Γράφει ο Νικόλαος Πανταζής
Μελβούρνη, Αυστραλία
Η τραγική αλήθεια είναι πως η βαθύτερη αιτία και ρίζα του γενικού κακού και της κρίσης που καταδυναστεύει την Ελλάδα είναι η πρόδηλη καλπάζουσα αθεϊα και απιστία σε όλα τα επίπεδα. Κρίση στην οικονομία, στην οικογένεια, στα ήθη, στις αξίες, στην ποιλιτική, στην κοινωνία. Με μαθηματική ακρίβεια προσδιορίζονται πάντα οι τραγικές συνέπειες αυτής της συλλογικής μας αποστασίας. Ο ξεπεσμός μας δεν έχει προηγούμενο. Βλέπεις, ξεχνάμε εύκολα όχι μόνο τον Θεό, αλλά και την ιστορία μας και για αυτό είμαστε καταδικασμένοι να την ξαναζήσουμε...
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ που ηρωϊκά εμπεριέχει το "μολών λαβέ" του Λεωνίδα και το "Ίτε παίδες Ελλήνων" που διέσωσε ο Αισχύλος (κάτι που συνήθιζε να επαναλαμβάνει με ξέχωρο πάθος και φλόγα ιερή ο Αγιος Γέροντάς μας, Μητροπολίτης Αυγουστίνος).
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ που είπαν οι Απόστολοι στους ισχυρούς της γης και οι μυριάδες Μάρτυρες στην ειδωλολατρεία.
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ των Αγίων Πατέρων στις πλάνες και τις διάφορες καταστρεπτικές αιρέσεις.
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στους βάρβαρους ισλαμιστές κατακτητές.
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ του Μεγάλου, Ιερού Φωτίου στις ύπουλες απαιτήσεις του Πάπα και του Αγίου Επισκόπου Εφέσου Μάρκου του Ευγενικού, στην δόλια και δούρεια υποδούλωση του Βατικανού.
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού επί της κυριαρχίας των Εβραίων, εναντίον των αντιχρίστων και πάντων των βλασφήμων.
* Ξεχνάμε το πανίσχυρο ΟΧΙ των ηρώων αγωνιστών του 1821, των Σουλιωτών, του Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα εναντίον της απειλής της τουρκοκρατίας και ισλαμοποίησης της Ευρώπης (βλ. της γης).
* Ξεχνάμε το πανένδοξο τιτάνιο ΟΧΙ του πανεντίμου πρωτεργάτη του Μακεδονικού Αγώνα Παύλου Μελά (που θα' πρεπε στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του να συκωνόμαστε όλοι όρθιοι) και των ατρόμητων χρυσαετών Μακεδονομάχων, το οποίο ΟΧΙ επεκτείνεται κατάμουτρα στα σκοτισμένα πρόσωπα των Σκοπιανών, το οποίο μάλιστα ΟΧΙ αναπληρώνει την αηδιαστική δειλεία των σημερινών ρεζιλεμένων πολιτικών όχι να βροντοφωνάξουν μα ούτε καν να ψιθυρίσουν ένα ισχνό τρεμάμενο όχι, ενώ είναι εντεταλμένοι από τον ελληνικό λαό που τους ψήφισε να το κάνουν...
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ του 1940, του Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά που εξέφραζε ακριβέστατα την κατασυντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, και τους χιλιάδες πεσόντες ἠρωες που ανάμεσἀ τους δεν υπήρχε ούτε ένας άθεος και ήταν όλοι τους πιστά τέκνα της Εκκλησίας με εικόνες, σταυρούς και την Υπέρμαχο Στρατηγό Παναγία να τους ευλογεί, να τους σκεπάζει και να τους εκγυάται την Νίκη.
Είναι πολύ συγκινητικό και βαρυσήμαντα ιστορικό αυτό που δήλωσε ο διάσημος Λόγιος και Δημοσιογράφος Σπύρος Μελάς: «Από αυτό το καμπαναριό της Μεγαλόχαρης αντιλάλησε ως τα πέρατα του Ελληνισμού η καμπάνα του εθνικού συναγερμού, όταν ο Ιταλός, αφήνοντας τον ακήρυχτο πόλεμο, ήρθε στις φανερές εχθροπραξἰες. Ο Σεπτός Ναός της Παρθένου στάθηκε το ψυχικό στρατηγείο του Έθνους. Μία Θεία Κόρη στρατηγεύει πάντα στους μεγάλους πολέμους των Ελλήνων. Η Αθηνά παράστεκε τους ήρωες στην Ιλιάδα. Τα στρατεύματα και τα καράβια μας, στο αγώνα τούτο της λευτεριάς, η Μεγαλόχαρη της Τήνου...».
Ο πόλεμος δεν ήταν για να απλώσουμε με πονηριά οποιαδήποτε σύνορα η χωρικά μας ύδατα αλλά για να αμυνθούμε την επιτιθέμενη Χριστιανική Ορθόδοξη Πατρίδα. Και η άμυνα αυτή επιτεύχθηκε χάρι σε υψηλά ιδανικά, την Αγία Ορθόδοξη Πίστη και τον Ελληνισμό.
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ των Χριστιανών Ελληνοπαίδων εναντίον των Γερμανών, των Ναζί και του Χίτλερ.
