 |
| O Ιωάννης Κορνιλάκης, συγγραφέας του έργου, Ιωάννης Καποδίστριας ο Άγιος της πολιτικής. |
" Ο μόνος
αντίπαλος που δύσκολα ηττάται είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος, και τέτοιος
είναι ο Καποδίστριας".
Τα
λόγια αυτά δεν ανήκουν σε κάποιον φιλικά προσκείμενο στον Ιωάννη Καποδίστρια.
Ανήκουν στον μεγαλύτερο εχθρό του, στον μεγαλύτερο εχθρό της Δημοκρατίας, στον
μεγαλύτερο εχθρό των Εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων στην Ευρώπη, τον
μεγαλύτερο μισέλληνα όλων των εποχών, τον Καγκελάριο της Αυστρίας, C. Metternich.
Σήμερα
παρατηρούμε, (ευτυχώς), τον Ελληνικό λαό με το αλάθητο ένστικτο, να απαντά στις
δημοσκοπήσεις ότι θέλει Ηγέτη του, θέλει Κυβερνήτη του, θέλει Μπροστάρη του τον
Κανένα. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν το
μήνυμα αυτό του Ελληνικού λαού, το συνέλαβαν οι σημερινοί μας πολιτικοί, απ’
όλα τα κόμματά μας, και αυτά που μας κυβέρνησαν και αυτά που ευελπιστούν.
Την
κραυγή αγωνίας και αγανάκτησης του Ελληνικού λαού για τον Κανένα, αδυνατούν να την ακούσουν, αδυνατούν να σκύψουν τόσο χαμηλά
για ν’ ακούσουν την φωνή του, αφού γι’ αυτούς ο Κανένας δεν υπάρχει. Υπάρχουν
μόνον Αυτοί.
Είναι πάντα Αυτοί, και
ευελπιστούν ότι θα είναι και για πάντα Αυτοί που διαρκώς θα τον
"σώνουν".
Είναι
αυτόκλητοι "σωτήρες", και ας μην ισχυριστούν ότι ο λαός τους έχει
καλέσει, αφού αυτός ο λαός τους έχει ψηφίσει. Απλά ο ευκολόπιστος Ελληνικός
λαός έγινε το "πιόνι", στο δικό τους σκάκι, αφού αυτούς γνώρισε, γι’
αυτούς πληροφορήθηκε, αυτούς του παρουσίασαν προπαγανδιστικά τα ΜΜΕ, αυτούς
στήριξαν επιχειρηματικά συμφέροντα, και φυσικά Κανέναν άλλον. Προφανώς και αυτό ισχύει για δεκαετίες ολόκληρες για
να μην ισχυριστώ περισσότερο, και το επιβεβαιώνει ο Εθνικός μας ποιητής
Διονύσιος Σολωμός:
"Αγαπημένε μου
λαέ φτωχέ κι’ αγαπημένε, πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε".
Γνωρίζει
όμως άραγε ο Ελληνικός λαός του οποίου η δημοσκοπική συγκατάθεση, προσφέρει
απλόχερα Κοινοβουλευτική αυτοδυναμία στον Κανένα,
ποιος είναι αυτός και αν υπάρχει;
Είναι
άραγε προτροπή αυτή η δημοσκοπική ψήφος προς κάποιον, ή είναι ψήφος απαξιωτική
προς τους ήδη υπάρχοντες; Η απάντηση είναι προφανώς το δεύτερο. Ο λόγος ακόμη
προφανέστατος, αφού ουδείς γνωρίζει κάποιον, που όχι μόνο δεν ξέρει, αλλά και
που αδυνατεί να εκφράσει με σαφήνεια και στοιχειώδη προβληματισμό, και τα
χαρακτηριστικά ακόμη που θα πρέπει να διαθέτει ο Κανένας.
Στην
καλλίτερη περίπτωση θα καταθέσει ότι θα πρέπει να είναι έντιμος. Συμπέρασμα πρώτο. Ο Ελληνικός λαός έχει βιώσει στο πετσί
του την ατιμία. Στην ακόμη καλλίτερη
περίπτωση θα καταθέσει ότι θα πρέπει να είναι άφθαρτος. Συμπέρασμα δεύτερο. Που
με απλά Ελληνικά σημαίνει ότι οτιδήποτε κινείται, η τουλάχιστον κατά μεγάλο
ποσοστό, στην πολιτική σκηνή του τόπου είναι φθαρμένο. Αυτό όμως που ο
θυμόσοφος Ελληνικός λαός εννοεί, και που η Θεϊκή Ελληνική γλώσσα μπορεί να
περιγράψει, αν στην λέξη φθαρμένος προστεθεί ένας σύνδεσμος της γλώσσας μας,
και που άλλος δεν είναι απ΄τον σύνδεσμο (Διά), και τότε αυτομάτως η αγωνία του
Ελληνικού λαού εκφράζεται για έναν άνθρωπο απλά, που δεν θα είναι Διεφθαρμένος.
