Ναύπλιο: Η πορεία της δολοφονίας του Κυβερνήτη (1831)

Το Ναύπλιο δεν είναι μόνο μια πανάρχαια πόλη, στην οποία ο Μύθος και η Ιστορία χάνονται στο βάθος του χρόνου, η πρώτη πρωτεύουσα του ελεύθερου κράτους, στους δρόμους της οποίας παίχθηκε η ιστορία του Νέου Ελληνισμού αλλά και μια τραγική και «θανάσιμη» πόλη. Το κυριακάτικο πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 στις 6.45′ περίπου με το παλιό ημερολόγιο, στην πόρτα του Αγίου Σπυρίδω­νος δολοφονήθηκε ο πρώτος Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας. 

Πλατεία Σιντριβανίου με το Παλατάκι του Καποδίστρια

Ο κυβερνήτης το πρωινό της αποφράδας εκείνης ημέρας ξεκίνησε για να εκκλησιαστεί, όπως συνήθιζε, στον Άγιο Σπυρίδωνα, προστάτη άγιο της πατρίδας του της Κέρκυρας. Βγήκε από την κυβερνητική κατοικία, το γνωστό παλατάκι, αργότερα κατοικία και του Όθωνα, (που βρισκόταν στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται το άγαλμα του Όθωνα), από την κύρια ανατολική καμαρωτή είσοδο προς την πλατεία Σιντριβανιού, σημερινή πλατεία Τριών Ναυάρχων, φορώντας τη βαθυγάλαζη ρεντικότα, άσπρο παντελόνι και βαθυγάλαζο καπέλο, συνοδευόμενος από τους δυο φρουρούς, τον Γ. Κοζώνη και Α. Λεωνίδα, έστριψε δεξιά και έφθασε στο Μεγάλο Δρόμο (οδό Βασ. Κων/νου), ακολούθησε πορεία προς τα δυτικά και σε λίγο συνάντησε, την σημερινή οδό Αγγέλου Τερζάκη, (πρώην Ε. Σωφρόνη), και έστριψε αριστερά κατευθυνόμενος προς τον Άγιο Σπυρίδωνα.

Το Ναύπλιο την ημέρα της δολοφονίας του Καποδίστρια

Στις 27 Σεπτεμβρίου / 8 Οκτωβρίου 1831,* ο μεγάλος κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος αφιέρωσε όλη τη ζωή του στην υπηρεσία της πατρίδος του, έπεφτε νεκρός από ελληνικές, δυστυχώς, σφαίρες. Πολλοί έγραψαν για τον τραγικό θάνατο του. Μεταξύ αυτών είνε και ο Ιταλός Τζεκκίνι.

Γιατρός κι αυτός, είχε σπουδάσει στην Ιταλία μαζί με τον Καποδίστρια, ο οποίος όταν γίνηκε κυβερνήτης, τον κάλεσε κοντά του ως γιατρό του. Ο Τζεκκίνι συνεδέετο στενώτατα με τον κυβερνήτη. Στο πολύτιμο δε, για την ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως, βιβλίο του «Εικόνες της Νεωτέρας Ελλάδος» αφιερώνει ένα σημαντικό κεφάλαιο στη δολοφονία του φίλου του.

Ο Τζεκκίνι πέρασε το βράδυ της εβδόμης Οκτωβρίου – της παραμονής δηλαδή της δολοφονίας – στην Τύρινθα, όπου τον είχαν καλέσει να δη έναν άρρωστο. Την άλλη μέρα το πρωί ξεκίνησε νωρίς – νωρίς για το Ναύπλιο, που απέχει δυο μίλια από την Τύρινθα. Ασυνήθιστη όμως κίνησις επικρατούσε στους εξοχικούς δρόμους και πολλοί άνθρωποι έτρεχαν σ’ αυτούς τρομαγμένοι και λυπημένοι. Ο Τζεκκίνι ρώτησε ένα απ’ αυτούς γνωστό του τι συνέβαινε κι αυτός του απάντησε ότι σκότωσαν το Καποδίστρια.

Αν ο καθένας από εμάς...του έμοιαζε από λίγο!

"Αν ο καθένας από εσάς, και ομιλώ δι’ εκείνους που κατέχουν τας πρώτας θέσεις εις την πολιτικήν ζωήν της χώρας, με εβοήθει ολίγον και καλοπίστως, λησμονών δια μίαν στιγμήν τα προσωπικά του συμφέροντα, το έργον μου θα εγίνετο περισσότερον εύκολον δι’ εμέ και περισσότερον καρποφόρον δια την Πατρίδα"

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ (Μάϊος 1828)

ΤΟ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΑΓΟΣ

           

του Ιωάννη Κορνιλάκη

Σαν σήμερα πριν 182 χρόνια στο πλατύσκαλο του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, δολοφονήθηκε ο Πρώτος Κυβερνήτης του Έθνους ο Ιωάννης Καποδίστριας. Σε τούτο τον Ιερό Ναό, που σήμερα είναι ο πιο εγκαταλελειμένος σε ολόκληρο το Ναύπλιο. Σύμπτωση θα μου πείτε, αλλά πολλές έως άπειρες οι συμπτώσεις που έχουν σχέση με την απώλεια μνήμης σχετικά με την ιστορία μας. Ειδικά σε ότι έχει σχέση με τον Πρώτο Κυβερνήτη, που μέσα απ’ τις ανέκδοτες επιστολές του χαρακτήρισα Άγιο της πολιτικής, θα πρέπει οι Eλληνίδες και Έλληνες να υποστούν λοβοτομή. Δεν συμφέρει κανένα σύστημα το Πρότυπο Άγιος Κυβερνήτης, γιατί πολύ απλά ο Ιωάννης Καποδίστριας υπήρξε ο μόνος αυθεντικός αντισυστημικός. Δεν είναι τυχαίο ότι ένας Ελβετός τραπεζίτης, ο John Eynard, που η Πατρίδα μας του χρωστά πολλά, θα γράψει ότι στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 δολοφονήθηκε η Ελλάς. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο Γερμανός Γκαίτε, που γνώριζε προσωπικά τον Κυβερνήτη, θα γράψει όταν πληροφορήθηκε την δολοφονία του, «από τούτη την στιγμή παύω να είμαι Φιλέλλην...». Από εκείνη την στιγμή και μέχρι σήμερα πολλοί Γερμανοί έπαψαν να είναι Φιλέλληνες.

 Οι αναφορές της κ. Μέρκελ και των κ. Σόιμπλε, Βεστερβέλε, και εκείνου του Γερμανο-Βιετναμέζου Ρέσλερ (ευτυχώς πήγε σπίτι του),το επιβεβαιώνουν.

Υπάρχει μια επιστολή που έστειλε ο Κυβερνήτης απ’ την Αγία Πετρούπολη στις 14 Ιουλίου 1827 και εμπεριέχει μια συγκλονιστική πρόταση, «ώ αγαπητοι αδελφοί ο πεινών δεν ημπορεί να περιμένει». Έχει αποδεχθεί να είναι ο Τιμονιέρης του Έθνους, όπως τον όρισε η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνος. Γράφει την συγκεκριμένη επιστολή και την απευθύνει σε Έλληνες ομογενείς. Με μια όμως διαφορά σε σχέση με το σήμερα. Την απευθύνει σε πλούσιους Έλληνες ομογενείς, αφού στην Ελλάδα υπήρχαν τότε μόνον φτωχοί Έλληνες γηγενείς.  Ακριβώς όπως και σήμερα... Ενώ υπάρχουν πλούσιοι Έλληνες γηγενείς πληρώνουν οι φτωχοί μισθωτοί, οι φτωχοί συνταξιούχοι, οι φτωχοί μικρομεσαίοι. Πληρώνουν ακόμη και οι άνεργοι.

