Μα αυτό, υπό την παρούσες συνθήκες είναι ευλογία και το ζητούμενο: Αντί να κάνουν την πτώχευση οι ξένοι με τους δικούς τους επαχθείς όρους, την κάνουμε εμείς (αν έχουμε άξιους πολιτικούς ηγέτες) και είμαστε πολλαπλά κερδισμένοι. Φτάνει πια με αυτόν τον αναίσχυντο εθνικό εκβιασμό στον οποίο υπακούν όλοι οι πολιτικοί-πιόνια στα χέρια των ξένων. Kαι βέβαια τα κράτη δεν πτωχεύουν με την συνήθη έννοια. Και ειδικά "γωνιακά μαγαζιά" από γεωστρατηγικής άποψης όποως είναι η Ελλάδα. Θα πρόκειται περισσότερο για "σπάσιμο των αλυσίδων".
Βέβαια για τους τρεις αρχηγούς δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα δεχθούν (παρά το γεγονός ότι την Κυριακή απέρριψαν – κυρίως ο Α.Σαμαράς – όλο το πακέτο της ντροπής) αλλά αυτούς που φοβούνται πλέον είναι οι βουλευτές της ελληνικής Βουλής οι οποίοι πλέον γίνονται δέκτες μιας τρομακτικής πίεσης από τους πολίτες να μην ψηφίσουν και ας γίνει ότι θέλει.
Δηλαδή τι περισσότερο μπορεί να γίνει από αυτό που συμβαίνει σήμερα με το να πηγαίνουν οι εργαζόμενοι του δημοσίου να πληρωθούν και να τους δίνουν 20 ευρώ ή να είναι μόνιμα άνεργοι 1 εκατ. Έλληνες με προοπτική αυτό το ποσοστό μέχρι και να διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα δύο χρόνια;
Τι ζητάει η τρόϊκα:
-Για τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα θα αποδεχθούν την όποια συμφωνία των κοινωνικών εταίρων και τη διατήρηση σε ισχύ της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, αλλά ζητούν την κατάργηση όλων των κλαδικών συμβάσεων με αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο που θα ισχυροποιούν τις επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις εργασίας. Θέμα 13ου και 14ου μισθού δεν υπήρξε ποτέ και αυτό είναι σαφές από όλες τις αναφορές. Όπως δεν υπήρξε ποτέ στα σοβαρά διορισμού επίσημο επιτρόπου, αφού η χώρα ήδη ελέγχεται από τον Χόρστ Ράϊχενμπαχ και τους εκατοντάδες «γκαουλάϊτερ»
-Την κατάργηση 150.000 μόνιμων θέσων στο δημόσιο έως το 2015 και την απόλυση ισάριθμων υπαλλήλων. Επίσης απαιτεί την άμεση εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου και στα Σώματα Ασφαλείας και στις Ενοπλες Δυνάμεις, ενώ ασκεί αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση για την καθυστέρηση εφαρμογής του ενιαίου μισθολογίου στον στενό δημόσιο τομέα που είχε ως αποτέλεσμα να μη μειωθούν όσο προβλεπόταν οι δαπάνες μισθοδοσίας το 2011 και να επιβαρυνθεί το έλλειμμα τουλάχιστον κατά 0,2% του ΑΕΠ. Επίσης ζητεί από τα κόμματα να δεσμευτούν ότι με την επόμενη συνταγματική μεταρρύθμιση θα προχωρήσουν στην κατάργηση της μονιμότητας στον δημόσιο τομέα.
-Απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων από τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης (Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και διάφορους οργανισμούς) που θεωρούν ότι είναι εστίες κρυφών ελλειμμάτων.
-Η πρακτική ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων. Η τρόικα ζήτησε να μπουν ιδιώτες επιχειρηματίες μέσω διαγωνισμών και στα νέα νοσοκομεία μέσω των (ΣΔΙΤ) στη διοίκηση των νοσοκομείων τουλάχιστον ως προς το ξενοδοχειακό μέρος και να αυξηθεί η συμμετοχή των ασφαλισμένων όχι μόνο στα φάρμακα, αλλά σε όλες τις υπηρεσίες. Ακόμη απαίτησαν να υπογραφούν συμβάσεις δημοσίων νοσοκομείων με ιδιωτικές εταιρείες προκειμένου να αυξηθούν τα έσοδα των μονάδων του ΕΣΥ που έχουν υψηλότατο επίπεδο επιστημονικής κατάρτισης και περίθαλψης, αλλά «τριτοκοσμικό» – όπως το χαρακτήρισαν – μοντέλο διοίκησης και περιβάλλον για εργαζόμενους και ασθενείς. Αυτό σημαίνει ότι πλέον η υγεία περνάει 100% στα χέρια των ιδιωτών!
-Εκχώρηση με ειδικό άρθρο των εσόδων από τα μελλοντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στους δανειστές με ανοικτό το ποιος θα διαχειρίζεται και θα τιμολογεί τις εξορύξεις!
Όλο αυτό το πακέτο θα έρθει στη Βουλή το αργότερο έως τη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου και θα κληθούν να το ψηφίσουν ή όχι.
Εφόσον το νέο μνημόνιο υπερψηφιστεί, θα ανακοινωθεί η τελική πρόταση για το PSI και σε λίγες ημέρες η ανταλλαγή ομολόγων με νέα και ρευστό θα ολοκληρωθεί με τη βοήθεια των Ευρωπαίων. Και τότε θα ξεκινήσει ο νέος Μεσαίωνας της Ελλάδας και η πραγματική Μεγάλη Φτώχεια.
Αν το νέο μνημόνιο καταψηφιστεί, πάμε κατ’ευθείαν σε εκλογές με μια τελευταία ευκαιρία στον ελληνικό λαό να αναλάβει τις τύχες τους. Να πάρει το μέλλον στα χέρια του και να μην το αφήσει στην κυβέρνηση των ξένων. Τότε η ξενοκίνητη και δοτή κυβέρνηση Παπαδήμου χάνει τη δεδηλωμένη και ο Παπαδήμος οφείλει να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την προκήρυξη εκλογών εντός 20 ημερών.
Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ένας μεγάλος Έλληνας (καιρός είναι πλέον να μιλάμε την γλώσσα της αλήθειας και όχι του δήθεν politically correct), o Ιωάννης Μεταξάς, είπε "ΟΧΙ" αν και ήξερε ότι αυτό το "ΟΧΙ" σήμαινε άφθονο αίμα, αβάσταχτο πόνο και πιθανόν τον φυσική του εξόντωση αν νικούσαν οι κατακτητές. Έστω και αν δεν είχε εκλεγεί μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά με τον συνήθη τρόπο των στρατιωτικών κινημάτων της εποχής
Και οι Έλληνες τον στήριξαν πανηγύριζαν όταν είπε το "ΟΧΙ". Εδώ λοιπόν πρέπει και ο λαός να βοηθήσει και να ξεχυθεί στους δρόμους την ημέρα της ψηφοφορίας στη Βουλή. Διαφορετικά ότι και να συμβεί υπεύθυνοι θα είναι και οι ίδιοι οι πολίτες.
Οι διάδοχοι του Ι.Μεταξά, το μόνο που έχουν να διαχειριστούν είναι μια άρνηση στην οικονομική υποδούλωση της χώρας ή καλύτερα στην μόνιμη υποδούλωσή της και το σπάσιμο των αλυσίδων που μας έχουν τυλίξει ήδη.
Όχι για να επανέλθει η δικτατορία των συνδικαλιστών και των κρατικοδίαιτων. Με αυτούς τελειώσαμε. Αλλά είναι θέμα τιμής. Τιμής κα αξιοπρέπειας.
Θα πουν "ΝΑΙ";
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
