Παρακάτω παραθέτουμε τον βίο του Αγίου Αρσενίου Επισκόπου Ελασσώνος ο οποίος υπήρξε ο ιδρυτής του Πατριαρχείου Μόσχας βάζοντας την υπογραφή του δίπλα σε εκείνη του Πατριάρχου Ιερεμία Β του Τρανού και παράλληλα επί 17 συναπτά έτη βοήθησε όλους τους εξαθλιωμένους Έλληνες, που εξαιτίας των κεφαλικών φόρων και χαρατσιών από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, είχαν φτάσει σε έσχατο σημείο πενίας και ανέχειας. Η συμβολή του στη διατήρηση και σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας και Ρωσίας μέσα από την κοινή μας πίστη υπήρξε καταλυτική.
Ο εκ Καλογραιανών Άγιος Αρσένιος Ελασσώνος
Άγιος Αρσένιος (κατά κόσμον Απόστολος) γεννήθηκε στο χωρίο Καλογραιανά Καρδίτσης το 1550. Γονείς του ήσαν ο Ιερεύς Θεόδωρος και η Χρυσαφή (η μετέπειτα μοναχή Χριστοδούλη, ανεψιά του Αγ. Βησσαρίωνος Β' Λαρίσης). Υπήρξε γόνος Λευϊτικης οικογενείας που ανέδειξε Αρχιερείς, Ιερείς και Μονάχους.
Στην Καλαμπάκα και στα Τρίκαλα έμαθε αντιστοίχως τα πρώτα και τα εγκύκλια γράμματα. Κατά τη μαθητεία του στα Τρίκαλα εκάρη Μοναχός και χειροτονήθηκε Διάκονος. Μετά έμεινε αρκετό καιρό στην Επισκοπή Σταγών και στη συνέχεια έγκαταβίωσε στη Μονή Δουσίκου, όπου χειροτονήθηκε Ιερεύς. Αποδεχόμενος πρόσκληση του Οίκ. Πατριάρχου Ιερεμίου Β' του Τρανού (του από Λαρίσης), μετέβη στην Κων/πολη, όπου διορίσθηκε Εφημέριος στον Πατριαρχικό Ναό της Παμμακάριστου και παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή του Οικ. Πατριαρχείου.
Την 21η Φεβρουαρίου 1584 χειροτονήθηκε (από τον ίδιο Οικ. Πατριάρχη) Αρχιεπίσκοπος Έλασσώνος και Δημονίκου (Δομενίκου), όπου ενθρονίσθηκε και παρέμεινε για ένα ακριβώς χρόνο.
Έπειτα μετεκλήθη στην Κων/πολη και μετέβη επικεφαλής μιας αποστολής στη Μόσχα (ως Πατριαρχικός Έξαρχος) και επιστρέφοντας διέμεινε δύο έτη στην Ουκρανική πόλη Λβώφ (Λεόπολη), όπου υπήρχε μεγάλη και ανθηρή Ελληνική παροικία, μετά την επίμονη παράκληση των γηγενών και των Ελλήνων Ορθοδόξων να τους βοηθήσει με την Ορθόδοξη διδασκαλία του να αντιμετωπίσουν τον προσηλυτισμό των Ουνιτών και των Προτεσταντών. Εκεί δίδαξε στο σχολείο της Ορθοδόξου Κοινότητος, κατήρτισε πρόγραμμα λειτουργίας του σχολείου και συνέγραψε εγχειρίδιο Γραμματικής τής Ελληνικής γλώσσης. Έτσι συνέβαλε στην ανόθευτη διατήρηση της Πίστεως και στην ανόρθωση του πνευματικού και μορφωτικού επιπέδου του Κλήρου.
Το 1588 συνόδευσε τον Πατριάρχη Ιερεμία πάλι στη Μόσχα, όπου συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την Ίδρυση του 'Ρωσικού Πατριαρχείου και παρέμεινε ειρηνικώς μέχρι το 1605 (1605-1613 περίοδος αναρχίας), με την άδεια του Τσάρου Θεοδώρου 'Ιβάνοβιτς.
Κατά τη δεκαεπταετία αυτή υπήρξε ο κύριος υποστηρικτής και βοηθός των Ελλήνων που έφθαναν εκεί για «ζητεία» (ελεημοσύνη). Επίσης, από τη Ρωσική πρωτεύουσα απέστειλε πολλές εικόνες χειρόγραφα και αλλά δώρα σε Πατριαρχεία, Μονές και Ναούς της εμπερίστατης Ορθοδοξίας. Κυρίως όμως συνέβαλε στην τόνωση των Ελληνορωσικών πολιτιστικών σχέσεων και στην ενίσχυση τής αιχμαλώτου (στους Μουσουλμάνους) Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Το 1599 ονομάσθηκε Αρχιεπίσκοπος Αρχαγγέλων, του Καθεδρικού Ναού τής Μόσχας. Το 1613 κατεστάθη Αρχιεπίσκοπος Τβέρης και Κασίν και το 1615 Αρχιεπίσκοπος Σουζδελίου και Ταρουσίας, όπου εγκαταστάθηκε οριστικώς το 1621, μετά τη φυγή του από τη Μόσχα. Συνέγραψε ποίημα με τίτλο «Κόποι και Διατριβή», στο όποιο περιγράφεται η ίδρυση του Πατριαρχείου Ρωσίας, Απομνημονεύματα και Ακολουθία του Ρώσου Αγίου Βασιλείου.
Κοιμήθηκε τον Απρίλιο του 1626, σε ηλικία 76 ετών, και τάφηκε μέσα στον Καθεδρικό Ναό Σουζδελίου.
Η μνήμη του τιμάται στις 13 Απριλίου ενώ από το έτος 2007, στις 19 Ιουνίου εορτάζεται στη γεννέτειρά του Καλλογραιανά Καρδίτσης, η έλευση τεμαχίου ιερού λειψάνου του, όπου ανεγείρεται Ι. Ναός στη μνήμη του.
 |
| η παράδοση των λειψάνων του Αγίου Αρσενίου από τον Πατριάρχη Μόσχας κ.κ Αλέξιο στον Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ.κ Κύριλλο |
 |
| η τοποθέτηση του θεμέλιου λίθου για την ανέγερση Ιερού Ναού προς τιμήν του Αγίου Αρσενίου στην γενέτειρά του, τα Καλογριανά Καρδίτσας από τον σεβ. Μητροπολίτη κ.κ Κύριλλο |
