Γράφει ο Σπύρος Νικ. Κουτσάφτης
Στις 29 Αυγούστου 1922 οι Τούρκοι , εκτός από όλα τα άλλα, πυρπολούν τη Σμύρνη. Εννενήντα χρόνια αργότερα (ίσως στα πλαίσια της κατανόησης των λαών και της εισόδου προιόντων «υψηλής κουλτούρας») έχουμε τα Τουρκικά τηλεοπτικά προιόντα να κατακλύζουν τις ελληνικές τηλεοπτικές οθόνες υπακούοντας φανταζόμαστε στον γενικό κανόνα ότι το φθηνότερο είναι και το καλύτερο.
Είναι απορίας άξιον πως ως λαός δεν έχουμε μάθει τίποτε από τους προγόνους μας. Θα γινότανε ποτέ σωστός ο Παρθενώνας αν είχε γίνει με μειοδοτικό διαγωνισμό και υλικά τρίτης διαλογής; Θα έφταναν σε τέτοια ύψη την σκέψη τους οι διάφοροι φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας αν παράλληλα κοίταζαν να μαζέψουν καθημερινά χιλιάδες οβολούς; Θα έλεγε ποτέ το «μολών λαβέ» ο Λεωνίδας αν είχε το μυαλό του αποκλειστικά στην άκρατη καλοπέραση; Η δική μας εκτίμηση είναι πως τίποτε από αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχε η αφιέρωση των ανθρώπων στα έργα τους. Υπήρχε έντονο μέσα τους το πρέπει της προσφοράς προς την πατρίδα και τους ανθρώπους , αντί για το θέλω για τον εαυτό μου και την ατομική μου καλοπέραση κι ευδαιμονία.
Πως λοιπόν να τους μοιάσουμε όταν γνώμονας μας καθημερινός είναι οι ατομικές επιδιώξεις , το φαίνεσθαι από το είναι, η απαξίωση των άλλων στην προοπτική της ανάδειξης του εγώ μας και η αντιμετώπιση των πράξεων μας με χαλαρά κριτήρια και των υπολοίπων συνανθρώπων μας με τα αυστηρότερα δυνατά; Πώς να μην γινόμαστε σαν κάποιους εγωιστές που μοιάζουν να καλούν τους πάντες στο σκεπτικό «εγώ να είμαι καλά και να κάνω ότι θέλω κι ας υποφέρουν όλοι οι άλλοι γι’ αυτό». Είναι όλοι αυτοί οι πρωταγωνιστές των σήριαλ (τούρκικων και μη) που είναι ισχυροί , με μεγάλη οικονομική επιφάνεια και διδάσκουν μαθήματα καθημερινού εξοργιστικού κι αφοπλιστικού εγωισμού.
Όμως αυτή η «πορεία» μας εκτός του γεγονότος ότι δεν είναι αντάξια της ιστορίας των προγόνων μας , δεν οδηγεί και την χώρα στην ασφάλεια. Εχουμε την πεποίθηση ότι και οι ηγέτες μας μοιάζουν με τους ήρωες των σήριαλ. Δεν επιδιώκουν να λαμβάνουν άμεσες και ορθά μακροπρόθεσμα αποφάσεις. Εκείνο που φαίνεται να τους απασχολεί είναι να περάσουν την δική τους πολιτική (ότι δηλαδή «κατεβάσει το ξεροκέφαλο τους») αντί να καθήσουν να συννενοηθούν και να βρουν τους τρόπους πως θα κάνουν τον λαό τους (δηλαδή εμάς) να καταλάβει ότι υπάρχει μία πλεκτάνη εις βάρος μας η οποία συνεχίζεται και αφορά το γεγονός ότι χρησιμοποιούμαστε σαν μαύρο πρόβατο ενώ την ίδια στιγμή η Γερμανία μαζεύει το χρήμα με την σέσουλα εξαιτίας της δικής μας μη επαγγελματικής δραστηριοποίησης και της αντεθνικής φιλοσοφίας των κρατούντων οι οποίοι για φορολογικούς λόγους «εξόρισαν» τις ελληνικές επιχειρήσεις τόσο στα γειτονικά όσο και σε μακρινά κράτη με αποτέλεσμα την παραγωγή δυστυχίας και την συνύπαρξη των πρώην εργαζομένων (τώρα ανέργων) με «κουφάρια» ελληνικών επιχειρήσεων.
