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

 του συγγραφέα Ιωάννη Κορνιλάκη

Είχαμε την χαρά και ευλογία να παραστούμε στη Θεία λειτουργία της  περασμένης Κυριακής 30 Μαρτίου 2014, ημέρα  που ο πρώτος Κυβερνήτης του Έθνους, Ιωάννης Καποδίστριας, ανακοίνωσε στους Έλληνες την ανεξαρτησία της Ελλάδος, που υπεγράφη στο Λονδίνο στις 6 Φεβρουαρίου 1830 από τις τρείς προστάτιδες δυνάμεις.

«Η Ελλάς αναγορεύεται του λοιπού, επικράτεια ανεξάρτητος και εφ’ οποίοις όροις και αν τη δίδεται το μέγα ευεργέτημα τούτο , επ΄αυτοίς τοις Έλλησι κείται κατά μέγα μέρος το καρπωθήναι αυτό , ευδοκιμότατα και λυσιτελέστατα» ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Εκεί ακούσαμε κατόπιν θερμής παράκλησης έναν πολύ σημαντικό λόγο από τα χείλη ενός μοναχού, που κάνει ένα βαρυσήμαντο έργο για τον ελληνισμό στις ημέρες μας με την ανάδειξη του προτύπου του Ιωάννη Καποδίστρια, τον ιερομόναχο π.Γεώργιο Αλευρά από την Ιερά Σκήτη Αγίας Τριάδος των Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους.

Ήταν σπάνια ευκαιρία, στην επέτειο της αναγγελίας της ανεξαρτησίας της Ελλάδος  με την υπογραφή του Ιωάννη Καποδίστρια, να έχουμε ένα καθαρό και τόσο ουσιώδη λόγο, γεμάτο αλήθειες για τη σημερινή κατάσταση της πατρίδας μας.

Βάλαμε τον τίτλο «Έστω κι ένας Έλληνας..» ενθυμούμενοι τα λόγια του γέροντος  Παΐσίου του Αγιορείτου που είχε πει: «Κι ἄν μου ποῦν ὅτι δέν ὑπάρχει  Ἕλληνας, ἐγώ δέν ἀνησυχῶ. Μπορεῖ ὁ Θεός νά ἀναστήσει ἕναν  Ἕλληνα. Φτάνει ἀκόμη καί ἕνας» και εμπνευσμένοι από τον λόγο του πατρός Γεωργίου.

Όλοι μας είμαστε εν δυνάμει αυτός ο ένας Έλληνας, αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε...

Παρακάτω το βίντεο: