Χαμένοι στην ψυχανάλυση
Χωρίς ανάσα παρακολουθούν τα κυβερνητικά στελέχη και οι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τις εξελίξεις οι οποίες τις αμέσως επόμενες εβδομάδες αναμένεται να είναι ραγδαίες. Η πολυδιαφημισμένη και για τον λόγο αυτό προεξοφλημένη παραίτηση του βουλευτή Θεσσαλονίκης, Θωμά Ρομπόπουλου, ήταν απλώς το «κερασάκι στην τούρτα», αφού σχεδόν το σύνολο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ένα εικοσιτετράωρο πριν την συνεδρίασή της βρίσκεται σε κατάσταση παρατεταμένου σοκ.
Με την πρώην υπουργό, Λούκα Κατσέλη, να υπόσχεται «συγκινήσεις» κατά την ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο του Ευάγγελου Βενιζέλου και τουλάχιστον πέντε ακόμη βουλευτές να βρίσκονται χαμένοι στην μετάφραση μεταξύ πολιτικής αναγκαιότητας και πολιτικής σκοπιμότητας, οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος αναγνωρίζουν, σχεδόν στο σύνολο τους, πως θα είναι η τελευταία φορά που ο πρωθυπουργός θα καταφέρει να βασιστεί στην στήριξή τους.
Άλλωστε και η βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, Σοφία Γιαννακά, μιλώντας στο «zougla radio» έκλεισε την κουβέντα με αυτό ακριβώς το συμπέρασμα. Σε αυτήν την λογική κινείται και η βουλευτής Θεσσαλονίκης, Χρύσα Αράπογλου, αλλά και η βουλευτής Φθιώτιδος, Κατερίνα Μπατζελή. Ο κατάλογος είναι μακρύς, όσο μακρύς είναι και ο δρόμος που θα πρέπει να διανύσει η κυβέρνηση τις επόμενες εβδομάδες, έως ότου οι Ευρωπαίοι δανειστές καταλήξουν στην τελική λύση για την κρίση στην Ευρωζώνη. Καταληκτική ημερομηνία θεωρητικά θα είναι η 4η Νοεμβρίου κατά την Σύνοδο των G20 στις Κάννες της γαλλικής Ριβιέρας. Μία ημερομηνία ορόσημο είναι Σύνοδος Κορυφής της 23ης Οκτωβρίου.
Η συνάντηση των 90 λεπτών μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού το πρωί της Δευτέρας, κατέδειξε το πόσο εύφλεκτη και ρευστή συνάμα είναι η πολιτική κατάσταση. Δεν ήταν μία απλή συνομιλία στα πλαίσια του Πρωτοκόλλου ως είθισται. Ο κ. Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε πως θα ενημερώσει του πολιτικούς αρχηγούς, αρχής γενομένης από τον κ. Αντώνη Σαμαρά, το πρωί της Τρίτης.
Θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας θα πραγματοποιηθεί η βασανιστική συνεδρίαση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ εν είδει συλλογικής ψυχοθεραπείας υπό την πίεση που ασκείται μάλιστα από την πρωτοβουλία της «Τρόϊκα», των Διαμαντοπούλου, Λοβέρδου και Ραγκούση, των οποίων το κείμενο – παρέμβαση αποτελεί και το πρώτο ουσιαστικό εγχείρημα διαχείρισης του πολιτικού σκηνικού της επόμενης ημέρας στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., ανεξάρτητα μάλιστα από το πότε θα διεξαχθούν εκλογές.
Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έσπευσε να δηλώσει και αυτός «παρών», αλλά και να υπενθυμίσει στους «Τρεις Σωματοφύλακες» ότι στη μάχη της επικράτησης της επόμενης ημέρας θα είναι και ο ίδιος διεκδικητής.
Όσο για την σημερινή δομική κατάσταση της κυβέρνησης δεν θα ήταν παράτολμο να την συγκρίνει κανείς με ένα καραβάνι το οποίο παλεύει με τις δίνες της αμμοθύελλας.
