Όταν κάποιος αρνείται την πατρίδα του, πώς μπορεί να λέει ότι την υπηρετεί; Μήπως μόνο ως μισθοφόρος υπάλληλος; Και αν είναι υπάλληλος, τότε τίνος υπάλληλος είναι;
Η Έλενα Παναρίτη, βουλευτής Επικρατείας ΠΑΣΟΚ και σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, δήλωσε σε συνέντευξή της στο Guardian:
When I observe how many Apple computers are in her office, she replies: «That’s because I’m not Greek, I’m American». Her speech is American-accented and peppered with “darn” and “have a nice day”. When asked to describe how Greece needs to change its economy, her answer revolves around changing its institutions and its structures – in other words, making Greece less Greek. Castigating the bureaucracy, she says: “It’s not a kibbutz, it’s a big country!”
Από το «έξω οι Αμερικάνοι» του Ανδρέα Παπανδρέου, περάσαμε στο «Είμαστε όλοι Αμερικάνοι» του Γιώργου Παπανδρέου!!! Αν δεν έχει η ζωή γυρίσματα, τότε το ΠΑΣΟΚ μπορεί να θεωρηθεί ως το σταθερό κέντρο του άπειρου σύμπαντος…!
Προφανώς η κυρία Παναρίτη, βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ (την οποία εικάζεται πως δεν συνάντησε ποτέ προσωπικά ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά την ενέταξε σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας…), γνωστή υπάλληλος του ΔΝΤ, με ρηξικέλευθες θέσεις περί της οικονομίας (οι οποίες απέτυχαν παταγωδώς ή επέτυχαν απολύτως μέσα από την ολοσχερή αποτυχία του περιβόητου Μνημονίου Ι), έχει την ελευθερία και το δικαίωμα να απαρνείται την Ελληνική της καταγωγή και να προτιμά την Αμερικανική. Προσωπικά, θα ένιωθα πολύ άσχημα εάν ισχυριζόταν πως είναι Ελληνίδα!!!
Η σύμβουλος του σκεπτόμενου και βραβευμένου γι αυτό ανθυ-πρωθυπουργού της Ελλάδας (μην ξεχνάμε πως τον επόμενο μήνα θα εκτελεί χρέη γλάστρας στο γραφείο του Γερμανού αξιωματούχου που έρχεται για να βάλει τάξη στο χάος που έχει δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου…) αποποιείται την Ελληνική της καταγωγή και πολύ καλά κάνει. Μπορεί να δηλώνει και cheerleader, babysitter ή ακόμη και ναυαγοσώστρια στο Miami Beach… Ουδέν μεμπτόν, όπως και ουδέν κρυπτόν. Και αν θέλετε, προσωπικά της δίνω τα θερμά μου συγχαρητήρια για το θάρρος της να παραδεχθεί στην Guardian πως είναι Αμερικανίδα. Εδώ, άλλοι, που δεν μπορούν ούτε τα Ελληνικά να μιλήσουν (πόσο μάλλον να σκεφτούν ή να αισθανθούν ως Έλληνες), γίνονται πρωθυπουργοί και ζούνε το όνειρό τους με πράσινες αναπτύξεις, γαλάζιες βουτιές και άσπρα σύννεφα (όχι, δεν ασχολήθηκαν ακόμη με την ιππασία –αν και το χέρι μας στην φωτιά περί της ιππασίας δεν το βάζουμε- για να αναφερθούμε και σε πράσινα άλογα… αλλά υποθέτω πως αυτό είναι γονιδιακό οπότε πάει με το όλο «πακέτο»).
Μπράβο, λοιπόν, στην πρώην υπάλληλο του ΔΝΤ που δεν δίστασε να αποποιηθεί την εθνικότητά της. Τουλάχιστον σε αυτό ήταν ειλικρινής. Τουλάχιστον σε αυτό… Όμως, αυτή της η τοποθέτηση μου δημιούργησε κάποιες απορίες και κάποια «κενά» για την ανικανότητα (μήπως θα ήταν καλύτερα να γράψω «έλλειψη επαρκούς ικανότητας»;) των υπολοίπων βουλευτών, στελεχών, μελών και φίλων (μην τους ξεχνάμε αυτούς, γιατί αποτέλεσαν το μεγάλο όπλο και την μέγιστη πολιτική ανακάλυψη του Γιώργου) του ΠΑΣΟΚ.
