Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι ξεκάθαρο το αποτέλεσμα των διερευνητικών εντολών . Καλό όμως είναι να θυμόμαστε ότι η παράταση της ακυβερνησίας κάνει ορισμένους γείτονες να τρίβουν τα χέρια τους. Θυμίζω ότι το επεισόδιο των Ιμίων προκλήθηκε το 1996 όταν ο κ. Κ. Σημίτης μόλις είχε αναλάβει την εξουσία διαδεχόμενος τον ασθενή Ανδρέα Παπανδρέου.
Θυμίζω επίσης ότι τα αιματηρά επεισόδια στην Κύπρο, που οδήγησαν στην χάραξη της πράσινης γραμμής, ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 1963 όταν στην Αθήνα δεν υπήρχε σαφής κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1963. Η Ένωση Κέντρου του Γ. Παπανδρέου είχε βγει πρώτη, αλλά δεν διέθετε την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, την οποία τελικά απέκτησε με τις επαναληπτικές εκλογές του Φεβρουαρίου 1964. Σ’ αυτό το κλίμα προσφάτως η Άγκυρα ανακοίνωσε ότι θα διενεργήσει έρευνες για υδρογονάνθρακες και πετρέλαιο σε περιοχές κοντά στο Καστελλόριζο αμφισβητώντας την ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου.
Παράλληλα θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η ήττα του Σαρκοζί στη Γαλλία χαροποίησε τους Τούρκους πολιτικούς διότι τον θεωρούσαν αντιτούρκο και εμπόδιο –μαζί με την Γερμανίδα Καγκελλάριο Μέρκελ- στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρ. Ένωση. Προς το παρόν εμείς χαιρόμαστε για τις δηλώσεις του νέου Γάλλου Προέδρου Ολάντ ότι θα πιέσει τη Γερμανία και την Ευρ. Ένωση για χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και φαίνεται λογικό να θέλουμε συμμάχους στην ακύρωση της λιτότητας και στην αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Όμως δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τα διλήμματα περί των Μνημονίων θα μας απασχολήσουν για τα επόμενα δύο χρόνια, ενώ η τουρκική επιθετικότητα θα είναι εδώ κοντά μας παρούσα και λίαν απειλητική για πολλά ακόμη χρόνια. Όπως επίσης θα ήθελα να θυμίσω σε πολλούς συνέλληνες που το ξεχνούν ότι η διαίρεση μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών δυνάμεων στην Ελλάδα είναι ασαφής και προσωρινή, διότι τα οικονομικά μας σε λίγα χρόνια θα έχουν βελτιωθεί. Ενώ η διαχωριστική γραμμή μεταξύ εθνοκεντρικών και εθνοαποδομητών θα είναι παρούσα για τις επόμενες δεκαετίες, όπως και η αντίθεση μεταξύ οπαδών της δυναμικής εξωτερικής πολιτικής και των υποστηρικτών των ενδοτικών και υποχωρητικών λύσεων.
Προσωπικά συμφωνώ ότι η οικονομική συνταγή των δύο μνημονίων είναι κακή. Όμως δεν είμαι διατεθειμένος στο όνομα του αντιμνημονιακού αγώνα να δώσω συγχωροχάρτι σε πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες πολέμησαν επί χρόνια την έννοια του έθνους και του εθνικού κράτους, καλλιέργησαν την ανοχή προς τα εγκλήματα των λαθρομεταναστών και υποστήριξαν φιλοτουρκικά βιβλία στα σχολεία μας. Επιτέλους κάποιοι πρέπει να αναρωτηθούν εν όψει μάλιστα και της πιθανότητας νέων εκλογών: Μάς αρκεί ένα κόμμα απλώς να φωνάζει κατά του μνημονίου και θα παραβλέψουμε τις τυχόν ολέθριες θέσεις που έχει στο Μακεδονικό, στα ελληνοτουρκικά, στο μεταναστευτικό και σε άλλα καίρια εθνικά ζητήματα;
Τα Σκόπια πανηγυρίζουν που δεν ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο Αντώνης Σαμαράς και ετοιμάζονται να διεκδικήσουν τη δική μας στήριξη για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Η ελληνική ΑΟΖ πρέπει αμέσως να ανακηρυχθεί. Στην Κύπρο η Τουρκία ετοιμάζει λύση δύο κρατών. Ας σταματήσουν, λοιπόν, οι πανηγυρικοί ακκισμοί των Αριστερών Ριζοσπαστών και ας ξαναψηφίσει ο λαός μας για μία στιβαρή και εθνικώς αξιοπρεπή διακυβέρνηση.