 Αγαπητοί αδελφοί ο πεινών δεν ημπορεί να περιμένει θα γράψει ο Ιωάννης Καποδίστριας. Όμως αξίζει να δούμε τι ακριβώς γράφει λίγο πιο πάνω στην ίδια επιστολή του. «Σας ορκίζω λοιπόν, αγαπητοί φίλοι, εις το όνομα της Αγίας ημών Πίστεως, βοηθήσατε την Πατρίδα, βοηθήσατε την άνευ αναβολής. Άν είσθε Χριστιανοί, άν είσθε Έλληνες, άν αγαπάτε το Έθνος σας». Τολμάει και ζητά, αφού πρώτα εκείνος έδωσε τα πάντα. Τολμάει και ζητά, αφού σπούδαζε 300 Ελληνόπουλα στην Ευρώπη με τα δικά του χρήματα. Τολμάει και ζητά, αφού έβαλε υποθήκη τα δικά του κτήματα στην Κέρκυρα, προκειμένου να φέρει στους πεινασμένους Έλληνες δυο φορτηγίδες στάρι απ’ την Μάλτα. Τολμάει και ζητά, ακόμη και όταν οι προσωπικοί του ιατροί (ο ίδιος ιατρός), τον συμβουλεύουν να τραφεί επιτέλους επαρκώς γιατί κινδυνεύει η ζωή του, και φυσικά να εισπράξουν την απάντηση του. «Τότε και μόνον τότε θα τραφώ επαρκώς, όταν βεβαιωθώ ότι ουδέν Ελληνόπουλο πεινά...» Ας τ’ ακούει αυτά ο παροπλισμένος «πολιτικός» του μαζί τα φάγαμε... Στο σημείο αυτό αξίζει να προσθέσω λίγες γραμμές του από επιστολή του προς τον Πνευματικό του, Μητροπολίτη Ιγνάτιο. Η επιστολή είναι γραμμένη απ’ την Ελλάδα και φέρει ημερομηνία 10 Ιουνίου 1828. Μόλις έχει καταφθάσει χρηματική βοήθεια απ’ την Ρωσία ύψους 500.000 φράγκων. Οι γενναίοι μας Έλληνες χαίρονται. Μόνον ολίγοι τινές απατώνται, νομίζοντες ότι τα χρήματα τούτα είναι δι’ αυτούς, και μέλλουσι να πάθωσιν ότι έπαθον και αι λίραι του δανείου... Ότι μεν κλέπτουσι παντού όπου διοίκησις υπάρχει, είναι αναμφίβολον. Αλλά δεν ευρίσκεται τόπος εις εμέ γνωστός, όπου πλησίον των κλεπτών υφίστανται χιλιάδες και χιλιάδες οικογενειών αγαίων, ανεστίων και καταπεινώντων ως εν Ελλάδι. Στοχασθήτε Δεσπότη μου, ότι αι άθλιαι αυταί οικογένειαι πάσχουσι εξ’ αιτίας των κλεπτιστάντων αρχόντων, υπουργών και καπιτάνων... Ενθαρρύνετε με, να είμαι συγκαταβατικός προς μίαν δράκαν ανθρωπαρίων μεταλλοθέων...

Και φυσικά δολοφονήθηκε. Όμως οι τρείς τελευταίες λέξεις του κειμένου σκιαγραφούν τα πάντα. Δράκα, ανθρωπαρίων, μεταλλοθέων. Μία φατρία ανθρωπαρίων αφού άνθρωποι δεν μπορεί να είναι, και που προσκυνούν το χρήμα αφού αυτό είναι ο δικός τους Θεός. Όσον αφορά την σημερινή δράκα διαπιστώνουμε την «μεταμέλεια». Ιδού ο ένοχος, ο μοναδικός ένοχος. Άκης Τζοχατζόπουλος... Μπορούμε τώρα όλοι να πάμε ευχαριστημένοι στα μαξιλάρια μας. Με μια «λεπτομέρεια». Κάποιων τα μαξιλάρια βρίσκονται στις βίλλες τους και κάποιων άλλων στο σκοτεινό και υγρό τούνελ, που οι άλλοι τους έχουν τοποθετήσει τουλάχιστον 40 χρόνια, να περιμένουν το φώς απ’ αυτούς που σήμερα έχουν οδηγήσει 500.000 οικογένειες χωρίς κάν το φώς της ΔΕΗ. Άς θυμηθούμε τους στίχους του Διονυσίου Σολωμού. «Αγαπημένε μου λαέ, καλέ κι’ αδικημένε, πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε...»

Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν εναντίον των κομμάτων. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι υπέρ ενός θεσμού που διαχωρίζει αντί να ενώνει, αυτός ο άνθρωπος της ενότητος, αυτός που έγραψε, «ευαγγελίσασθε την ομόνοιαν, διδάξατε την φιλαδελφείαν, την προς αλλήλους αγάπην, ίνα ώσιν οι πάντες εις εν». Γνωρίζουμε άραγε Ποιός είπε το αγαπάτε αλλήλους; Γνωρίζουμε άραγε και ποια ηπήρξε η τελευταία Του παρακαταθήκη προς την ανθρωπότητα; «Την δόξαν ήν δέδωκας μοι δέδωκα αυτοίς ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν εσμέν». Για όσους δεν το υποψιαστήκατε ο Θεός. Για όσους δεν το αντιληφθήκατε ο Ενσαρκωμένος Λόγος. Για όσους κουνάτε συγκαταβατικά την κεφαλή επιβεβαιώνω. Ο Ιησούς Χριστός. Μόνο που η κεφαλή θα πρέπει να κινείται συγκαταβατικά, κι’ αν κλείνει, μόνον προς Εκείνον. Διαφορετικά δεν πρέπει να σκύβει σε κανέναν άλλον. Όχι να σκύβει στην δράκα των μεταλλοθέων ανθρωπαρίων. Το Γένος των Ελλήνων δεν είναι δημιουργημένο για να σκύβει. Το Γένος των Ελλήνων είναι φτιαγμένο για να είναι όρθιο και όχι να σέρνεται. Το Γένος των Ελλήνων είναι φώς που προσφέρεται σε όσους το ζητήσουν. Είναι για τις κορυφές και όχι για τα σκοτεινά και υγρά τούνελ. Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν εναντίον κάθε κομματισμού. Οι επίγονοι του έβαψαν μπλέ, πράσινους, κόκκινους, ενίοτε και μαύρους ακόμη και τους παραδοσιακούς Ελληνικούς καφενέδες τους. Και μετά παραπονιόμαστε. 

Ο  Άλμπερτ Αϊνστάιν

Κάτι ήξερε ο Αινστάιν όταν διαπίστωνε το άπειρο της ανθρώπινης βλακείας, εκτός απ’ το άπειρο του σύμπαντος. Εμείς συνεχίζουμε «να βάφουμε τους καφενέδες μας» και εκείνοι σχηματίζουν κυβερνήσεις Εθνικής Σωτηρίας όλοι μαζί για να μας σώσουν, αφού κανένας μόνος του δεν έπειθε. Μας το έδειξαν κατάματα με τον συνασπισμό των Τριών, και εμείς (τέλος πάντων όσοι εξ’ ημών), συνεχίζουμε να απαντάμε στις στημένες δημοσκοπήσεις τους. Τις δημοσκοπήσεις που παρ’ όλο το στήσιμο δείχνουν και κάτι αληθινό, παρ’ ότι οι αναλυτές δεν το σχολιάζουν, παρ’ ότι από αυτό έπρεπε να ξεκινούν αφού αυτό πλειοψηφεί. Και ποιο είναι αυτό; Ο ΚΑΝΕΝΑΣ...Τι ποσοστό λαμβάνει ο ΚΑΝΕΝΑΣ; Κυμαίνεται μεταξύ 30% - 50%. Δεν φτάνει όμως ότι δεν το δείχνουν, αλλά ξαναβάφτισαν και τον ΚΑΝΕΝΑ. Και ποιό το όνομα του μορφώματος; ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΤΗ ΨΗΦΟΣ... Προφανώς ο ΚΑΝΕΝΑΣ ενοχλεί ακόμη και ως λέξη.

Όμως η 182^η επέτειος της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια συμπίπτει και με τρία σημαντικά γεγονότα. Πρώτον αυτό της Χρυσής Αυγής και της βίας των νεοναζιστών της. Δεύτερον το κλείσιμο μερικών πανεπιστημίων μας με κορυφαίο το Καποδιστριακό... Τρίτον με την εγκύκλιο του Υπουργού Παιδείας προς τα σχολειά της Πατρίδος μας, για το προαιρετικό πλέον μάθημα των Θρησκευτικών. ( Χαρές η Ρεπούση...). Για να τα δούμε. Το μόρφωμα του συστήματος που αυτοαποκαλείται Χρυσή Αυγή, ενώ είναι οφθαλμοφανέστατο ότι αποτελεί Κατάμαυρη Δύση. Ενοχλεί η βία της, αλλά η «τέταρτη» εξουσία, που ακόμη δεν έχει αντιληφθεί ότι είναι και αυτή υποδουλωμένη, επιμένει να αγνοεί αυτό που είπε ο Γκάντι. 

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ. 

Αγνοεί υποκριτικά ποιός δημιουργεί φόβο στον Ελληνικό λαό.  Αγνοεί υποκριτικά ότι 3000 συνάνθρωποι μας αυτοκτόνησαν απ’ τον φόβο απώλειας της αξιοπρέπειας τους. Αγνοεί υποκριτικά ότι οι «βιαστές» είναι τα δανεικά, οι δανειακές συμβάσεις, και τα μνημόνια. Παρακάμπτοντας το κλείσιμο των Ελληνικών πανεπιστημίων αρκεί η αναφορά στο όνομα του, αρκεί η αναφορά ότι τα τηλεοπτικά συνεργεία παίρνουν εικόνα από τα Προπύλαια του και ζουμάρουν μόνο σε ένα άγαλμα που στέκεται μπροστά, αυτό του Αδαμαντίου Κοραή.

Το άγαλμα του Ιωάννη Καποδίστρια, απ’ όπου και το όνομα, και βρίσκεται δίπλα απ’ αυτό του Κοραή απουσιάζει παντελώς. Θεέ και Κύριε ακόμη και το άγαλμα τρομάζει; Άς κλείσουμε το τρίπτυχο των γεγονότων με την υπουργική εγκύκλιο για την προαιρετικότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Με την εγκύκλιο αυτή όποιος μαθητής επιθυμεί την απαλλαγή του απ’ το μάθημα των Θρησκευτικών θα πρέπει να το δηλώσει. Θα πρέπει για την ακρίβεια να το δηλώσουν οι γονείς του. Και προσοχή όχι μόνον ο ένας γονιός αλλά και οι δυο. Χωρίς τον παραμικρό υπαινιγμό ειρωνείας επιτρέψτε μου να συγχαρώ τον κ. Υπουργό. Ζητά με την εγκύκλιο του την υπογραφή των γονιών ώστε το παιδί τους να απαλλαγεί απ’ την εκμάθηση του συγκεκριμένου μαθήματος, άλλωστε ισχύει και για άλλα, σε υπεύθυνη δήλωση του Ν. 1599. Συγχαίρω τον κ. Υπουργό για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι όπως είχε καταντήσει το μάθημα των θρησκευτικών ορθώς και έγινε προαιρετικό. Ο δεύτερος είναι ότι Τον Χριστό δεν τον επιβάλλεις υποχρεωτικά. Ο Ελευθερωτής δεν υποχρεώνει. Άλλωστε ο Ίδιος είπε, όστις θέλει οπίσω μου ελθείν. Όποιος δεν επιθυμεί αρκεί η υπογραφή του. Εγγράφως θα πρέπει να Τον αρνηθεί. Το εγγράφως σημαίνει πρακτική και οφθαλμοφανής άρνηση. Πρακτική άλλωστε ήταν και μια άλλη άρνηση πριν 2.000 χρόνια που οδήγησε στην Σταύρωση. Υπογραφή βέβαια δεν υπήρξε αλλά υπήρξε φιλί. Υπογραφή βέβαια δεν υπήρξε αλλά 30 αργύρια υπήρξαν. Όμως τρείς μόλις ημέρες κράτησε το φιλί, και τα 30 αργύρια ακόμη λιγότερες. Γιατί η Σταύρωση ήταν το προοίμιο της Ανάστασης. Σταυρώνεται σήμερα ο Ελληνικός λαός. Είναι το προοίμιο της δικής του ανάστασης. Τώρα θα έλθει. Όχι βέβαια γιατί το γνωρίζω. Όχι γιατί το γράφω. Όχι γιατί το βροντοφωνάζω. Απλά παρατηρώντας τα συμβαίνοντα όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε διάφορα σημεία του πλανήτη, διαπιστώνω ότι δεν υπάρχει πουθενά το παραμικρό φώς, ούτε καν απ΄την αναλαμπή ενός μικρού αναμμένου κεριού. Διαπιστώνω πραγματικά την έλλειψη έστω και της παραμικρής ελπίδας. Όμως το ίδιο αυτό γεγονός που μας οδηγεί στην ματαιότητα, το ίδιο αυτό γεγονός είναι που θα πρέπει και να μας δίνει κουράγιο. Εκεί που πραγματικά δεν υπάρχει ελπίδα εκεί κρύβεται η ΑΛΗΘΙΝΗ...

Άλλωστε ελπίς βλεπομένη ουκ έστι ελπίς.

Όμως με την επέτειο της δολοφονίας του Αγίου της πολιτικής άρχισα, με αυτήν θα τελειώσω. Ο τίτλος του άρθρου παραπέμπει σε άγος. Τι σημαίνει άγος και γιατί το επικαλούμαι; Άγος σημαίνει ντροπή και κατάρα. Η λέξη είναι αρχαιοελληνική και παραπέμπει και σε ένα αρχαιοελληνικό άγος που πραγματοποιήθηκε στην πόλη των Αθηνών το 632 π.Χ. Πρωταγωνιστής ο ευγενής από τα Μέγαρα Κύλων που θέλησε να καταλάβει τυραννικά την πόλη των Αθηνών. Οι Αθηναίοι τον αντιμετώπισαν και εκείνος διέφυγε στα Μέγαρα. Οι δικοί του δεν κατάφεραν να ξεφύγουν και κατέφυγαν ικέτιδες στον βωμό της Αθηνάς Παλλάδος στην Ακρόπολη, γνωρίζοντας ότι η ιερότης του χώρου θα συνετίσει τους διώκτες τους. Οι Αθηναίοι όμως δεν τον σεβάστηκαν, με αποτέλεσμα να τους κατασφάξουν. Αυτό αποτέλεσε τεράστια ντροπή και εντός των Αθηνών και εκτός. Την ντροπή ακολούθησε η κατάρα. Δεινά, θάνατοι, θεομηνίες. Οι πάντες κατάλαβαν ότι το ΚΥΛΩΝΕΙΟΝ ΑΓΟΣ θα τους ακολουθεί αιωνίως, εάν έμπρακτα δεν εξευμενίσουν τους Θεούς. Τον εξευμενισμό πρότεινε ο Επιμενίδης, Ιερεύς απ’ την Φαιστό της Κρήτης. Στον λόφο της Μουνιχίας έπρεπε να αφεθούν ελεύθερα πρόβατα. Όπου το καθένα θα σταματούσε εκεί έπρεπε να θυσιαστεί και στο ίδιο σημείο να στηθεί βωμός. Και έτσι έγινε. Η ντροπή έφυγε και το άγος ξεπλύθηκε. Αρχαίοι Έλληνες διέπραξαν την αποτρόπαια πράξη. Νεο- Έλληνες δολοφόνησαν τον Κυβερνήτη. Σε τόπο ιερό πραγματοποιήθηκε η αρχαιοελληνική κακουργία. Σε τόπο ιερό έγινε η επόμενη στις 27 Σεπτεμβρίου 1831. Η ντροπή η αρχαιοελληνική ξεπέρασε τα σύνορα των Αθηνών. Η ντροπή η νεοελληνική ξεπέρασε και τα σύνορα της Ευρώπης φθάνοντας μέχρι την Αμερική. Οι συμφορές της Αρχαίας Αθήνας την ακολούθησαν για πολλά χρόνια. Αρκεί μια ματιά στην νεοεελληνική ιστορία για να αντιληφθούμε τις μέχρι και σήμερα συμφορές. Άραγε θα βρεθεί κάποιος Επιμενίδης;

Πολλοί ομιλούν, γράφουν οι περισσότεροι, αλλά πάρα πολλοί αγνοούν τον μακαριστό Άγιο Αγιορείτη Γέροντα Παΐσιο. Τα τελευταία χρόνια βιβλία για τον Άγιο Γέροντα έχουν γραφεί. Ομιλίες, ακόμη και συνέδρια έχουν πραγματοποιηθεί. Το διαδίκτυο γεμάτο. Κυρίως οι προφητείες του...που αναμένουμε. Άς δούμε όμως μια προφητεία του που πραγματοποιείται. Είπε, «είναι επιτακτική η ανάγκη προβολής ενός ιδανικού Προτύπου. Προς μίμηση απ’ τους πολιτικούς μας, αλλά και προκειμένου οι Έλληνες να αποκτήσουν ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των ΚΥΒΕΡΝΗΤΩΝ του Έθνους…». Άν ο Άγιος Γέροντας Παίσιος εννοούσε κάποιον άλλο εκτός του Προτύπου Ιωάννη Καποδίστρια, θα επιθυμούσα και εγώ να το πληροφορηθώ... Μέχρι τότε οι 137 ανέκδοτες επιστολές του θα κοσμούν το έργο Ιωάννης Καποδίστριας ο Άγιος της πολιτικής, και θα προβάλλεται το Ιδανικό Πρότυπο Κυβερνήτου. Εάν οι πολιτικοί μας το μιμηθούν θα το δούμε. Μέχρι τότε ας αποκτήσουμε τα ορθά κριτήρια για την επιλογή τους...

 ΥΓ. Οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια είχαν ιδιότητα και ονοματεπώνυμο. Ήταν Μπέηδες και τους έλεγαν Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη. Άς θυμηθούμε την ρήση του Ελβετού τραπεζίτη Ιωάννη Ευνάρδου μόλις πληροφορήθηκε την αποτρόπαια πράξη. (Σήμερα δολοφονήθηκε η Ελλάς).Βιώνουμε σήμερα μιαν άλλη «δολοφονία» της. Δημοσιογραφικοί κύκλοι δεικνύουν δυο ηθικούς αυτουργούς. Μπέηδες δεν ήσαν. Πρωθυπουργοί ναι. Τα ονόματα ακριβώς τα ίδια. Τελικά επιβεβαιώνεται ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά πάντα ως φάρσα...

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ: «ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

O συγγραφέας του πονήματος
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
κ. Κορνιλάκης Ιωάννης

Το παρακάτω απόσπασμα από το συγγραφικό έργο «Ιωάννης Καποδίστριας – ο Άγιος της πολιτικής» του συγγραφέα Ιωάννη Κορνιλάκη, δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο για την Ελλάδα του σήμερα, στην Ελλάδα που ακροβατεί επικίνδυνα στο σχοινί του Εθνικού διχασμού. Το κάτωθι κείμενο είναι ο σχολιασμός του συγγραφέα στην επιστολή του Κυβερνήτη που φιλοξενείται στην σελ.628-629 του πονήματος «Προς Πριγγίπι Σούτσω εις Παρισίους». Η επιστολή είναι γραμμένη από το χέρι του Ιωάννη Καποδίστρια την 14^η Σεπτεμβρίου, δεκατρείς μόλις ημέρες πριν τη δολοφονία του, την ημέρα εορτής τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ και  σήμερα στην ημέρα μνήμης της Άλωσης της Τριπολιτσάς, μας θυμίζει ότι ο ίδιος ο Κυβερνήτης και η πένα του θα είναι , όπως αναφέρει και ο συγγραφέας , αιώνιος κόλαφος στα παρακράτη, στη διαπλοκή, στους ταραχοποιούς της ειρήνης των λαών

(κλικ για μεγέθυνση) - Η επιστολή όπως αναδημιουργήθηκε
από την "ΕΛΑΙΑ" και βρίσκεται στις σελίδες 628-629
του πονήματος

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ – ΑΓΙΟΣ Της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (σελ. 628-631)

«Δυστυχώς δεν πρόλαβε ο ίδιος να «υποβάλλει» υπ’ όψιν του Ελληνικού Έθνους αλλά και όλου του κόσμου, την αληθινή και ειλικρινή ιστορία των πραγμάτων και των ανθρώπων.

Ο χρόνος όμως είναι μια έννοια σχετική για τους ανθρώπους, αλλά χωρίς υποστατική σημασία για το Θεό. Άχρονος Ών, και για τους Αγίους του. Αυτό που δεν πρόλαβε ο Άγιος Κυβερνήτης μας  Ιωάννης Καποδίστριας, αυτό που κανείς μέχρι σήμερα δεν αποκατέστησε ουσιαστικά και μέσα απ’ τη δική του φωνή Κι γραφή, έγινε ουσιαστικά χρέος της «ΕΛΑΙΑΣ», έγινε χρέος προς Τον Θεό, έγινε χρέος προς την μνήμη του Αγίου Εθνομάρτυρα Ιωάννη Καποδίστρια, έγινε χρέος προς την ιστορία, έγινε χρέος προς την αλήθεια, έγινε χρέος  προς τον παγκόσμιο Ελληνισμό, μα κυρίως έγινε τεράστιο χρέος προς τα Ελληνόπουλα από τα οποία θα αναδειχθούν στο μέλλον οι νέοι Καποδίστριες, γιατί το δένδρο της Ελλάδας είναι μπολιασμένο απ’ το Θεό και μπορεί και γεννά Καποδιστριακούς καρπούς. Την ημέρα που η παγκόσμια Ορθοδοξία γιορτάζει την ύψωση του Τιμίου Σταυρού  της, επέλεξε ο Ιωάννη Καποδίστριας να καταγράψει την επιθυμία του, ότι οι άνθρωποι και τα γεγονότα πρέπει να δουν το φως της δημοσιότητας, με φωτισμό του προβολέα του Ήλιου της δικαιοσύνης. Δεν του απομένουν παρά μονάχα δεκατρείς μαρτυρικές μέρες ζωής.

Γέρων Πορφύριος: "...μου φαίνεται ότι τώρα έφτασε ο καιρός..."

ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: «Μπορεί όμως, με το σχέδιο του Θεού, να έρθει, να έρθει ώστε οι άνθρωποι να αποκτήσουν μία επίγνωση, να ιδούνε το χάος ολόφωτο, ολοζώντανο μπροστά τους, να πούνε: Έεε! Πέφτουμε στο χάος, χανόμαστε. Όλοι πίσω, όλοι πίσω, γυρίστε πίσω, πλανηθήκαμε. Και να έρθουνε πάλι στο δρόμο του Θεού και να λάμψει η Ορθόδοξος πίστις. Αυτό εμείς επιδιώκομε και έτσι θέλομε τα πράγματα σιγά σιγά να γίνουνε με τη Χάρη του Θεού. Ο Θεός εργάζεται μυστικά. Δεν θέλει να επηρεάσει του ανθρώπου την ελευθερία. Τα φέρνει έτσι και σιγά-σιγά, σιγά σιγά πάει ο άνθρωπος εκεί που πρέπει»

«Εάν με είχανε αφήσει, όπως σκεπτόμουνα να φτιάξω, ένα πολύ μεγάλο καλό, με τη Χάρη του Θεού, θα γινότανε. Μα πάρα πολύ μεγάλο καλό. Πρωτοφανές ίσως. Ίσως γεγονός των Πράξεων των Αποστόλων, ισάξιο με τις Πράξεις των Αποστόλων. Έτσι το σχεδίαζα με τη χάρη του Θεού. Το αισθανόμουνα έτσι, αλλά ετέθηκαν εμπόδια. Φοβερά εμπόδια. Τα οποία μυστικά τα ξεπερνούσα και τα χρόνια περνούσαν και εγώ προσευχόμουνα, αλλά μου φαίνεται ότι τώρα έφτασε ο καιρός.Δεν σας λέγω άλλα πράγματα αλλά μόνο

ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Το ρολόι που είχε πάνω του ο Παύλος Μελάς όταν σκοτώθηκε, ένα ρολόι με το έμβλημα της ελληνικής πολιτείας που χάρισε στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ο Ιωάννης Καποδίστριας, καθώς και άλλα ιστορικά ρολόγια σημαντικών προσωπικοτήτων του 18ου, του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα θα παρουσιαστούν στην έκθεση «Ρολόγια με ιστορία...», που διοργανώνει το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

Η έκθεση περιλαμβάνει πενήντα μοναδικά ρολόγια- έργα τέχνης, μερικά από τα οποία εκτίθενται για πρώτη φορά στο κοινό, από τις συλλογές του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου. Η έκθεση, που θα διαρκέσει από τις 20 έως τις 30 Σεπτεμβρίου στην αίθουσα συνελεύσεων της Παλαιάς Βουλής, οργανώνεται στο πλαίσιο του εορτασμού των «Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς», που φέτος έχουν ως θέμα τους «Τα πρόσωπα του χρόνου».

Τα παλαιότερα από τα ρολόγια χρονολογούνται στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα και τα νεότερα από αυτά στις αρχές του 20ου αιώνα.

Στα εκθέματα συγκαταλέγονται 26 ρολόγια τσέπης αγγλικής, γαλλικής και ελβετικής προέλευσης, τα οποία είχαν στην κατοχή τους σημαντικές ιστορικές προσωπικότητες, όπως ένα ρολόι του Ιωάννη Καποδίστρια, το οποίο του δώρισαν οι Ελβετοί το 1826 και φέρει την αφιέρωση: «Τω χρόνω καλώς διοικούντι οι των χρόνων μετρούντες».

Πηγή: ΑΠΕ

Γέρων Πορφύριος: "Ο Θεός προγνωρίζει αλλά δεν προορίζει"

         

 Είναι ασύλληπτη η γνώση του Θεού απ’ το δικό μας νου. Είναι άπειρη, περιλαμβάνει όλα τα όντα, ορατά και αόρατα, έσχατα και αρχαία. Τα γνωρίζει ο Θεός όλα με ακρίβεια, σε όλο το βάθος και το πλάτος τους. Ο Κύριος γνωρίζει εμάς, πριν γνωρίσομε εμείς τον εαυτό μας. Γνωρίζει τις διαθέσεις μας και την παραμικρή μας σκέψη, τους λογισμούς, τις αποφάσεις μας, πριν να τις πάρομε. Αλλά και προ της συλλήψεώς μας και προ καταβολής κόσμου μας γνώριζε καλά. Γιαυτό ο Δαβίδ θαυμάζει και φωνάζει: (ΛΟΓΟΙ ΟΝΤΩΝ)

«Κύριε, εδοκίμασάς με και έγνως με …»

Το Πνεύμα το Άγιον εισχωρεί παντού. Γιαυτό εκείνος που εμφορείται υπό του Αγίου Πνεύματος έχει και αυτός τη γνώση του Θεού. Γνωρίζει το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον.

Του τα φανερώνει το Άγιον Πνεύμα. Τίποτα δεν είναι άγνωστο στον Θεό απ’ τις πράξεις μας, αλλά γράφονται όλα. Γράφονται κι όμως δεν γράφονται. Γεννιούνται και υπάρχου, αλλά δεν γεννιούνται. Αυτό που ξέρετε εσείς τώρα, το ξέρει ο Θεός προ καταβολής κόσμου. Σας θυμίζω

Σπάνια μουσική παραγωγή δείχνει ότι οι Έλληνες ενωμένοι μπορούν... (ΒΙΝΤΕΟ)

Τραγούδια που γεννήθηκαν μέσα από μνήμες, διηγήσεις και «διαβάσματα» που ψηλαφίζουν το μεγάλο ξεριζωμό του 1922 αλλά και όσους προηγήθηκαν και όσους ακολούθησαν.

Τραγούδια του σήμερα, με φρέσκο αγέρα και ήχο, που κουβαλούν μνήμες και θύμησες του χτες. Τραγούδια αληθινά, τραγούδια παντοτινά. Δημιουργίες που μιλούν για μικρές και μεγάλες στιγμές: της χαράς, του κεφιού, του έρωτα, του χωρισμού, της λύτρωσης. Δίνουν απάγκιο και ελπίδα στα «δύσκολα», ξορκίζουν το κακό, γλεντάνε τους καημούς και αλαφρώνουν την καρδιά με το βλέμμα να ρίχνει λοξές ματιές σε χρόνους «κεντημένους» όταν το τραγούδι ήταν το «ψωμί» και η «ψυχή» του Έλληνα.

Γέρων Πορφύριος: "Δεν μου αρέσει να προφητεύω"

Ιερομόναχος π.Γεώργιος Καυσοκαλυβίτης
Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής, Ιερά Σκήτη Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους

Σε μια εποχή που όλο και περισσότερος κόσμος νιώθει την ανάγκη, εξαιτίας της βαθύτατης κρίσης που πλήττει την ανθρωπότητα, να ασχοληθεί με εσχατολογικά γεγονότα όπως αυτά περιγράφονται στην Αποκάλυψη του Αγίου  Ιωάννου του Θεολόγου αλλά και όπως με τη Χάρη του Θεού αποκαλύφθηκαν στους Προφήτες, στους Πατέρες της Εκκλησίας αλλά και σε σύγχρονους αγίους γέροντες όπως ο Γέρων Παΐσιος, πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα στη στάση του Γέροντα Πορφυρίου και να αποκωδικοποιήσουμε γιατί ένας τόσο μεγάλος Άγιος της εποχής μας, ενώ γνώριζε με ακρίβεια και λεπτομερέστατα για όλα όσα ζούμε και που έρχονται, εν τούτοις απέφευγε να μιλάει για αυτά.

Πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαιτέρως γιατί ο γέροντας δεν μίλησε καθόλου για τα επερχόμενα, αλλά αποκάλυψε μόνο τα αναγκαίως απαραίτητα και σε συγκεκριμένους ανθρώπους.

Ο βασικός πυρήνας της σκέψης του Γέροντα Πορφυρίου ήταν ότι ο κόσμος είναι ανάγκη να εμπεδώσει και να καλλιεργήσει την αγάπη προς το δημιουργό του, όχι μέσα από το φόβο των μελλούμενων, αλλά μέσα από μια ανιδιοτελή σχέση, όπως ο στοργικός πατέρας προς το παιδί του.

'' Όπως είναι οι σκέψεις μας έτσι είναι και η Ζωή μας...''

O πατήρ Θαδδαίος γεννήθηκε το 1914. Όταν έκλεισε τα 18 πήγε σε μοναστήρι. Η επιθυμία του ήταν να υποβάλλει τον εαυτό του σε πολύ σκληρούς κανόνες της μοναχικής ζωής. Γι αυτό το λόγο πήγε στο μοναδικό Ρώσικο μοναστήρι στη Σερβία, στο μοναστήρι Μιλίκοβο δίπλα στο Σβιλαΐνατς. Από το 1928 οι περισσότεροι από την αδελφότητα του μοναστηριού ήταν Ρώσοι μοναχοί από την έρημο της Όπτινα, οι οποίοι ξέφυγαν από την κομμουνιστική εξορία στη Ρωσία.

Στην αρχή της δεκαετίας του ΄50, το Μιλίκοβο γίνεται γυναικείο μοναστήρι. Ο πατήρ Θαδδαίος έμενε στα μοναστήρια Γόρνιακ και Τούμαν και μετά πήγε στο Κόσσοβο και σε Μετόχια. Ήταν ο ηγούμενος του Πατριαρχείου της Πέκης και μετά ο ηγούμενος στο μοναστήρι Βιτόβνιτσα. Στο μοναστήρι Βιτόβνιτσα ο πατήρ Θαδδαίος γίνεται ένας από τους πιο γνωστούς πνευματικούς στη Σερβία. Πολλοί θέλουν να τον συναντήσουν, να εξομολογηθούν, να μιλήσουν για λίγο μαζί του, να πάρουν την ευχή του. Για τον πατέρα Θαδδαίο μιλάνε πολλοί πιστοί οι οποίοι ένιωσαν την πνευματική του δύναμη. Για τον θαυματουργό γέροντα από το Βιτόβνιτσα μιλάνε όλα τα ΜΜΕ στη Σερβία.

Αναπαύθηκε στις 16 Απριλίου και η εξόδιος ακολουθία έγινε 19 Απριλίου 2003

H Αγία Ευφημία (16 Σεπτεμβρίου)

Η Αγία Ευφημία έζησε κατά τούς χρόνους του Διοκλητιανού καί ήθλησε τό έτος 303. Κατήγετο από την Χαλκηδόνα. Ήτο θυγάτηρ του περιφανούς και πλουσίου Συγκλητικού Φιλόφρονος και της ευσεβούς και φιλοπτώχου Θεοδοσιανής. Η Αγία επαιδαγωγήθη «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» διό ηγάπησε τόν Χριστό , την παρθενίαν και την μετά ζήλου ομολο­γίαν του Χριστού.

O ανθύπατος της Ανατολής Πρίσκος εχων συγ­κάθεδρον τον φιλόσοφον και ιερέα του Άρεως Απελ­ιανόν, εκήρυξε, κατά την απόφασιν και εντολήν του Διοκλητιανού, διωγμόν κατά των Χριστιανών εις την Ανατολήν. Κατά την εορτήν του ψευδωνύμου Θεού Άρεως εζήτησε άπαντες οι κάτοικοι να προσέλθουν εις την εορτήν. Όσoι δεν θα προσήρχοντο θα ετιμωρούντο με φοβερά κολαστήρια. Οι χριστιανοί καθ' ομά­δας εκρύπτοντο άλλοι εις οικίας και άλλοι εις ερημι­κάς περιοχάς. Ή Αγία Ευφημία ηγείτο μιας τοιαύτης ομάδος στηρίζουσα τούς πιστούς διά του φλογερού λόγου της.

Γέρων Παΐσιος: Ἂν οἱ Χριστιανοὶ δὲν δὲν ἀντιδράσουν, αὐτοὶ θὰ κάνουν χειρότερα".

