Τον πανηγυρικό της ημέρας εξεφώνησε η κ. Ελένη Χάρου - Κορωναίου:ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ :
Σ΄ αυτές τις δύσκολες ώρες που περνά η πατρίδα μας, αυτή η τόσο όμορφη και παράξενη πατρίδα, έχομε μεγάλη ανάγκη, αλλά και χρέος να θυμόμαστε τις μεγάλες μορφές της ιστορίας μας, τους μεγάλους Έλληνες, τους ωραίους Έλληνες, που λάμπρυναν αυτό τον τόπο και να αντλούμε δύναμη και κουράγιο από το παράδειγμά τους, από τη σοφία τους, την εντιμότητά τους, την ανιδιοτέλειά τους, την εργατικότητά τους και προπάντων από την αγάπη τους και τη θυσία τους για την πατρίδα. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, υπάρχει ανάγκη να αναδείξομε εκείνες τις μορφές, που πλήρωσαν ακόμα και με τη ζωή τους το καθήκον απέναντι στην πατρίδα.
Μια τέτοια μεγάλη μορφή διάλεξα για τη σημερινή λαμπρή ημέρα της εθνικής μας επετείου. Πρόκειται για τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον πρώτο Κυβερνήτη της νεότερης ιστορίας μας, αυτό τον άρχοντα της πολιτικής και της διπλωματίας, τον ηγέτη που έβαλε φτερά στη Ελλάδα πριν από 180 χρόνια και απ΄ τα χέρια του δημιουργήθηκε το ελεύθερο Ελληνικό κράτος εκ του μηδενός.
Τι να πρωτοαναφέρομε, τι να πρωτοεκθειάσομε από τη δράση , τη συμπεριφορά και τη νοοτροπία αυτού του επτανήσιου γίγαντα, που είχε στο ενεργητικό του τόσες διπλωματικές επιτυχίες και διέθετε μια σπάνια πολιτική και ηθική συγκρότηση; Αυτός λοιπόν ο άγιος της πολιτικής δεν δέχτηκε ποτέ να πάρει το μισθό του, έβαλε υποθήκη την περιουσία του για να πάρει δάνειο για την Ελλάδα κι ακόμα δεν υπέκυψε στους εκβιασμούς των ισχυρών της εποχής εκείνης. Το 1829 είχε κλείσει ένα χρόνο αφότου ανέλαβε κυβερνήτης στην Ελλάδα και οι ξένοι άρχισαν ασφυκτικές πιέσεις στην πατρίδα μας με υπερβολικές αξιώσεις και απειλές, ότι θα σταματήσουν την οικονομική βοήθεια. Τότε ο Καποδίστριας τους έκλεισε την πόρτα και απάντησε με επιστολή προς τους δανειστές. «Δεν αλλάζομε την πορεία μας, εξ άλλου έχομε για ένα μήνα ακόμα να φάμε» Αυτή η σθεναρή στάση του, που χαρακτηρίζει τους μεγάλους ηγέτες, είναι από τις λαμπρές σελίδες της νεότερης ιστορίας μας. Οι επιστολές του, όσες διασώθηκαν, με εκείνο τον άψογο γραφικό χαρακτήρα είναι σπάνια ντοκουμέντα πολιτικού ήθους και ευπρέπειας. Με μοναδικούς συμμάχους του τη Θεία Πρόνοια και το μυαλό του οδήγησε τη Ελλάδα στην ανεξαρτησία, στην αξιοπιστία και στο θαυμασμό των λαών. Στο πρώτο του διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό ακούστηκε η φράση «εάν ο Θεός μεθ’ ημών, τις καθ’ ημών;» Όταν η Δ΄ Εθνοσυνέλευση στο Άργος αποφάσισε να δώσει μισθό στον Καποδίστρια, εκείνος αρνήθηκε.
Όταν κατέβηκε στην Ελλάδα, για να σηκώσει το σταυρό της πατρίδας μας, παρέλαβε ερείπια, μια χώρα καμένη, λεηλατημένη από τον Μπραήμη και το χειρότερο ένα λαό πάμπτωχο, άστεγο, πεινασμένο. Δεν υπάρχει, γράφει, πιο φιλανθρωπικό έργο από τη σίτιση αυτού του πεινασμένου λαού. Βάζει κάτω το μυαλό του και βρίσκει ότι υπάρχει μια τροφή, που μπορεί να περιορίσει το μαρτύριο της πείνας. Είναι η πατάτα, άγνωστη μέχρι τότε στη Ελλάδα, και φέρνει το σπόρο της από την Ελβετία. Κι από τότε έγινε από τις πιο αγαπημένες διατροφικές συνήθειες του Ελληνικού λαού. Ακόμα και σήμερα οι πεινασμένοι των μεγαλουπόλεων στην πατάτα βρήκαν διέξοδο. Ο Καποδίστριας νοιώθει την ευθύνη απέναντι στον πεινασμένο λαό και αναλαμβάνει με όλες του τις δυνάμεις να τον ταΐσει, όπως ο Μωυσής έθρεψε με το μάννα τους Ισραηλίτες.
Πόσο πολύτιμος θα ήταν σήμερα για την πατρίδα μας και για ολόκληρη την Ευρώπη ο Ιωάννης Καποδίστριας, που πρώτος την οραματίστηκε ενωμένη από το 1815! «Εγώ είμαι ο θυρωρός, που ίσταμαι στην θύρα της παρθένου Ελλάδος» δήλωσε σε κάποια περιοδεία του. Δηλαδή δεν θα επιτρέψω σε κανένα να παραβιάζει και να ενεργεί σε βάρος της.
Δυστυχώς τον σκοτώσαμε. Ο ίδιος το ήξερε και δεν το απέτρεψε, διότι δεν κυκλοφορούσε με μια διμοιρία σωματοφύλακες. Ένα συνοδό είχε όλο κι όλο, ένα παλληκάρι με κομμένο χέρι από μια μάχη της Ελληνικής Επανάστασης. Σε μια επιστολή του έγραφε « Εάν οι Μαυρομιχαλαίοι θέλουν να με δολοφονήσουν, άς με δολοφονήσουν. Θα έλθει κάποτε η ημέρα, που οι Έλληνες θα εννοήσουν τη σημασία της θυσίας μου.»
Άγιε Ιωάννη της πολιτικής, το ξέρομε ότι εσύ σαν άγιος μας συγχώρησες, όμως εμείς σήμερα βλέπομε να επαληθεύεται η προφητεία ενός Τούρκου δερβίση, που είπε το 1829 στο Δημήτριο Υψηλάντη μετά την τελευταία μάχη της Ελληνικής Επανάστασης. «Η Ελλάδα από τους Τούρκους κάποια στιγμή θα απελευθερωθεί, όμως από τις μεγάλες Χριστιανικές δυνάμεις της Ευρώπης πότε θα ελευθερωθείτε;» Θα περιμένομε και θα ελπίζομε να γεννηθεί ένας νέος Καποδίστριας. Οι αντοχές του έθνους μας είναι ανεξάντλητες. Ακόμα και στο σκοτάδι της πιο βαθιάς νύχτας οι Έλληνες μπορούμε να βρούμε το δρόμο.
kythirionpolitia.gr
