"Ουκ επ' άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος"
κατά Ματθαίον δ'
Η Ελλάς εις το εξής θα τρέφεται με την Πίστη της εις τον Θεό
Ποιος φοβάται τη χρεωκοπία;
Ο Ι.Καποδίστριας έδειξε ότι οι έχοντες Πίστη στο Θεό δεν φοβούνται τις δυσκολίες.
Αυτό το οποίο επικαλούνται όλοι οι «κοπιώντες» για την Ελλάδα και το χρησιμοποιούν σαν εκβιαστικό δίλημμα δηλαδή ή χρεωκοπία ή δανεισμός θα πρέπει να ζυγιστεί κατάλληλα γιατί προφανώς η χρεωκοπία είναι αυτή που θα δώσει τη λύση.
Το τρομοκρατικό ότι δραχμή ίσον χρεωκοπία ή θα γίνει στάση πληρωμών κλπ είναι βούτυρο στο ψωμί των δανειστών που θέλουν να αφαιμάξουν ότι έχει μείνει όρθιο στην Ελλάδα.
Ο έχων στερεωμένη Πίστη δεν ταράσσεται.
Ο έχων στερεωμένη Πίστη δεν ταράσσεται.
Μάλλον όμως ο εκβιαστής που χρησιμοποιεί τον όρο χρεωκοπία, είναι αυτός που φοβάται περισσότερο.
ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΛΥΣΗ
Το 1936, η Κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά, του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.
Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!
Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε: “Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας. Δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο”.
(Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,sel.25).
Το Διεθνές δικαστήριο το 1938 δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίρτσνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ.
Η λύση προφανώς είναι η άρνηση της εξυπηρέτησης του χρέους γιατί σαφέστατα δεν είναι εφικτό και κατά κύριο λόγο η χώρα δεν μπορεί να απωλέσει την Εθνική της Κυριαρχία και να υποδουλωθεί οικονομικά για δεκαετίες.
Η αντισυνταγματικότητα του Μνημονίου είναι δεδομένη και ο φόβος της χρεωκοπίας τρομοκρατεί τους δανειστές γιατί αν θα γίνει, θα πρέπει να γίνει με τους δικούς μας όρους.
Τι σημαίνει αυτό; Η Ελλάδα θα ξεκινήσει από την αρχή με ένα τεράστιο όφελος. Αφού εκδιώξει τους τοκογλύφους δανειστές θα ξεκινήσει μια πανεθνική προσπάθεια ώστε η χώρα να γίνει αυτάρκης. Κάτι που σημαίνει ότι όλοι θα πρέπει να δουλεύουμε για να αυξήσουμε τον πλούτο της χώρας, θα ξεκινήσουμε με τα απαραίτητα να χτίσουμε μια Ελλάδα που θα πατάει στα δικά της πόδια. Αγροτική παραγωγή, κτηνοτροφία, βιομηχανία, θα είναι τομείς που υποχρεωτικά θα πάρουν μπροστά γιατί από αυτά θα εξαρτάται η βιωσιμότητα του κράτους.
Απλά πράγματα, δουλεύω για να παράγω, ωφελώ τον τόπο μου, τον συνάνθρωπο μου και εν τέλει τον εαυτό μου και την οικογένεια μου.
Σαφέστατα θα υπάρχουν δυσκολίες όταν όλοι μας μάθαμε να τα έχουμε όλα έτοιμα στο πιάτο.
Εδώ ακριβώς είναι που η εκκίνηση από το μηδέν θα ωφελήσει τον ψυχισμό μας, το φιλότιμό μας γιατί όταν λείπουν τα αγαθά τότε ο άνθρωπος καταλαβαίνει ότι αυτό που προέχει είναι η ομοψυχία η αδελφικότητα με τον συνάνθρωπο. Όταν ο πόνος γίνεται κοινός περνάει γρήγορα και η λύση βρίσκεται γρηγορότερα.
Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ;
Αν πραγματικά πονάμε τα ιερά αυτά χώματα της Ελλάδας και θέλουμε να αναστηθεί θα πρέπει να κάνουμε θυσίες ατομικές πρώτα, να βάλουμε φιλότιμο και εργατικότητα για να χτιστεί η Πατρίδα όπως τη θέλουμε. Αυτό προϋποθέτει να γίνει χρήση του ακροτελεύτιου άρθρου του συντάγματος άρθρ.120
Αρθρο 120 - (Ακροτελεύτια διάταξη) |
1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975. 2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων. 3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος. 4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.» |
Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΘΥΣΙΑ
Πριν από 180 χρόνια ο Ιωάννης Καποδίστριας θυσιάστηκε για την ανάσταση της Πατρίδας. Μέσα σε τρία χρόνια κατάφερε πράγματα που σύγχρονοι πολιτικοί δεν μπόρεσαν ούτε να προσεγγίσουν.
Σημασία έχει όμως όχι μόνο ο χρόνος που χρειάστηκε αλλά και ο τρόπος. Ο Κυβερνήτης γνώριζε ποιος πραγματικά μεριμνά και προστατεύει την Ελλάδα. Για αυτό και στην πρώτη του επιστολή προς τον Ελληνικό λαο ξεκινά
«…είμαι αποφασισμένος να θυσιάσω την ζωήν μου δια την Ελλάδα και θα την θυσιάσω. Εάν οι Μαυρομιχαλαίοι θέλουν να με δολοφονήσουν, ας με δολοφονήσουν. Τόσον το χειρότερον δι' αυτούς. Θα έλθει κάποτε η ημέρα, κατά την οποίαν οι Έλληνες θα εννοήσουν την σημασίαν της θυσίας μου»
Ας εννοήσουμε όλοι αυτή τη θυσία προπάντων όμως οι Έλληνες πολιτικοί
Κ.Β
