 |
| O συγγραφέας του πονήματος ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ κ. Κορνιλάκης Ιωάννης |
Το παρακάτω απόσπασμα από το
συγγραφικό έργο «Ιωάννης Καποδίστριας – ο Άγιος της πολιτικής» του συγγραφέα
Ιωάννη Κορνιλάκη, δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο για την Ελλάδα του σήμερα,
στην Ελλάδα που ακροβατεί επικίνδυνα στο σχοινί του Εθνικού διχασμού. Το κάτωθι
κείμενο είναι ο σχολιασμός του συγγραφέα στην επιστολή του Κυβερνήτη που
φιλοξενείται στην σελ.628-629 του πονήματος «Προς Πριγγίπι Σούτσω εις Παρισίους».
Η επιστολή είναι γραμμένη από το χέρι του Ιωάννη Καποδίστρια την 14η
Σεπτεμβρίου, δεκατρείς μόλις ημέρες πριν τη δολοφονία του, την ημέρα εορτής τῆς
Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ και σήμερα στην ημέρα μνήμης της Άλωσης της Τριπολιτσάς,
μας θυμίζει ότι ο ίδιος ο Κυβερνήτης και η πένα του θα είναι , όπως αναφέρει
και ο συγγραφέας , αιώνιος κόλαφος στα παρακράτη, στη διαπλοκή, στους ταραχοποιούς της ειρήνης
των λαών
 |
| (κλικ για μεγέθυνση) - Η επιστολή όπως αναδημιουργήθηκε από την "ΕΛΑΙΑ" και βρίσκεται στις σελίδες 628-629 του πονήματος |
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ – ΑΓΙΟΣ Της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
(σελ. 628-631)
«Δυστυχώς δεν πρόλαβε ο ίδιος να «υποβάλλει»
υπ’ όψιν του Ελληνικού Έθνους αλλά και όλου του κόσμου, την αληθινή και
ειλικρινή ιστορία των πραγμάτων και των ανθρώπων.
Ο χρόνος όμως είναι μια έννοια σχετική για τους ανθρώπους, αλλά χωρίς
υποστατική σημασία για το Θεό. Άχρονος Ών, και για τους Αγίους του. Αυτό που
δεν πρόλαβε ο Άγιος Κυβερνήτης μας Ιωάννης Καποδίστριας, αυτό που κανείς μέχρι
σήμερα δεν αποκατέστησε ουσιαστικά και μέσα απ’ τη δική του φωνή Κι γραφή,
έγινε ουσιαστικά χρέος της «ΕΛΑΙΑΣ», έγινε χρέος προς Τον Θεό, έγινε χρέος προς
την μνήμη του Αγίου Εθνομάρτυρα Ιωάννη Καποδίστρια, έγινε χρέος προς την ιστορία,
έγινε χρέος προς την αλήθεια, έγινε χρέος προς τον παγκόσμιο Ελληνισμό, μα κυρίως έγινε
τεράστιο χρέος προς τα Ελληνόπουλα από τα οποία θα αναδειχθούν στο μέλλον οι
νέοι Καποδίστριες, γιατί το δένδρο της Ελλάδας είναι μπολιασμένο απ’ το Θεό και
μπορεί και γεννά Καποδιστριακούς καρπούς. Την ημέρα που η παγκόσμια Ορθοδοξία
γιορτάζει την ύψωση του Τιμίου Σταυρού της,
επέλεξε ο Ιωάννη Καποδίστριας να καταγράψει την επιθυμία του, ότι οι άνθρωποι
και τα γεγονότα πρέπει να δουν το φως της δημοσιότητας, με φωτισμό του προβολέα
του Ήλιου της δικαιοσύνης. Δεν του απομένουν παρά μονάχα δεκατρείς μαρτυρικές
μέρες ζωής.
Έχει όμως την ψυχική δύναμη να διαβεβαιώσει προς κάθε κατεύθυνση, ότι: «Ουδόλως
θέλω παρεκτραπεί της υπογεγραμμένης πορείας μου, ουδέ θέλω προδώσει ουδέ των
χρεών μου». Η πορεία του γράφει έχει υπογραφή, είναι υπογεγραμμένη, και
ανάλογες υπογραφές βάζουν μόνο οι Ουρανοί.. Του απομένουν μονάχα δεκατρία
μερόνυχτα και εκείνος δηλώνει, ότι θα
εκτελέσει με αυταπάρνηση το κουβάλημα του Σταυρού του, απ΄το «Ναυπλιακό Πραιτόριο»,
στον τόπο του μαρτυρίου στις 27 Σεπτέμβρη, που θα στηθεί εκεί στα σκαλοπάτια
του «νέου Γολγοθά», στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνα και πολιούχου της ιδιαίτερης
πατρίδα του της Κέρκυρας. Πικρή ειρωνεία στη σκέψη που οδηγεί τη πένα του, ο
χαρακτηρισμός των δόλιων υποψήφιων δολοφόνων «συνταγματικοί ήρωες».
Αυτοί οι «ήρωες» σιγά μην άκουγαν τον Άγγλο ναύαρχο Λυόνσο, να ανοίξουν
το πουγκί τους προκειμένου να λαδώσουν συνειδήσεις εναντίον του Κυβερνήτη. Η εφευρετικότητα των Ελλήνων δεν μπορεί να
προσεγγιστεί από κανέναν Άγγλο, Γάλλο, Πορτογάλο. Σιγά μην ανοίξουν το δίκό
τους πουγκί, όταν μπορούν και στη συγκεκριμένη περίπτωση στην Καλαμάτα, να
σφάξουν, να λεηλατήσουν, να κάψουν και να αρπάξουν ληστρικά την αμοιβή τους απ΄τα
πουγκιά των αθώων και ήσυχων πολιτών. Παλιά τους τέχνη κόσκινο, θα συμπλήρωνε ο
θυμόσοφος Ελληνικός λαός.
Μπροστά στην αδικία δεν άντεξε ο λευτερωτής της Τριπολιτσάς Θεόδωρος
Κολοκοτρώνης, και μάζεψε ασκέρι από 1500 παλικάρια που το ‘λεγε η ψυχή τους, να
προστατέψουν την Πατρίδα που ήταν ταυτισμένη με το πρόσωπό του Κυβερνήτη της.
Τα παλικάρια όμως δεν πηγαίνουν στην εκκλησιά χαράματα, στις 5.30 το πρωί.
Χαράματα πηγαίνουν οι Άγιοι Κυβερνήτες και οι «Ιούδες» με φορεσιές «συνταγματικών
ηρώων». Οι μεν, συνεπείς όπως πάντα εκεί,
στο ραντεβού με το θάνατο, που γι αυτούς βέβαια είναι ραντεβού με την Αθανασία,
και οι άλλοι, για μια και τελευταία φορά συνεπείς, με την προδοσία.
Μας άφησε όμως και μια πρόταση στην επιστολή του αυτή, που η αγνότητά της
θα είναι αιώνιος κόλαφος στα παρακράτη, στη διαπλοκή, στους ταραχοποιούς της ειρήνης
των λαών: «Δεν γίνονται ούτως μένοντες, σκάνδαλον εις
το πνεύμα του Έθνους;»