Κάπου
εδώ σταματούν τα προαπαιτούμενα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να διαθέτει ο Κανένας.
Είναι
όμως πολύ κρίμα, όταν για ένα αυτοκίνητο που θέλαμε να αγοράσουμε, ( και το
"θέλαμε" είναι σε παρελθοντικό χρόνο, για ευνόητους λόγους… ), εκτός
από την μάρκα, τον κυβισμό, την χώρα κατασκευής, τις ροπές, την φορολογία, τα
τέλη, μέχρι και το χρώμα μας ενδιέφερε. Αυτή η εγγενής μας αδυναμία, να
αρθρώσουμε περισσότερα και κατά την γνώμη μου και ποιοτικότερα χαρακτηριστικά
του αναζητουμένου και μη ευρισκομένου, αυριανού, μεθαυριανού Ηγέτη των Ελλήνων,
πιστεύω έπαψε να είναι εγγενής. Σήμερα υπάρχει το πρότυπο, υπάρχουν τα
χαρακτηριστικά του, και έχει ονοματεπώνυμο. Ιωάννης Καποδίστριας. Είναι το πρότυπο όχι γιατί το ισχυρίζομαι
εγώ, και οι εκατοντάδες Έλληνες και ξένοι ιστορικοί. Είναι το πρότυπο που αυτοπροσδιορίζεται μέσα από τις ίδιες του τις
πράξεις, που γλαφυρά περιγράφονται μέσα από τις ίδιες του τις επιστολές, και
που γράφτηκαν στην διάρκεια 44 μόλις μηνών, που οι άνθρωποι του επέτρεψαν να
αναπνέει και να εργάζεται για την ευδαιμονία ενός ολόκληρου Έθνους. Επιστολές
που ευτυχώς δεν είναι και λίγες, αλλά 930.
Επιστολές που δυστυχώς μετρημένοι έχουν αναγνώσει, και δυστυχέστατα πλέον
δεν ζουν, αφού πρωτοεκδόθηκαν πριν 170 χρόνια, και έκτοτε ποτέ. Επιστολές τέλος
που τα κείμενα τους χαρακτήρισε Αποστολικά,
η αείμνηστη καθηγήτρια της φιλοσοφικής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Ελένη Κούκκου.
Προφανώς
το Πρότυπο έπρεπε να πάψει να υπάρχει. Ο
"Τιτανικός"-Καποδίστριας έπρεπε να βυθιστεί και τον βύθισαν.
Έπρεπε στα "αμπάρια" της ιστορίας να βυθιστούν και οι επιστολές του.
Κάποιοι νόμισαν ότι τα κατάφεραν, γιατί πάντα αυτοί οι κάποιοι, που
αυτοχαρακτηρίζονται άθεοι εκτός κι’ αν γίνεται σεισμός, δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν
τους τον "Ξενοδόχο" Θεό, που επέτρεψε την ανέλκυση του θησαυρού, την
πλέον κατάλληλη στιγμή, ώστε η προ τριακονταετίας πρόρρηση του Αγιορείτου Αγίου Γέροντος Παϊσίου, να
βρίσκει σήμερα την απόλυτη εκπλήρωσή της. "Είναι
επιτακτική η ανάγκη προβολής ενός ιδανικού Προτύπου Κυβερνήτη, προς μίμηση
απ΄τους πολιτικούς μας, αλλά και προκειμένου οι Έλληνες να αποκτήσουν ορθά
πολιτικά κριτήρια στη επιλογή των κυβερνητών του Έθνους…"
Προφανώς
ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος, να εννοούσε τους επόμενους ή μεθ’ επόμενους
πολιτικούς μας, αφού διασώζεται και μια ακόμη πιο βαρυσήμαντη δήλωση του. " Για όσους πολιτικούς έκαμαν κακό στο
Έθνος, παρακαλώ τον Θεό να τους δίνει μετάνοια και να τους παίρνει, και να
αναστήσει Μακκαβαίους…". Και γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν ποιοι ήσαν
οι Μακκαβαίοι, ας καταθέσω απ’ την πλούσια ιστορική τους διαδρομή που
εξελίσσεται μέσα απ΄τις σελίδες της Π. Διαθήκης, ότι ήσαν οι Ιεροί
