Η ΡΩΣΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

Του Ηλία Γ. Σχορετσανίτη,

Οικονομολόγου MSc

                Ισχυρότερος άνδρας του παγκόσμιου πολιτικού προσκηνίου μετά τον «κανένα» -σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy- είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Πόσοι, όμως, δίνουμε τη δέουσα προσοχή στις δηλώσεις του και προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε όχι μόνον τη σημασία τους, αλλά και να τις ταιριάσουμε στο γενικότερο πολιτικοοικονομικό ψηφιδωτό; Όντας σε ένα κόσμο που βρίσκεται σε ιδεολογική σύγχυση, κοινωνική αναστάτωση και οικονομική κρίση, η δήλωση του ισχυρού αναβαθμίζεται σε παγκόσμιο διάγγελμα. Είναι γεγονός ότι οι γεωπολιτικές τεκτονικές πλάκες έχουν αρχίσει να επιταχύνουν την κίνησή τους με απρόβλεπτες συνέπειες για την αυριανή καθημερινότητα. «Κανείς δεν είναι ασφαλής», έχει δηλώσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Τα δικά μας εθνικά μέσα ενημέρωσης κρατούν προσηλωμένο τον μέσο πολίτη στον πολιτικό μικρόκοσμο της Ελλάδας. Οι φοβίες είναι αυτές που πρέπει να παραμείνουν και να ενταθούν στην εικονική πραγματικότητα του μυαλού μας. Αυτό ήταν το ζητούμενο μέχρι πρότινος. Κανείς δεν πρέπει να μας αφυπνίσει στο στραβό αρμένισμα της κεϋνσιανής παραδοξότητας και παράλληλα κανείς δεν πρέπει να μας αποκαλύψει την απλότητα του προβλήματος. Η χώρα μας ήδη σέρνεται και γδέρνεται στο άρμα της παγκοσμιοποίησης σφίγγοντας τα δόντια. Της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, της πολτοποίησης των εθνών και του αφανισμού της πίστης. Μια κεντρική παγκόσμια διακυβέρνηση. Αυτός είναι ο στόχος. Μας το επιβεβαιώνουν όλες οι μαριονέτες

της Δύσης, που μας προβάλλουν ως ηγέτες κρατών. Ακόμη και ο Γ. Παπανδρέου ως Πρωθυπουργός το δήλωσε σε φόρουμ στο London School of Economics, αλλά και ο Ε. Βενιζέλος, όπως και ο σημερινός πρωθυπουργός Α. Σαμαράς μίλησε για «Νέα Εποχή». Οι όροι «Νέα Τάξη Πραγμάτων», «Νέα Εποχή», «Παγκοσμιοποίηση», «Κεντρική Οικονομική Διακυβέρνηση», όλοι συνομολογούν το ένα και το αυτό: Την παγκόσμια διακυβέρνηση, για τις προϋποθέσεις δημιουργίας της οποίας εργάζονται ακατάπαυστα για δεκάδες χρόνια πίσω από την κουρτίνα. Είναι εντυπωσιακό πως τον όρο «Νέα Τάξη Πραγμάτων» χρησιμοποιούσε και ο ίδιος ο Α. Χίτλερ για το καθεστώς του, τα κατορθώματα του οποίου έχουν αφήσει νωπή τη μυρωδιά του αίματος στην ανθρωπότητα μέχρι τις μέρες μας.