Καλά πληροφορημένοι κύκλοι της Αριστεράς πιστεύουν πώς ο κ. Παπανδρέου θα διατηρήσει τον έλεγχο της κοινοβουλευτικής του ομάδας, παρά τα διαλυτικά φαινόμενα που έρχονται στην επιφάνεια και πως θα μεταβεί στην Σύνοδο Κορυφής διατηρώντας την δεδηλωμένη. Το ζήτημα είναι το τι θα μεταφέρει στις πολιτικές αποσκευές του μετά το τέλος της Συνόδου.
Κατά τους γερμανικούς κύκλους εξουσίας το Βερολίνο, θα προσπαθήσει να επιβάλλει λύσεις συνολικές και οδυνηρές για την διάσωση της Ευρωζώνης, οι οποίες συνεπάγονται βαρύ τίμημα και εσωτερική υποτίμηση της Ελλάδας, παράλληλα με ένα ουσιαστικό «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Οι άλλοι εταίροι στην Ευρωζώνη εξακολουθούν να είναι προβληματισμένοι και έως αρνητικοί σε μία τέτοια θεραπεία σοκ. Προφανώς αναλογίζονται το τι θα συμβεί σε περίπτωση που κινδυνέψουν και οι δικές τους χώρες.
Το ζήτημα ωστόσο που τίθεται για τον ίδιο τον πρωθυπουργό αφορά στη διαχείριση του αποτελέσματος της Συνόδου.
Αν αυτό εντάσσεται στα πλαίσια του «καταστροφικού σεναρίου» με μία πτώχευση η οποία θα μπορούσε και να εκληφθεί και ως πιστωτικό γεγονός, τότε οι εξελίξεις εν Ελλάδι θα είναι αναγκαστικά ραγδαίες. Αν το αποτέλεσμα κινηθεί στα όρια του πιστωτικού γεγονότος τότε οι εξελίξεις θα είναι περισσότερο ελεγχόμενες από άποψη χρόνου. Αν το αποτέλεσμα θα είναι για άλλη μία φορά μία απλή υπεκφυγή, όπως εκείνο της 21ης Ιουλίου, τότε οι εξελίξεις θα ακολουθήσουν το βάσανο της βαθμιαίας σήψης.
Υπό αυτές λοιπόν τις συνθήκες, η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου την Πέμπτη αποτελεί ένα καλό τεστ ανοχής, η χρονική εμβέλεια του οποίου θα διαρκέσει λίγα εικοσιτετράωρα. Το απαιτούμενο δηλαδή χρονικό διάστημα για να αποφασιστεί η εκταμίευση της 6ης δόσης και να συζητηθούν τα ζητήματα στην Σύνοδο Κορυφής. Ο χρόνος αυτός θα εξαντληθεί πλήρως το βράδυ της 4ης Νοεμβρίου οπότε οι δανειστές θα έχουν αποφασίσει για την δομή του εγχειρήματος της διάσωσης της Ευρωζώνης. Στο διάστημα αυτό και έως την 15η Νοεμβρίου θεωρητικά θα πρέπει να έχει ψηφιστεί ο Προϋπολογισμός του 2012, ο οποίος εκλαμβάνεται και ως ψήφος εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Όλα τα παραπάνω υπό ομαλές συνθήκες και εφόσον δεν μεταβιβαστεί η πολιτική πρωτοβουλία από τους πολιτικούς θώκους, στους δρόμους και τις πλατείες της επικράτειας.
Το περιβάλλον του πρωθυπουργού, ως είθισται να αποκαλείται η ομάδα διαχείρισης εξουσίας στου Μαξίμου, ελπίζει σε μία απόφαση στις Βρυξέλες η οποία θα επιτρέψει στον πρωθυπουργό αν μη τι άλλο να διασφαλίσει κάποιον πολιτικό χρόνο έως ότου διαφανούν τα πρώτα θετικά αποτελέσματα στην Οικονομία που αφορούν στα πρωτογενή πλεονάσματα (και μόνον) διότι αυτά αποτελούν και τον μόνο εφικτό στόχο. Οι «Τρεις Σωματοφύλακες» γνωρίζουν όμως πως το πολιτικό κεφάλαιο «Παπανδρέου» έχει καταναλωθεί όπως το γνώριζε και η «ομάδα των τεσσάρων» όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου βρισκόταν στο Ωνάσειο. Η σύγχρονη πολιτική ιστορία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρίθει από ομάδες που «ξέρουν» και που κατέχουν την τέχνη της πρόβλεψης.
