Γέρων
Παΐσιος Ἁγιορείτης:
.
Ὁ Θεὸς εἶναι πολὺ
κοντά μας, ἀλλὰ καὶ πολὺ ψηλά. Γιὰ νὰ
κάμψη κανεὶς τὸν Θεό, ὥστε νὰ κατεβῆ νὰ
μείνη μαζί του, πρέπει νὰ ταπεινωθῆ καὶ
νὰ μετανοήση. Τότε ὁ πολυεύσπλαχνος Θεός, βλέποντας τὴν
ταπείνωσή του, τὸν ὑψώνει ὡς τοὺς Οὐρανοὺς καὶ τὸν ἀγαπάει
πολύ. Χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ
ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι, λέει τὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ Θεὸς
ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο τὸν νοῦ, γιὰ νὰ ἀναλογίζεται
τὸ σφάλμα του, νὰ μετανοῆ καὶ νὰ ζητάη συγχώρηση.
Ὁ ἀμετανόητος ἄνθρωπος εἶναι σκληρὸ πράγμα. Εἶναι πολὺ ἀνόητος, ἐπειδὴ δὲν
θέλει νὰ μετανοήση, γιὰ νὰ ἀπαλλαγῆ ἀπὸ τὴν μικρὴ κόλαση ποὺ ζῆ, ἡ ὁποία
τὸν ὁδηγεῖ στὴν χειρότερη, τὴν αἰώνια. Ἔτσι
στερεῖται καὶ τὶς ἐπίγειες παραδεισένιες χαρές, οἱ
ὁποῖες συνεχίζουν στὸν Παράδεισο, κοντὰ στὸν Θεό,
μὲ τὶς πολὺ μεγαλύτερες χαρές, τὶς αἰώνιες. Ὅσο ὁ ἄνθρωπος
βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, εἶναι ἐκτὸς
ἑαυτοῦ. Βλέπεις, στὸ Εὐαγγέλιο γράφει ὅτι ὁ ἄσωτος υἱὸς εἰς ἑαυτὸν ἐλθὼν
εἶπε: «πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου». Δηλαδή, ὅταν συνῆλθε,
ὅταν μετάνοιωσε, τότε εἶπε: Θὰ ἐπιστρέψω στὸν
πατέρα μου. Ὅσο ζοῦσε στὴν ἁμαρτία, ἦταν ἐκτὸς
ἑαυτοῦ, δὲν ἦταν στὰ λογικά του,
γιατί ἡ ἁμαρτία εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν λογική.
-
Γέροντα, ὁ Ἀββὰς Ἁλώνιος λέει: Ἐὰν
θέλη ὁ ἄνθρωπος, ἀπὸ πρωὶ ἕως ἑσπέρας
γίνεται εἰς μέτρον θεῖον. Τί ἐννοεῖ;
-
Ἡ πνευματικὴ ζωὴ δὲν θέλει χρόνια.
Σὲ ἕνα δευτερόλεπτο μπορεῖ νὰ βρεθῆ κανεὶς ἀπὸ
τὴν κόλαση στὸν Παράδεισο, ἂν μετανοήση. Ὁ
ἄνθρωπος εἶναι τρεπτός. Μπορεῖ νὰ γίνη ἄγγελος,
μπορεῖ νὰ γίνη διάβολος. Πὰ πὰ πά,
τί δύναμη ἔχει ἡ μετάνοια! Ἀπορροφᾶ τὴν
θεία Χάρη. Ἕναν λογισμὸ ταπεινὸ νὰ φέρη στὸν νοῦ του ὁ ἄνθρωπος, σώθηκε. Ἕναν
λογισμὸ ὑπερήφανο νὰ φέρη, ἂν δὲν μετανοήση
καὶ τὸν βρῆ ὁ θάνατος, πάει, χάθηκε.
Βέβαια, ὁ ταπεινὸς λογισμὸς πρέπει νὰ
συνοδεύεται καὶ ἀπὸ τὸν ἐσωτερικὸ ἀναστεναγμό,
τὴν ἐσωτερικὴ συντριβή. Γιατί ὁ λογισμὸς εἶναι
λογισμός, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ἡ καρδιά. Ὅλῃ
ψυχῇ καὶ διανοίᾳ καὶ καρδίᾳ, λέει ὁ ὑμνωδός. Νομίζω ὅμως ὅτι ὁ Ἀββὰς ἐδῶ ἐννοεῖ
μία πιὸ μόνιμη κατάσταση. Χρειάζεται ἕνα διάστημα, γιὰ νὰ φθάση κανεὶς σὲ καλὴ
κατάσταση. Σφάλλω, μετανοῶ, συγχωροῦμαι αὐτὴν τὴν
στιγμή. Ἂν ἔχω ἀγωνιστικὸ πνεῦμα, μπορῶ σιγὰ-σιγὰ
νὰ σταθεροποιήσω μιὰ κατάσταση, ἀλλὰ μέχρι τότε ταλαντεύομαι.
-
Γέροντα, ἕνας ἄνθρωπος ἡλικιωμένος μπορεῖ νὰ
βοηθήση πνευματικὰ τὸν ἑαυτό του;
-
Ναί, ἴσα-ἴσα, ὅταν κανεὶς γεράση, τοῦ
δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ μετανοήση, γιατί φεύγουν
οἱ ψευδαισθήσεις. Πρῶτα, ἐπειδὴ εἶχε σωματικὲς δυνάμεις καὶ δὲν δυσκολευόταν, δὲν
καταλάβαινε τὶς ἀδυναμίες του καὶ νόμιζε ὅτι βρισκόταν σὲ καλὴ κατάσταση. Τώρα
ποὺ ἔχει δυσκολίες καὶ γκρινιάζει, βοηθιέται νὰ καταλάβη ὅτι δὲν εἶναι ἐντάξει,
ὅτι χωλαίνει, καὶ νὰ μετανοήση. Ἂν ἀξιοποιήση πνευματικὰ
τὰ λιγώτερα χρόνια της ζωῆς του ποὺ
τοῦ ἔμειναν καὶ χρησιμοποιήση καὶ τὴν πείρα ποὺ τοῦ ἄφησαν τὰ περισσότερα
χρόνια τῆς ζωῆς του ποὺ πέρασαν, δὲν θὰ τὸν ἀφήση ὁ Χριστός, θὰ τὸν ἐλεήση.
ΠΗΓΗ: gerontes.wordpress.com