            Στις 7 φεβρουαρίου 1950 ο τραπεζίτης Τζέιμς Βάρμπουργκ (γιος του Πολ Βάρμπουργκ που συνέταξε το νομικό πλαίσιο λειτουργίας που διέπει σήμερα την ομοσπονδιακή τράπεζα –FED- των ΗΠΑ!) δήλωνε στην αμερικανική βουλή: «Θα έχουμε παγκόσμια διακυβέρνηση είτε μας αρέσει είτε όχι. Το θέμα είναι εάν θα γίνει με κατάκτηση ή με συναίνεση!». Ακολούθησαν δεκάδες δημόσιες δηλώσεις που παραπέμπουν σε παγκόσμια διακυβέρνηση των Νέλσον Ροκεφέλερ (περιοδικό NY Times, Φεβρ. 1962), Ρίτσαρντ Νίξον (Πεκίνο, 25 Φεβρ. 1972), Μιχαήλ Γκορμπατσόφ (Σικάγο, 30 Νοεμβρίου 1989), Τζόρτζ Μπους (Κονγκρέσο, 16 Ιαν. 1991), Ντέιβιντ Ροκεφέλλερ (Τριμερής Επιτροπή, Ιούν. 1991), Χένρι Κίσσινγκερ (Εβιάν, 21 Μαΐου 1992), Μπιλ Κλίντον (10 Ιουλίου 1992), Χίλαρυ Κλίντον (ΗΠΑ, 19 Οκτ. 1999), Τόνυ Μπλερ (Λονδίνο, 2 Οκτ 2001), Γκόρντον Μπράουν (The London Paper, 12 Μαρτ. 2007), Μανουέλ Μπαρόζο (Στρασβούργο, 10 Ιουλ. 2007). Επίσης, στην ανάγκη παγκόσμιας διακυβέρνησης έχουν αναφερθεί δεκάδες άλλοι όπως ο πάπας Βενέδικτος 16^ος, ο Νέλσον Μαντέλα, ο Μπάρακ Ομπάμα, ο Ζακ Σιράκ, ο Μ. Σακασβίλι (πρόεδρος της Γεωργίας κατά τον πόλεμο της Οσσετίας), ο Νικολά Σαρκοζί, ο Γκάι Φερχόφστατ (Πρωθυπουργός Βελγίου), ο Γιόσκα Φίσερ (πρ. Υπ. Εξωτερικών Γερμανίας), ο Ρικάρντο Εσκομπάρ (πρ. Πρόεδρος Χιλής), ο Αλ Γκορ, ο Στέφεν Χάρπερ (Πρωθυπουργός Καναδά) κα. Ο σώφρων άνθρωπος αντιλαμβάνεται πως δεν είναι δυνατόν να προβάλλουν όλοι οι προαναφερθέντες τη συγκεκριμένη αναγκαιότητα συμπτωματικά. Ο θεσμικός ρόλος των προσώπων αυτών είναι κορυφαίος, με επιρροή σε μεγάλες μάζες ανθρώπων. Μάζες που αντιστοιχίζονται σε αρνιά που πρέπει να στρατιωτικοποιηθούν προς αυτή την κατεύθυνση με εναλλακτική το σφαγιασμό. Αμφιβάλλεις αγαπητέ αναγνώστη; Αν ναι, κάνε μια νοητή ανασκόπηση του τι έγινε στο Ιράκ, στη Σερβία, στη Λιβύη, στο Αφγανιστάν, στην Αίγυπτο, στη Συρία την ώρα που διαβάζεις τούτες τις γραμμές.  Δε νομίζω ότι έδειξαν πουθενά οίκτο μέχρι να επιτύχουν το στόχο τους!

            Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν υπάρχει ελπίδα, αν υπάρχει αντίποδας που μπορεί να ισορροπήσει τον πόλο του κακού, γιατί μόνον δημοκρατική, ευγενική και ανθρωποκεντρική δεν είναι η πλατφόρμα παγκοσμιοποίησης που επιβάλλεται και αυτό το ζούμε ως έλληνες σήμερα στο πετσί μας. Την απάντηση μάς την έδωσε ξεκάθαρα ο Βλαντιμίρ Πούτιν στις 10 Φεβρουαρίου 2007 στο Συμβούλιο Ασφαλείας που πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο παρουσία αρχηγών κρατών, κυβερνήσεων και οργανισμών, υπουργών, μελών κοινοβουλίων, υψηλόβαθμων στελεχών ενόπλων δυνάμεων, επιστημόνων, εκπροσώπων ΜΜΕ και επιχειρηματιών από 40 έθνη. Μελετώντας την ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν από τα αρχεία του Κρεμλίνου, θα σας παραθέσω ένα απόσπασμα που εκθέτει την Νέα Τάξη Πραγμάτων της παγκοσμιοποίησης: «Ο μονοπολικός κόσμος που προτάθηκε μετά τον Ψυχρό Πόλεμο δεν έλαβε ποτέ χώρα. … Ωστόσο τί είναι ένας μονοπολικός κόσμος; Όσο και να μπορούσε κανείς να στολίσει τον όρο αυτό, στο τέλος αναφέρεται σε ένα τύπο κατάστασης, δηλαδή σε ένα κέντρο εξουσίας, ένα κέντρο δύναμης, ένα κέντρο λήψης αποφάσεων. Ένας κόσμος στον οποίο υπάρχει ΕΝΑΣ άρχοντας, ΕΝΑΣ κυρίαρχος. Και τελικά αυτό είναι ΟΛΕΘΡΙΟ, όχι μόνο για εκείνους μέσα στο σύστημα, αλλά και για τον ίδιο τον κυρίαρχο, διότι καταστρέφει τον εαυτό του εκ των έσω. Και αυτό βεβαίως δεν έχει τίποτε κοινό με τη δημοκρατία. Διότι, όπως γνωρίζετε, η δημοκρατία είναι η δύναμη της πλειοψηφίας υπό το πρίσμα των συμφερόντων της μειοψηφίας! Παρεμπιπτόντως, στη Ρωσία μας διδάσκουν συνεχώς για τη δημοκρατία, αλλά για κάποιο λόγο αυτοί που μας διδάσκουν δε θέλουν να μάθουν οι ίδιοι. Θεωρώ ότι το μονοπολικό μοντέλο δεν είναι μόνο απαράδεκτο, αλλά και αδύνατο στο σημερινό κόσμο. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο γιατί εάν υπάρξει μία ηγεσία στο σημερινό –ειδικά στο σημερινό- κόσμο, τότε οι στρατιωτικοί, πολιτικοί και οικονομικοί πόροι δε θα επαρκέσουν. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ότι το μοντέλο το ίδιο είναι ελαττωματικό, γιατί  στη βάση του δεν υπάρχουν ΗΘΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ για τον μοντέρνο πολιτισμό». Αντικαταστήστε τον όρο «μονοπολικός» με τον όρο «παγκοσμιοποίηση» και έχετε ξεκάθαρη την άποψη του ισχυρότερου άνδρα του πλανήτη.

            Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε μπροστά στα μάτια της παγκόσμιας θεσμικής ελίτ ότι γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει. Όχι μόνο γνωρίζει τους ανθρώπους πίσω από την κουρτίνα που την έχουν στοχοποιήσει οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά, γιατί είναι ο ισχυρότερος αντίπαλος της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, αλλά δεν είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει ούτε χιλιοστό απέναντι στη Νέα Τάξη. Μάλλον το αντίθετο επιθυμούν. Οι έλληνες τι γνώμη έχουν; Το φάντασμα του κομμουνισμού και τα κατάλοιπά του ακόμη πλανώνται στην πατρίδα μας και θολώνουν τα μάτια μας. Ας ξυπνήσουμε επιτέλους! Η Ρωσική Ομοσπονδία είναι ο μόνος ισχυρός σύμμαχος που μπορούμε να έχουμε στο πλευρό μας για να αποφύγουμε τον αφανισμό του ελληνισμού.

