Η «αυτοκρατορική» νεο-οθωμανική εμφάνιση που επικαλύφθηκε με επίχρισμα ανθρωπισμού δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Καυτηρίασε τη στάση της Δύσης λέγοντας ότι ασχολείται μόνο με τα προβλήματα που τη συμφέρουν κι έφερε παράδειγμα τη Σομαλία, την Παλαιστίνη και την επιθετικότητα της… Κύπρου!
Ίσως να έφταιγε ότι μίλησε μετά τον Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ και επηρεάστηκε! Ο Ιρανός πρόεδρος επανέλαβε τη κλασική ρητορική του κατά των ΗΠΑ και του Ισραήλ (αν και με διακριτικό τρόπο στέλνει στο παρασκήνιο μηνύματα συμφιλίωσης), αλλά ο Τ. Ερντογάν ουσιαστικά φαίνεται ότι ακολούθησε τον ίδιο δρόμο. Παρότι εκπροσωπεί την Τουρκία και όχι… το Ιράν, φαίνεται πως το υποτιθέμενο μοντέλο για τον μουσουλμανικό κόσμο, ενώ πια δεν πείθει καν τη Δύση, δεν έφτανε για να κερδίσει αραβικής καταγωγής κομπάρσους…
Όπως αναφέρει και ο Μεχμέτ Αλί Μπιράντ, στην εφημερίδα «Χουριέτ», οι μόνοι που χειροκρότησαν με ιδιαίτερη θερμότητα των Τ. Ερντογάν, ήταν τα μέλη της τουρκικής αποστολής! Οι Άραβες για τους οποίους δήθεν μοχθεί, ήταν απόντες, γνωρίζοντας προφανώς με βάση το πρόγραμμα το πότε θα μιλούσε ο Τούρκος πρωθυπουργός.
Ηχηρότερη απουσία ήταν αυτή του Μαχμούντ Αμπάς, για τον οποίον υποτίθεται ότι η Τουρκία διέλυσε τις σχέσεις της με το Ισραήλ κι έχασε εννέα πατριώτες ισλαμιστές στα επεισόδια με τον στολίσκο έξω από τη Γάζα.
Με τη στάση του, ο Παλαιστίνιος πρόεδρος έδειξε ότι κατανοεί αφενός το παιχνίδι του Ερντογάν με τον εσωτερικό του αντίπαλο, την ισλαμική Χαμάς στη Γάζα και αφενός έστειλε ηχηρό μήνυμα στους Ερντογάν και Νταβούτογλου ότι η παλαιστινιακή πλευρά δεν επιθυμεί τουρκική ανάμιξη στο μεσανατολικό. Ταυτόχρονα όμως, έστελνε και μήνυμα στους Ισραηλινούς, μήνυμα επίδειξης σεβασμού και διπλωματικής «αρχοντιάς», ότι δεν σκοπεύει να αξιοποιεί ακρίτως όποιον κάνει «τα γλυκά μάτια» στον λαό του και ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν την ωριμότητα να διακρίνουν ποιες είναι οι στοχεύσεις ενός εκάστου που υποδύεται τον υπερασπιστή των συμφερόντων τους.
Η «ωραία Ελένη» της τουρκικής διπλωματίας, για την οποία δήθεν αξίζει να γίνει πόλεμος, απλά δεν ήταν εκεί!
Παρά τα όσα γράφει περί αγένειας και αχαριστίας ο γνωστός Μ. Α. Μπιράντ, φαίνεται ότι μάλλον η τουρκική ηγεσία θα πρέπει να πάρει ένα μάθημα. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάς για σχοινί.
Και στην Ολομέλεια της Συνέλευσης του ΟΗΕ δεν υβρίζουν με «φλογερές» (βλ. από διπλωματικής απόψεως «γραφικές») ομιλίες για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των πανανθρώπινων αξιών, χώρες οι οποίες έχουν διαπράξει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και βαρύνονται με γενοκτονίες (η Τουρκία είναι κυριολεκτικά η αναμφισβήτητη «πρωταθλήτρια»), εναντίον των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Κούρδων και πολλών άλλων. Ούτε χώρες οι οποίες απειλούν συνεχώς με πολέμους – οι «φιλάνθρωποι» Ερντογάν και Νταβούτογλου ξεχνούν ότι στο διεθνές δίκαιο και τη Χάρτα του ΟΗΕ δεν απαγορεύεται μόνο η βία αλλά και η απειλή χρήσης βίας.
Για να μην αναφέρουμε ότι ο Οργανισμός που έδωσε βήμα στον Ερντογάν να κάνει… μάθημα ανθρωπισμού και δημοκρατίας κουνώντας το δάχτυλο, έχει εκδώσει στο πλαίσιο του κορυφαίου του Οργάνου, του Συμβουλίου Ασφαλείας, ψηφίσματα τα οποία μιλούν για παράνομη ΚΑΤΟΧΗ της Κύπρου. Αυτά τα ψηφίσματα ο «φωτισμένος δάσκαλος» επιλέγει να τα αγνοεί.
Değil mi sevgilimiz beyler? (Έτσι δεν είναι αγαπητοί μας κύριοι;
defence-point.gr