* Ξεχνάμε το ΟΧΙ που είπαν ενάντια στην Βρετανική αποικιοκρατία, η ΕΟΚΑ και τα πολύ πιστά Ορθόδοξα, πνευματικά παιδιά του 1955-59, που διάβαζαν την Καινή Διαθήκη με φλόγα ιερή μέσα από τη φυλακή και κοινωνούσαν των Αχράντων Μυστηρίων πριν απαγχονιστούν.
* Ξεχνάμε λοιπόν το προαιώνιο και ιερό τρίπτυχο: Πίστη, Πατρίδα, Οικογένεια.
Ο Μέγας Ιστορικός, Βυζαντινολόγος Βρετανός, Σερ Στήβεν Ράνσιμαν καταγράφει απερίφραστα και οριοθετεί άφοβα: "Αυτό το ΟΧΙ διαφύλαξε την ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και όταν η Εκκλησία επιβιώνει τότε επιβιώνει και ο Ελληνισμός". Διότι αυτά τα δυό πάνε μαζί και είναι παντρεμμένα αδιάζευτκα από τον Θεό στον αιώνα τον άπαντα.
Ο σοφότατος και Θεολογικότατος μακαριστός π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ έγραψε, απευθυνόμενος σε όλες τις φυλές της γης, πως «για να γίνουμε πραγματικοί Χριστιανοί πρέπει να γίνουμε περισσότερο Έλληνες»!
Σήμερα όμως, τί γινεται; Τα θυμόμαστε αυτά τα ΟΧΙ ή τα κρατούμε έστι, εθιμοτυπικά; Διδασκόμαστε και εμπνεόμαστε από αυτά; Αμφιβάλλω, εάν παραστεί ανάγκη, πόσοι νέοι έλληνες του εξωτερικού σήμερα, θα ανταποκριθούν σ' ένα κάλεσμα πολέμου κάτω από τα ίδια αυτά ιδανικά... Όπως ακριβώς προφήτεψε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: "Τα άθεα γράμματα θα καταστρέψουν τον κόσμο!"
Αυτή η κατάρα της αθεϊας, ξεκινά από την μήτρα, χαϊδεύεται από την κούνια, εξελίσσεται στο σχολείο, διαδραμαρίζεται στην κοινωνία, επιβραβεύεται από τον κόσμο και βλέπουμε σήμερα τα ανατριχιαστικά, καταστρετπικά της αποτελέσματα. Οι σοκαριστικές ειδήσεις καθημερινά, οι παγκόσμιες αναταραχές, το οργανωμένο έκγλημα και η μάστιγα των ναρκωτικών, είναι όλα καρποί και παράγωγα της αθεϊας. "Χωρίς Χριστό όλα επιτρέπονται". Οι ανθρώπινοι νόμοι αποδεικνύονται όχι μόνο ανεπαρκής και ανίκανοι αλλά και παράλογοι, υποταγμένοι πάντα στα δικηγορίστικα συμφέροντα.
Ακόμη και μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, η αθεϊα μεταφράζεται σε εκκοσμίκευση και η μόνη πρόοδος πολλών εκπροσώπων του Χριστού είναι ο επάρατος μοντερνισμός τους και η υποταγή τους στις επιταγές του κράτους, του χρήματος και τις φιλοδοξίας. Αντί να είναι χειραγωγοί Χριστού, μας χειραγωγούν στο σύστημα του Οικουμενισμού. Οι παρελάσεις δεν είναι πλέον μαθητικές η στρατιωτικές αλλά πολιτικές. Το μικρό υπόλοιπο αυτών που πιστεύουν και κρατούν γερά τις παραδόσεις και φυλάγουν ακοίμητοι πενυματικές Θερμοπύλες, θυσιάζονται στο βωμό του φανατισμού η του παρεκκλησιαστικού χώρου. Είναι και αυτό μια μικρή μορφή μαρτυρίου και μιας αναγκαίας βαπτισμιακής ομολογίας.
Ο υπόλοιπος κόσμος επιδιώκει την πρόοδο, την ευημερία, τις ανέσεις, τις απολαύσεις, το χρήμα, τη δύναμη, τη δόξα, όλα για την αίσθηση της ελευθερίας, ανεξαρτησίας και της σιγουριάς που τους παρέχουν. Οταν αποκτηθούν όλα αυτά, τότε αυτόματα γεννιέται και η θηριώδης, αδάμαστη φοβία της πιθανής απώλειας του πλούτου. Επέρχεται πλέον η φθοροποιός και θανατοποιός ανασφάλεια για διασφάλιση και διατήρηση αυτής της ευδαιμονίας. Καί τότε πάλι φτού κι' από την αρχή, ο φαύλος κύκλος της φιλαυτίας και του εγωκεντρισμού.
Ορθοδοξία όμως σημαίνει Χριστοκεντρισμός. Με τον Χριστό, δεν υπάρχουν ανασφάλειες και φόβοι, και εάν υπάρχουν κάπου, δεν υπάρχει πραγματική απαλλαγή των παθών. Αυτό οι άθεοι, όχι μόνο δεν μπορούν να το κατανοήσουν αλλά και κατά βάθος το ζηλεύουν. Στους συνειδητούς πιστούς Ορθοδόξους, η ασφάλεια, η σιγουριά και η γαλήνη είναι αυθύπαρκτες, η άγκυρα της ελπίδας βέβαιη, και ο θυερός της πίστεως παντοδύναμος. "Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ" (Φιλιπ. 4, 13).
Νικόλαος Πανταζής
Μελβούρνη, Αυστραλία
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/10/blog-post_8413.html#ixzz1cHubZ5rj