Επικουρικά, σταχυολογώ τα λόγια του Ντιμίτρι Μεντβέντεφ στον πρόσφατο εκλογικό του θρίαμβο του συνδυασμού του «Ενωμένη Ρωσία» με επικεφαλής το Βλαντιμίρ Πούτιν, το Μάιο του 2012, παρουσία 110.000 ρώσων πολιτών: «Αυτή η νίκη είναι πολύ αναγκαία για όλους μας… Δε θα παραδώσουμε αυτή τη νίκη. Δεν θα την παραδώσουμε!… Χρειαζόμαστε αυτή τη νίκη για να είναι η χώρα μας μοντέρνα, δυνατή και ανεξάρτητη…». Αποκωδικοποιώντας τα λόγια του Ντ. Μεντβέντεφ, όντως η νίκη του Βλ. Πούτιν ήταν αναγκαία για όλο τον κόσμο, ακόμη και για αυτούς που δεν το κατάλαβαν ή που ζούνε στην άλλη γωνιά της γης. Αν δεν εκλεγόταν, η Ρωσία θα είχε πέσει στα νύχια των παγκοσμιοποιητών, γι’ αυτό και η Χίλαρυ Κλίντον είχε το θράσος να μιλήσει για εκλογική νοθεία! Η φράση «δε θα παραδώσουμε αυτή τη νίκη» ειπωμένη δις, υπογραμμίζει φαινομενικά ότι δε θα προδώσουν την εμπιστοσύνη του λαού της Ρωσίας, αλλά ουσιαστικά δίνει ηχηρό κόλαφο στο αντίπαλο δέος της Δύσης ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν σπιθαμή από την πολιτική ενάντια στη μονοπολική λαίλαπα. Η νίκη της «Ενωμένης Ρωσίας» δε θα επιτρέψει μια οπισθοδρομική, ασθενική και εξαρτημένη Ρωσία. Ήταν η νίκη απέναντι στην παγκόσμια διακυβέρνηση.

Στην ίδια εκλογική πανηγυρική εκδήλωση μίλησε και ο Βλαντιμίρ Πούτιν: «Ήταν μια δοκιμασία για την πολιτική ωριμότητά μας, για την αυτάρκεια και ανεξαρτησία μας… Δείξαμε ότι κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει τη βούλησή του επάνω μας. Κανείς και τίποτε! Δείξαμε ότι οι πολίτες μας είναι ικανοί να διακρίνουν την ώθηση για το καινούργιο από την πολιτική προβοκάτσια, που έχει ένα και μόνο στόχο: Να ισοπεδώσει την ικανότητα της Ρωσίας να αυτοκυβερνάται και να σφετερίζεται την δύναμή της. Ο ρωσικός λαός κήρυξε σήμερα ότι τέτοιες επιλογές και τέτοια σενάρια στα εδάφη μας δε θα πετύχουν! Δε θα τα καταφέρουν! Ζήτω η Ρωσία!». Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να επιβάλλουν τη βούλησή τους στη Ρωσία; Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να ισοπεδώσουν την ικανότητα της Ρωσίας να αυτοκυβερνάται και να σφετερίζεται τη δύναμή της;  

