Φανταστείτε ένα κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο καταπιέζει το ένα πέμπτο του πληθυσμού του. Και τώρα, φανταστείτε την Ε.Ε. να αναγκάζεται να πάρει το μέρος της μίας εκ των δύο πλευρών σε έναν εμφύλιο πόλεμο εντός της Ένωσης στον οποίο, εμφύλιο, η εθνοκάθαρση θα είναι το κύριο στοιχείο. Αυτή είναι η μοίρα που αναμένει την Ε.Ε. εάν δεχθεί την Τουρκία, ως έχει.
Έλλειψη ανοχής
Η τουρκική έλλειψη ανοχής έναντι των εθνικών μειονοτήτων της χώρας οδήγησε στη γενοκτονία των Αρμενίων. Ως επίσης, στη συνεχιζόμενη καταπίεση του κουρδικού της πληθυσμού. Οι τουρκικές φυλακές είναι γεμάτες με Κούρδους πολιτικούς κρατουμένους, μερικοί από τους οποίους δεν έχουν κάνει τίποτα περισσότερο από το να χρησιμοποιήσουν την κουρδική γλώσσα σε λάθος μέρος ή να τραγουδήσουν ένα κουρδικό τραγούδι.
Οι Κούρδοι απάντησαν στην καταπίεση του τουρκικού κράτους με πολιτικό και στρατιωτικό αγώνα. Και παρά τα όσα οι τουρκικές Αρχές λένε στους ευρωπαίους συνομιλητές τους, αυτός ο αγώνας δεν έχει τελειώσει. Οι ίδιες Εκλογές που έδωσαν πρόσφατα στην Κυβέρνηση Ερντογάν μια ακόμη θητεία χάρισαν και μια πολιτική νίκη στους Κούρδους της Τουρκίας.
Στο μεσοδιάστημα, το χάος στο Ιράκ και τη Συρία, ίσως να δημιουργεί το έδαφος για μια μελλοντική ανεξαρτησία των Κούρδων και στις δύο αυτές χώρες. Οι Κούρδοι στο Ιράκ ήδη απολαμβάνουν αυτονομία εν μέρει. Εάν και οι Κούρδοι της Συρίας πετύχουν πλήρη ή μερική αυτονομία, τότε η Τουρκία θα μείνει μόνη της στην ήδη απομονωμένη πολιτική της, της άρνησης των κουρδικών δικαιωμάτων.
Από τις βομβιστικές επιθέσεις των ανταρτών του ΡΚΚ στις πορείες και τον πολιτικό ακτιβισμό στο βόρειο Κουρδιστάν, όλα συνηγορούν σε ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα: Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να προχωρήσει η Τουρκία από αυτόν της πολιτικής αυτονομίας στο βόρειο Κουρδιστάν.
Γέμισαν οι φυλακές
Η Κυβέρνηση Ερντογάν γέμισε τις φυλακές της και διεξήγαγε επιχειρήσεις στο δυτικό Κουρδιστάν, σε έδαφος του Ιράκ. Κατηγορήθηκε ακόμη και ότι έκανε χρήση χημικών όπλων ενάντια σε αμάχους. Αλλά η διαιώνιση του κύκλου της βίας από τουρκικής πλευράς δεν έκαμψε την αποφασιστικότητα των Κούρδων της περιοχής να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους.
Οι Κούρδοι παραμένουν μια ωρολογιακή βόμβα στο τουρκικό έδαφος. Και κανένας υπεύθυνος Ευρωπαίος ηγέτης δεν μπορεί να αποδεχθεί την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. μέχρις ότου επιλυθεί αυτή η κατάσταση. Η δε μερική άρση των καταπιεστικών πολιτιστικών περιορισμών εις βάρος των Κούρδων δεν αρκεί.
Είναι καιρός να υποχρεωθεί η Κυβέρνηση Ερντογάν να αντιληφθεί πως θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην κατοχή του βορείου Κουρδιστάν και στην ένταξή της στην Ε.Ε. Μετά από μια γενιά μαχών ενάντια στο ΡΚΚ, η Τουρκία δεν είναι πιο κοντά στην κατανίκησή του. Το ΡΚΚ δεν φεύγει, όπως δεν φεύγει ούτε και το όνειρο της κουρδικής ανεξαρτησίας.