Το απόγευμα της Δευτέρας άρχισε άλλη μία μαραθώνια συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, σε κλίμα έντασης και με έναν πρωθυπουργό ο οποίος επέλεξε να μιλήσει σε δραματικούς τόνους. Η συζήτηση συνεχιζόταν μέχρι αργά το βράδυ και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ήταν πολιτική και όχι τεχνοκρατική. Με λίγα λόγια η κυβέρνηση συζήτησε για τα επερχόμενα και τις αποχρώσες ενδείξεις για το πού πάει το πράγμα. Η συζήτηση δηλαδή αφορούσε την διαχείριση ενός αγνώστου μέχρι στιγμής σκηνικού που θα διαμορφωθεί στις Βρυξέλες με την Γερμανία να επιμένει στις δικές της θέσεις. Κανείς δεν ήταν την Δευτέρα και δεν θα είναι τις αμέσως επόμενες ημέρες σίγουρος για την τελική διαμόρφωση των συσχετισμών δυνάμεων στην Σύνοδο Κορυφής. Όταν μάλιστα αυτή η άγνοια των τελικών αποτελεσμάτων συνδυάζεται με μία κοινωνική αναταραχή, με τους εργαζόμενους στους δρόμους, με κλοιό απεργιών, με τους πολίτες σε καθεστώς απόγνωσης, τότε η διαχείριση των επερχομένων αποτελεί οδοιπορικό σε «Terra Incognita».
Μεταξύ της σημερινής υπερδομής της εξουσίας του Μαξίμου, των «Τριών Σωματοφυλάκων», του Ευάγγελου Βενιζέλου και της «ομάδας συσπείρωσης του Βαθέως ΠΑ.ΣΟ.Κ.» εμφανίζεται ένα απρόσμενα οδυνηρό κενό. Μέχρι σήμερα το πολιτικό αυτό κενό το κάλυπτε το «συνδικαλιστικό», η βασική υποδομή άσκησης εξουσίας του κυβερνώντος, σήμερα, κόμματος. Αυτό το δυναμικό έχει αυτομολήσει, είτε σε παράπλευρες υποδομές, είτε σε ατομικές πλοηγήσεις προκειμένου να διασωθεί από την καταστροφή που επέρχεται. Αυτό το «κενό», ή καλύτερα το έλλειμμα που συνεπάγεται αυτό το κενό, θα διαδραματίσει και τον καταλυτικότερο ρόλο τις ερχόμενες εβδομάδες.
Με την πρώην υπουργό, Λούκα Κατσέλη, να υπόσχεται «συγκινήσεις» κατά την ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο του Ευάγγελου Βενιζέλου και τουλάχιστον πέντε ακόμη βουλευτές να βρίσκονται χαμένοι στην μετάφραση μεταξύ πολιτικής αναγκαιότητας και πολιτικής σκοπιμότητας, οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος αναγνωρίζουν, σχεδόν στο σύνολο τους, πως θα είναι η τελευταία φορά που ο πρωθυπουργός θα καταφέρει να βασιστεί στην στήριξή τους.Άλλωστε και η βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, Σοφία Γιαννακά, μιλώντας στο «zougla radio» έκλεισε την κουβέντα με αυτό ακριβώς το συμπέρασμα. Σε αυτήν την λογική κινείται και η βουλευτής Θεσσαλονίκης, Χρύσα Αράπογλου, αλλά και η βουλευτής Φθιώτιδος, Κατερίνα Μπατζελή. Ο κατάλογος είναι μακρύς, όσο μακρύς είναι και ο δρόμος που θα πρέπει να διανύσει η κυβέρνηση τις επόμενες εβδομάδες, έως ότου οι Ευρωπαίοι δανειστές καταλήξουν στην τελική λύση για την κρίση στην Ευρωζώνη. Καταληκτική ημερομηνία θεωρητικά θα είναι η 4η Νοεμβρίου κατά την Σύνοδο των G20 στις Κάννες της γαλλικής Ριβιέρας. Μία ημερομηνία ορόσημο είναι Σύνοδος Κορυφής της 23ης Οκτωβρίου.