Δεν υπήρχαν δηλαδή, άξιοι Έλληνες για να γίνουν σύμβουλοι του ΓΑΠ ή βουλευτές του ΠΑΣΟΚ; Όλοι στο ΠΑΣΟΚ είναι ανάξιοι ή απλά τους τελείωσαν οι διαθέσιμοι άξιοι;
Μόνο αυτή η κυρία είχε τα κατάλληλα προσόντα;
Αλήθεια, πόσα έπαιρνε ως ετήσιο μισθό στο ΔΝΤ και προτίμησε να έρθει στην χώρα που δεν είναι πατρίδα της, για να προσφέρει;
Και γιατί δεν πήγε στις ΗΠΑ να προσφέρει με τόσες γνώσεις που έχει, αφού για εκεί πονάει, για εκεί αγαπάει, εκεί νιώθει κα αγωνιά…;
Ήταν τόσο μεγάλο «τεφαρίκι» για την πολιτική της Ελλάδας η κυρία Παναρίτη, που χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαμε να τα βγάλουμε πέρα;
Και πού μας οφέλησαν οι γνώσεις της κυρίας αυτής, αφού καταλήξαμε στο ΔΝΤ, υπογράψαμε μνημόνια και κάναμε ετήσιο μνημόσυνο στην πατρίδα μας (όχι την δική της πατρίδα) με ένα δεύτερο μνημόνιο, με ένα μεγαλύτερο δάνειο, βάζοντας υποθήκες γη, αέρα, θάλασσα, αλλά και τις ζωές των δισέγγονών μας;
Πού πέτυχε η κυρία με τις ικανότητες; Πείτε μου, για να καταλάβω κι εγώ ο αμαθής, ο άξεστος, ο αμόρφωτος…;
Εκτός και αν ήρθε για να υπηρετήσει μία πατρίδα που δεν είναι πατρίδα της, για να γλιτώσει έναν λαό που δεν τον νιώθει και για να κάνει και λάθη χωρίς να έχει ενοχές… Τότε το πράγμα αλλάζει.
Οι κακές γλώσσες λένε πως αρκεί να βγεις έξω μαζί της (με παρέα φυσικά και όχι τετ-α-τετ) για να διαπιστώσεις πως δεν είναι Ελληνίδα, αφού φεύγει πάντα πριν να έρθει ο λογαριασμός…, πράγμα που δεν συνηθίζουν να κάνουν οι Έλληνες. Φαίνεται πως η κυρία Παναρίτη (όπως λένε οι φήμες και οι κακές γλώσσες, φυσικά) έχει μάθει να φορτώνει τους άλλους με λογαριασμούς. Η ίδια προτιμά να απέχει από πεζότητες και μικρότητες που έχουν να κάνουν με το… χρήμα. Προφανώς αρέσκεται να ασχολείται με το χρήμα, αλλά χωρίς να το ακουμπά, ή αρέσκεται να κάνει μαθήματα οικονομίας στον ΓΑΠ (ο οποίος εν πλείστω εν παρόδω δεν έχει ιδέα από οικονομικά και απλώς αναμασά ότι του γράψουν ή του «σφυρίξουν» στο αφτί).
Δυστυχώς, αδέρφια, αρνησιπάτριδες (το Παναρίτη θα είναι ινδιάνικο όνομα φαίνεται) έχουν «κατσικωθεί» στο σβέρκο της χώρας και μας ρημάζουν χωρίς ενοχές. Άνθρωποι που ντρέπονται για την καταγωγή τους και που προφανώς μισούν όλους εκείνους που τους την θυμίζουν.
Αλλά, επειδή κουράστηκα να ασχολούμαι με την κυρία Παναρίτη, θα ήθελα να τελειώσω με μία απορία:
Μπορεί κάποιος που αρνείται την Ελληνικότητά του να είναι βουλευτής στην Ελλάδα;
Ή μήπως η κυρία Παναρίτη προτίμησε να μας θυμίσει πως είναι Αμερικανίδα, έτσι ώστε όταν αρχίσουν να «αγριεύουν» τα πράγματα, να ξέρουμε πως ο «θείος Σαμ» την προστατεύει και ως εκ τούτου να μπορεί να την «κάνει με ελαφρά…;»
Θα ήθελα πάντως να θυμίσω στην κυρία Παναρίτη μία Ελληνική παροιμία: "όποιος δεν τιμάει το σπίτι του, πέφτει και τον πλακώνει"... (λόγος συμβουλευτικός, από την Ελληνική λαϊκή θυμοσοφία)