Εάν η Κυβέρνηση Ερντογάν επιθυμεί να κρατήσει τα σύνορά της ενόψει του ενδεχομένου ανεξαρτησίας του δυτικού Κουρδιστάν, τότε θα πρέπει να διαπραγματευτεί με αυτούς ακριβώς τους ηγέτες που έριξε στις φυλακές. Μόνο εάν επιτρέψει τη δημιουργία ενός αυτόνομου κουρδικού κράτους εντός των συνόρων του κατεχόμενου βόρειου Κουρδιστάν θα αποκτήσει η Τουρκία ειρήνη και σταθερότητα.
Αποδεχόμενη την κουρδική αυτονομία στο βόρειο Κουρδιστάν (το τουρκικό κομμάτι του Κουρδιστάν) η Τουρκία θα μπορέσει να αποφύγει μια πλήρη εμφύλια σύρραξη η οποία θα οδηγήσει μέρη της επικράτειάς της στην προσάρτηση στο Κουρδιστάν. Και ενώ η Κυβέρνηση Ερντογάν είναι πεπεισμένη πως η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος θα συνεχίζουν να εθελοτυφλούν στην καταπίεση των Κούρδων από πλευράς της, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αυτό ακριβώς το στοιχείο θα αλλάξει στην περίπτωση που ξεσπάσει ένας εμφύλιος πόλεμος. Κάτι που σίγουρα θα καταστρέψει την προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Αυτονομία ή δύο κράτη
Η αυτονομία ή η λύση δύο κρατών είναι προς το συμφέρον και της ίδιας της Τουρκίας για έναν επιπλέον λόγο: Οι Κούρδοι έχουν πολύ ψηλότερο ποσοστό γεννήσεων από αυτό των Τούρκων. Το διπλάσιο, για την ακρίβεια. Κάτι που σημαίνει πως, εάν η Τουρκία αποτύχει να διαχωριστεί από τη μεγάλη μάζα των Κούρδων, σταδιακά ολόκληρη η Τουρκία θα γίνει Κουρδιστάν.
Οι νεοθωμανιστές στην Κυβέρνηση Ερντογάν μπορεί ακόμη να ονειρεύονται μια επεκτεινόμενη αυτοκρατορία αλλά, ένα έθνος με αυτές τις αντιλήψεις δεν έχει θέση στην Ε.Ε. Και είναι ευθύνη των Ευρωπαίων ηγετών να ξεκαθαρίσουν πως ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου θα πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στον αυτοκρατορισμό και τη δημοκρατία. Και πως η σχέση της Τουρκίας με την Ευρώπη εξαρτάται από την εξεύρεση λύσης στο Κουρδικό, την αναγνώριση και αποκατάσταση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο και την άρση της κατοχής τού βόρειου Κουρδιστάν.
Εάν η Κωνσταντινούπολη πραγματικά επιθυμεί να προχωρήσει μπροστά, είναι καιρός να μπει σε διαδικασία ειρηνευτικών συνομιλιών με στόχο την αναγνώριση των εθνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των Κούρδων πολιτών οι οποίοι ζουν στις κατεχόμενες περιοχές του βόρειου Κουρδιστάν. Με την Τουρκία να χρειάζεται ολοένα και περισσότερο τη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αυτή η βοήθεια πρέπει να αρχίσει να έρχεται υπό προϋποθέσεις, περιλαμβανομένης της τουρκικής προθυμίας να συμμετάσχει σε μια ειρηνευτική διάσκεψη με τους νόμιμους εκπροσώπους του κουρδικού λαού.
Εάν ο Ερντογάν επιλέξει τη συνέχιση της καταπίεσης των Κούρδων, τότε η Τουρκία θα βρεθεί στη θέση του κράτους – παρία όπως η Μιανμάρ και η Βόρειος Κορέα, ένα κράτος τύπου απαρτχάιντ το οποίο θα καταρρεύσει όταν τα όνειρα του κουρδικού λαού οδηγήσουν σε ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος.
* Ο Ντάνιελ Γκρίνφιλντ είναι συγγραφέας με βάση τη Νέα Υόρκη και σχολιαστής. Σχολιάζει πολιτικά ζητήματα με ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα του Πολέμου ενάντια στην Τρομοκρατία και την εντεινόμενη απειλή ενάντια στο Δυτικό Πολιτισμό.
