της Ελίνας ΓαληνούΠικρή η αλήθεια αλλά μάλλον την ξέρουν πια όλοι. Η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώσει ούτε τους τόκους των δανείων της, ενώ η 6η δόση που φτάνει-δεν φτάνει για μερικούς μήνες, είναι υπό αμφισβήτηση και θα δοθεί υπό σκληρούς όρους. Η τρόικα είναι πλέον αδιάλλακτη. Η ελληνική κυβέρνηση, οφείλει να δώσει στον λαό να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει και όχι να τον πυροβολήσει την τελευταία στιγμή, ανακοινώνοντάς του πάλι, γεγονότα μη αναστρέψιμα.
Το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο. Αν δεν βρεθεί τρόπος μείωσής του, θα οδηγηθούμε στην χρεωκοπία και καταστροφή. Η επόμενη "Αργεντινή", θα είναι η Ελλάδα, αν όχι άμεσα, τουλάχιστον όταν θα έχει η ευρωζώνη απομακρύνει τον δικό της κίνδυνο, παίρνοντας τις εγγυήσεις από μας...
Αν δεν γίνει αυτό, όσες μεταρρυθμίσεις και αν γίνουν θα πάνε χαμένες όπως και οι σκληρές θυσίες στις οποίες υποβάλλεται η ελληνική κοινωνία. Τώρα, μπορεί να μας λένε "κάντε υπομονή μη γίνουμε Αργεντινή...", ενώ οι υπογραφές των υποθηκών μπαίνουν φαρδιές-πλατιές, δεσμεύοντας τη χώρα για όσο διάστημα προβλέπει η δανειακή σύμβαση. Με αυτές τις συνθήκες όμως, ναι μεν οι δανειστές μας δεν θα χάσουν, όμως εμείς...Κακώς δεσμεύεται η κυβέρνηση υπό την πίεση της τρόικα, χωρίς να γνωρίζουμε αν και πώς θα γίνει κάποιος διακανονισμός του χρέους. Προτάσεις υπάρχουν. Ωστόσο, οι δανειστές μας θα επιλέξουν σίγουρα την πιό προσοδοφόρα γι΄αυτούς λύση, εφ΄όσον θέλουν να εξασφαλίσουν τα λεφτά τους το γρηγορότερο.
Ομως, εφ΄όσον ακόμα η κατάσταση είναι ρευστή, οι δεσμεύσεις μέτρων που προσυπογράφει η ελληνική κυβέρνηση, συνιστούν περισσότερο ένα σύμπτωμα πανικού παρά μια ορθόδοξη λύση. Η πίεση είναι τεράστια, ναί, ενώ λέγονται και ακούγονται τόσα πολλά για την Ελλάδα στην Ευρώπη και τον κόσμο, που κοντεύουμε να σαστίσουμε. Τελικά, το ελληνικό πρόβλημα έχει επιφέρει γενικευμένη σύγχυση, ή όλοι οι ιθύνοντες έχουν μπλέξει σε ένα απίστευτο μπέρδεμα και την πληρώνει πιό ακριβά η ελληνική κοινωνία;
Ας ξέραμε επιτέλους τι σημαίνει αυτό το αλαλούμ που ζούμε εδώ και λίγους μήνες με τους δανειστές μας, την τρόικα και τους ιθύνοντες των Βρυξελλών που άλλα λένε το πρωί και άλλα το βράδι. Ας μπορούσαμε να καταλάβουμε ποιά τέλος πάντων είναι γνώμη τους για την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, την οποία άλλοτε παινεύουν και άλλοτε καταδιώκουν. Ας μας εξηγούσαν πώς είναι δυνατόν να επιβραβεύουν με επαίνους, μια πολιτική λιτότητας που βαθαίνει την ύφεση και μας οδηγεί τάχιστα στην καταστροφή, όταν την ίδια στιγμή δηλώνουν οι ίδιοι ότι δεν αποδίδει...Παραθέτοντας όλα αυτά τα στοιχεία, το μόνο ίσως λογικό συμπέρασμα που μπορεί να προκύψει είναι το εξής. Αυτή η πολιτική αποτυχίας που απομακρύνει όλο και περισσότερο τις πιθανότητες ανάκαμψης, ανάπτυξης και "θεραπείας", αρέσει μόνο σε όσους θέλουν να χάσουμε το παιχνίδι. Να φτάσει η Ελλάδα στα πρόθυρα μιας Αργεντινής, αν όχι απόλυτα τουλάχιστον σχετικά. Να γίνουν οι Ελληνες φτωχοί εξαρτημένοι απόλυτα από τους επενδυτές που θα στείλουν "οι σωτήρες τους". Γιατί έτσι θα ξεπουληθεί σε τιμή ευκαιρίας μοναδικής.
infognomonpolitics