Όλη αυτή ή κατάσταση έχει κάνει ένα κακό καί ένα καλό. Το κακό είναι ότι καί εκείνοι πού είχαν κάτι μέσα τους, άρχισαν να αδιαφορούν, γιατί λένε: «Εγώ θα σιάξω την κατάσταση;».Το καλό είναι ότι πολλοί άρχισαν να προβληματίζονται καί να αλλάζουν. Μερικοί έρχονται καί με βρίσκουν καί προσπαθούν να δικαιολογήσουν ένα κακό πού έκαναν προηγουμένως, γιατί έχουν προβληματισθεί.

- Δηλαδή, Γέροντα, πρέπει πάντα να ομολογούμε το «πιστεύω» μας;

- Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές πού δεν πρέπει να μιλήσουμε καί άλλες φορές πού πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε.
Σ' αυτά τά δύσκολα χρόνια ό καθένας μας πρέπει να κάνη ότι γίνεται ανθρωπίνως καί ότι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδηση μας ότι κάναμε εκείνο πού μπορούσαμε. Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι προγονοί μας από τους τάφους.
Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι' αυτήν; Ή Ελλάδα, ή Ορθοδοξία, με την παράδοση της, τους Αγίους και τους ήρωες της, να πολεμήται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! Είναι φοβερό!

Γέρων Παΐσιος: "...να βρουν τρόπο οι εκπαιδευτικοί να περνάνε κάποια μηνύματα στα παιδιά για τον Θεό και για την πατρίδα..."

"Στη δύσκολη εποχή μας οι άνθρωποι εργάζονται με μια επαγγελματική αναισθησία.
 Δεν υπάρχουν οι ευαίσθητοι, οι ανήσυχοι, οι λειτουργοί. Το ίδιο συμβαίνει και στους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι έχουν ξεχάσει ότι το έργο τους είναι μέγιστο και κανείς άλλος δεν μπορεί να το αναπληρώσει.
 Βέβαια, πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, αλλ’ αλίμονο, είναι ελάχιστες, γι’ αυτό η αγωνία των χριστιανών γονέων κορυφώνεται.
 Για το έργο των δασκάλων ο Γέροντας Παΐσιος λέει: «Είναι μεγάλη υπόθεση ο σωστός δάσκαλος, ιδίως στις μέρες μας! Τα παιδιά είναι άγραφες κασέτες. Ή θα γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ή βυζαντινή μουσική. Ο δάσκαλος επιτελεί ιερό έργο. Έχει μεγάλη ευθύνη και, αν προσέξει, μπορεί να πάρει μεγάλο μισθό από τον Θεό.
Να φροντίζει να διδάσκει στα παιδιά τον φόβο του Θεού. Πρέπει να βρουν τρόπο οι εκπαιδευτικοί να περνάνε κάποια μηνύματα στα παιδιά για τον Θεό και για την πατρίδα.

Ας σπείρουν αυτοί τον σπόρο, και ας μην τον δουν να βλαστάνει. Τίποτε δεν πάει χαμένο. Κάποια στιγμή θα πιάσει τόπο».

Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Πνευματικός Κώδικας Γέροντος Παϊσίου, σελ. 250-251

Γέρων Παΐσιος: "Αυτοί που θα περάσουν τη μπόρα..."

"Θα περάσουμε μια μπόρα. Αυτοί που θα περάσουν την μπόρα θα δούνε και τις καλύτερες μέρες. Ας ευχηθούμε όμως να μη συμβούν στις μέρες τις δικές μας γιατί εμείς πολλά περάσαμε (ο κόσμος επέμενε να μάθει τι είδους μπόρα είναι αυτή). Παλαιότερα ο κόσμος πίστευε κι αν άκουγε κάτι το δεχόταν και συνετιζόταν. Τώρα τι να σας πω. Εσείς ξέρω ότι πιστεύετε κι αν σας πω θα στενοχωρεθείτε. Εξ' άλλου αφού πιστεύετε αγωνίζεσθε και δεν έχετε ανάγκη. Αν πάλι το πω σε ανθρώπους που δεν πιστεύουν θα το ρίξουν έξω. 

Αλλά σας λέω ό,τι και να δείτε να μην απελπίζεσθε.

Πλησιάζοντας την επέτειο της αποφράδας ημέρας...

Πλατεία Σιντριβανίου με το Παλατάκι του Καποδίστρια

Ναύπλιο: Η πορεία της δολοφονίας του Κυβερνήτη (1831) 

Το Ναύπλιο δεν είναι μόνο μια πανάρχαια πόλη, στην οποία ο Μύθος και η Ιστορία χάνονται στο βάθος του χρόνου, η πρώτη πρωτεύουσα του ελεύθερου κράτους, στους δρόμους της οποίας παίχθηκε η ιστορία του Νέου Ελληνισμού αλλά και μια τραγική και «θανάσιμη» πόλη. Το κυριακάτικο πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 στις 6.45′ περίπου με το παλιό ημερολόγιο, στην πόρτα του Αγίου Σπυρίδω­νος δολοφονήθηκε ο πρώτος Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας.

Ο κυβερνήτης το πρωινό της αποφράδας εκείνης ημέρας ξεκίνησε για να εκκλησιαστεί, όπως συνήθιζε, στον Άγιο Σπυρίδωνα, προστάτη άγιο της πατρίδας του της Κέρκυρας. Βγήκε από την κυβερνητική κατοικία, το γνωστό παλατάκι, αργότερα κατοικία και του Όθωνα, (που βρισκόταν στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται το άγαλμα του Όθωνα), από την κύρια ανατολική καμαρωτή είσοδο προς την πλατεία Σιντριβανιού, σημερινή πλατεία Τριών Ναυάρχων, φορώντας τη βαθυγάλαζη ρεντικότα, άσπρο παντελόνι και βαθυγάλαζο καπέλο, συνοδευόμενος από τους δυο φρουρούς, τον Γ. Κοζώνη και Α. Λεωνίδα, έστριψε δεξιά και έφθασε στο Μεγάλο Δρόμο (οδό Βασ. Κων/νου), ακολούθησε πορεία προς τα δυτικά και σε λίγο συνάντησε, την σημερινή οδό Αγγέλου Τερζάκη, (πρώην Ε. Σωφρόνη), και έστριψε αριστερά κατευθυνόμενος προς τον Άγιο Σπυρίδωνα.

Το πρότυπο που οδηγεί την Ελλάδα στην ανάστασή της (αναδημοσίευση)

Γνωρίζω ότι η κάθοδός μου εις την Eλλάδα σημαίνει άνοδον εις τον Γολγοθά.

Όμως μετά χαράς αποδέχομαι τον ουρανόθεν επικαταβαίνοντα μοι Σταυρόν.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ 1776-1831

 

του Κωστούλα Βασίλειου

O Ιωάννης Καποδίστριας πληροφορείται το κάλεσμα του ελληνικού λαού προς αυτόν, μετά την Γ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Ο βασανισμένος ελληνικός λαός καλεί έναν άνθρωπο, και ίσως είναι η μοναδική φορά που ένας λαός καλεί κάποιον και εκείνος δεν έρχεται αυτόκλητος, για να αναστήσει την Ελλάδα μέσα από τις στάχτες τετρακοσίων χρόνων Τουρκοκρατίας. Ο Ιωάννης Καποδίστριας εκλαμβάνει το Θείο κάλεσμα ως μια αποστολή έως εσχάτων για να θεμελιωθεί εκείνο που επί 400 χρόνια προσπαθούσαν να εξαλείψουν ντόπιοι και ξένοι εχθροί. Τη Ρωμιοσύνη. Η απάντηση του Κυβερνήτη μας δείχνει ότι επιλέγει από εκείνη την ημέρα ενσυνείδητα το δρόμο της θυσίας. Γιατί όταν ο Καποδίστριας μιλούσε για σταυρό, ως άνθρωπος με βαθιά πίστη και ευαγγελικές γνώσεις, είχε πλήρη επίγνωση ότι Σταυρός σημαίνει σταύρωση, σημαίνει θυσία.

Ο ΤΙΜΙΟΣ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΔΙΔΑΧΕΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σε ομιλία του για τον Σταυρό θα αναφέρει: 

«Ο σταυρός είναι το τρόπαιο του Χριστού, που έγινε βέβαια μία φορά, αλλά τρέπει πάντοτε σε φυγή τους δαίμονες. Πράγματι που είναι τα είδωλα και οι μάταιοι φόνοι των ζώων; Πού είναι οι ναοί και η φωτιά της δυσσέβειας; Σβήστηκαν όλα από ένα άγιο αίμα και γκρεμίστηκαν, και μένει ο σταυρός η πολυδύναμη δύναμη, αόρατο βέλος, άϋλο φάρμακο, παυσίπονο πλήγμα, δόξα γεμάτη όνειδος· ώστε, κι᾽ αν μύρια άλλα διηγηθώ για τον Χριστό, κι᾽ αν καταπλήξω τον ακροατή μου διηγούμενος μύρια θαύματα, δεν καυχιέμαι τόσο για εκείνα, όσο για τον σταυρό».1 

Ο Γέρων Σωφρόνιος του Έσσεξ

     Ο Γέρων Σωφρόνιος γεννήθηκε στη Μόσχα από Ρώσους γονείς το 1896. Σπούδασε στην Κρατική Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας και επιδόθηκε στη ζωγραφική. Εκτός από τα πλούσια φυσικά χαρίσματα πού είχε, ο Θεός τον προίκισε και με εξαιρετικά πνευματικά χαρίσματα από την αρχή της ζωής του.

     Από μικρή ηλικία αφομοίωσε το Πνεύμα του Ζώντος Θεού των Πατέρων του. Στη νεότητα του διακατείχετο από τη δίψα του Απολύτου και ασχολήθηκε σοβαρά με τα πολλά υπαρξιακά προβλήματα της εποχής και του περιβάλλοντος του. Οι έντονες μεταφυσικές αναζητήσεις του τον οδήγησαν στην οδυνηρή συναίσθηση του τραγικού χαρακτήρα του ανθρώπινου είναι. Στη συνείδηση του υποτίμησε την ιδέα ότι το Απόλυτο μπορεί να περικλυσθεί στον ψυχισμό της ευαγγελικής εντολής της αγάπης και απομακρύνθηκε από τη χριστιανική οδό. Ή θεωρία των ανατολικών θρησκειών, ως λογική λύση στο θλιβερό θέαμα των παθημάτων και του πόνου, είλκυσε τον Γέροντα, και για οκτώ περίπου χρόνια ασκήθηκε στον υπερβατικό διαλογισμό της φιλοσοφικής αυτής πλάνης του υπερπροσωπικού Απολύτου.

     Την επιστροφή του στην Εκκλησία προκάλεσε το βιβλικό κείμενο της Σιναϊτικής αποκαλύψεως «Εγώ ειμί ο "Ων». Βοηθούμενος από τη χάρη του Θεού κατενόησε ότι το Απόλυτο και "Αναρχο Είναι δεν είναι άλλο από τον προσωπικό Θεό, πού αποκαλύφθηκε πρώτα στον Μωϋσή καί «έπ' εσχάτων των ημερών τούτων έλάλησεν... εν (τω Μονογενή) υίω» του Θεού, δια Ιησού Χριστού. Από τη στιγμή εκείνη της προσωπικής συναντήσεως του με τον όντως "Οντα, δεν έπαυσε με άκρα έφεση να μυείται στο μυστήριο του άποκαλυφθέντος Θεού και να εμβαθύνει στις άπειρες διαστάσεις της Υποστάσεως του Χρίστου, κατ' εικόνα του Όποιου κτίσθηκε o άνθρωπος.

Τι πρέπει να εννοήσουμεν λέγοντες Ελλάδα σήμερον;

Η επιστολή του Ιωάννη Καποδίστρια προς τον Άγγλο Υπουργό των αποικιών
κ.Ουίλμοτ Όρτον, όπου ο Κυβερνήτης περιγράφει τι εννοεί ως κυρίως Ελλάδα.
Η επιστολή βρίσκεται στο συγγραφικό έργο του Ιωάννη Κορνιλάκη με τίτλο
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ- Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ  και αναδημιουργήθηκε
με τον καλλίγραφο γραφικό χαρακτήρα του Κυβερνήτη

Η επόμενη επιστολή, αν όχι όλες, θα έπρεπε να βρίσκεται στο ναό την Ελληνικής Δημοκρατίας, που δεν είναι άλλος από τη Βουλή των Ελλήνων. Η επόμενη επιστολή, δεν θα έπρεπε να απουσιάζει από καμιά βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Η επόμενη επιστολή, θα έπρεπε να κοσμεί κάθε Μητρόπολη της Ελλάδος και κατά τη γνώμη μου θα ήταν παράλειψη, να μη διαβάζεται στις χιλιάδες ενορίες της Πατρίδας μας. Διαβάζοντας ένα μικρό κομμάτι της, γιατί ολόκληρη είναι οχτώ σελίδες χειρόγραφες, ελπίζω να συμφωνήσετε ότι είναι επιτακτική η ανάγκη, να βρίσκεται και στο πιο απομακρυσμένο σχολειό της χώρας μας.

Πέρασαν τετρακόσια χρόνια για να δημιουργηθούν οι συνθήκες, ώστε το Έθνος να αναστηθεί. Πέρασαν τετρακόσια χρόνια προκειμένου το Έθνος να αναπνεύσει οξυγόνο λευτεριάς. Πέρασαν τετρακόσια χρόνια ώστε οι

Γέρων Πορφύριος: "Ο Θεός εργάζεται μυστικά" (Βίντεο)

Γέρων Πορφύριος:

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ

"Το ευαγγέλιο έχει θησαυρούς και λύει όλα τα προβλήματα. Είναι φιλοσοφία, όντως φιλοσοφία. Είναι φιλοσοφία, εξ αποκαλύψεως φιλοσοφία. Είναι η ανωτάτη φιλοσοφία.

Άσε ο κόσμος τώρα που προσπαθεί να ριχτεί προς την ύλη. Να περιφρονήσει το πνεύμα, να περιφρονήσει τις αξίες. Όλες αυτές τις αξίες σιγά, σιγά, με την Χάρη τού Θεού, τις έφτιαξε ο άνθρωπος, τις έφτιαξε ο άνθρωπος με την βοήθεια τού Θεού. Την οικογένεια και όλα αυτά τα καλά και ωραία.Άμα τα περιφρονήσουμε η γη εδώ, η ζωή μας, γίνεται χάος. Γίνεται κόλασις. με ναρκωτικά, μ' αυτό... Αρχίζει ο άνθρωπος να κοιτάζει την ηδονή, να θέλει να ικανοποιείται έτσι.. Να! Δεν βλέπεις τα παιδιά που αυτοκτονούν και τρελαίνονται; Δεν πας στα ψυχιατρεία να δεις παιδάκια, 15-16-20 χρονών, 25 - 30, που βασανίζονται!
Θα μου πεις να: «Γιατί δεν τα βλέπει ο Θεός;» Μα αυτά είναι, τα βλέπει ο Θεός. Αλλά ο Θεός δεν μπορεί να επέμβει.

O Aβραάμ, οι Έλληνες και ο Χριστός (αναδημοσίευση)

Γράφει ο Κωστούλας Χρ. Βασίλειος

Αβραάμ , ο πατέρας των εθνών.

Ἁβραὰμ μέγας πατὴρ πλήθους ἐθνῶν, καὶ οὐχ εὑρέθη ὅμοιος ἐν τῇ δόξῃ (Σοφ. Σειρ. 44,19)  

Την ιστορία του Αβραάμ οι περισσότεροι άνθρωποι την γνωρίζουν, έστω και περιληπτικά. Αυτό που μας έχει μείνει, κυρίως από όσα ακούσαμε στα παιδικά μας χρόνια, είναι η ιστορία με τον Αβραάμ και τη θυσία του Ισαάκ. Αυτή η ιστορία υπακοής στο Θείο θέλημα, που διδαχθήκαμε περιληπτικά στα σχολεία κάποτε, παραμένει διδακτική ως τις ημέρες μας, όπως επίσης η φιλοξενία του Αβραάμ και η πλήρης εμπιστοσύνη του στη βούληση του Θεού. Όμως αυτός ο  φιλόξενος και ευλαβής Αβραάμ, που πολύ λίγο μελετήσαμε,  έχει διαλεχθεί από τον ίδιο Τον Θεό να αποτελέσει τον πατέρα  όλων των Εθνών. Οι φυλές που δημιουργήθηκαν  μετά το γεγονός του πύργου της «συγχύσως» (βαβέλ), δηλαδή όλοι οι μετέπειτα  λαοί, απόκτησαν πλέον τον πατέρα τους.