Διαπίστωσε κάποιος στα ελληνικά ΜΜΕ ανάλυση των δηλώσεων Πούτιν; Όχι, γιατί η αλήθεια είναι σκληρή και ανησυχητική; Βροντήξανε οι αστραπές του Διός στη Μόσχα και η Δύση συγκάλυψε για ακόμη μια φορά το γεγονός! Όπως δεν πήραν έκταση και οι δηλώσεις Πούτιν που εκθέτουν όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις που εμμένουν να είναι προσκολλημένες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κινδυνολογούν μιλώντας για «Αργεντινή», «δε θα έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις», «η Ελλάδα θα πεινάσει». Ξεσκεπάζοντας την παγίδα που πέσαμε με το ευρώ ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε στο οικονομικό φόρουμ «Ρωσία 2012» το Φεβρουάριο του 2012: «Το ευρώ ήταν "βαρίδι" στα πόδια της Ελλάδας. Της στέρησαν τη δυνατότητα να υποτιμήσει το εθνικό της νόμισμα, άρα της στέρησαν τη δυνατότητα αύξησης της ρευστότητας, εφόσον δεν διέθετε δικό της νομισματικό κέντρο. Ευθύνεται η κυβέρνηση, το κόμμα, που κέρδισε στις εκλογές (του 2009). Είναι αδύνατο να λάβεις αποφάσεις υπό αυτές τις συνθήκες και το εργαλείο, που θα επέτρεπε να λυθεί το πρόβλημα, το προσεκτικό εργαλείο, τους το αφαίρεσαν… (εννοεί τη δραχμή). Πρόκειται για μια μεγάλη τραγωδία. Πρώτα της στέρησαν την βιομηχανική βάση και μετά την καλούν να παράγει από ανύπαρκτες βιομηχανίες και χωρίς να έχει λεφτά.». Ο ισχυρότερος άνδρας του πλανήτη έχει την άποψη ότι οι σύμμαχοί μας ευρωπαίοι (και αμερικανοί) επιτηδευμένα μας βάλανε στο ευρώ και ότι η τότε κυβέρνηση φταίει για τη σημερινή τραγωδία. Μας λέει ότι όλα ήταν ένα σχέδιο!  Και φυσικά τα δηλώνει όλα αυτά γνωρίζοντας πως δε συμφέρει τη Ρωσία να βγει η Ελλάδα από το ευρώ, καθώς το ωστικό κύμα θα ταράξει και τη ρωσική οικονομία!

Προ λίγων ημερών ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας ξαναμίλησε για την υπερχρεωμένη Ελλάδα λέγοντας τα εξής: «Η Ελλάδα θα πάρει όσο φυσικό αέριο χρειάζεται από την Ρωσία. Δεν τίθεται θέμα κόστους ούτε πίστωσης. Είναι απεριόριστη. Ο,τι ποσότητες χρειαστούν θα τις δώσουμε». Ποιοί σύμμαχοι της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ έκαμαν αντίστοιχες χειρονομίες; Ποιοί; Αυτοί που ψάχνουν αφορμή να μας στραγγαλίσουν αιώνες τώρα; Αυτοί που ποτέ δεν ήθελαν ελληνικό κράτος; Αυτοί που μας θέλουν υποτελείς και έρμαια των διαθέσεών τους;

Το κείμενο αυτό δεν έχει σκοπό ούτε το προφίλ του Πούτιν να βελτιώσει, ούτε ρωσική προπαγάνδα εν Ελλάδι να πραγματοποιήσει. Είναι η αλήθεια βάσει δηλώσεων που μπορεί ο καθένας εύκολα να ερευνήσει. Η αλήθεια που φροντίζουν επιμελώς ποτέ να μη φτάσει στα αυτιά του μέσου έλληνα. Η αλήθεια που η κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας προσπαθεί να προωθήσει ως πάγια τακτική της, αποκαλύπτοντας τα εγκλήματα, είτε αφορούν την Ελλάδα, είτε τη Συρία, είτε τους Ορθοδόξους και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που εκατοντάδες ΜΚΟ ανά τον κόσμο υποκρίνονται πως υπερασπίζονται. Όταν ο ΟΗΕ επιδιώκεται να υποκατασταθεί από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, η δημοκρατία, η νομιμότητα και το δίκαιο των λαών υφίστανται μόνο ως όροι στο λεξικό. Η Ρωσική Ομοσπονδία κραυγάζει. Όπου δεν πίπτει λόγος, όμως, πίπτει ράβδος και αλλοίμονο όταν είναι η σιδηρά ράβδος του ισχυρού!

Ολοκληρώνοντας το κείμενο θα ήθελα να σας επιστήσω ότι πιο ισχυρός ακόμη και από τον Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ο ΚΑΝΕΝΑΣ, σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy. Ο κανένας, ένας σύγχρονος Οδυσσέας που ο Θεός θα αποκαλύψει στην ανθρωπότητα όταν έρθει η ώρα. Ο κανένας που ταπεινώνει τους «κάποιους» στο όνομα της Ελευθερώτριας Αλήθειας. Έσσεται ήμαρ!