Ειδικά αυτούς που αποκάλεσαν μεγάλους ηγέτες και εκλέχθηκαν (συνήθως) μετά από διλλήματα του τύπου «Καραμανλής ή τανκς» , «αλλαγή ή μιζέρια» και τα τοιαύτα είναι καιρός να τους απομυθοποιήσουμε γιατί προκειμένου να κατακτήσουν τις καρέκλες τους «εξόντωσαν» τον λαό τους (συνήθως ηθικά και δανειοληπτικά) , πράγμα που πληρώνουμε όλοι μαζί σήμερα κι έχουμε να αντέξουμε και την «καζούρα» των τωρινών μας ταγών που πνιγμένοι στον εγωισμό τους φροντίζουν με μεγάλη ένταση να μας εισάγουν στην λογική της οικονομικής (σύντομης) απόδοσης των παλαιοτέρων δανείων.
Ελεος πια! Όταν οι ίδιοι οι δανειστές σου υποδεικνύουν τι θα πεις και πότε θα το πεις , πως είναι δυνατόν να μην αναφωνήσεις ένα μεγάλο όχι απέναντι στην σύγχρονη αυτή «κατοχή»; Δεν χρειαζότανε ποτέ αυτός ο λαός μεταφραστές και φερέφωνα των πιστωτών για να κυβερνηθεί! Αντίθετα χρειάστηκε πολλές φορές να εκφράσει την αντίθεση του σε σχέδια υποδούλωσης του και τα κατάφερε μία χαρά (μέχρι τώρα) να κρατήσει την εθνική του ταυτότητα.
Θα τα καταφέρει και τώρα; Αν θα αλλάξουν απλώς οι κυβερνώντες με τις εκλογές που φαίνονται να έρχονται χωρίς να καταφέρουμε να αλλάξουμε κι εμείς ως λαός νοοτροπία ριζικά και να καταλάβουμε ότι είναι βασικό να γίνονται τα έργα ώστε να αντέχουν σαν τον … Παρθενώνα κι οι άνθρωποι να σκέφτονται σαν τον … Σωκράτη , τότε μετά λύπης θα πρέπει να περιμένουμε το άμεσο πιθανό ενδεχόμενο του αποτυχημένου εγχειρήματος … ανταλλαγής κυβερνώντων με ανάλογη όμως … κακομαθημένη νοοτροπία που θα βασίζεται σε κάποιους ψήφους παραπάνω που θα νομίζουν ότι οφείλονται στα αεριούχα … προγράμματα που παρουσίασαν στον ελληνικό λαό κι όχι στο γενικότερο και παγκόσμιο μπέρδεμα. Όμως από τα μπερδέματα χάνει συνήθως ο ασθενέστερος και πλήττεται ισχυρότερα. Δυστυχώς στην παρούσα φάση την πληρώνουν οι νεώτεροι και οι μακροχρόνια άνεργοι. Αλλά οι πολιτικοί μας δεν αλλάζουν. Δυστυχώς…
Είναι απορίας άξιον πως ως λαός δεν έχουμε μάθει τίποτε από τους προγόνους μας. Θα γινότανε ποτέ σωστός ο Παρθενώνας αν είχε γίνει με μειοδοτικό διαγωνισμό και υλικά τρίτης διαλογής; Θα έφταναν σε τέτοια ύψη την σκέψη τους οι διάφοροι φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας αν παράλληλα κοίταζαν να μαζέψουν καθημερινά χιλιάδες οβολούς; Θα έλεγε ποτέ το «μολών λαβέ» ο Λεωνίδας αν είχε το μυαλό του αποκλειστικά στην άκρατη καλοπέραση; Η δική μας εκτίμηση είναι πως τίποτε από αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχε η αφιέρωση των ανθρώπων στα έργα τους. Υπήρχε έντονο μέσα τους το πρέπει της προσφοράς προς την πατρίδα και τους ανθρώπους , αντί για το θέλω για τον εαυτό μου και την ατομική μου καλοπέραση κι ευδαιμονία.
Πως λοιπόν να τους μοιάσουμε όταν γνώμονας μας καθημερινός είναι οι ατομικές επιδιώξεις , το φαίνεσθαι από το είναι, η απαξίωση των άλλων στην προοπτική της ανάδειξης του εγώ μας και η αντιμετώπιση των πράξεων μας με χαλαρά κριτήρια και των υπολοίπων συνανθρώπων μας με τα αυστηρότερα δυνατά; Πώς να μην γινόμαστε σαν κάποιους εγωιστές που μοιάζουν να καλούν τους πάντες στο σκεπτικό «εγώ να είμαι καλά και να κάνω ότι θέλω κι ας υποφέρουν όλοι οι άλλοι γι’ αυτό». Είναι όλοι αυτοί οι πρωταγωνιστές των σήριαλ (τούρκικων και μη) που είναι ισχυροί , με μεγάλη οικονομική επιφάνεια και διδάσκουν μαθήματα καθημερινού εξοργιστικού κι αφοπλιστικού εγωισμού.
