Blogger Widgets

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Ο Ιωάννης Καποδίστριας ένα πρότυπο που αγγίζει όλη την ανθρωπότητα

Γράφει ο Κωστούλας Βασίλειος

ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ
Ο Ιωάννης Καποδίστριας αποτελεί αναμφίβολα τον μεγαλύτερο μεταβυζαντινό ηγέτη στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Το παρόν ιστολόγιο δημιουργήθηκε για αυτό το σκοπό. Να προβάλλει , ειδικά στις ημέρες μας που αυτό γίνεται επιτακτικό, ένα πρότυπο που έδωσε την ανεξαρτησία στην Ελλάδα για πρώτη φορά μετά από 400 χρόνια υποδούλωσης, ένα πολιτικό που με πολιτεύθηκε με φόβο Θεού και αγάπη προς Εκείνον και προς την πατρίδα.

Και αλήθεια πόσο επιτακτικό είναι στις μέρες μας να υπηρετήσουμε μια παρακαταθήκη του Γέροντος Παϊσίου που προείδε το αδιέξοδο των ημερών μας;


ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ «Είναι επιτακτική η ανάγκη προβολής
ενός προτύπου  προς μίμηση από τους πολιτικούς μας, κυρίως, προκειμένου οι Έλληνες να αποκτήσουν ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των Κυβερνητών του Έθνους μας.»



Η ΘΥΣΙΑ

" Είμαι αποφασισμένος να άρω τον ουρανόθεν επικαταβαίνοντά μου Σταυρόν "

Ο Ιωάννης Καποδίστριας εξέλαβε πολύ πριν τον ερχομό του στη χώρα ότι θα εκπληρώσει μια Θεία αποστολή που ισοδυναμούσε με άρση Σταυρού. Και ακριβώς επειδή ήταν άνθρωπος με βαθιά πίστη, δέχθηκε να φέρει εις πέρας αυτή την αποστολή αγόγγυστα, γνωρίζοντας ότι αυτή ίσως θα περιελάμβανε και τη θυσία του.



Πώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ένα άνθρωπο που χαρίζει όλη του την περιουσία για την ανάσταση ενός Έθνους, που τα βάζει με το κατεστημένο (παγκόσμιο και όχι μόνο τοπικό) της εποχής του, που η ζωή του, το έργο του, οι επιστολές του ξεχειλίζουν από Χριστό. Ακόμα και το μαρτυρικό τέλος του που προγνώριζε ότι θα τον δολοφονήσουν ακόμα και τη συγκεκριμένη μέρα. Κάτι που το γνώριζε και όλη η κοινωνία του Ναυπλίου, δεν ήταν μυστικό. Όμως είχε την πίστη ότι η θυσία του δεν θα πάει χαμένη αλλά θα πιάσει τόπο, ίσως όχι εκείνη την εποχή, αλλά στο μακρινό μέλλον, όταν ο Ελληνισμός θα υπέφερε ξανά από μια ξένη κατοχή. Ως τύπος Χριστού παραδόθηκε ολοκληρώνοντας μια αποστολή, ως αρνίον ήρεμον προς σφαγιασμό είδε τη θυσία του. Για να δώσει το παράδειγμα στη δοκιμαζόμενη Ρωμιοσύνη.

ΤΟ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ
Μια κοινωνία που μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια πένθησε, γρήγορα ξέχασε τις ρίζες της, όταν Κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο άνθρωποι που πολιτεύθηκαν τάζοντας υλική ευδαιμονία, άνεση, ευκολία, εύκολο χρήμα. Γρήγορα ξεχάσαμε που οφείλουμε την επιβίωση μας κάτω από πολυάριθμους πολέμους από αρχαιοτάτων χρόνων, που οφείλουμε το ότι εξήλθαμε 400 χρόνων υποτέλειας. Και όταν δεν διδασκόμαστε από την ιστορία μας, εκείνη έρχεται πιο αποφασισμένη να μας επισκεφτεί με πιο στυγνό πρόσωπο. Γιατί την στρατιωτική κατοχή θα την αντιπαρέλθεις με αγώνες και θυσιές, θα αντισταθείς σε ένα ορατό εχθρό με καίρια χτυπήματα. Την οικονομική κατοχή όμως; Πως θα χτυπήσεις το σύστημα που είναι αόρατο, με πολλά πλοκάμια και με το κακό ριζωμένο σε πολλές πτυχές της κοινωνίας; Η πνευματική κρίση δυστυχώς δημιουργεί αοράτους εχθρούς και οι αόρατοι εχθροί θέλουν τον πνευματικό αγώνα. Ο Θεός ευλογεί τον υλικό αγώνα και τον πνευματικό. Γι 'αυτό να είμαστε σίγουροι. Για αυτό δεν χρειάζεται απελπισία. Έτσι μας είπε και ο Γέρων Πορφύριος:   “Ἡ ἐποχή μας εἶναι σὰν τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τότε ὁ κόσμος εἶχε φθάσει σὲ μιὰ ἄθλια κατάσταση. Ὁ Θεὸς ὅμως, μᾶς λυπήθηκε. Καὶ τώρα δὲν πρέπει ν’ ἀπελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα ἀπὸ τὴ συμφορὰ νὰ ἐμφανίζεται κάποιος πολὺ σπουδαῖος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος θὰ συνεγείρει καὶ θὰ ἑνώσει τὸν κόσμο πρὸς τὸ καλό”

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Είπε ο ίδιος :" θα έλθει κάποτε η μέρα που οι Έλληνες θα εννοήσουν τη σημασία της θυσίας μου ".

Αυτή η μέρα έχει φτάσει και το φωτεινό παράδειγμά του μόνο να εμπνεύσει μπορεί τους επόμενους ηγέτες της Ελλάδας. Η Ελλάδα έχει ηγέτες, έχει ανθρώπους με όραμα, ανθρώπους παγκόσμιας εμβέλειας. Αυτό που της λείπει ίσως για να μπορέσει να βρεί τον ηγέτη της, είναι να επιστρέψει στο θέλημα του Θεού. Κι επειδή οι Άγιοι και οι Προφήτες με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος είδαν τις καταστάσεις που ζούμε και που θα βιώσουμε λίαν συντόμως, είδαν ότι θα δώσει ο Θεός ένα πιστό άνθρωπο δικό Του να ηγηθεί. Για να τον αναγνωρίσουμε θα πρέπει να αναρωτηθούμε πόσο και τι είδους πίστη έχουμε. Έτσι θα εναρμονισθούμε με το θέλημα του Θεού και θα βγούμε από την κρίση. Μια κρίση που πραγματικά είναι επίσκεψη Θεού προς τον αγαπημένο του λαό, είναι ευλογία. Είναι ο τρόπος για να καταλάβουμε τα λάθη μας. Αυτό ίσως δεν το καταλαβαίνουμε τώρα, θα το διαπιστώσουμε πιστεύω σύντομα.