Γράφει ο Αρχιμ. Αρσένιος Κωτσόπουλος«Ένας άνθρωπος που αντιστέκεται στις κατώτερες ορέξεις του, πασχίζει και μερικές φορές πάσχει για να επικρατήσει γύρω του η αλήθεια και η ευσπλαχνία, αυτός ο άνθρωπος αποτελεί ελπίδα για τη χώρα του ως πολίτης και για τον κόσμο ως ύπαρξη» (Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, εφημ. Καθημερινή, 19/2/2012).
Μεγάλη ήταν η χαρά μας όταν διαβάσαμε αυτή τη δήλωση του μακαριοτάτου. Συγχρόνως ένιωσα κι έκπληξη γιατί θυμήθηκα μια παλιά προφητεία του Γέροντα Πορφυρίου, συντονισμένη πλήρως με αυτή τη σπουδαία φράση. «Η εποχή μας είναι σαν την εποχή του Χριστού. Και τότε ο κόσμος είχε φτάσει σε άθλια κατάσταση. Ο Θεός όμως μας λυπήθηκε. Και τώρα δεν πρέπει να απελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα από τη συμφορά να εμφανίζεται κάποιος πολύ σπουδαίος άνθρωπος του Θεού ο οποίος θα συνεγείρει και θα ενώσει τον κόσμο προς το καλό» (Κλείτος Ιωαννίδης, Ο Γέρων Πορφύριος – Μαρτυρίες και εμπειρίες, σελ. 233).
Αυτή την απάντηση είχε δώσει ο Γέρων Πορφύριος στον καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Αλέξανδρο Σταυρόπουλο σε ερώτησή του σε ποιά εποχή ζούμε. Ο Γέρων Πορφύριος φεύγοντας από τη ζωή, στις τελευταίες στιγμές του, ξεψύχησε με την αρχιερατική προσευχή του Ιησού «Ίνα ώσι εν».
Έκανε ένα ύστατο κάλεσμα ενότητας για την οποία πρωτίστως έπρεπε να αγωνιστούν οι μαθητές του. Πιστεύουμε πως το Άγιο Πνεύμα, από την εποχή του Ιησού την επανέλαβε μέσα από το στόμα του χαρισματούχου Γέροντα.
Προσφάτως, σε μια έκδοση ενός βιβλίου του Ησυχαστηρίου του Γέροντα Πορφυρίου, μας αποκαλύφθηκε αυτούσια μια αφήγηση του Γέροντα Πορφυρίου για την ίδρυση ενός ιδρύματος που θα έκανε πολύ μεγάλο καλό στον λαό του Θεού.
Διηγείται ο Γέροντας: «Αν με είχανε αφήσει, όπως σκεπτόμουνα να φτιάξω ένα πολύ μεγάλο καλό, με τη Χάρη του Θεού, θα γινότανε. Μα πάρα πολύ μεγάλο καλό. Πρωτοφανές ίσως. Ίσως γεγονός των πράξεων των Αποστόλων, ισάξιο με τις πράξεις των Αποστόλων. Έτσι το σχεδίαζα με τη Χάρη του Θεού. Το αισθανόμουνα έτσι αλλά ετέθηκαν εμπόδια.
Φοβερά εμπόδια τα οποία μυστικά τα ξεπερνούσα και τα χρόνια περνούσανε κι εγώ προσευχόμουνα αλλά μου φαίνεται ότι τώρα έφτασε ο καιρός. Δεν σας λέω άλλα πράγματα αλλά μόνο αυτά. Ίσως ο Θεός με μένανε τον ταπεινό φαίνεται ότι έχει μιλήσει πολύ ολίγον και περιμένει. Αλλά εμπόδισαν οι άνθρωποι και ο Θεός τώρα θα βάλει το χέρι Του φανερά. Με καταλάβατε;» (Ευάγγελος Καραδήμος, Βίος και Πολιτεία του οσίου Γέροντος Πορφυρίου, Μήλεσι 2011, σελ. 418).
Η χαρά μου προσωπικά ήταν πολύ μεγάλη διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα. Εναγωνίως παρακολουθώ τη ζωή του π. Πορφυρίου από μικρό παιδί και προσπαθώ να περπατώ στα χνάρια που μας άφησε όχι μόνο για την προσωπική μας σωτηρία αλλά και της Εκκλησίας και του έθνους.
Τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια είμαι μάρτυρας μιας προσπάθειας ενός πνευματικού του παιδιού, το οποίο με θαυμαστό τρόπο γνώρισα στα Καυσοκαλύβια το 1992 στην Καλύβα που εκοιμήθη ο Γέρων Πορφύριος. Βγαίνοντας από το Άγιον Όρος ο εν λόγω μοναχός οραματίστηκε κάτι πολύ αγνό και ανιδιοτελές: να υπηρετήσει την παρακαταθήκη του Γέροντος Πορφυρίου για την ενότητα της Εκκλησίας και του Έθνους, το «ίνα ώσι εν».