"Επαναστάτες" του Θεού, που ξεσηκώθηκαν εναντίον του καταπιεστικού
"συστήματος" της εποχής τους, του Αντίοχου του Επιφανούς.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, που προσωπικά και όχι μόνον,
χαρακτήρισα Άγιο της Πολιτικής, που
έκανε πράξη και όχι λόγια, όλες τις σελίδες των Ευαγγελίων της Ορθοδοξίας μας,
είχε τρία και απ’ τα πλέον σημαντικά χαρακτηριστικά. Αγάπη στον Θεό, αγάπη για τον συνάνθρωπο, αγάπη για το Έθνος, αγάπη
για το όνειρο του Έθνους, τα παιδιά. Συμπόνια,
μια σχεδόν άγνωστη λέξη για τους περισσότερους των πολιτικών μας, για τον
ανήμπορο, τον ανάπηρο, τον φτωχό, τον δυστυχισμένο. Συμπόνια με πράξεις, ποιητής και όχι ακροατής του Λόγου…
Ακόμη και όταν οι ιατροί του διαπίστωσαν πρόβλημα με την υγεία του εξ’ αιτίας
της μη επαρκούς τροφής του είπε:
" Τότε
και μόνον τότε θα τραφώ επαρκώς, όταν βεβαιωθώ ότι ουδέν Ελληνόπουλο
πεινά…".
Ακριβώς όπως και σήμερα…Ενότητα
και μόνον ενότητα χαρακτήριζε τον Ιωάννη Καποδίστρια, παραμένοντας πιστός
στην τελευταία παρακαταθήκη του Ιησού προς
την ανθρωπότητα, "Και εγώ την δόξαν
ήν δέδωκάς μοι, δέδωκα αυτοίς ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν εσμέν".
Πόσο
τραγικό είναι το σημερινό θέαμα για τους πολιτικούς μας, να σκοτώνονται ποιος
θα μας πρωτοσώσει, αλλά μυστηριωδώς να ενώνονται, όταν πρόκειται να καταβαραθρώσουν
τα οράματα, τα δικαιώματα, τις ελευθερίες, τις κοινωνικές κατακτήσεις και την
αξιοπρέπεια των Ελλήνων.
Αλλά πώς να εμπνεύσει σήμερα
ένας ηγέτης, όταν επί δεκαετίες τον Πρωθυπουργό της χώρας μας, δεν τον εκλέγουν
οι αρετές του, δεν τον εκλέγουν τα έργα του, δεν τον εκλέγουν τα οράματα του,
αλλά τα λογότυπα των κομμάτων που εκπροσωπεί; Προφανώς κάτι γνώριζε ο
αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν κάτι ψιθύρισε για τα κομματικά μαντριά.
Όμως
ας μην απελπιζόμαστε. Την υπογραφή για την σωτηρία του Έθνους όπως είπε ο Γέρος
του Μωριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης το
1821, άνθρωπος δεν την έβαλε. Την έβαλε Ο Θεός και πίσω δεν την παίρνει. Άλλωστε
ανάλογες Υπογραφές είναι διαχρονικές, αφού άλλωστε για πολλούς ο
Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του ‘ 21 ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί…
Όμως
ας μην απελπιζόμαστε, ενθυμούμενοι τα λόγια ενός άλλου Αγιορείτου Αγίου Γέροντος του Πορφυρίου : Η εποχή μας είναι σαν του
Χριστού. Βλέπω μέσα απ΄την συμφορά έναν άνθρωπο του Θεού να συνεγείρει και ενώνει
τον κόσμο στο καλό.
Αγαπητοί
φίλοι και φίλες η Ανάσταση προϋποθέτει Σταύρωση. Και ας μην ξεχνάμε ότι οι
Ηγέτες των Εθνών δεικνύονται Άνωθεν, και δεν υπο-δεικνύονται κάτωθεν. Ο τόπος
αυτός γεννούσε, γεννά και θα γεννά Μαυρομιχάληδες, αλλά γεννούσε, γεννά και θα
γεννά και Καποδίστριες.
* Ιωάννης Κορνιλάκης,
Συγγραφέας του έργου, Ιωάννης Καποδίστριας ο Άγιος της πολιτικής.
agioritikovima.gr