Κυριακάτικη Δημοκρατία
Θυμίζω επίσης ότι τα αιματηρά επεισόδια στην Κύπρο, που οδήγησαν στην χάραξη της πράσινης γραμμής, ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 1963 όταν στην Αθήνα δεν υπήρχε σαφής κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1963. Η Ένωση Κέντρου του Γ. Παπανδρέου είχε βγει πρώτη, αλλά δεν διέθετε την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, την οποία τελικά απέκτησε με τις επαναληπτικές εκλογές του Φεβρουαρίου 1964. Σ’ αυτό το κλίμα προσφάτως η Άγκυρα ανακοίνωσε ότι θα διενεργήσει έρευνες για υδρογονάνθρακες και πετρέλαιο σε περιοχές κοντά στο Καστελλόριζο αμφισβητώντας την ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου.
Παράλληλα θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η ήττα του Σαρκοζί στη Γαλλία χαροποίησε τους Τούρκους πολιτικούς διότι τον θεωρούσαν αντιτούρκο και εμπόδιο –μαζί με την Γερμανίδα Καγκελλάριο Μέρκελ- στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρ. Ένωση. Προς το παρόν εμείς χαιρόμαστε για τις δηλώσεις του νέου Γάλλου Προέδρου Ολάντ ότι θα πιέσει τη Γερμανία και την Ευρ. Ένωση για χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και φαίνεται λογικό να θέλουμε συμμάχους στην ακύρωση της λιτότητας και στην αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Όμως δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τα διλήμματα περί των Μνημονίων θα μας απασχολήσουν για τα επόμενα δύο χρόνια, ενώ η τουρκική επιθετικότητα θα είναι εδώ κοντά μας παρούσα και λίαν απειλητική για πολλά ακόμη χρόνια. Όπως επίσης θα ήθελα να θυμίσω σε πολλούς συνέλληνες που το ξεχνούν ότι η διαίρεση μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών δυνάμεων στην Ελλάδα είναι ασαφής και προσωρινή, διότι τα οικονομικά μας σε λίγα χρόνια θα έχουν βελτιωθεί. Ενώ η διαχωριστική γραμμή μεταξύ εθνοκεντρικών και εθνοαποδομητών θα είναι παρούσα για τις επόμενες δεκαετίες, όπως και η αντίθεση μεταξύ οπαδών της δυναμικής εξωτερικής πολιτικής και των υποστηρικτών των ενδοτικών και υποχωρητικών λύσεων.
Προσωπικά συμφωνώ ότι η οικονομική συνταγή των δύο μνημονίων είναι κακή. Όμως δεν είμαι διατεθειμένος στο όνομα του αντιμνημονιακού αγώνα να δώσω συγχωροχάρτι σε πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες πολέμησαν επί χρόνια την έννοια του έθνους και του εθνικού κράτους, καλλιέργησαν την ανοχή προς τα εγκλήματα των λαθρομεταναστών και υποστήριξαν φιλοτουρκικά βιβλία στα σχολεία μας. Επιτέλους κάποιοι πρέπει να αναρωτηθούν εν όψει μάλιστα και της πιθανότητας νέων εκλογών: Μάς αρκεί ένα κόμμα απλώς να φωνάζει κατά του μνημονίου και θα παραβλέψουμε τις τυχόν ολέθριες θέσεις που έχει στο Μακεδονικό, στα ελληνοτουρκικά, στο μεταναστευτικό και σε άλλα καίρια εθνικά ζητήματα;
Τα Σκόπια πανηγυρίζουν που δεν ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο Αντώνης Σαμαράς και ετοιμάζονται να διεκδικήσουν τη δική μας στήριξη για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Η ελληνική ΑΟΖ πρέπει αμέσως να ανακηρυχθεί. Στην Κύπρο η Τουρκία ετοιμάζει λύση δύο κρατών. Ας σταματήσουν, λοιπόν, οι πανηγυρικοί ακκισμοί των Αριστερών Ριζοσπαστών και ας ξαναψηφίσει ο λαός μας για μία στιβαρή και εθνικώς αξιοπρεπή διακυβέρνηση.
Κυριακάτικη Δημοκρατία