Η συνάντηση των 90 λεπτών μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού το πρωί της Δευτέρας, κατέδειξε το πόσο εύφλεκτη και ρευστή συνάμα είναι η πολιτική κατάσταση. Δεν ήταν μία απλή συνομιλία στα πλαίσια του Πρωτοκόλλου ως είθισται. Ο κ. Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε πως θα ενημερώσει του πολιτικούς αρχηγούς, αρχής γενομένης από τον κ. Αντώνη Σαμαρά, το πρωί της Τρίτης. Θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας θα πραγματοποιηθεί η βασανιστική συνεδρίαση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ εν είδει συλλογικής ψυχοθεραπείας υπό την πίεση που ασκείται μάλιστα από την πρωτοβουλία της «Τρόϊκα», των Διαμαντοπούλου, Λοβέρδου και Ραγκούση, των οποίων το κείμενο – παρέμβαση αποτελεί και το πρώτο ουσιαστικό εγχείρημα διαχείρισης του πολιτικού σκηνικού της επόμενης ημέρας στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., ανεξάρτητα μάλιστα από το πότε θα διεξαχθούν εκλογές.
Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έσπευσε να δηλώσει και αυτός «παρών», αλλά και να υπενθυμίσει στους «Τρεις Σωματοφύλακες» ότι στη μάχη της επικράτησης της επόμενης ημέρας θα είναι και ο ίδιος διεκδικητής.
Όσο για την σημερινή δομική κατάσταση της κυβέρνησης δεν θα ήταν παράτολμο να την συγκρίνει κανείς με ένα καραβάνι το οποίο παλεύει με τις δίνες της αμμοθύελλας.
Καλά πληροφορημένοι κύκλοι της Αριστεράς πιστεύουν πώς ο κ. Παπανδρέου θα διατηρήσει τον έλεγχο της κοινοβουλευτικής του ομάδας, παρά τα διαλυτικά φαινόμενα που έρχονται στην επιφάνεια και πως θα μεταβεί στην Σύνοδο Κορυφής διατηρώντας την δεδηλωμένη. Το ζήτημα είναι το τι θα μεταφέρει στις πολιτικές αποσκευές του μετά το τέλος της Συνόδου.
Κατά τους γερμανικούς κύκλους εξουσίας το Βερολίνο, θα προσπαθήσει να επιβάλλει λύσεις συνολικές και οδυνηρές για την διάσωση της Ευρωζώνης, οι οποίες συνεπάγονται βαρύ τίμημα και εσωτερική υποτίμηση της Ελλάδας, παράλληλα με ένα ουσιαστικό «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Οι άλλοι εταίροι στην Ευρωζώνη εξακολουθούν να είναι προβληματισμένοι και έως αρνητικοί σε μία τέτοια θεραπεία σοκ. Προφανώς αναλογίζονται το τι θα συμβεί σε περίπτωση που κινδυνέψουν και οι δικές τους χώρες.
Το ζήτημα ωστόσο που τίθεται για τον ίδιο τον πρωθυπουργό αφορά στη διαχείριση του αποτελέσματος της Συνόδου.
Αν αυτό εντάσσεται στα πλαίσια του «καταστροφικού σεναρίου» με μία πτώχευση η οποία θα μπορούσε και να εκληφθεί και ως πιστωτικό γεγονός, τότε οι εξελίξεις εν Ελλάδι θα είναι αναγκαστικά ραγδαίες. Αν το αποτέλεσμα κινηθεί στα όρια του πιστωτικού γεγονότος τότε οι εξελίξεις θα είναι περισσότερο ελεγχόμενες από άποψη χρόνου. Αν το αποτέλεσμα θα είναι για άλλη μία φορά μία απλή υπεκφυγή, όπως εκείνο της 21ης Ιουλίου, τότε οι εξελίξεις θα ακολουθήσουν το βάσανο της βαθμιαίας σήψης.Υπό αυτές λοιπόν τις συνθήκες, η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου την Πέμπτη αποτελεί ένα καλό τεστ ανοχής, η χρονική εμβέλεια του οποίου θα διαρκέσει λίγα εικοσιτετράωρα. Το απαιτούμενο δηλαδή χρονικό διάστημα για να αποφασιστεί η εκταμίευση της 6ης δόσης και να συζητηθούν τα ζητήματα στην Σύνοδο Κορυφής. Ο χρόνος αυτός θα εξαντληθεί πλήρως το βράδυ της 4ης Νοεμβρίου οπότε οι δανειστές θα έχουν αποφασίσει για την δομή του εγχειρήματος της διάσωσης της Ευρωζώνης. Στο διάστημα αυτό και έως την 15η Νοεμβρίου θεωρητικά θα πρέπει να έχει ψηφιστεί ο Προϋπολογισμός του 2012, ο οποίος εκλαμβάνεται και ως ψήφος εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Όλα τα παραπάνω υπό ομαλές συνθήκες και εφόσον δεν μεταβιβαστεί η πολιτική πρωτοβουλία από τους πολιτικούς θώκους, στους δρόμους και τις πλατείες της επικράτειας.
