Ακολουθεί το άρθρο του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού,
Ομοτ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών
Το πρόσωπο και η πολιτική πράξη του Ιωάννου Καποδίστρια (1776-1831) έχουν δεχθεί πολλές ερμηνείες. Σημασία όμως έχει, ότι κάθε ιδεολογικός χώρος επιχειρεί να τον ταυτίσει μαζί του. Αλλ’ αυτό επιβεβαιώνει την μεγαλοσύνη του. Αυτό όμως που φανερώνει μια σφαιρική προσέγγιση του είναι, ότι όλη η δράση του απέρρεε από την βιωματική σχέση του με την παράδοση του Γένους του. Έτσι, μπορεί μεν να ονομασθεί «ευρωπαϊστής», διότι ευεργέτησε την Ευρώπη ποικιλοτρόπως, η ευρωπαϊκή όμως πολιτική του και οι συναφείς με αυτήν στόχοι του, αποδεικνύουν, ότι εκείνος δεν απέβλεπε στην Ευρώπη του Καρλομάγνου ή του Ναπολέοντος, του Μέττερνιχ, της κληρονομικής-φεουδαρχικής (ρατσιστικής) ολιγαρχίας, αλλά σε μιαν Ευρώπη, που προσδιοριζόταν από το ελληνορθόδοξο φρόνημά του.
Η ευρωπαϊκή δράση του αναπτυσσόταν παράλληλα με την ελληνική πολιτική του*. Αυτό όμως σημαίνει, ότι ήταν ενιαία και αδιάτμητη προσωπικότητα, μία δε απλή σύγκριση με τη συνέχεια του πολιτικού μας βίου πείθει, ότι ο Καποδίστριας υπήρξε ο ΜΟΝΟΣ πολιτικός μας ηγέτης βαπτισμένος ολόκληρος στην πατερική Ορθοδοξία, που υπήρξε άλλωστε και η παράδοση της αρχαίας Ενωμένης Ευρώπης μέχρι το σχίσμα (1054).
Αυτή την προσέγγιση του Μεγάλου αυτού Ανδρός θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια, μέσα από το πρίσμα της Ελληνοορθοδοξίας (Ρωμηοσύνης).
1. Στις 2 Απριλίου 1827 η Γ’ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων ψήφισε τον Καποδίστρια πρώτο Κυβερνήτη της ελευθέρας μικράς Ελλάδος. Και εκείνος, έχοντας συνείδηση, ως διπλωμάτης καριέρας, της περιπέτειας, στην οποία εκούσια στρατευόταν, έγραφε στον πιστό φίλο του Εϋνάρδο: «Είμαι αποφασισμένος να άρω τον ουρανόθεν επικαταβαίνοντά μου σταυρόν»1. Με προφητική ενόραση διέβλεπε, ότι η ανάληψη της αποστολής του Κυβερνήτου της Ελλάδος δεν ήταν παρά μαρτυρική πορεία και θυσία. Δεν μπορούσε όμως να αρνηθεί την πρόσκληση της Πατρίδος. Την συγκατάνευσή του έβλεπε ως «οφειλήν εις ιεράν υπόθεσίν» της2. Το μέγεθος όμως της θυσίας του ήταν εις θέση να εκτιμήσουν οι άλλοι. Έτσι, ο αυστριακός διπλωμάτης και ιστορικός Πρόκες Όστεν σημειώνει στην ιστορία του, ότι, όπως ήταν τότε η Ελλάδα, πιθανώτερο ήταν να στηρίξει ο Καποδίστριας την Ελλάδα, παρά η Ελλάδα τον Καποδίστρια3. Και πράγματι, ο Καποδίστριας αποτελεί μοναδική περίπτωση, ίσως όχι μόνο στην Ελληνική ιστορία, πολιτικού, που αρνήθηκε κάθε «χρηματικήν χορηγίαν», δια να μη επιβαρύνει το δημόσιο Ταμείο4. Δεν ζήτησε, ούτε πήρε τίποτε από την Πατρίδα, αλλά έδωσε τα πάντα στην Πατρίδα.
