Η ιστορία των τουρκικών γεωτρήσεων ξεκινά από το Νοέμβριο του 2011 - και πιο συγκεκριμένα στις 16/11 - όταν ανακοινώθηκε η υπογραφή συμφωνίας μεταξύ του τουρκικού υπουργείου Ενέργειας και της Ανώνυμης Εταιρείας Πετρελαίων Τουρκίας (TPAO) και των εταιρειών Shell και Exxon, για την έναρξη δοκιμαστικών γεωτρήσεων σε περιοχές οι οποίες χωρίζονται σε 7 ζώνες, εκ των οποίων οι 3 θα ανήκουν στη Shell και οι 4 στην Exxon.
Από δημοσιεύματα μάλιστα του τούρκικου Τύπου έχει γίνει πως οι έρευνες θα ξεκινήσουν αρχικά στα ανοιχτά της Αττάλειας, όπου η θάλασσα έχει βάθος 2.500 μέτρων, και ότι τα έξοδα και την πλατφόρμα θα τα αναλάβει η εταιρεία Shell. Σε περίπτωση που βρεθεί πετρέλαιο ή φυσικό αέριο οι σχετικές επενδύσεις, ύψους περίπου ενός δις δολαρίων θα καλυφθούν από την ίδια εταιρεία, ενώ το πετρέλαιο θα μοιραστεί σε ποσοστό 50-50 μεταξύ της Shell και της Τουρκίας.
Όπως φαίνεται στο σχετικό χάρτη εκτός από τις περιοχές των πεδίων της κυπριακής ΑΟΖ που επικαλύπτονται από τις τουρκικές επιδιώξεις (4,5,6, και μέρος του 7) η έρευνες της Τουρκίας θα επεκταθούν και προς δυτικά περνώντας από τη Μεγίστη (Καστελόριζο) και φτάνοντας σχεδόν στα όρια Ρόδου και Καρπάθου(!) καταπατώντας την ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Η Ελλάδα , που για ακόμη μια φορά, αποδεικνύεται ότι τα φοβικά της σύνδρομα την οδηγούν σε μια νέα ήττα –ενεργειακή αυτή τη φορά- καθώς όταν έπρεπε δεν διανοήθηκε καν να προχωρήσει σε ανακήρυξη της ΑΟΖ βρίσκεται αντιμέτωπη με μια τουρκική ενέργεια που θα της στερήσει κρίσιμα ενεργειακά πεδία, σε μια εποχή όπου ερευνούνται απεγνωσμένα τρόποι οι οποίοι θα πρόσθεταν στο εθνικό της εισόδημα. Πλην ενός: Αυτών που έχουν να κάνουν με την ΑΟΖ και τις έρευνες σε περιοχές που θα μπορούσαν να «εκνευρίσουν» την «Υψηλή Πύλη».
Μια Ελλάδα που παραπαίει κάτω από το βάρος της οικονομικής της κρίσης και φοβούμενη και την ανάσα ακόμη της Τουρκίας, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν καταφέρει να ορθώσει το εθνικό της ανάστημα στη νέα αυτή τουρκική «επέλαση» προς τα δυτικά.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