καὶ ἔπεσεν Ἅβραμ ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ ἐλάλησεν αὐτῷ ὁ Θεὸς λέγων·  καὶ ἐγὼ ἰδοὺ ἡ διαθήκη μου μετὰ σοῦ, καὶ ἔσῃ πατὴρ πλήθους ἐθνῶν, καὶ οὐ κληθήσεται ἔτι τὸ ὄνομά σου Ἅβραμ, ἀλλ᾿ ἔσται τὸ ὄνομά σου Ἁβραάμ, ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε (Γεν. 17,3-5)

Άγιος Διονύσιος ο Φιλόσοφος

Οι παρούσες σελίδες του κ. Βασίλη Κραψίτη προέρχονται από την έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως Παραμυθιάς

"Το Τραγούδι της Λευτεριάς"

Σκύβουμε στη συνείδηση μας και σκιρτάει μέσα μας ο ηπειρωτικός λαός, ο διδάσκαλος του γένους, ο ευεργέτης, ο τσοπάνος, ο γεωργός, ο έμπορας, ο αρματωλός, ο κλέφτης των απάτητων λημεριών, ένας λαός πού μαστόρευε τη λευτεριά του κάτω από το βλέμμα του κατακτητή, με σοφία και αντρειωσύνη, με τιμιότητα και αυταπάρνηση.

Ό ξενητεμένος ηπειρώτης στέλνει το χρήμα του για να κρατηθεί άσβηστο το ελληνικό φως. Ο αρματωλός και ο κλέφτης συνεχίζουν στα γυμνά ηπειρωτικά βουνά την παράδοση του ηρωισμού της φυλής. Ό δάσκαλος του Γένους κρατάει άσβηστη την παράδοση. Κι ο κληρικός γίνεται ο Εθνάρχης στην πορεία της θυσίας. ΄Ολοι δουλεύουν με θαυμαστή συνοχή για τον κοινό σκοπό. Και όλων τα χείλη σε στιγμές καταθλιπτικές ή γαλήνιες ψιθυρίζουν με εθνική περηφάνεια το συμβολικό τραγούδι :

Ταχεία θα πάω στα Γιάννινα στου Μπέη τα σαράγια...

Το πονεμένο αυτό τραγούδι γίνεται κεραυνός στα χείλη του Παραμυθιώτη Δεσπότη Διονυσίου του Φιλοσοφού (Σκυλόσοφου, όπως τον έλεγαν ειρωνικά οι Τούρκοι) πού το 1611 οραματιζόμενος την απελευθέρωση ολάκερης της Ηπειρωτικής γης, μπαίνει με δυο χιλιάδες περίπου αντάρτες στα Γιάννινα και ξεδιπλώνει την ελληνική σημαία έξω από το Κάστρο τους. 

Οι παρακαταθήκες του Γέροντος Πορφυρίου (γ' μέρος)

Aποκαλυπτική συνέντευξη του ιερομόναχου π.Γεωργίου Αλευρά, από την ιερά καλύβη Ζωοδόχου Πηγής Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους, το 2009, στην εκπομπή  "To πρωϊ εισάκουσον" του Ραδιοφώνου της Πειραϊκής Εκκλησίας, για τα 12 τελευταία έτη του γέροντα Πορφυρίου, τις παρακαταθήκες και το έργο που άφησε αλλά και σχεδίαζε με τη χάρη του Θεού. 

Το τελευταίο από τα τρία μέρη της αποκαλυπτικής συνέντευξης:

Οι παρακαταθήκες του Γέροντος Πορφυρίου (β' μέρος)

Aποκαλυπτική συνέντευξη του ιερομόναχου π.Γεωργίου Αλευρά, από την ιερά καλύβη Ζωοδόχου Πηγής Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους, το 2009, στην εκπομπή  "To πρωϊ εισάκουσον" του Ραδιοφώνου της Πειραϊκής Εκκλησίας, για τα 12 τελευταία έτη του γέροντα Πορφυρίου, τις παρακαταθήκες και το έργο που άφησε αλλά και σχεδίαζε με τη χάρη του Θεού. 

Το δεύτερο από τα τρία μέρη της αποκαλυπτικής συνέντευξης:

Οι παρακαταθήκες του Γέροντος Πορφυρίου (α' μέρος)

Aποκαλυπτική συνέντευξη του ιερομόναχου π.Γεωργίου Αλευρά, από την ιερά καλύβη Ζωοδόχου Πηγής Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους, το 2009, στην εκπομπή  "To πρωϊ εισάκουσον" του Ραδιοφώνου της Πειραϊκής Εκκλησίας, για τα 12 τελευταία έτη του γέροντα Πορφυρίου, τις παρακαταθήκες και το έργο που άφησε αλλά και σχεδίαζε με τη χάρη του Θεού. 

Το πρώτο από τα τρία μέρη της αποκαλυπτικής συνέντευξης:

Δάσκαλε που δίδασκες...

Γράφει ο Κωστούλας Βασίλειος

Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που αποφάσισα να καθίσω μπροστά από το πληκτρολόγιο, για να καταγράψω σκέψεις, προβληματισμούς και ανησυχίες για την φθίνουσα πορεία που διαγράφει ο τόπος μας. Αποφάσισα να αποτυπώσω κάποια πράγματα με σαφή κατεύθυνση προς την αυτοκριτική και όχι προς την ταπεινολογία που τείνει να γίνει εθνικό σπορ. Αν μη τι άλλο, το διαδίκτυο πλέον που εξελίχθηκε σε ναυαρχίδα της ενημέρωσης, βρίθει από αρθρογράφους, προβληματισμένους και αγανακτισμένους, που αρθρογραφούν για την τραγική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει πρώτα πνευματικά και κατ’ επέκταση σε όλους τους υπόλοιπους τομείς της καθημερινότητας. Η αλήθεια είναι ότι η πένα, έστω κι από πληκτρολογίου, είναι ένα πανίσχυρο όπλο, μπορεί να συνεγείρει, να μεταβάλλει συνειδήσεις, να προκαλέσει μέχρι και επαναστάσεις, να ρίξει κυβερνήσεις και καθεστώτα, να αλλάξει τη ροή της ιστορίας.

Η Κυρία Θεοτόκος η ελπίδα του Γένους

Μουσικό αφιέρωμα στον ξεριζωμένο Ελληνισμό του Πόντου και της Μικράς Ασίας

Γέρων Παΐσιος: "Θα γίνουν πράγματα, που θα συγκλονιστούν τα έθνη"

"Θα γίνουν πράγματα, που θα συγκλονιστούν τα έθνη. Δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία αλλά θεία επέμβαση. Θα ψάχνουν οι άνθρωποι να βρουν κάποιον να τους μιλήσει για τον Χριστό. Θα σε τραβούν από το χέρι. Έλα δω, κάτσε να μου πεις για τον Χριστό"

"..βλέπει κανείς την ευσπλαχνία του Θεού. Γυρίζει το κουμπί μέχρι το πέντε , δεν το γυρίζει παρά πάνω, θα μπορούσε να πάει μέχρι το δώδεκα και δε έμενε τίποτα όρθιο. Γυρίζει το κουμπί, μέχρι εκεί που θα ωφελήσει. Ο Θεός θα μπορούσε να κάνει όλους τους ανθρώπους μέσα σε τρία λεπτά να μετανοήσουν, αν γύριζε ας πούμε το κουμπί και έκανε σεισμό σε όλη την γη. Αμέσως θα φώναζαν όλοι «ήμαρτον, ήμαρτον» και θα κάναν προσευχές και τάματα. Μετά από μια βδομάδα όμως …. Θα τρέχαν πάλι στα μπουζούκια"

"Απὸ το κακό που επικρατεί σήμερα θὰ βγει μεγάλο καλό. Βλέπω μια ελιά. Το ένα της κλωνάρι έχει ξεραθεί, το άλλο το τρώγει η κάμπια και θα ξεραθή και αυτό. Αλλά πετιέται ένα άλλο βλαστάρι από κάτω που έχει πολύ θυμό (δύναμη) και αναπτύσσεται γρήγορα"

"Είναι επιτακτική ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου προς μίμηση για τους πολιτικούς ηγέτες, αλλά και για υποβοήθηση του λαού να αποκτήση ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των κυβερνητών του Έθνους μας"

Ο Γέρων Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Ο Γέροντας είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Γέροντας βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του».

Κοιμήθηκε εν Χριστώ την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994. Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Έκτοτε, κάθε χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στην επέτειο κοιμήσεως του Γέροντος, τελείται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο, με συμμετοχή χιλιάδων πιστών.

Ο Γέροντας Παϊσιος συνέγραψε 4 βιβλία, τα οποία έχουν εκδοθεί από το Ιερόν Ησυχαστήριον "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» (Σουρωτή Θεσσαλονίκης). Τα βιβλία αυτά τιτλοφορούνται :

Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (1991)

Ο Γέρων Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης, 1809-1886 (1986)

Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα (1993)

Επιστολές (1994)