Ήταν μια κληρονομιά που άφηνε ο π. Πορφύριος στον μαθητή του την ώρα που έφευγε από αυτόν τον κόσμο καθώς του ψέλλιζε την παραπάνω προσευχή.
Ο Γέροντας Πορφύριος ομολόγησε πως εμποδίστηκε από ανθρώπους να κάνει πραγματικότητα αυτό το θεϊκό όραμα που θα έκανε καλό στον λαό του Θεού. Όμως τώρα δεν θα εμποδιστεί, επανέλαβε. Έλεγε όταν ζούσε: «Τώρα δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα. Όταν θα φύγω, θα κάνω πολύ μεγαλύτερα και πολύ πιο εύκολα».
Ο π. Γεώργιος Αλευράς, αυτός ο μαθητής του Γέροντα και παλιός γνώριμός μου, το πρώτο έργο που επετέλεσε, συντονισμένος στους ιερούς πόθους του δασκάλου του, ήταν η δημιουργία της εικόνας Ίνα Ώσι Εν – Παναγία η Πατριώτισσα.
Μια μεγάλη φορητή εικόνα που παρουσιάζει ολόσωμη την Παναγία μας να κρατά με το δεξί της χέρι τον Άγιο Πέτρο της Ρώμης και με το αριστερό την Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, ενώ ολόκληρη η Ελλάδα μας βρίσκεται μέσα στην αγκάλη της. Άνωθεν Αυτής ο Ιησούς Χριστός ευλογών και πέριξ αυτής, μεγάλες μορφές.
Το δεύτερο έργο ήταν η έκδοση ενός συλλεκτικού ημερολογίου του 2008, αφιερωμένου στον πρώτο μεταβυζαντινό κυβερνήτη του έθνους μας Ιωάννη Καποδίστρια, μέσα από το οποίο ενώνονται με τις επιστολές του μεγάλου ανδρός τρεις μεγάλες χώρες: Ελλάδα, Κύπρος και Ρωσία. Στις αρχές του 2009 ο π. Γεώργιος με τον στενό συνεργάτη του Ιωάννη Κορνιλάκη, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην έκδοση αυτού, επισκέφθηκαν τη Μόσχα για να προσφέρουν το συλλεκτικό αυτό ημερολόγιο στον Πατριάρχη Πασών των Ρωσιών κ.κ. Κύριλλο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο πρώτος που πήρε τον Ιωάννη Κορνιλάκη τηλέφωνο για να τον συγχαρεί για αυτό το σπουδαίο έργο ήταν ο Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, ο οποίος διέσωσε μέσα από τα κείμενά του την προφητική ρήση του Γέροντα για τον σπουδαίο άνθρωπο του Θεού.
Στις μέρες μας έχουμε κι ένα άλλο έργο του Ιωάννη Κορνιλάκη με τίτλο Ιωάννης Καποδίστρια, ο Άγιος της Πολιτικής, μέσα στο οποίο παρατίθεται μέρος των επιστολών του Καπαδίστρια με τον υπέροχο καλλιγραφικό του χαρακτήρα. Είναι πρόδρομος ενός μεγαλόπνοου οράματος για την επανέκδοση όλων των επιστολών του Καποδίστρια οι οποίες είναι ξεχασμένες στη λήθη για πάνω από 150 χρόνια. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο συστήθηκε και η ΜΚΟ «Ελαία» στην οποία προΐσταται ο μαθητής του Γέροντα Πορφυρίου, με διευθύνοντα σύμβουλο τον Ιωάννη Κορνιλάκη.
Κλείνουμε με μια σπουδαία φράση του Γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτη, ο οποίος έβλεπε ότι η μόνη διέξοδος από το χάος της εποχής μας είναι η εν Χριστώ ενότητα μέσα από την ανάδειξη σπουδαίων ιστορικών προτύπων: «Είναι επιτακτική ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου προς μίμηση για τους πολιτικούς ηγέτες αλλά και για υποβοήθηση του λαού να αποκτήσει ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των κυβερνητών του έθνους μας» (Ιερομόναχος Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, σελ. 701). Σίγουρα ένα τέτοιο πρότυπο είναι ο Καποδίστριας ο οποίος μέσα σε τριάμισι χρόνια, όσο τον άφησαν να ζήσει, κατάφερε να ανοικοδομήσει και να οργανώσει το διαλυμένο έθνος μας.
Επειδή πιστεύω μέσα από όλα αυτά που έχω ζήσει στη ζωή μου πως κανένα «τυχαίο» γεγονός δεν έρχεται χωρίς κάποιο λόγο, θα ήθελα να κλείσω με την παρατήρηση πως την ίδια μέρα που η Καθημερινή είχε αυτό το άρθρο του μακαριοτάτου, μια άλλη εφημερίδα, η Κυριακάτικη Δημοκρατία, είχε αφιέρωμα στην προσπάθεια της ΜΚΟ «Ελαία» για την επανέκδοση των επιστολών του Καποδίστρια, όπως επίσης και τη βιογραφία του Γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτη σε ένθετο.
Τα συμπέρασμα δικά σας.