Το Έθνος προσέβλεψε με εμπιστοσύνη στον μεγάλο αυτόν Έλληνα πολιτικό, γνωστό ήδη στην Ευρώπη και τον κόσμο, και στήριξε σ’ αυτόν τις ελπίδες του. Υπακούοντας στο κέλευσμα του άλλου μάρτυρα της ελευθερίας μας Ρήγα Βελεστινλή: «και της Πατρίδος ένας να γένη αρχηγός», δεν στράφηκε σε κανένα ξένο, ούτε καν ζήτησε ευρωπαίο βασιλέα, αλλά εφάρμοσε το γραφικό: «Εκ των αδελφών σου καταστήσεις επί σεαυτόν άρχοντα, ου δυνήση καταστήσαι επί σεαυτόν άνθρωπον αλλότριον, τι ουκ αδελφός σου έστιν» (Δευτ. 17, 15). Ως εκλεκτός του Έθνους ήλθε να κυβερνήσει ο Καποδίστριας, δια να μεταβάλει το χάος, που επικρατούσε στην Ελλάδα, σε τάξη, δημιουργώντας από αυτό κράτος σύγχρονο και βιώσιμο.
Κατανοώντας δε την εκλογή του, ως του «ενός ανδρός αρχήν», θέλησε μεν να συγκεντρώσει στα χέρια του όλες τις εξουσίες, αλλά, κατά τη δική μας τουλάχιστον εκτίμηση, όχι λόγω των απολυταρχικών φρονημάτων του, διότι ήταν φύση δημοκρατική και λαϊκή, αλλά για να μπορέσει να πραγματώσει τους στόχους του, που ήταν η σύγκραση των συγχρόνων ευρωπαϊκών πολιτειολογικών δεδομένων με την παράδοση του Γένους, την ελληνορθοδοξία. Ο Καποδίστριας ήθελε σύγχρονο κρατικό μηχανισμό, αλλά μέσα στο σκεύος της ρωμαίικης παραδόσεως. Έτσι δεν άργησε να έλθει σε σύγκρουση με τις δυνάμεις εκείνες, εγχώριες και ξένες, που επεδίωκαν τον εξευρωπαϊσμό της μικρής Ελλάδος, την αποσύνδεσή της, δηλαδή, από τον κορμό της υπόλοιπης Ρωμηοσύνης, που εκφραζόταν με το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως Εθναρχία, και την πολιτική και πολιτιστική σύνδεσή της με την υπόλοιπη Ευρώπη, για να δεθεί τελικά στο άρμα της δυτικής διπλωματίας.
Η συνέχεια εδώ :
( http://www.egolpion.com/kapodistrias_marturas.el.aspx )
( http://egolpio.wordpress.com/2011/10/19/kapodistrias_gap/ )
Τα λέγαμε και τα γράφαμε από το καλοκαίρι. Τώρα είναι αργά ή μήπως θα μείνουμε ραγιάδες με τη νοοτροπία που μας κράτησε 400 χρόνια σκλάβους στους Οθωμανούς Τούρκους ;
Η Ελληνική κυβέρνηση διαλύει την οικογένεια, “δολοφονεί” τα νέα παιδιά της Ελλάδος και η επίσημη Εκκλησία σιωπά ! Σήμερα, με το μεσοπρόθεσμο,ξεκινά νέα ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΑΤΟΧΗ για την Ελλάδα! Αντισταθείτε, προσευχηθείτε !
Στα χέρια του Θεού και των Χριστιανών Ορθοδόξων η αντίσταση κατά της Νέας Κατοχής και η προστασία της Ορθοδοξίας !
Γενοκτονία του Ελληνισμού! 30.000 γεννήσεις λιγότερες το 2010! Εγκληματικές ενέργειες της Νεοταξικής Κυβέρνησης !