Το περιβάλλον του πρωθυπουργού, ως είθισται να αποκαλείται η ομάδα διαχείρισης εξουσίας στου Μαξίμου, ελπίζει σε μία απόφαση στις Βρυξέλες η οποία θα επιτρέψει στον πρωθυπουργό αν μη τι άλλο να διασφαλίσει κάποιον πολιτικό χρόνο έως ότου διαφανούν τα πρώτα θετικά αποτελέσματα στην Οικονομία που αφορούν στα πρωτογενή πλεονάσματα (και μόνον) διότι αυτά αποτελούν και τον μόνο εφικτό στόχο. Οι «Τρεις Σωματοφύλακες» γνωρίζουν όμως πως το πολιτικό κεφάλαιο «Παπανδρέου» έχει καταναλωθεί όπως το γνώριζε και η «ομάδα των τεσσάρων» όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου βρισκόταν στο Ωνάσειο. Η σύγχρονη πολιτική ιστορία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρίθει από ομάδες που «ξέρουν» και που κατέχουν την τέχνη της πρόβλεψης.
Το απόγευμα της Δευτέρας άρχισε άλλη μία μαραθώνια συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, σε κλίμα έντασης και με έναν πρωθυπουργό ο οποίος επέλεξε να μιλήσει σε δραματικούς τόνους. Η συζήτηση συνεχιζόταν μέχρι αργά το βράδυ και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ήταν πολιτική και όχι τεχνοκρατική. Με λίγα λόγια η κυβέρνηση συζήτησε για τα επερχόμενα και τις αποχρώσες ενδείξεις για το πού πάει το πράγμα. Η συζήτηση δηλαδή αφορούσε την διαχείριση ενός αγνώστου μέχρι στιγμής σκηνικού που θα διαμορφωθεί στις Βρυξέλες με την Γερμανία να επιμένει στις δικές της θέσεις. Κανείς δεν ήταν την Δευτέρα και δεν θα είναι τις αμέσως επόμενες ημέρες σίγουρος για την τελική διαμόρφωση των συσχετισμών δυνάμεων στην Σύνοδο Κορυφής. Όταν μάλιστα αυτή η άγνοια των τελικών αποτελεσμάτων συνδυάζεται με μία κοινωνική αναταραχή, με τους εργαζόμενους στους δρόμους, με κλοιό απεργιών, με τους πολίτες σε καθεστώς απόγνωσης, τότε η διαχείριση των επερχομένων αποτελεί οδοιπορικό σε «Terra Incognita». Μεταξύ της σημερινής υπερδομής της εξουσίας του Μαξίμου, των «Τριών Σωματοφυλάκων», του Ευάγγελου Βενιζέλου και της «ομάδας συσπείρωσης του Βαθέως ΠΑ.ΣΟ.Κ.» εμφανίζεται ένα απρόσμενα οδυνηρό κενό. Μέχρι σήμερα το πολιτικό αυτό κενό το κάλυπτε το «συνδικαλιστικό», η βασική υποδομή άσκησης εξουσίας του κυβερνώντος, σήμερα, κόμματος. Αυτό το δυναμικό έχει αυτομολήσει, είτε σε παράπλευρες υποδομές, είτε σε ατομικές πλοηγήσεις προκειμένου να διασωθεί από την καταστροφή που επέρχεται. Αυτό το «κενό», ή καλύτερα το έλλειμμα που συνεπάγεται αυτό το κενό, θα διαδραματίσει και τον καταλυτικότερο ρόλο τις ερχόμενες εβδομάδες.
zougla.gr