Όμως αυτή η «πορεία» μας εκτός του γεγονότος ότι δεν είναι αντάξια της ιστορίας των προγόνων μας , δεν οδηγεί και την χώρα στην ασφάλεια. Εχουμε την πεποίθηση ότι και οι ηγέτες μας μοιάζουν με τους ήρωες των σήριαλ. Δεν επιδιώκουν να λαμβάνουν άμεσες και ορθά μακροπρόθεσμα αποφάσεις. Εκείνο που φαίνεται να τους απασχολεί είναι να περάσουν την δική τους πολιτική (ότι δηλαδή «κατεβάσει το ξεροκέφαλο τους») αντί να καθήσουν να συννενοηθούν και να βρουν τους τρόπους πως θα κάνουν τον λαό τους (δηλαδή εμάς) να καταλάβει ότι υπάρχει μία πλεκτάνη εις βάρος μας η οποία συνεχίζεται και αφορά το γεγονός ότι χρησιμοποιούμαστε σαν μαύρο πρόβατο ενώ την ίδια στιγμή η Γερμανία μαζεύει το χρήμα με την σέσουλα εξαιτίας της δικής μας μη επαγγελματικής δραστηριοποίησης και της αντεθνικής φιλοσοφίας των κρατούντων οι οποίοι για φορολογικούς λόγους «εξόρισαν» τις ελληνικές επιχειρήσεις τόσο στα γειτονικά όσο και σε μακρινά κράτη με αποτέλεσμα την παραγωγή δυστυχίας και την συνύπαρξη των πρώην εργαζομένων (τώρα ανέργων) με «κουφάρια» ελληνικών επιχειρήσεων.
Ειδικά αυτούς που αποκάλεσαν μεγάλους ηγέτες και εκλέχθηκαν (συνήθως) μετά από διλλήματα του τύπου «Καραμανλής ή τανκς» , «αλλαγή ή μιζέρια» και τα τοιαύτα είναι καιρός να τους απομυθοποιήσουμε γιατί προκειμένου να κατακτήσουν τις καρέκλες τους «εξόντωσαν» τον λαό τους (συνήθως ηθικά και δανειοληπτικά) , πράγμα που πληρώνουμε όλοι μαζί σήμερα κι έχουμε να αντέξουμε και την «καζούρα» των τωρινών μας ταγών που πνιγμένοι στον εγωισμό τους φροντίζουν με μεγάλη ένταση να μας εισάγουν στην λογική της οικονομικής (σύντομης) απόδοσης των παλαιοτέρων δανείων.
Ελεος πια! Όταν οι ίδιοι οι δανειστές σου υποδεικνύουν τι θα πεις και πότε θα το πεις , πως είναι δυνατόν να μην αναφωνήσεις ένα μεγάλο όχι απέναντι στην σύγχρονη αυτή «κατοχή»; Δεν χρειαζότανε ποτέ αυτός ο λαός μεταφραστές και φερέφωνα των πιστωτών για να κυβερνηθεί! Αντίθετα χρειάστηκε πολλές φορές να εκφράσει την αντίθεση του σε σχέδια υποδούλωσης του και τα κατάφερε μία χαρά (μέχρι τώρα) να κρατήσει την εθνική του ταυτότητα.
Θα τα καταφέρει και τώρα; Αν θα αλλάξουν απλώς οι κυβερνώντες με τις εκλογές που φαίνονται να έρχονται χωρίς να καταφέρουμε να αλλάξουμε κι εμείς ως λαός νοοτροπία ριζικά και να καταλάβουμε ότι είναι βασικό να γίνονται τα έργα ώστε να αντέχουν σαν τον … Παρθενώνα κι οι άνθρωποι να σκέφτονται σαν τον … Σωκράτη , τότε μετά λύπης θα πρέπει να περιμένουμε το άμεσο πιθανό ενδεχόμενο του αποτυχημένου εγχειρήματος … ανταλλαγής κυβερνώντων με ανάλογη όμως … κακομαθημένη νοοτροπία που θα βασίζεται σε κάποιους ψήφους παραπάνω που θα νομίζουν ότι οφείλονται στα αεριούχα … προγράμματα που παρουσίασαν στον ελληνικό λαό κι όχι στο γενικότερο και παγκόσμιο μπέρδεμα. Όμως από τα μπερδέματα χάνει συνήθως ο ασθενέστερος και πλήττεται ισχυρότερα. Δυστυχώς στην παρούσα φάση την πληρώνουν οι νεώτεροι και οι μακροχρόνια άνεργοι. Αλλά οι πολιτικοί μας δεν αλλάζουν. Δυστυχώς…
